300 uczonych prywatnie i na wesoło. Tom 2

Andrzej Kajetan Wróblewski

Biogramy wybitnych uczonych w encyklopediach najczęściej ograniczają się do suchego zestawienia najważniejszych faktów. Tymczasem uczeni są przede wszystkim ludźmi, wybitnymi indywidualnościami, i mają jak każdy przywary, dziwactwa, upodobania, a niekiedy burzliwe życie prywatne. Wszystkie informacje na ten temat są najczęściej wstydliwie pomijane, gdyż panuje przekonanie, że nie wypada odbrązawiać posągowych postaci. Tymczasem kiedy dowiadujemy się, że wielki Arystoteles jąkał się, Albert Einstein podkradał tytoń do fajki, a współtwórca mechaniki kwantowej Erwin Schrödinger miał liczne kochanki, postacie nabierają wreszcie cech ludzkich. Obecny zbiór tekstów luminarza polskiej nauki Andrzeja Kajetana Wróblewskiego oparty jest na cyklu jego artykułów "Uczeni w anegdocie" publikowanym od ponad 25 lat w miesięczniku "Wiedza i Życie". Część z nich znalazła się już w zbiorach książkowych "Uczeni w anegdocie" (Prószyński i S-ka 1999), "Uczeni w anegdocie. Poczet drugi" (Prószyński i S-ka 2004) oraz "200 uczonych w anegdocie" (Świat Książki 2010). Wszystkie publikowane wcześniej teksty zostały przejrzane, poprawione, uzupełnione, rozszerzone i przystosowane do obecnego wydania, w którym można znaleźć opowieści o stu nowych postaciach. Andrzej Kajetan Wróblewski (ur. 1933) jest profesorem fizyki. W latach 19861989 był dziekanem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 19891993 rektorem Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Polskiej Akademii Nauk i wiceprezes Polskiej Akademii Umiejętności. Miłośnik historii nauki i kolekcjoner anegdot o słynnych naukowcach.

Wraz z upływem czasu

Mary Higgins Clark

Nowa książka ulubionej autorki powieści sensacyjnych, nazywanej Królową suspensu. Dziennikarka Delaney Wright otrzymuje wielką szansę. Zostaje współprowadzącą wieczornych wiadomości telewizyjnych, będzie również relacjonować sensacyjny proces w sprawie morderstwa. Postanawia też odnaleźć swoją biologiczną matkę. Oskarżoną o morderstwo jest Betsy Grant, wdowa po bogatym lekarzu. Twierdzi, że kochała swojego męża i nigdy by go nie skrzywdziła, nawet żeby uchronić go przed cierpieniem z powodu choroby Alzheimera. Adwokat namawia ją, by zawarła ugodę z prokuratorem, ale Betsy odmawia. Chce na procesie udowodnić swoją niewinność. Natomiast pasierb Betsy Alan Grant ma w związku z procesem wielkie oczekiwania. Od werdyktu sądu zależy otrzymanie przez niego ogromnego spadku. Tymczasem przyjaciółka Delaney Alvirah Mehan i jej mąż Willy, próbując rozwikłać zagadkę adopcji, odkrywają szokującą tajemnicę. A życie Delaney, która nie zaprzestaje swoich poszukiwań, jest zagrożone. Thriller najwyższej jakości. "The Washington Post Book World" Babcia amerykańskich thrillerów powraca w najwyższej formie.  "Los Angeles Times Book Review" Clark, słusznie nazywana królową suspensu, napisała kolejną świetną książkę.  "Richmond Times-Dispatch" Mary Higgins Clark jest autorką trzydziestu pięciu powieści kryminalnych, czterech zbiorów opowiadań, powieści historycznej, wspomnień i dwóch książek dla dzieci. Współpracuje z Alafair S. Burke nad serią powieściową W cieniu podejrzenia. Pięć powieści kryminalnych napisała wraz z córką, Carol Higgins Clark. Jej książki są światowymi bestsellerami. W samych Stanach Zjednoczonych wydrukowano przeszło sto milionów egzemplarzy.

Nie zabijaj tej miłości

Anna Karpińska

Anna prowadzi ustabilizowane życie naukowca u boku swego męża Tomasza, który jest udziałowcem w rodzinnej kancelarii notarialnej. Barbara zmaga się z trudami życia i wieczną nieobecnością w domu męża Marka żołnierza realizującego się na afgańskich misjach wojskowych. Oba na pozór dobre małżeństwa trapią problemy. W miarę upływu lat kobiety zdają sobie sprawę, że nie są szczęśliwe w związkach i każda na swój sposób próbuje wyjść z impasu. Pomocną dłoń podaje im MIŁOŚĆ. Ile warto dla niej poświęcić? Jak skończy się batalia bohaterek o szczęście? Czy los okaże się dla nich łaskawy? Anna Karpińska (ur. 1959) ukończyła politologię na Uniwersytecie Wrocławskim, uczyła studentów, była dziennikarką, wydawała książki, prowadziła firmę. Ma męża, trójkę dorosłych dzieci, synową, zięcia i troje wnucząt Krzysia, Adasia i Weronikę. Mieszka w Toruniu, weekendy spędza na wsi, przynajmniej raz w roku podróżuje gdzieś dalej, by naładować akumulatory. Książki pisuje przy kuchennym stole. Jak sama mówi: Nie żałuję niczego. () Bez zdarzeń, ludzi, zajęć, wrażeń nie byłoby ani mnie, ani moich bohaterów.

Pogrzebani

Jeffery Deaver

Dziewięcioletnia dziewczynka jest świadkiem porwania na ulicy Manhattanu: w biały dzień jakiś mężczyzna zostaje obezwładniony, wepchnięty do bagażnika samochodu i uprowadzony, a sprawca zostawia w miejscu zdarzenia swoistą wizytówkę, miniaturowy stryczek zrobiony ze struny instrumentu. W internecie pojawia się film przedstawiający ofiarę z pętlą na szyi, bliską śmierci, na tle muzyki z wplecionym w nią ciężkim oddechem umierającego mężczyzny; autor wideo przedstawia się jako Kompozytor. Badający sprawę Lincoln Rhyme i Amelia Sachs wkrótce się dowiadują, że do bliźniaczo podobnego przestępstwa doszło we Włoszech, w niewielkiej miejscowości pod Neapolem, gdzie porwano uchodźcę z Libii. Wyruszają za Atlantyk, by pomóc w śledztwie włoskiej policji, która nie przyjmuje ich wsparcia tak przychylnie, jak się spodziewali. Pościg za porywaczem zmienia się w sprawę o wymiarze międzynarodowym, a Rhyme i Sachs odkrywają, że uczestniczą w rozgrywce między tajemniczymi grupami interesu z różnych stron świata, która toczy się na tle problemu fali uchodźców zalewających Europę. Powieść "Pogrzebani" trzyma czytelników w niepewności. Historia, obfitująca w zwroty akcji, których Deaver jest mistrzem, zwodzi czytelnika, każąc mu się domyślać, komu ma wierzyć i jakie motywy kierują porywaczem. Rhyme i Sachs działają na nieznanym terenie, co pozwala ukazać zupełnie inne cechy ich osobowości. Dodatkową atrakcją opowieści jest fakt, że od tego, czy bohaterom uda się pokonać liczne przeszkody, zależy utrzymanie międzynarodowego pokoju. Marilyn Stasio, Associated Press Największym atutem Jefferyego Deavera jest umiejętność budowania skomplikowanej zagadki, a w "Pogrzebanych" historia jest tak piekielnie zawikłana, że niemal czuje się opary siarki Deaver śmiałym ruchem wplata prowadzone przez Rhymea dochodzenie w szerzej zakrojone śledztwo w sprawie humanitarnego wyzwania dla całego świata. A to wymaga odwagi. "New York Times Book Review" "Pogrzebani" są kolejnym dowodem pisarskiego kunsztu Jefferyego Deavera. W powieści, już trzynastej z cyklu o Lincolnie Rhymie i Amelii Sachs, bohaterowie opuszczają Nowy Jork, a nowe miejsce wydaje się ożywiać autora i fabułę. Deaver tworzy powieści od wielu lat i jeszcze nigdy mnie nie rozczarował. Frapująca, bogata w szczegóły historia. "Huffington Post" Jeden z najbardziej konsekwentnych twórców inteligentnych i pasjonujących thrillerów, które często pobudzają do refleksji. Simon Kernick, autor powieści sensacyjnych Deaver jest mistrzem zwrotów akcji, a w tej powieści jest ich mnóstwo to jej istota. "Daily Mail" Fabułę pochłania się jak talerz gorącego spaghetti. "Sun" Jeffery Deaver - z wykształcenia dziennikarz i prawnik. Przez kilka lat współpracował z dziennikami "New York Times" i "Wall Street Journal". Był także doradcą prawnym jednej z większych firm na Wall Street. Zaliczany jest do grona najbardziej poczytnych pisarzy amerykańskich. Światową sławę przyniósł mu "Kolekcjoner Kości" - pierwsza powieść, w której pojawiła się para detektywów Lincoln Rhyme i Amelia Sachs. Książkę zekranizowano, a w głównych rolach wystąpili Denzel Washington i Angelina Jolie.

Beria. Oprawca bez skazy

Françoise Thom, Françoise Thom

W historii Związku Radzieckiego nie ma okresu równie pasjonującego jak ten, który nastąpił bezpośrednio po śmierci Stalina, i mało jest spraw równie tajemniczych, jak śmierć Ławrientija Berii, odsuniętego od władzy wskutek spisku Chruszczowa, Malenkowa i Mołotowa i straconego w 1953 r. Odpowiedzialny za cierpienia i śmierć niezliczonych ofiar sowieckiego komunizmu, także Polaków, w szczególności zaś za śmierć polskich oficerów w Katyniu, Beria w pełni zasłużył na miano największego stalinowskiego zbrodniarza, sadystycznego kata, diabolicznej bestii niezmierzonych osobistych ambicjach. Jednak upadek Związku Sowieckiego i otwarcie archiwów niespodziewanie ukazało jeszcze jeden, paradoksalny wymiar jego wizerunku. Po śmierci Stalina, Beria snuł szeroko zakrojone plany głębokich ustrojowych reform, plany które bez wątpienia stały się bezpośrednią przyczyną jego upadku. W swojej monumentalnej biografii Berii, francuska sowietolożka Françoise Thom przedstawia pełną sprzeczności i paradoksów postać człowieka, którego Stalin uważał za sowiecki odpowiednik Heinricha Himmlera.   Thom stworzyła monumentalne dzieło, opisujące losy jednego człowieka i całą historię komunizmu.  Le Figaro Françoise Thom jest francuską historyczką i wybitną sowietolożką, wykłada historię nowożytną na Sorbonie. Autorka książek, poświęconych historii Związku Sowieckiego, m.in. Le Moment Gorbatchev, Les Fins du communisme oraz opracowania wspomnień syna Berii Beria, mon pere: au cur du pouvoir stalinien.

Pani Anglików

Elizabeth Chadwick

Piękno. Władza. Obowiązek. Pożądanie. Rok 1125. Po śmierci męża Heinricha, z którym zaręczyła się jako siedmioletnia dziewczynka, Matylda, wnuczka Wilhelma Zdobywcy, wraca ze Świętego Cesarstwa, aby rozpocząć nowe życie na dworze ojca, króla Anglii Henryka I. Ojciec, wytrawny dyplomata i strateg, szybko znajduje dla niej drugiego męża, dużo od niej młodszego Godfryda z Andegawenii, który zostanie później nazwany Pięknym. Między małżonkami źle się układa i Matylda ucieka od męża, po czym pod naciskiem ojca wraca do niego. Tymczasem nad Anglią zbierają się ciemne chmury: Henryk I umiera i choć przed śmiercią skłonił baronów do przysięgi wierności wobec córki oraz jej syna, możni ani myślą jej dotrzymać, gdyż nie widzą kobiety w roli monarchy. Matylda upomina się o swoje prawa i rozpoczyna bezpardonową walkę o władzę Po trylogii o Eleonorze Akwitańskiej, jednej z najwybitniejszych kobiet w dziejach, poznajemy losy jej teściowej, cesarzowej Matyldy, pani Anglików i królowej bez korony, która nigdy nie zasiadła na tronie i spełniła swoje ambicje dopiero w osobie syna, Henryka II Plantageneta, wielkiego króla i niezwykłego człowieka. Twarda i bezkompromisowa, "bez śladu łagodności kobiecej", jak o niej mawiano, Matylda wyprzedzała swoją epokę niezłomną siłą charakteru i hartem ducha, dzięki którym mimo licznych niepowodzeń w końcu dopięła swego. Przeciwieństwem Matyldy jest Adelajda z Louvain, jej rówieśniczka i macocha, która po śmierci Henryka I też musiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości i znalazła na to własny sposób. Dwie sylwetki kobiet średniowiecza, dwie skrajnie różne postawy, które mówią nam wiele o epoce i jej obyczajach, jak zawsze przedstawionych przez Elizabeth Chadwick z wielką dbałością o szczegóły. Uznana autorka powieści historycznych prezentuje średniowieczną wojnę płci z perspektywy Matyldy i jej macochy. "New York Post" Chadwick snuje wiarygodną wizję epoki, to jej znak firmowy prawdziwa uczta dla zmysłów. "RT Book Reviews" Zawsze ceniłam twórczość Elizabeth Chadwick, odkąd sięgnęłam po jej pierwszą powieść. Jej bohaterowie żyją, czują i są równie namacalni jak osoby z pierwszych stron gazet, które oglądamy na ekranach telewizorów i których istnienie to dla nas oczywistość. To samo dotyczy bohaterów Chadwick: nawet fikcyjni wydają się równie prawdziwi jak tło historyczne, w którym są osadzeni. Jej wcześniejsza powieść, "To Defy a King", słusznie zdobyła tytuł najlepszej powieści historycznej 2011 roku. "Pani Anglików" jest równie godna polecenia. "Historical Novels Review" Elizabeth Chadwick jak zawsze kreśli szczegółowy i pasjonujący obraz średniowiecza, pełen intryg politycznych oraz barwnych postaci z otoczenia króla. Historical-Fiction.com Elizabeth Chadwick (ur. 1957) jest uznaną, brytyjską autorką bestsellerowych powieści historycznych. Jako członkini Regia Anglorum - wczesnośredniowiecznej grupy rekonstrukcyjnej, Elizabeth prowadzi własne badania historyczne, a zdobytą wiedzę wykorzystuje w swojej twórczości. Mieszka z rodziną w Nottingham. Nakładem Prószyński i S-ka ukazało się kilka tytułów autorki.

Masa o procesie polskiej mafii

Artur Górski

Poznaj kulisy procesu, który zatrząsł światem biznesu, polityki i mafii. We wrześniu 2002 roku rozpoczął się jeden z najważniejszych procesów ostatnich dekad. Procesem mafii pruszkowskiej żyła przez wiele miesięcy cała Polska. Wszystko za sprawą organów ścigania i jednego człowieka Jarosława Sokołowskiego, który miał stanąć na sali sądowej oko w oko ze swoimi byłymi kompanami i pomóc wymiarowi sprawiedliwości udowodnić im winę. W tej opowieści nie ma stenogramów zeznań ani akt sprawy. Jest przemilczana opowieść o najbardziej spektakularnym procesie i nieznane fakty, które po dziś dzień wracają w życiu publicznym. Bo kto myśli, że to już przeszłość, myli się. Tak jak większość Polaków bardzo interesowałem się procesem grupy pruszkowskiej, choć jak prawie wszyscy miałem o nim bardzo mgliste pojęcie. Do mediów przeciekało niewiele z tego, co wydarzyło się na sali sądowej, a i tak nie można było mieć pewności, że te informacyjne okruchy mają coś wspólnego z prawdą. Dlatego głównie musieliśmy zadowalać się relacjami spod budynku sądu, gdzie reporterzy wypatrywali podejrzanie wyglądających mężczyzn w drogich samochodach i przypisywali im przynależność do mafijnych struktur. Tak jak większość Polaków byłem pewien, że pruszkowscy bossowie zostaną skazani za najcięższe przestępstwa, przypisywane im nie tylko przez organy ściągania, ale także, a może przede wszystkim, przez media i społeczeństwo. Wydawało się niemożliwe, aby mafijny zarząd uniknął odpowiedzialności za krew, która do końca dekady lat 90. lała się po Polsce szerokim strumieniem. Okazało się jednak, że między wiedzieć a udowodnić jest olbrzymia przepaść prokuratorzy pozbawieni twardych dowodów nie byli w stanie przekonać sądu do wymierzenia bossom kar za zlecanie zabójstw. A jednak stosunkowo niskie wyroki nie wywołały społecznego oburzenia. Dla Polaków ważniejsze było to, że potężna struktura mafijna przestała istnieć i przynajmniej na jakiś czas została odizolowana od społeczeństwa. A co będzie potem, co się uda udowodnić w kolejnych postępowaniach, to się zobaczy. No, właśnie to się zobaczy. Artur Górski Artur Górski dziennikarz, pisarz, autor bestsellerowej rozmowy z Jarosławem Sokołowskim "Masa o kobietach polskiej mafii", nagrodzonej Bestsellerem Empiku 2014 w kategorii literatura faktu, kolejne tomy "Masa o pieniądzach polskiej mafii", "Masa o porachunkach polskiej mafii", "Masa o bossach polskiej mafii", "Masa o kilerach polskiej mafii", "Masa o żołnierzach polskiej mafii" i "Masa o życiu świadka koronnego" przez wiele miesięcy podbijały listy bestsellerów. W 2017 roku udało mu się w formie książki doprowadzić do spotkania nieprzejednanych wrogów Moniki Banasiak i Jarosława Sokołowskiego, i tak powstała bestsellerowa rozmowa "Słowikowa i Masa. Twarzą w twarz". Poza tym napisał wiele powieści sensacyjnych, m.in. "Gucci Boys", "Al Capone w Warszawie", "Zdrada Kopernika", oraz pozycji z gatunku non-fiction: "Świat tajnych służb", "Gang" i "Pięść Dawida". Specjalizuje się w problematyce międzynarodowej przestępczości zorganizowanej. Twórca magazynu Focus Śledczy. Jarosław Sokołowski pseudonim Masa, były przestępca, jeden z najbardziej wpływowych gangsterów tzw. grupy pruszkowskiej, od 2000 r. świadek koronny. W latach 90. blisko związany z jednym z pruszkowskich bossów Andrzejem K. Pershingiem. Skłócony z większością szefów mafii. Dzięki jego zeznaniom udało się pogrążyć Pruszków.

Toksyczność

Jarosław Czechowicz

Chciałoby się, żeby wszystko w tej książce było zmyśleniem. W dramatycznych okolicznościach traci matkę, nie może pozbyć się nienawiści do ojca, musi sprostać roli samotnej rodzicielki - i nie wytrzymuje. W rzeczywistości niedużego miasta alkohol najprościej osładza codzienność. Toksyna w małych dawkach pomaga, w większych - truje. Truje życie jej i dzieci, które z całej siły starają się uwolnić od zaciskającej się na szyi pętli. Dynamiczny, obsesyjny i chwilami trudny do zaakceptowania monolog matki - alkoholiczki o popadaniu w nałóg i bezkompromisowej z nim walce. I konfrontacja dzieci z traumą, której toksyczność pozostaje na zawsze. Mocna, inspirowana faktami z życia autora powieść, której lektura przywodzi bohaterów do rozliczenia, a czytelników do rachunku sumienia. Budziłam się, było mi niedobrze, rzygałam i brałam kolejne piwo. Kiedy się kończyły, zakładałam czarną spódnicę, taką z pękniętym zamkiem, tylko jedną miałam w miarę przyzwoitą, brałam trochę tuszu, robiłam delikatny makijaż, nawet usta szminką, raz czy dwa, nie zawsze trafiałam, no i w miarę prostym krokiem do sklepu. Wiadomo po co. W P. niewiele było monopolowych, wszędzie już mnie znali, wszędzie spuszczali wzrok, gdy wchodziłam ciężkim krokiem, tak bardzo starając się iść prosto. Nie tylko ekspedientka patrzyła, wszyscy w sklepie i od razu sz-sz-sz między sobą, już ja wiedziałam, co tam ich języki mielą, dumnie głowę podnosiłam, brałam alkohol, płaciłam, wychodziłam. Gdy się budziłam, wołałam Filipa, przychodził wściekły i zapalał mi papierosa, sama nie dawałam rady, chciałam zapalić i się oddalić, wypisać z odpowiedzialnego za cokolwiek życia, gdzieś tam słyszałam płacz Agnieszki, ale Filip był na posterunku, Filip mnie wyręczał, nie mogłam na to pozwolić, a jednak pozwalałam. I znowu mnie nie było, znowu sny, pijany ojciec, pijana ja. Jarosław Czechowicz - ur. 1978, absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie ukończył również podyplomowe studium dziennikarskie. Od dwunastu lat recenzuje książki na blogu "Krytycznym okiem". Wydał dwa zbiory rozmów z pisarzami: "Rok w rozmowie" (2014) i "Poza napisanym" (2017). Wielbiciel ognistej czerwieni i lodowatej Islandii. Na co dzień nauczyciel języka polskiego. "Toksyczność" jest jego debiutancką powieścią.