Pokusa Harringaya. The Temptation of Harringay W otchłani. In the Abyss

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Książka zawiera dwa znakomite opowiadania. Pokusa Harringaya to krótka historia opowiadająca o tym, jak artysta próbuje namalować portret, a ostatecznie maluje diabła, który oferuje mu sławę w zamian za jego duszę. Fabuła jest interesująca ze względu na nieoczekiwaną reakcję artysty na ofertę. W otchłani to opowieść o tym, jak za pomocą aparatu w formie kuli, którym można podróżować na duże głębokości badacz relacjonuje, że na dnie morza, po zaobserwowaniu niezwykłych gatunków ryb i bezkręgowców, dojrzał dziwne zwierzę kręgowe. Pionowe nachylenie jego twarzy nadawało mu niezwykłe podobieństwo do istoty ludzkiej. Jego prawie kuliste ciało wspierało się zaś na żabich nogach i długim grubym ogonie. To stworzenie wraz z innymi poczęło ciągnąć jego kulę do swego rodzaju ołtarza ustawionego w jakimś podwodnym mieście, a tam mieszkańcy padali na twarz przed badaczem i śpiewali. Obserwował to przez kilka godzin: w końcu kabel pękł i kula wróciła na powierzchnię. Co było dalej czytelnicy się dowiedzą po przeczytaniu niniejszej książki tłumaczył Antoni Lange.

Król zamczyska

Seweryn Goszczyński

Król zamczyska to powieść gotycka, będąca jedną z pierwszych polskich powieści romantycznych. Powieść przepełniona jest symbolami, choć jednocześnie dość przejrzysta. Treść dzieła stanowi spotkanie Goszczyńskiego z obłąkanym szlachcicem Janem Machnickim w ruinach jego zamku. Machnicki snuje opowieść o swym obłędzie splatającym się niejako z ogromnym umiłowaniem udręczonej przez zaborców Ojczyzny. Powieść tragiczna i chociaż nieco już wiekowa, to jednak wciąż bardzo aktualna.

Dwie bajki

Antoni Lange

Mimo monumentalnej pracy pisarskiej, translatorskiej i niezwykle rozległych projektów edytorskich, nie zdobył należnego mu uznania ani nie osiągnął stabilizacji materialnej pozwalającej założyć rodzinę. Ostatnie lata spędził przy rodzinie siostry w Warszawie. Pośmiertnie, w 1931 r., ukazał się przygotowany jeszcze przez samego autora dwutomowy Ostatni zbiór poezji. Jak na tle tak bogatej i różnorodnej twórczości prezentują się Dwie bajki? Warto przypomnieć ciekawą i subtelną w stosunku do wzorca ukształtowanego przez Stanisława Jachowicza propozycję Langego dla dzieci (choć może ona zainteresować także dorosłych). Do tych utworów można z powodzeniem odnieść słowa redakcji poprzedzające nowele i fantazje z tomu Róża polna: Antoni Lange, ten cyzelator i miłośnik kunsztu słowa poetyckie go, wytworny znawca literatur obcych, których arcydzieła przyswoił nam w mistrzowskich przekładach, niestrudzony poszukiwacz prawdy w swych filozoficznych rozważaniach, zdaje się pisać czasem nowele jakby dla wypoczynku i rozrywki. Zstępuje wtedy w życie realne i codzienne a czyni to z ujmującym wdziękiem i jakby uśmiechem lekkiej ironii.

Człowiek śmiechu

Hugo pisał książkę w czasie swojego wygnania na Guernsey. Początkowo miała ona nosić tytuł ‘Na rozkaz króla’ i dodatkowo podkreślać tym samym jej zasadniczą treść. Tytułowy człowiek śmiechu stanowi, podobnie jak wcześniejsze hugoliańskie „potwory”, symbol całego ludu, utrzymywanego w ciemnocie, lecz z natury szlachetnego, obdarzonego pięknymi uczuciami w większym stopniu niż klasy rządzące. Ponownie Hugo eksploatuje motyw człowieka odepchniętego przez społeczeństwo, jak i człowieka, który dobrowolnie wybrał samotność. Rażącą różnicę między oceną takich ludzi przez społeczeństwo i z punktu widzenia moralności podkreślają imiona nadane bohaterom, zwłaszcza imię ślepej dziewczyny, Dei (łac. bogini). Scena, w której Gwynplaine w parlamencie usiłuje przybliżyć nędzę ludu arystokratom, ostrzega ich przed możliwymi konsekwencjami przewrotu społecznego i zostaje wyśmiany, jest zarówno aluzją do sytuacji we Francji przed rewolucją, jak i ostrzeżeniem skierowanym od autora do rządzących krajem. Nieprzypadkowo bowiem akcja utworu toczy się w Anglii przedrewolucyjnej, a jej główną osią jest radykalna opozycja między ludem. (za Wikipedią)

Grzechy wołające o pomstę do nieba

Anonim

Ze wstępu: Grzech ma to do siebie, że nie mówi nigdy: Dosyć, poprzestań, lecz ciągnie, niejako gwałtem porywa człowieka za sobą i w coraz większą wtrąca go przepaść nieprawości. Z grzechem dzieje się podobnie jak z lawiną. Grzesznikowi zdaje się zawsze, że ten grzech, który popełnia, to jeszcze rzecz mała; ale ten grzech pcha go siłą nieprzepartą do występków i zbrodni coraz to cięższych, tak dalece, że człowiek, lekceważąc sobie wszelkie natchnienia i przestrogi Ducha Świętego, ostatecznie wpada w grzechy noszące piętno osobliwszej złości. Takimi są grzechy, o których chcę mówić w nauce dzisiejszej, grzechy wołające o pomstę do nieba, czyli grzechy tak niegodziwe, iż Pan Bóg zwykle karze je szczególnym sposobem, aby te kary i chłosty były odstraszającym dla drugich przykładem. Dziwna ich nazwa grzechy wołające o pomstę do nieba, boć przede wszystkim wykraczają przeciw bliźniemu, a grzechy, które wykraczają wprost przeciw Panu Bogu, są z natury grzechami cięższymi. Mimo to ta nazwa jest słuszna, bo te grzechy tak bardzo naruszają, psują, przewracają porządek przyrodzony i moralny, zagrażając istnieniu rodzaju ludzkiego.

Historia Manon Lescaut i kawalera des Grieux

Antoine-François Prévost D'exiles

"Kawaler des Grieux, wzorowy uczeń kolegium w Amiens, zakochuje się w przypadkowo napotkanej, młodszej od siebie Manon Lescaut. Wspólnie uciekają do Paryża, gdzie przez kilka miesięcy prowadzą szczęśliwe życie. Zakochana w kawalerze dziewczyna nie jest jednak w stanie zrezygnować z luksusowego życia, na jakie nie pozwalają im posiadane fundusze. Manon zostaje wówczas kochanką generalnego poborcy podatków i zgadza się, by ten powiadomił ojca des Grieux o miejscu ich przebywania. Kawaler zostaje zmuszony do powrotu do domu. Jego ojciec kieruje go - razem z przyjacielem Tybercym - do seminarium duchownego; des Grieux przyjmuje święcenia kapłańskie i przez dwa lata zajmuje się jedynie teologią. Nieoczekiwane spotkanie z Manon... (http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_kawalera_des_Grieux_i_Manon_Lescaut). Ale to wcale nie koniec perypetii dwojga kochanków, co było dalej dowiesz się, drogi czytelniku doczytawszy tę pasjonującą książkę do końca. Zachęcamy do lektury! LHistoire du chevalier Des Grieux et de Manon Lescaut, aujourdhui plus communément appelée Manon Lescaut, est un roman-mémoires de labbé Prévost faisant partie des Mémoires et Aventures dun homme de qualité qui sest retiré du monde (7 volumes, rédigés de 1728 1731). Le livre étant jugé scandaleux deux reprises (1733 et 1735), saisi et condamné tre brlé, lauteur publie en 1753, une nouvelle édition de Manon Lescaut revue, corrigée et augmentée dun épisode important. Les qualités humaines du roman séduisirent rapidement le public et en feront la célébrité. (http://fr.wikipedia.org/wiki/Manon_Lescaut)"

Czerwone koło. Le Cercle rouge

Maurice Leblanc

Oto zadziwiająca i budząca dreszcz emocji historia Czerwonego Koła, owego straszliwego piętna, które w każdym pokoleniu naznacza niby pieczęcią jednego z członków rodziny Bardenów brakiem równowagi psychicznej. Gdy ostatni przedstawiciele rodziny, bandyta Jim Barden i jego syn Bob, umierają, uważa się, że klątwa zniknie wraz z nimi. Ale oto fatalny znak pojawia się ponownie na dłoni tajemniczej kobiety a co będzie dalej, dowie się czytelnik, po przeczytaniu całej powieści. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français.

Old Shatterhand. Powieść z dzikiego zachodu

Karol May

Old Shatterhand (Grzmocąca Ręka) przybywa jako młody, niedoświadczony człowiek (greenhorn) na Dziki Zachód. Na początku ima się różnych zajęć, aby zarobić na chleb. W końcu przybywa do St. Louis, aby uczyć dzieci pewnego zamożnego mieszkańca miasta. Dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności (pomaga mu w tym rusznikarz Henry - przyjaciel pana domu, w którym nauczał), porzuca pracę i udaje się na prawdziwy Dziki Zachód - na tereny zamieszkane przez Indian: Apaczów, Kiowów, Komanczów, by pomagać przy budowie kolei przebiegającej przez tamtejsze tereny. Poznaje Winnetou, syna wodza Apaczów - plemienia, które nie zgadzało się na budowę ścieżek dla ognistego konia. Z początku Winnetou wraz z ojcem pragną go zabić, lecz dzięki brawurowym czynom - uwolnieniu Winnetou z niewoli Kiowów, a później darowaniu życia Inczu-czunie (ojcu Winnetou) po zwycięskim pojedynku, udaje mu się uniknąć śmierci. Po tych zdarzeniach zaprzyjaźnia się z Indianami i jest traktowany przez Apaczów jak brat, a nawet wódz. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Old_Shatterhand)