Pozytywnie nieobliczalni

Marcin Brzostowski

„Pozytywnie nieobliczalni” – to powieść, której główny bohater, młody prawnik, zderza się z bezwzględnym światem korporacji i szybko odkrywa, że w jego życiu wciąż na pierwszym miejscu znajdują się młodzieńcze ideały. Będzie zmuszony dokonać wyboru pomiędzy zawodowym prestiżem i pieniędzmi, a wiernością własnym przekonaniom. Czy jego wybór okaże się właściwy, niech przekona się sam Czytelnik. „Pozytywnie nieobliczalni” po raz pierwszy ukazali się na rynku wydawniczym w 2002r. i byli próbą nakreślenia obrazu pokolenia, które „wchodziło w dorosłość” w czasach, gdy wartości niematerialne zaczynały ustępować miejsca królującemu dziś konsumpcyjnemu modelowi życia. Marcin Brzostowski (ur. 1969) – autor powieści „Pozytywnie nieobliczalni”, „Radio miłość nadaje!”, „I tak skończymy w więzieniu! czyli Tryptyk Polski (bez trzeciej części)”, „Podpalę wasze serca!”, „Zemsta kobiet”, „The vengeance of women”; zbioru miniatur „Szach-Mat! czyli Szafa wychodzi, ja zostaję” oraz tomiku poezji „Teraz dni pachną kawą”. Laureat konkursu Ad Absurdum zorganizowanego przez wydawnictwo Indigo. Fragment nagrodzonego tekstu został opublikowany w książce „Śmiertelnie absurdalne zebranie, edycja 2007/08”. Jest także zdobywcą II miejsca w konkursie na opowiadanie, zorganizowanym przez portal literacki kochamksiazki.pl (2013). Strona autora: www.brzostowski.org

Klucz wiolinowy

Jarosław Wojciechowski

Pogoń za nim, to najpiękniejsza przygoda, jaka mogła mi się do tej pory przytrafić. Klucz to symbol wyjątkowo pojemny. Mieści się w nim władza, dozór, opieka, wierność, wyzwolenie, uwolnienie, otwarcie i zamkniecie, wiązanie i rozwiązywanie, wtajemniczanie i tajemnica i tak dalej i tym podobne. Co powyższe wyjaśnienie ma do najnowszej książki Jarosława Wojciechowskiego? Jeżeli dobrze przyjrzeć się jego prozie, to wszystko. Tylko szukać i odgadywać, co dusza zapragnie. Czym ta książka jest? Pewnie nikogo nie zaskoczę, jeśli powiem, że pogonią za wysublimowaną przygodą, która tylko nielicznym jest dana. Próbą uwolnienia od dobrze znanej każdemu człowiekowi codzienności z jego problemami i wynaturzeniami. Sposobem odnalezienia odskoczni, aby nie utracić w sobie intuicyjnego patrzenia na świat. Jak?Otóż autor daje nam do rąk opis spotkania kilkorga przyjaciół artystów, biorących udział w szalonym performance tworzonym na użytek chwili, tu i teraz, na naszych oczach. Niełatwo nadążyć za zmieniającymi w tempie kalejdoskopowym barwami, scenami, nastrojami. Rozum podsuwa skojarzenia, wyobraźnia poszukuje tego, co autor ukrył.Klucz wiolinowy to książka o władzy nad wyobraźnią. To ona pozwala bohaterom powoływać do życia to, co w istocie martwe, jak chociażby piaskową rzeźbę wiolonczelistki, która towarzyszy wydarzeniom niczym muza, aby wreszcie powołana aktem twórczym dołączyć do gry swój instrument. To władza nad wrażliwością artystów potrzebujących do istnienia czegoś więcej niż codzienności. Wypełniają oni swoją rolę, tworząc szaloną sytuację artystyczną z tańca, muzyki i malarstwa, po to, aby ukształtować sztukę żywą, przepełnioną emocjami, ale ulotną, bo jej wynikiem nie jest nic rzeczywistego. Ślady pozostają w duszy.Jest to książka, którą należałoby przeczytać, jednocześnie rozkoszując się muzyką. Skąd ten pomysł? Otóż dwójka przyjaciół będąc na dzikiej plaży przez cały czas ilustruje wydarzenia, które tam się stawią grając przeróżne melodie, śpiewając piosenki. Czego tu nie ma od Sonaty księżycowej po piosenki Teatru Buffo. Kiedy się spróbuje uruchomić tę dodatkową estetykę, wtedy dostępuje się wtajemniczenia, wkracza się w świat nieprawdopodobnych skojarzeń. Ta muzyczna rzeczywistość otwiera drogę ku przestrzeni prawie namacalnej, a jednak oddalonej o dziesięciolecia dla zwykłego człowieka. Próba połączenia literatury Jarka z instrumentalnym tłem zamienia zwykłą książkę w dzieło twórczego zamysłu przenoszącego nas w inny wymiar. Albo w nasz wymiar, jednak o wiele piękniejszy i bardziej wysublimowany.To jeszcze jednak nie wyczerpuje sposobów odczytania tej opowieści. Oprócz świata literatury i muzyki odbiorca musi otworzyć się na wymiar szalonej malarskiej palety kreślącej na naszych oczach barwne obrazy. Jedna z bohaterek reżyser spotkania, aktywny sprawca, w akcie niczym nieograniczonej kreacji tworzy i jedynie nasza intuicyjna wyobraźnia może pomóc nam odkryć cel i sens oraz skutek działań nawiedzonej malarki. Zrywa ona więzy i ograniczenia, poddając się nastrojowi wytworzonemu przez współtworzycieli. Zachęca ich do czynienia sztuki, kieruje na właściwe tory, nakazuje zrywać z ograniczeniami zwyczajności.Proza autorstwa Jarka narzuca władzę nad umysłami ograniczonego konwencjami odbiorcy. Jej poznanie staje się przygodą, próbą pokonania meandrów ludzkiej wyobraźni wyzwolonej spod więzów. Czasem zanurzenie się w tak przygodę pozwala zauważyć, czego człowiekowi w życiu brakuje, czego nawet nie dostrzega jako braku. Dlatego właśnie warto sięgnąć po Klucz wiolinowy, aby przekonać się, czy inna estetyka, inne postrzeganie rzeczywistości nie pozbawia nas czegoś, co jest ważne dla naszej, w końcu niezwyczajnej, cielesności.Bożena LaskowskaJarosław Wojciechowski Urodziłem się 1955 r. we Włocławku, jestem poetą i prozaikem. Mój życiorys jest wyjątkowo burzliwy, co bez wątpienia miało wpływ na mą twórczość literacką. Debiutowałem w III programie Polskiego Radia w 1980 r. W latach 70 i 80 ubiegłego wieku w grupie literackiej Kujawy W roku 1995 współtworzyłem grupę literacką Kujawskie Wolne Pióro zostając jej przewodniczącym. Po pół roku działalności grupy literackiej współuczestniczyłem w jej przekształceniu w Stowarzyszenie Pisarzy Regionu Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej zostając jej pierwszym prezesem. Za mojej prezesury powstaje pismo społeczno literackie AWERS o zasięgu ogólnopolskim. W 1996 r. nawiązuję współpracę z Redaktorem naczelnym "Kultury Paryskiej" Panem Jerzym Giedroyciem. Po dwóch latach działalności na rzecz Stowarzyszenia rezygnuję z funkcji prezesa jak i członkowstwa by skupić się na własnej twórczości. W 1998 roku otrzymuję nominację do nagrody literackiej im. Kościelskich, której kapituła znajduje się w Szwajcarii. Nominację otrzymuję z rąk Pani dr Danilewicz Zielińskiej - członka kapituły. W 2001 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, za działalność kulturalną w ochronie i kształtowaniu Kultury Polskiej w latach 80-tych wyróżnia mnie odznaką Zasłużony Działacz Kultury W latach 1999-2001 pełnię funkcję Rzecznika Prasowego Zachodnio-Pomorskiej Szkoły Biznesu we Włocławku. W latach 1999 2003 członek Rady Społecznej Szpitala wojewódzkiego we Włocławku. W latach 1999 2000 i 2005 stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie w Związku Literatów Polskich Oddziału Warszawskiego.

Dwunasta warstwa

Olaf Tumski

Świat za 160 lat, w 30 roku Ery Doskonałości. Poznań, którego już nie ma, bowiem w tym miejscu, na jego gruzach, wybudowano Nowy Londyn. Świat, który znamy, zwany dawnym światem, został niemal całkowicie wymazany ze zbiorowej świadomości. Pozostawiono szczątkowe fakty, wyłącznie negatywne. Ziemią rządzą Doskonali, daleko wyewoluowane istoty, z odległych części Wszechświata, które uratowały ludzkość przed kosmiczną katastrofą. Nie wszystkim podoba się taki świat. Nieliczni nie chcą okazywać wdzięczności Doskonałym. Dzięki niezwykłym fotografiom z zamierzchłych czasów dawnego świata nasi bohaterowie wyruszają w wędrówkę po starym Poznaniu, którego ludzie już nie pamiętają, a nawet nie wiedzą o jego istnieniu. Nie jest to jednak podróż w czasie. Przynajmniej nie w dosłownym znaczeniu tego terminu. To raczej fragment czasu przychodzi do nas. Ten czas jest częścią miasta, a miasto częścią czasu. No i jest jeszcze Ametyst. Olaf Tumski Olaf Tumski (pseudonim) mieszka w Poznaniu i dobiega czterdziestki. Pracuje, jako dziennikarz i pisze o codziennych, zwyczajnych, miejskich sprawach. O rzeczach niezwyczajnych pisze w swoich e-bookach, których dotąd ukazały się trzy. W jego książkach zjawiska tajemnicze i mistyczne kryją się w przyziemnej, szarej rzeczywistości oraz w pozornie banalnych przedmiotach. Wystarczy je tylko zauważyć, ale tylko nieliczni posiadają takie zdolności. W książce "Wymyślony" główni bohaterowie odkrywają zaskakujące możliwości swoich umysłów, a wszystko w scenerii patologicznie skomercjalizowanego państwa. W "Dwunastej warstwie" stare fotografie wykraczają daleko po za swoje tradycyjne znaczenie. Nawet w zbiorze opowiadań dla dzieci - "Tomkowe historie" - pięcioletni chłopiec spostrzega, że może nawiązywać kontakt z niecodziennymi zjawiskami i obiektami. Nie inaczej jest w najnowszej powieści "U Źródła".

Tunel

Sara Tukan

Powieść dla starszych dzieci (10 -12 lat)Niesamowite wakacje Anielki i Mateusza. Zderzenie trzech światów, satyra na telewizję oraz wiele ciekawych przygód, to wszystko znajdziesz w najnowszej powieści Sary Tukan.

Krótka deszczowa zmora

Adam Barcikowski

Zmorak Maurycy Wielowieyski i pojedynek z duchem Hanki na ulicach warszawskiego Mokotowa Jest duszna, deszczowa noc. Pogotowie przywozi do szpitala MSWiA młodego, dobrze sytuowanego mężczyznę. Lekarz dyżurny, dr Gruber, stwierdza, że pacjent jest zdrowy, poza jednym zastrzeżeniem - umiera. Chwilę później przed szpital zajeżdża tajemniczy mężczyzna na starym motocyklu i wypytuje lekarzy o zmarłego w nocy pacjenta. Rozpoczyna się polowanie, w którym profesjonalny łowca zmor, Maurycy Wielowieyski, zmierzy się z duchem Hanki, żydowskiej dziewczyny zamordowanej w trakcie Powstania Warszawskiego. Opowiadanie oparte na legendzie dotyczącej nawiedzonej wilii Arpada Chowańczaka przy ulicy Morskie Oko w Warszawie i tragicznej historii miłosnej żydowskiej dziewczyny oraz polskiego Powstańca. Adam Barcikowski Z wykształcenia prawnik i ekonomista, z zamiłowania motocyklista i tropiciel miejskich legend oraz nieznanych historii. Z urodzenia Warszawiak. Czytał od zawsze wszystko co wpadło mu w ręce, pisze od jakiegoś czasu. Gdyby mógł zaszyłby się w głębi puszczy wraz z żoną, żółwiem i kotem oraz piórem i niezliczoną ilością pergaminu.

Nienasycenie. Tom 1. Życie

Natalia Bukowska

Poukładane życie Agaty runęło w dniu kiedy rozpadł się jej związek. Młoda kobieta postanawia znaleźć nową miłość i szczęście, a wpada w sidła uzależnienia od alkoholu i przygód seksualnych. Chwilowa ulga jaką dawały jej oddawanie się tym przyjemnościom zaczęły zmieniać się w nałóg który przejął nad nią kontrolę. Agata prowadzi podwójne życie, te o którym wiedzą jej najbliżsi i to drugie do którego ich nie dopuszcza.     Fragment: Niedawno próbowałam sobie przypomnieć, jak minął mi czwarty rok studiów, i stwierdziłam, że na uzależnieniu. Pamiętam pewne okresy, nie pamiętam dni. Momenty, w których wpadałam w ciąg, a po nich te, w których dochodziłam do siebie. Te pierwsze za każdym razem wydłużały się, te drugie skracały. Pamiętam tylko początki każdego ciągu. Dni, w których wiedziałam, że to już. Już pozbierałam się po ostatnim piciu i mogę zacząć od nowa. Podreperowałam kondycję, biegając lub uprawiając inny sport. Bardziej niż normalnie dbałam o siebie, jakby codzienna wizyta u kosmetyczki mogła pomóc. Czytałam i uczyłam się na zapas, co znaczyło, że czytałam kolejne rozdziały z podręczników, a w ćwiczeniach językowych odrabiałam kolejne zadania. Więcej czasu spędzałam też z rodzicami i dziadkiem, żeby po chwili znów zrobić kolejny krok i chcieć więcej. Byłam nienasycona.

Cienie wspomnień

Cassandra J. Ellen

Co się stało kwietniowej nocy? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć Noemie Pecheur, sarkastyczna była studentka szkoły artystycznej, łącząc siły z Jérémym Lavelle, bratem zaginionego Louisa, którego zniknięcie doprowadza narzeczoną do szaleństwa i ostatecznie zamyka w szpitalu psychiatrycznym. Gdy w mieście pojawia się detektyw Franclens, nawet amnezja nie powstrzymuje Noemie przed walką o prawdę. Duet pozornie nieznoszących się głównych bohaterów prowadzi śledztwo, przechodząc przez gąszcz kłamstw oraz prawd zakopanych głęboko w pamięci, walcząc z nieustannymi przeszkodami stawianymi przez tajemniczą postać, która zawsze jest krok przed nimi oraz z nieuchronnym uczuciem, jakie rodzi się między Noemie a Jérémym. Ile sekretów można wygrzebać z umarłych wspomnień? Jak daleko można się posunąć w imię miłości? A przede wszystkim, czy rozwiązanie zagadki na pewno przynosi wolność?

Mysz

Andrzej Boruszewski

"Mysz", jak łatwo się domyślić, jest książką o kocie. Prócz głównego bohatera występuje w niej BMW (Banda Mądrego Wróbla), Babcia, Dziadek, Burak oraz kilka innych, mniej lub bardziej sympatycznych (i niesympatycznych) postaci. Przygoda Mysza, kota z własnym gabinetem, narodziła się w głowie autora po tym, jak pewnego razu jego kotka o imieniu Tosia wróciła ze spaceru tak odmieniona, że zachodziło podejrzenie, że jakaś uzurpatorka chce zająć jej miejsce. Co by było, gdyby to zdarzyło się naprawdę? Pomyślcie o tym, gdy wasz pupil przestanie przypominać siebie sprzed ucieczki z domu, w którym nie brakowało mu niczego prócz przygód, na które każdy kot chętnie zamieni nawet najwspanialszy gabinet.