Spisek bogów

Monika Hołyk-Arora

Przystojny mężczyzna, który korzystając z uroków życia, bawi się wykorzystując każdą nadarzającą się okazję, nie stroniąc przy tym od alkoholu i narkotyków... Tajemnicza nieznajoma, która wydaje się być uosobieniem kusicielek i egzotycznych famme fatale... Pewnego dnia losy tych dwojga krzyżują się w ciemnym zaułku Kuala Lumpur zmieniając nie tylko ich przeznaczenie, ale budząc również duchy przeszłości. Hathor, bogini miłości oraz Ah-Puch, zapomniany bóg śmierci za wszelką cenę próbują ingerować w coś, co wbrew pozorów łączy tą niezwykłą dwójkę ludzi. Jaki mają w tym cel? I dlaczego ktoś inny podgląda ich z daleka? Monika Hołyk-Arora Monika Hołyk-Arora posiada  niesfornego psa i milion marzeń. Urodziła się w grudniu 1980 roku. Od wczesnego dzieciństwa kochała czytać książki i snuć swoje własne opowieści. Pochodzi z Lublina, gdzie skończyła Kulturoznawstwo na UMCS-ie. Pracując przez kilka lat jako pilot wycieczek, zadomowiła się m.in. w Turcji i Egipcie. Poznanie odmiennych kultur umożliwiło jej spojrzenie na świat z zupełnie innej perspektywy i na nowo pobudziło marzenia o pisaniu. Książki odzwierciedlają jej charakter i pasje, dlatego też można w nich znaleźć: trzy krople miłości do podróży, cztery krople zamiłownia do słowa pisanego i jedną kropelkę zdrowego sarkazmu.

Złość

Wojciech T. Pyszkowski

Tematem tej książki są wybory prezydenckie w pewnym kraju i ich wpływ na postępowanie niektórych ludzi. Łączy ona w zwięzłej narracji rzeczywiste wydarzenia i tło  z dynamiczną akcją i zaskakującym zakończeniem. Książka nie tylko dla miłośników polityki! Ciekawe spojrzenie na współczesny świat i jego problemy.  Co zrobi Tom, bohater tej opowieści? W jaki sposób da ujście swojej złości? Sięgnijcie po tę książkę, nie zawiedziecie się Wojciech T. Pyszkowski Byłem instruktorem na "Darze Pomorza", oficerem pokładowym Polskiej Marynarki Handlowej, nawigatorem na samolotach pasażerskich Polskich Linii Lotniczych LOT. Debiutowałem w 1965 r. wierszem w "Almanachu Młodych". W latach 1965-1972 publikowałem swoje reportaże i felietony w miesięczniku "Morze", w "Dzienniku Bałtyckim", w audycjach radiowych "Popołudnie z Młodością" i "Dla tych, co na morzu".   www.szukajwojtka.blogspot.com www.wojtektpyszkowski.pl

Recykling

Zofia Tarajło-Lipowska

Komisarz Cichosz, znany już z powieści Śmierć dziekana, podejmuje się rozwiązania zagadki kolejnego morderstwa na Uniwersytecie Kuropaskim. Tym razem ofiarą jest dyrektorka Instytutu Semikomunikacji Interkulturowej Hellada Słoneczny. Sprawy komplikują się, gdy do zespołu śledczych dołącza była pracownica Instytutu Andżela (Aniela)  Mentel. Interesujące portrety psychologiczne postaci, barwny język, przewrotny humor i akademickie realia sprawiają, że książka zainteresuje nie tylko miłośników kryminałów.   Nie została potwierdzona, ani też obalona teoria, że we wszystkich przypadkach zabójcą jest ten sam szaleniec, który w ten sposób próbuje wyrazić oburzenie z powodu różnych patologii środowiska. I żebyście się nie wygadali przed podejrzanymi ani świadkami! Cicho-sza! – ostrzegł Cichosz, nagle zdając sobie sprawę, że zabrzmiało to jakby przedstawiał sam siebie. (fragment powieści) O Autorce Prof. dr hab. Zofia Tarajło-Lipowska, bohemistka i polonistka, jest autorką wielu publikacji, m.in. "Historii literatury czeskiej" (Wyd. im. Ossolińskich 2010) oraz książek popularnonaukowych o języku czeskim: "Kapoan na opak. O czeskim dla Polaków, mało zaawansowanych, ale mocno zainteresowanych" (Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego 2000) i "Nowy Kapoan. Strzel i traf do polsko-czeskich językowych gaf" (Wyd. Afera 2013). Znajomość środowiska uniwersyteckiego wykorzystała też w twórczości beletrystycznej, w satyrycznych powieściach kryminalnych: "Śmierć dziekana" (Wyd. Lech i Czech 2014) i "Recykling" (Wyd. e-bookowo 2017).

Wszystko już zblakło, spłowiało

Andrzej Janczewski

Czy zwykłe życie może być niezwykłe? Problemy i wybory życiowe pokolenia marca 68 na przełomie PRL i III Rzeczypospolitej. Brak konformizmu połączony z niechęcią do uczestnictwa w awangardzie – zarówno tej dawnej jak i nowej skazuje bohatera tej opowieści na egzystencję bez perspektyw, co ostatecznie skłania go do podjęcia decyzji o emigracji. Andrzej Janczewski Urodziłem się pod sam koniec wojny. Potem normalne dzieciństwo w niezbyt normalnych czasach i barwna młodość w szarej rzeczywistości. Dalej studia i lata zawodowo związane z elektroniką: pierwsze telewizory kolorowe, pierwszy internet szerokopasmowy. Niedawno przekazałem pałeczkę młodszym. A poza tym proste, zwyczajne życie: żona, dzieci, dom i domownicy mniejsi. Co lubię? Cztery pory roku, lasy, rzeki, zwierzęta. Coś tam pisałem zawsze – niegdyś artykuły w czasopismach branżowych, teraz czas na prozę i trochę wierszy.  

Commissario Sigaro Tom 2

Dorota Kuśnierz

Druga część komiksu.

Niewolnicy snów. Część 1

Dominika Budzińska

„Niewolnicy Snów. Część 1”  to pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i zaskakujących zdarzeń historia młodej dziewczyny o imieniu Martika, którą zaczynają nawiedzać dziwne sny i mrożące krew w żyłach koszmary. Jej dotychczas poukładany świat burzą nagłe zmiany, a wokół zaczynają dziać się rzeczy, których nie potrafi wytłumaczyć i zrozumieć. Pomagają jej nowi przyjaciele, a wśród nich tajemnicza Sofie i Scott, któremu przychodzi odegrać szczególną rolę w życiu młodej bohaterki. Okazuje się, że głęboko skrywana rodzinna tajemnica musi wreszcie wyjść na jaw, a kolejne sny stają się istotnym tropem w dążeniu do odkrycia prawdy. Dominika Budzińska urodziła się w marcu 1972 roku. Absolwentka Wydziału Zarządzania na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach rozpoczęła pracę w wydawnictwie w dziale marketingu. Od wielu lat związana z firmą medialną. Podróże i pisanie są jej wielką pasją od zawsze, ale dopiero ta powieść  spełniła jej największe marzenie. Niewolnicy Snów to  pierwsza część przygód młodej bohaterki i długo oczekiwany debiut literacki.

Rewia humoru 2

Rafał Kado

Kolejna odsłona czasopisma humorystycznego "Rewia humoru" przeznaczona dla młodzieży jak i tych, którzy lubią się śmiać. Tym razem czasopismo zawiera 100 stron dowcipów, zabawnych tekstów, rysunków satyrycznych oraz komiksów.

Mój dekalog

Mirek Konieczny

Czy ktoś z was chciałby pójść do piekła. Oczywiście połowa z was odpowie, że tak, że w piekle jest fajnie i świetne imprezy jakie wystawia Lucyfer, że najlepsze laski już tam są i można pić i ćpać do woli. Otóż ćpać. To słowo wywołuje u wszystkich dziwne dreszcze na tyle przyciąga, co i odpycha. Połowa z was, gdyby miała tylko okazję, to by przyćpała a jeśliby to nie wiązało się z żadnymi konsekwencjami, to i wszyscy. Ale wierzcie mi nie na słowo, bo zaraz przeczytacie coś co przekona was, że narkotyki to najprostsza droga do piekła tego po śmierci i za życia. Ćpuny to kołaczące się miedzy nami dziwne istoty, które na pewnym etapie uzależnienia sprzedaliby matkę i ojca za działkę nie nie po to żeby poczuć haj, ale, żeby poczuć się normalnie. Tak jak wy czujecie się teraz, prawdziwy ćpun czuje się dopiero po zażyciu działki. Więc ćpuny mają piekło już za życia.Główny bohater wpada w piekło najgorsze z możliwych, bo po zażyciu ogromnej ilości narkotyków udaje się w swoją najdłuższa podróż podróż do Tartaru tej części Hadesu (królestwa podziemi) gdzie cierpienie i to fizyczne jest immanentną, przyrodzona częścią bytu. Cierpi on niesłychane katusze wywołane przez lek psychotropowy, którym go tam faszerują jak dobrą kaczkę rodzynkami. Każdy zastrzyk potęguje tylko ból. Aż bohater Mirek mówi w końcu, że przekonał się o tym, że piekło jest miejscem gdzie odbiera się najgorsze katusze i to nie w jakichś kotłach ze smołą, ale w porządny militarny sposób przydzielanymi szprycami.Czy mamy żałować Mirka. Przecież dostał się on tam na głębie Tartaru z własnej woli. Czy aby z własnej. Gdyby wiedział do czego doprowadzi go flirt z narkotykami, to czy zabierałby się za nie?Oczywiście, że nie tylko że jego nikt nie ostrzegł, a wy po przeczytaniu książki nie będziecie już mogli powiedzieć, ze nikt was nie ostrzegał Więc jeśli mimo to sięgniecie po narkotyki, to znaczy że macie niepoukładane w głowach.PATRONAT MEDIALNY:TwojaKultura.plMIrek KoniecznyUrodził się 23 VII 1964 a więc Lew i to urodzony pod Błękitnym olbrzymem Regulusem, a w chińskim zodiaku Drewniany Powietrzny Smok. Jest to mieszanka najlepszych możliwych okoliczności zodiakalnych, więc musi to być nietuzinkowa postać. Jego młodość po ukończeniu w 1983 roku liceum im. B. Nowodworskiego przypada na magiczne lat osiemdziesiąte lata wybuchu kultury dzieci kwiatów związane z polami makowymi rosnącymi na każdym zadupiu i wynalezienia metody otrzymywania kompotu na kationicie. Mirek jak dziesiątki tysięcy młodych ludzi wędrował ścieżką Freemanów, wolnych ludzi tej epoki, w których życiu jak śpiewał bard jego pokolenia Ryszard Riedel z Dżemu powiał boczny wiatr i wytrącił ich z prostej drogi kariery. Po ukończeniu biologii na UJ w roku 1989 podjął się zawodu nauczyciela j. angielskiego i biologii w szkołach podstawowych. Przepracował jedynie 5 lat. Jazda na trawie i kompocie nie pozostawała jednakowoż bez śladu. Był wielokrotnie hospitalizowany w szpitalach psychiatrycznych od Kobierzyna, gdzie jego pierwszy pobyt został udokumentowany w monodramie Mój dekalog, czyli dziesięć wariacji na temat wariacji, przez Jarosław, gdzie był poddany serii elektrowstrząsów, po Leżajsk. Najgorszym jednak nie był jego heroinizm, ale przerzucenie się na najtańszy rodzaj narkotyku metkatynon przy produkcji którego używa się nadmanganianu potasu, a mangan przyjmowany w dużych dawkach wywołuje locura manganica szaleństwo manganowe, jak i spalenie części ośrodkowego układu nerwowego, a dokładniej móżdżka. W końcu w 2000 roku odbył leczenie w gliwickiej Familii. Od 2002 roku przebywa w jednym z krakowskich DPS-ów. Mirek miał i tak wiele szczęścia PRZEŻYŁ, co udało się niewielu, a jego szlak znaczony jest śmiercią przyjaciół. Ale dzięki temu, że przeżył, my możemy dzięki jego tekstom zanurzyć się w ten wspaniały wolny czas, kiedy liczyły się tylko miłość, przyjaźń i odpał makowy.Autor książek: Ostatni hippis PRL-u, czyli metafizyka pól makowych (2006), Sen o Victorii (2009), Czarodziej z Łanowej (2011).