Ekundayo albo Droga

Anna Szpakowska-Kujawska

Ekundayo w języku Joruba to imię, a znaczy "Po smutku przychodzi radość". Tak Anna Szpakowska- Kujawska nazwała także jeden z pierwszych kalabaszy. Słowo „Ekundayo” pojawia się nie tylko w książce. Zostało również użyte jako tytuł obrazu olejnego z 1979 r., przedstawiającego uśmiechniętego, radośnie rozbrykanego stworka na jaskrawoszmaragdowym tle. Ekundayo jest udziałem każdego człowieka. Twórczości autorki niezmiennie towarzyszy droga do wewnątrz – penetracja własnych doznań. Jak sama mówi, siedem lat zajęło jej dojrzewanie do pisania o Afryce. Dało wspaniałą wewnętrzną przestrzeń, pełną myśli, kolorów, wspomnień, wzmacniających twórcze siły i nadających życiu blask. W artystycznym świecie Anny Szpakowskiej-Kujawskiej nie ma chaosu. Jest za to wspaniała różnorodność form, kolorów, technik i olśniewających asocjacji, które nadają jej twórczości poetycką aurę.     Kiedyś w Polsce nadawano serial telewizyjny o słonicy, która wciąż wpadała w tarapaty, bo za dużo chciała. Garnęła się też do rzeczy i spraw nieodpowiednich dla siebie. Była właśnie słoniem w składzie porcelany, wchodząc ze swą ciekawską trąbą tam, gdzie nie trzeba; śmieszna, galopująca wszędzie, gdzie coś się działo, z niczego nie chciała zrezygnować, łapczywa na wszystko, co było życiem. Przy tym była tak bardzo płcią piękną, a więc i tonęła we łzach, gdy było jej smutno, kochała koraliki i wszelkie ozdóbki. Chichotałam, oglądając; tak, to jasne, taka była i ta, i tamta... Mój Boże, taka byłam i ja... Gorzej, ja lubiłam siebie w tej słonicy. Bywałam nią, gdy mi pozwalano na to, gdy byłam (byłam?) sobą. Sobą prawdziwą. A gdy nie mogłam być szczera? Pewnie bywałam okropna; nudna i znudzona. Sobą i innymi. To przez chłód ludzkich oczu, którym byłam obca. Stranger? Ja. Mną. Nic beze mnie. Chcę, chciałabym, tak mocno chcę. Po prostu chcę. Tak było zawsze. Nie mieli racji ci, którzy myśleli o mnie źle tylko dlatego, że chciałam. Z tym chceniem zapala się światełko we mnie, a gdy gaśnie, gasnę ja. Gdy zgaśnie całkiem, to przecież i mnie nie będzie... Moje światełko jest też w tym, co robię. W moich pracach to wszystko tam jest: i te pragnienia, i gaśnięcia, i rozbłyski. Huśtawki od scalania do rozpadu. I dalejże! Z kawałków znów w całość! Scalam się! Uwaga! Chcecie mnie całą? Taką ze wszystkim? Jak każdy człowiek? Proszę bardzo! Ja wiem, czego chcę. Oczka? Już są. Trochę ich dużo? Potrzebne. Ja muszę dużo widzieć, dużo więcej niż wy. Rączki? Rączki są. Jest ich dużo. Te do machania, te do pracy, tamte do tłumaczeń... Uszy. Kiepsko z moim słuchem, więc może ilość pomoże. To mój kontakt ze światem w tej pustelnej czasem ciszy, choć przyznam się, że nie najlepszy. Ale gorliwy. Łowię dźwięki, staram się zrozumieć. Zabrakło ciała? Otóż to; co z ciałem? Scalam się, scalam, turlam się w swoich częściach jak kula w śniegu. Trochę to wszystko nie na miejscu? Nóżki też są. Wiele ich, tyle chcę przecież chodzić, tu iść, tam lecieć, gdzieś dążyć, kierować się, oddalać, płynąć, sunąć; wszystkiemu muszą sprostać. Kto wie najlepiej, co ma u mnie być na jakim miejscu? Jestem Narcyzem. Wypatruję więc siebie w każdej kałuży. Poszukuję siebie wszędzie. Coraz gwałtowniej. W kałużach zaczyna mnie nie być... Jest mnie coraz mniej. Ta glątewka, co spogląda na mnie z wodnego lusterka, ma coraz bardziej zamazane oblicze. Za nią tłumy; też chcą się wpatrzyć w siebie. Każdy. Każda. Pchają się. Rozpychają. Przywalają ją sobą. Znika. Ale istnieje! Ejże! Nie zasłaniać mnie! Tak. Zaczynało mnie być coraz mniej. Słonica, ta ciekawska, ta wścibska, ta nosy, ta, która chciała wszystkiego dotknąć, zobaczyć, przestawała istnieć. Cywilizowałam się. Niestety. Już nie było sensacji, przestałam być fun, nie drażniłam wymachem swojej trąby. Przysiadłam i słuchałam. Stawałam się taka, jaką chcieli mnie mieć inni. Stwarzali mnie sobie. Kształtowali. Stałam się elastycznością: wszystko mogłam, wszystko rozumiałam. 259 W rysunkach wracałam do siebie. Gorączkowo szukałam też w nich własnego kształtu. Tu mogłam być szczera. Z chwilą założenia jej wędzidła, z chwilą prowadzenia tej słonicy we mnie na pasku – gaśnie ogień, święty ogień pragnienia wszystkiego. Staję się słonicą z zoo. Właśnie. Very civilised woman...?

Maza of the Moon

Otis Adelbert Kline

A missile is fired from earth to hit the surface of the moon. It is successful and the missilemen are heroes, until... THE MOON FIRES BACK! Terrible lunar missiles blast New York, London, and Paris. And an ultimatum is delivered from the unsuspected civilization of our satellite: You have attacked us! You will pay the penalty! . The Otis Adelbert Klines second book who was an adventure and science-fiction novelist of the pulp era. He is best known for his interplanetary adventure novels set on Venus and Mars, which instantly became science-fiction classics. A rousing space opera, first published as a four-part serial in ARGOSY, in which earth is threatened with destruction by the inhabitants of the moon. Maza of the Moon is doing all of those things you expect and want a classic pulp sci-fi to do, not the least of which being to put a smile on your face.

Pozytywny egoista

Ewelina Golba

POZYTYWNY EGOIZM Gdy przestaniesz wreszcie zwracać zbytnią uwagę na to, co myślą i mówią inni, znajdziesz wreszcie to, co chcesz robić tylko dla siebie i poczujesz się z tym wspaniale. Wtedy przestaniesz błądzić po omacku, zmieniać stale zainteresowania, pracę czy partnerów. To sprawi, ze zrozumiesz, czego chcesz TY a nie inni. To sprawi, że skończy się Twój konflikt wewnętrzny, z którego wynikały Twoje błędne pragnienia. Kim jest pozytywny egoista? To człowiek niesamowicie zadowolony z życia, znający swoją wartość, drogę i cel. Wie, co kocha, a czego nienawidzi, nie ma zamiaru zadawać sobie bólu, by na siłę zadowolić innych. Wie, co chce robić w życiu i do tego dąży ale nigdy po trupach. Myśli o sobie, jednak bije od niego światło, które sprawia, że pomaga innym. Ma jedynie pozytywne cechy typowego egoisty. Nie narzeka ani nie lamentuje, tylko tworzy własną rzeczywistość. Sam kieruje swoim życiem i bierze za nie pełną odpowiedzialność. Ma wysokie poczucie własnej wartości i nie poddaje się pod wpływem krytyki. Co różni go od zwykłego egoisty?On nie myśli tylko o sobie - on jedynie idzie swoją drogą, dzięki czemu pomaga innym w tym, w czym naprawdę jest dobry. Jego działania wynikają z prawdziwej, szczerej chęci, z pasji, i płyną prosto z serca. Niczego nie udaje i nie zmyśla - jest autentyczny i naturalny.

Dotyk zła

Dominka Budzińska

Świat, w którym zło wykrada się z ciemności gdy tylko zamkną się drzwi, potrafi okrutnie zranić, naznaczyć piętnem na resztę życia. Nagle znikają kolory, a istnienie przybiera odcienie czerni. Nic już nie będzie takie jak dawniej, największy hałas nie zagłuszy krzyku duszy, najsilniejszy lek nie uśmierzy bólu, który z każdym dniem mocniej wgryza się w myśli. Stan nieistnienia i zagubienia, ciszy i walki, czas smutku i czas zemsty, czas nienawiści, zło w czystej postaci. "DOTYK ZŁA" - kryminał psychologiczny, którego akcja toczy się w Nowym Jorku. Główna bohaterka, młoda dziennikarka to kobieta boleśnie doświadczona przez los, naznaczona piętnem krzywd dzieciństwa. Koszmarna i niezwykle bolesna przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, kładzie się cieniem na kartach życia. Codzienna walka z demonami przeszłości uniemożliwia egzystencję, jest powodem poczucia wyobcowania, a w rezultacie prowadzi do zbrodni. Przypadkowe spotkanie staje się początkiem serii tragicznych wydarzeń. Kobieta kroczy ścieżką ciemności, igra z losem i prowokuje, coraz bardziej rozsmakowując się w niecnych zamiarach. Zadawanie bólu i śmierć stają się dla niej formą niebezpiecznej terapii.

"Górnośląskie Studia Socjologiczne. Seria Nowa". T. 8

red. Andrzej Niesporek

„Przedstawiamy tom 8. „Górnośląskich Studiów Socjologicznych. Seria Nowa”, przygotowany przez prof. Andrzeja Niesporka z Instytutu Socjologii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Każdy tom naszego czasopisma ma swoją specyfikę tematyczną nakreśloną przez redaktora naukowego. Andrzej Niesporek zaprosił Autorów reprezentujących różne kierunki zainteresowań badawczych, akcentujących jednakże teoretyczny i teoretyzujący wymiar podejmowanych przez siebie analiz. Spektrum publikowanych zagadnień jest szerokie: od prowadzonych przez Marię Banaś poszukiwań literackich śladów w socjologii (pomiędzy Królową śniegu a Don Kichotem) po „współuzależnienie jako rodzaj funkcjonowania”, analizowanego w perspektywach teorii socjopsychomedycznych (artykuł Rajmunda Morawskiego); od refleksji skupionych wokół kategorii utopii jako narzędzia teorii społecznej (Waldemar Czajkowski) po socjologię historyczną Raymunda Arona (Marcin Gacek); od sporów wokół konfliktu i teorii konfliktu (Anna Adamus-Matuszyńska) po socjologiczną analizę dyskursu wolności i bezpieczeństwa w kontekście liberalizmu i biopolityki (Piotr Kępski). Otwiera tom „Górnośląskich Studiów Socjologicznych” artykuł Pawła Ćwikły, noszący znamienny tytuł: O wyższości socjologicznej teorii nad materią, podejmujący między innymi pytanie o to, „czy zagadnienie teorii w naukach społecznych odnosi się do jej praktycznej funkcjonalności, prawdziwie służącej rozumieniu społecznego świata, czy też część racji należałoby przyznać sceptykom, szepczącym, że tego rodzaju uprawianie nauki (gdzie fakty zmieniają swe znaczenie w zależności od przyjętej uprzednio teorii) służy przede wszystkim uzasadnianiu tychże teorii, które — choć kiedyś może odkrywcze — dziś stają się głównie narzędziem służącym podnoszeniu nieoryginalnych spostrzeżeń do rangi twierdzeń naukowych. Tego rodzaju wątpliwości prowadzą nieuchronnie do rozważań nad teorią teorii, czyli ponownie odsyłają do początków formowania się refleksji nad sposobami przyglądania się społecznemu światu i jego rozumienia”. Maciej Witkowski podejmuje analizę psychoterapeutycznych inspiracji we współczesnej antropologii refleksyjnej, wskazując między innymi deficyty spójnego języka teoretycznego czy jasnej strategii tworzenia antropologicznej narracji: „Hasłem teoretycznego rozwoju metodologii refleksyjnej może stać się dążenie do stworzenia kanonów podwójnie gęstego opisu”. Łukasz Trembaczowski w dość enigmatycznie zatytułowanym artykule Upadek. Analiza problemu specyficznie (nie)obecnego w teorii socjologicznej omawia teorię załamania i upadku cywilizacji w ujęciu Arnolda Toynbeego, koncepcję upadku Zachodu Oswalda Spenglera wraz z jej polskim odpowiednikiem zaproponowanym przez Floriana Znanieckiego, dołączając do swoich studiów teorię upadku społecznego, jaką przedstawili Joseph Tainter oraz Jareda Diamond. Autor stawia tezę, że w socjologii brakuje pojęcia upadku społecznego stawianego explicite, dobrze zdefiniowanego i poddającego się operacjonalizacji. Monika Żak przedmiotem swojego artykuły czyni odwieczny problem pogodzenia pracowniczych i rodzinnych ról społecznych ujmowany w świetle koncepcji work-life balance. Obok artykułów o wyraźnych odniesieniach teoretycznych zamieszczone są także dwie prace studyjne. Anna Muś i Anna Depta przedstawiają wyniki badań empirycznych na temat partycypacji studentów Uniwersytetu Śląskiego w życiu akademickim, a Agnieszka Rychłowska-Niesporek analizuje obecne w dyskursie nauk społecznych dyskusje wokół kategorii „singiel”. Podobnie jak w poprzednich tomach zamieszczamy także recenzje książek socjologicznych, w tym książki przygotowanej pod redakcją Marka S. Szczepańskiego i Anny Śliz Współczesne teorie społeczne. W kręgu ujęć paradygmatycznych. Przedstawiamy również najnowsze osiągnięcia naukowe Instytutu Socjologii Uniwersytetu Śląskiego, udokumentowane w tekście Roberta Pyki. Wyrażamy nadzieję, że prezentowany tom „Górnośląskich Studiów Socjologicznych” znajdzie zainteresowanie w kręgach czytelników także spoza grona środowiska socjologicznego. Refleksje teoretyczne i teoretyzujące podejmowane przez socjologów są bowiem zawsze zaczynem pomnażającym zasoby wiedzy o procesach stawania się świata społecznego, ich uwarunkowaniach i następstwach, o roli jednostki w budowaniu społecznych struktur i znaczeniu społeczeństwa w konstruowaniu kapitału kulturowego człowieka jako podmiotu społecznego życia. Lektura przedstawionych tekstów, sięgających różnych dawnych i współczesnych orientacji teoretycznych, może stać się inspiracją do pełniejszego, może bardziej trafnego rozumienia i tłumaczenia szybko zmieniającego się społeczeństwa.” (Wstęp, Wojciech Świątkiewicz)

Historia mody

Irma Kozina

Autorka proponuje nowe spojrzenie na dzieje mody. Oprócz analizy zmieniających się trendów sięga do społecznych kontekstów tych procesów. Zaprezentowany zostanie zupełnie innowacyjny rozdział o ewolucji poszczególnych części garderoby. Interesujące relacje z kultowych pokazów mody, motywacje projektantów, opis ich procesów twórczych opatrzone komentarzem historyka sztuki będą fascynującą opowieścią, która wciągnie zarówno osoby, dla których temat mody jest codziennością, jak i chcących poszerzyć swoje horyzonty w tej dziedzinie. Album zawiera około 700 ilustracji: fotografii agencyjnych, archiwaliów, reprodukcji, szkiców i ciekawostek.

101 Sposobów, Aby Zaskoczyć Faceta

Grzegorz Gomółka

Oprócz tego, dzięki wykorzystywaniu pomysłów zawartych w publikacji, będziesz w jego oczach o wiele bardziej atrakcyjną i wyjątkową kobietą, ponieważ będziesz w stanie dostarczyć mu tych przeżyć, na które on czeka. Sama sprawdź! Grzegorz Gomółka Pasjonat rozwoju osobistego i wdrażania w życie dziwnych projektów. Z wykształcenia Inżynier Budowy. W mojej bardzo krótkiej karierze zdążyłem cztery razy rzucić pracę, o której większość ludzi marzy, rezygnując ze służbowego mieszkania, samochodu i wielu przywilejów, które wpisane są w moją branżę. Wszystko po to by realizować i wdrażać w życie swoje wizje i pomysły. Kiedyś stres związany z odpowiedzialną pracą wyrywał mnie rano z łóżka, a wieczorem nie pozwalał zasnąć. Dlatego postanowiłem to zmienić. Teraz to nowe pomysły, domagające się natychmiastowej realizacji nie pozwalają mi się wyspać. Choć tematyką rozwoju osobistego i relacji interesuję się od dawna, to pierwszą moją publikację wydałem dopiero w 2013 roku tuż przed Walentynkami. Była to „Sztuka Obdarowywania Kobiet”. Okazała się ona hitem i w ciągu tygodnia sprzedałem ponad 300 egzemplarzy. Natomiast w tym roku przyszedł czas na kolejną publikację w tej tematyce, czyli „Sztukę Obdarowywania Mężczyzn” - coś dla Pań. W między czasie realizuję jeszcze kilka innych projektów związanych z szeroko pojętym rozwojem osobistym, związkami, komunikacją i relacjami damsko-męskimi. Pracuję i tworzę wszędzie tam, gdzie jest dostęp do Internetu, co pozwala mi na swobodę, mobilność i niezależność, o której zawsze marzyłem. Zapraszam do mojego świata :)

Diabelska pułapka

John Bevere

Diabelska pułapka odkrywa prawdę o jednej z najbardziej zabójczych pułapek szatana, która utrzymuje wierzących z dala od Bożej woli. Większość ludzi uwięzionych w tej pułapce nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. Nie daj się oszukać! Na pewno napotkasz na swojej drodze urazę i to od ciebie zależy w jaki sposób zdarzenie to wpłynie na twoją relację z Bogiem. Twoja reakcja decyduje o twojej przyszłości. Jeśli rozprawisz się z urazą w twoim życiu w odpowiedni sposób, staniesz się silniejszy zamiast bardziej zgorzkniały. John Bevere pokazuje jak być uwolnionym z diabelskiej pułapki - od urazy, oraz jakpozbyć się mentalności ofiary. Diabelska pułapka okazała się największym bestsellerem John`a Bevere`a. W ciągu dziesięciu lat sprzedano ponad 400,000 egzemplarzy. Nadal widnieje na liście światowych bestsellerów. To wydanie dodatkowo zawiera świadectwa przemiany życia ludzi, którzy przeczytali pierwszą wersję książki. Znajdziesz odpowiedzi na trudne pytania, takie jak: Czy naprawdę muszę przedstawiać własną wersję wydarzeń? Jak mogę walczyć z podejrzliwymi myślami i brakiem zaufania? Jak mogę przestać myśleć o zranieniach z przeszłości? Jak mogę na nowo zaufać komuś, kto mnie głęboko zranił? Ta książka pomoże ci uwolnić się z diabelskiej pułapki urazy, a jednocześnie uzdolni do bycia od niej wolnym, pozwalając ci na relację z Bogiem bez przeszkód. John Bevere jest jednym z najlepiej sprzedających się autorów oraz popularnym mówcą. On oraz jego żona, Lisa, również autorka wielu bestsellerów, w 1990 roku założyli organizację Messenger International. Ich misja rozrosła się do wielopłaszczyznowej o zasięgu międzynarodowym. Prowadzą również cotygodniowy program „The Messenger”, który jest nadawany do 214 krajów świata. John Bevere jest autorem wielu książek.