Cyklop

Eurypides

Cyklop to dramat Eurypidesa, największego obok Ajschylosa i Sofoklesa tragika starożytnej Grecji.   Dramat ten opisuje znane z mitologii przygody Odyseusza uwięzionego w jaskini cyklopa Polifema.  

Nasza szkapa

Maria Konopnicka

“Nasza szkapa” to nowela Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.   Nowela ma formę wspomnień kilkunastoletniego chłopca, Wicka Mostowiaka, który mieszka z rodzicami i braćmi na warszawskim Powiślu, w jednej z najuboższych dzielnic Warszawy. Chłopiec w prostych słowach relacjonuje codzienne wydarzenia, które składają się na życie w nędznej kamienicy. Ojciec, w momencie rozpoczęcia akcji noweli stracił pracę i Mostowiakowie są zmuszeni wyprzedawać po trochu swój ubogi dobytek, by przetrwać.  

Przygody na okręcie "Chancellor“

Juliusz Verne

“Przygody na okręcie „Chancellor“” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   Powieść ta została spisana w formie pamiętnika jednego z pasażerów statku "Chancellor", płynącego z Karoliny Południowej do Wielkiej Brytanii. Statek ulega katastrofie, a rozbitkowie przeżywają wydarzenia pełne grozy.  

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Ostatnia brygada„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Andrzej Dowmunt, który zdobył duży majątek w Afryce, powraca do kraju, by swój kapitał zainwestować w ojczyźnie. Ku swemu zaskoczeniu spostrzega, że polskie elity nie dbają o los odrodzonego państwa i jego gospodarki, a jedynie o swój prywatny interes. Mimo oporów Andrzej stopniowo staje się częścią zepsutych elit i prowadzi puste życie.

Captain Brassbound's Conversion

George Bernard Shaw

“Captain Brassbound's Conversion” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   The play explores the relationship between the law, justice, revenge and forgiveness. Sir Howard Hallam, a judge, and his sister-in-law, Lady Cicely Waynflete, a well-known explorer, are at the home of Rankin, a Presbyterian minister. Sir Howard tells Rankin that his brother's property was illicitly seized after his death by his widow's family, but Sir Howard has now recovered it. Lady Cicely decides to explore Morocco with Sir Howard. They are advised to take an armed escort.  

Klejnoty ciotki Klotyldy

Frances Hodgson Burnett

“Klejnoty ciotki Klotyldy” to opowiadanie Frances Hodgson Burnett, słynnej brytyjskiej powieściopisarki i autorki sztuk teatralnych.   “Pewnego dnia ciotka Klotylda nie wyszła ze swego pokoju o zwykłej godzinie, zdziwiło to wszystkich, gdyż nie zdarzało się aby odstępowała od raz przyjętego zwyczaju. Stara służąca Alicya słuchała podedrzwiami, ale w pokoju było zupełnie cicho, poszła więc prosić Elżunię, żeby zajrzała do ciotki, bo sama nie śmie tego uczynić. Dziewczynka weszła do sypialni, lecz nie zastała nikogo...”   Fragment  

Tętniące serce

Selma Lagerlöf

“Tętniące serce” to powieść Selmy Lagerlöf, szwedzkiej pisarki, laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “— Nie wiem czy jest taki, coby sądził, że cieszę się z tego dzieciaka! — mruczał i kopał niewielki stos polan nogami, tak że rozlatywały się aż po dziedzińcu — Jest to największe nieszczęście, jakie mi się mogło przygodzić. Pobraliśmy się dlatego tylko, że nam się sprzykrzyło służyć u Eryka z Fali i, jako parobek i dziewka i wiecznie na innych pracować. Własne graty mieć chcieliśmy i dach własny i koniec, o dzieciach ani nam się śniło!”   Fragment książki - “Tętniące serce”

Śmierć pijaka

Karol Dickens

“Śmierć pijaka” to opowiadanie Karola Dickensa, angielskiego pisarza uważanego przez wielu za największego pisarza epoki wiktoriańskiej.   “ Człowiek, zmuszony do codziennej wędrówki po którejś z ludniejszych ulic Londynu, przyzwyczaja się powoli do specyficznej publiczności, jaką dzień w dzień spotyka na swojej drodze, i powiększa stopniowo kółko ludzi, których — jak to mówią — „zna z widzenia“. Można śmiało twierdzić, że wśród tych znajomych znajdzie się także pewna istota o nader żałosnej powierzchowności, którą londyńczyk pamięta jeszcze z czasów, gdy żyła w zupełnie innych warunkach, którą obserwował, jak staczała się coraz niżej na dno społeczeństwa, a której nędza i zaniedbanie wywierają na nim wrażenie niezmiernie bolesne, kiedy przechodzi ulicą. Ktokolwiek z własnej chęci czy z konieczności przestawał wiele z ludźmi, ten niewątpliwie pamięta czas, gdy jakiś wyrzutek społeczeństwa, brudny, w łachmanach, który obecnie wlecze się po trotuarze, roztaczając dokoła ohydę zgnilizny i kalectwa, był szanowanym i lubianym rzemieślnikiem, urzędnikiem, lub stał na czele dobrze prosperującego, uczciwie prowadzonego przedsiębiorstwa.”   Fragment.