Duch śmierci

Agnieszka Sztajkowska

Jak uciec od dawnej klątwy i zmienić straszną wizję własnej zagłady? Czy oddanie duszy Bogu Śmierci to jedyna szansa na ocalenie młodej kobiety? I jak sprawić, by w upiornych mrokach ciemności znalazło się miejsce na prawdziwą miłość? Młodą Evelin Shadow prześladują demony przeszłości. Gdy miała zaledwie trzynaście lat, matka próbowała ją zabić i rzuciła na nią klątwę, wedle której dziewczyna miała umrzeć w swoje dwudzieste trzecie urodziny. Tego dnia rzeczywiście zostaje skazana na śmierć, lecz dostaje szansę sprzedania swej duszy Bogu Śmierci, jako jego narzeczona. Tak też się dzieje. Wkrótce Evelin uświadamia sobie, że jakkolwiek potoczą się sprawy, nie będą one miały dla niej szczęśliwego zakończenia. Wyciągnęłam rękę w stronę klamki, ale po chwili się zawahałam. A jeśli tam też czeka na mnie coś, czego nie da się wytłumaczyć? Jestem już zmęczona. Zacisnęłam dłoń w pięść, a niech się dzieje, co ma się dziać, chwyciłam za klamkę i otworzyłam. Kiedy pchnęłam drzwi, wiedziałam już tylko jedno - ciemność mnie przechytrzyła i dopadła. Zamiast w klubie znalazłam się mniej więcej na wysokości dziesiątego piętra we wznoszonym dopiero budynku. Jeden krok i oto jestem na krawędzi śmierci, pozostał mi jedynie krzyk. To zabawne, że w takich chwilach świat zdaje się toczyć w zwolnionym tempie. Można wszystko zobaczyć, o wszystkim pomyśleć. Niewątpliwie jest to szansa, by sekundę przed śmiercią człowiek pojął, jakie było jego życie. Czuję, jak ciało samo się pcha, by po chwili znaleźć się na dole. Ostatnia próba złapania się czegoś, ostatnia, daremna próba ratunku. Znów łzy w oczach i pytanie dlaczego ja?"." Przed tobą pełna mrocznych tajemnic i nagłych zwrotów akcji fascynująca opowieść o tragicznych wyborach, z których każdy zakończy się śmiercią w męczarniach głównej bohaterki. Jeśli lubisz nieoczywiste powieści z pogranicza jawy i sennego koszmaru, dzieje młodej barmanki Evelin Shadow, z pewnością rozbudzą twą ciekawość i skłonią do osobistych refleksji nad życiem pozagrobowym.

Emmy. Emmy 5 - Upiornego Nowego Roku (#5)

Mette Finderup

Emmy wraca do swoich starych przyjaciół i wrogów ze szkoły w Hejres. Pomimo tego, że Karleager i Hejres to raczej małe palce u stóp, a nie pępki świata, dzieje się tam o wiele więcej niż by się można spodziewać. No bo... co się robi, kiedy twój rozwiedziony tato-policjant nie ma odwagi powiedzieć mamie, że bierze ślub z Lailą-z-posterunku? Czy można się czuć bardziej obciachowo, niż wtedy, kiedy chłopak, w którym jesteś zakochana woli iść na rocznicę ślubu znajomych rodziców, niż przebywać z tobą? Jak doprowadzić do szału największą lalunię z klasy na szkolnym spotkaniu wigilijnym? Jak skończy się zaproszenie swojej najbardziej alternatywnej i zupełnie nie nudnej koleżanki ze szkoły z internatem noszącej nieodzowne kabaretki, czarny makijaż i natapirowane na baczność włosy na świętowanie Nowego Roku w zdecydowanie największej dziurze na świecie (z której się samemu pochodzi)? I ile właściwie dorośli są w stanie zapłacić za kubek kawy? "Upiornego Nowego Roku" autorstwa Mette Finderup to piąta książka z nagradzanej serii o mieszkającej z mamą nastolatce Emmy, która próbuje znaleźć swoje miejsce w życiu oraz trzymać się jak najdalej od matematyki.

Najważniejsza (#2)

Jan Śleszyński

Jedyny sposób, by przetrwać trudny czas, to uwierzyć, że kiedyś jeszcze będzie dobrze. Rok 1989. W Polsce nadchodzi czas wielkich zmian, a na ulicach czuć coraz bardziej optymistyczne nastroje. Udzielają się one również Michałowi Rogińskiemu, który z coraz większą nadzieją patrzy w przyszłość. Wierzy, że wkrótce powróci do kraju jego żona, Ola, która w stanie wojennym musiała wyjechać z Polski, by ratować życie ich córki. Jednak los i źli ludzie szykują im jeszcze wiele traumatycznych przeżyć. Podejrzewany o współpracę z obcym wywiadem Michał stanie przed wyborem, od którego zależeć będą dalsze losy jego najbliższych. Czy powtarzane przez niego niczym mantra słowa: Już będzie dobrze w końcu doczekają się spełnienia? Burzliwe czasy przełomu, rzeczywistość pełna absurdów i niedorzeczności, a w tym wszystkim ludzie, którzy na przekór wszystkiemu próbują po prostu być szczęśliwi Najważniejsza to poruszająca opowieść o wierności, zaufaniu i sile, jaką daje prawdziwa miłość. Jan Śleszyński - z zawodu inżynier nawigator, oficer Marynarki Wojennej w stanie spoczynku. Urodził się w Olsztynie w 1949 roku, gdzie spędził młodość. Dwadzieścia lat później rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej, a w grudniu 1970 roku był świadkiem tragicznych zajść w Gdyni. Jako oficer marynarki wojennej pełnił służbę na stanowiskach sztabowych. Obecnie jest emerytem i mieszka w Korzystnie, w gminie Kołobrzeg. W swoich powieściach ukazujących przełomowe lata najnowszej historii Polski stara się obalać mity związane z tamtymi wydarzeniami. Dotychczas opublikował Czyszczenie broni i Przepustkę od Pana Boga, opisujące odpowiednio tragiczne wydarzenia Grudnia 70 oraz powstanie Solidarności i stan wojenny. Najważniejsza to trzecia i zarazem ostatnia książka z tego cyklu, która przedstawia wydarzenia przełomowego 1989 roku.

Dzieci królowej elfów. Dzieci królowej elfów 5 - W obozie wroga (#5)

Peter Gotthardt

Historii o elfach istnieje tyle, ile gwiazd na niebie. Oto jedna z nich. Jest to opowieść o niewielkiej grupie elfów, które nagle znalazły się bardzo daleko od domu. Drogę powrotną zagradzają im wysokie góry i przepastne morza. Napotykają też wrogów, którzy ścigają ich bez litości. Ale nic nie jest w stanie sprawić, żeby elfy zaniechały swojej podróży. Na przekór niebezpieczeństwu i wszelkim przeszkodom chcą dotrzeć do domu. Dzień za dniem wędrują na wschód w kierunku Krainy Elfów, gdzie zielenią się bujne lasy, a źródła tryskają życiodajną wodą. "W obozie wroga" to piąta część serii "Dzieci królowej elfów". Petter Gotthardt urodził się w 1946 roku w Kopenhadze. Od dziecka czytał wiele książek, przede wszystkim powieści przygodowe ale i literaturę fachową, związaną z historią, geografią, naturą i wynalazkami. Swoje książki bazuje na szerokiej wiedzy, zgłębianej przez lata. Po ukończeniu szkoły średniej w 1965 roku, Gotthardt podjął studia bibliotekarskie. W latach 1971-2006 pracował w bibliotece dla dzieci. Podczas swojej pracy, organizując zajęcia dla dzieci, sam nauczył się opowiadać historie. Debiutował w 1984 roku książką "Fionn, jego wojownicy i czerwona czarownica". Jest to zbiór opowiadań z Cyklu Feniańskiego o słynnym irlandzkim wodzu, Fionnie i jego wojownikach. Jego druga książka, "Czarna Włócznia", również bazuje na irlandzkich legendach. Po przerwie w pisaniu, związanej między innymi z objęciem stanowiska redaktora w wydawnictwie, Gotthardt ponownie powrócił do pisania książek w 1999 roku. Praca w wydawnictwie nauczyła go pisania historii dla dzieci. Stara się, aby jego książki były interesujące, łatwo zrozumiałe dla najmłodszych i przystosowane do czytania zarówno przez dzieci, jak i na głos, przez rodziców. Autor lubi, gdy jego pomysły stają się rzeczywistością, gotową do czytania historią, która cieszy innych.

Czyściciel. Czyściciel 5: Jesteś następny

Inger Gammelgaard Madsen

Anne Larsen pokazuje Rolandowi zdjęcie Uwego Fincha. Twarz mężczyzny kogoś śledczemu przypomina, zwłaszcza blisko osadzone oczy. Ale to niemożliwe, bo osoba, o której myśli, zginęła wiele lat wcześniej w pożarze, który wybuchł w hotelu. Kiedy jednak odciski palców potwierdzają, że to faktycznie on, również Roland pragnie się dowiedzieć, czemu ten człowiek ma teraz nową tożsamość i co robi w Aarhus. Matka Bertrama znajduje w pokoju syna skradzioną skórzaną kurtkę i chce zwrócić ją swojemu chłopakowi. Bertram po raz kolejny usiłuje przekonać matkę, że jej życie jest w niebezpieczeństwie, ale ta wpada w złość i nie chce go słuchać. Uważa, że syn jest zazdrosny, i podczas kłótni obarcza go winą za śmierć jego młodszej siostry. Bertram jest wściekły. Wypala jointa i zasypia przed telewizorem. Będąc na haju, stwierdza ku swojemu przerażeniu, że wszystko zaczyna układać się w logiczną całość. Gdy budzi się następnego ranka, okazuje się, że jego matka nie wróciła do domu. CZYŚCICIEL to seria kryminałów, na którą składa się sześć części.

Na ostrzu pióra

Maria Konopnicka

Analiza osobowości artystów malarzy, refleksje o ich pracowniach, miejscach tworzenia, specyfice przestrzeni, w której powstaje sztuka. Obok rozważań ogólnych pojawiają się wspomnienia konkretnych pracowni pracowni Lenbacha w Monachium i Carolusa Durana w Paryżu.

W cieniu dobrych drzew

Ewa Pruchnik

Dwadzieścia dni eterycznej, chwytającej za serce miłości. Dwadzieścia dni otulonych zapachem deszczu i muzyką płynącą spod palców niewidomej dziewczyny. W czasach, kiedy świat podzielony był żelazną kurtyną, życie na krótką chwilę splotło ze sobą los dziewczyny z Polski i chłopaka z Ameryki. Herakles Papadopoulos, uwielbiany przez studentów charyzmatyczny profesor Uniwersytetu Harvarda, miał oficjalną przeszłość, którą zaspokajał ciekawość ludzi. Zawierała prawdę, tyle że nie całą. Przyszedł w końcu taki moment, gdy musiał ujawnić część niedopowiedzianej historii, zrzucając z barków lata półprawd i tłumionej miłości. Joanna była młodą dziewczyną żyjącą wraz z ojcem i babką w domu ocienionym liśćmi kasztana. W dzieciństwie los odebrał jej matkę oraz wzrok, oddając w zamian niezwykły talent muzyczny. Muzykę z zapałem wygrywała pośród nocy. Nocą zaczarowała tajemniczego nieznajomego, który niczym duch wkradł się do serca i zmienił całej jej życie... Opowieść o istocie miłości zdolnej przełamywać wszelkie uprzedzenia, o przyjaźni na całe życie, o kocie świadku pewnego sekretu, i o tym, że definiują nas dwie rzeczy: dziedziczenie, czyli przeszłość ukryta w genach, i nasze tajemnice.

Dwa światy Zofii

Karina Obara

Przypadkowe spotkanie łączy losy młodej torunianki z pewnym Niemcem. Chłopak przyjeżdża do Torunia, by odszukać ślady Zosi przedwojennej miłości swojego dziadka. Para zaczyna darzyć się coraz większą sympatią i wspólnie zaczyna zgłębiać historie własnych rodzin. Wkrótce dochodzą do zaskakujących odkryć. To opowieść o poszukiwaniu korzeni, polsko-niemieckiej historii i więziach, które budują się ponad granicami państw.