Kluczyk

Małgorzata Ciupińska

Kluczyk to nieduża forma literacka, o której najkrócej powiedziałabym, że ma charakter nieco metafizyczny, symboliczny i religijny, choć tak do końca nie identyfikuje się z tymi terminami, gdyż siłą rzeczy zahacza o codzienność. Z drugiej strony znów nie jest wcale taki codzienny. Myślę, że temat jest przedstawiony precyzyjnie, logicznie i z oczywistą pointą. Treść jest nieco zaskakująca innością, ale nie wykracza poza ramy powiedzenia, że w życiu nic nie jest pewne, ale za to wszystko jest możliwe. Naturalnie ciężko jest mi pisać o moim tekście w sposób obiektywny, ale trudno, będę nieskromna - mam o nim dobre zdanie. Intryguje i wciąga w miarę czytania i jest taki na pewno do zastanowienia. Proszę zwrócić uwagę, że w tym opowiadaniu na żadnej ze stron nie pojawia się imię głównego bohatera. Jest to pewna trudność, którą narzuciłam sobie tak trochę w ramach eksperymentu jak i również w ramach tego, że choć w tekście są niecodzienne sytuacje, to jednak każdemu mogą one się przytrafić Każdemu Janowi Kowalskiemu. Patronat medialny: Twoja Kultura.pl Małgorzata CiupińskaZ wykształcenia jestem pedagogiem pracy (powiedzmy, że równa się to socjologii), ale z pracą w tym zawodzie różnie bywało. Studiowałam też na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (studia podyplomowe) na kierunku filozofia i religioznawstwo. Mam za sobą kilka mniej lub bardziej istotnych szkoleń: marketing, zarzadzanie, ubezpieczenia, projekty unijne. Z ciekawszych wymienię jednak kurs języka migowego, choć obecnie umiejętności te są tylko sztuką dla sztuki.Pierwszym moim miejscem pracy był duży zakład przemysłowy; restrukturyzacja nie wyszła mu jednak na dobre. Mnie również, ponieważ w tej sytuacji musiałam szukać innej pracy. Następnie znajdowałam zatrudnienie w redakcjach lokalnych gazet. Przez pewien okres pracowałam w instytucjach niosących pomoc społeczną i socjalną. Był także czas, gdy pracy nie miałam w ogóle może inaczej: wtedy, owszem, nie otrzymywałam pensji, ale jednak pracowałam. Powstawały moje utwory, a przeżyte niedostatki (nie tylko finansowe) stały się strawą dla mojej twórczość.Od kilku ładnych lat obchodzę stale swe 35-te urodziny i zazwyczaj jest to w zgodzie z moim samopoczuciem, choć akurat z faktem zgodziło się to tylko raz w życiu. Mam szerokie zainteresowania, ale raczej wszystkie zawsze zmierzają do tego, by nagromadzone wrażenia zaowocowały w moich utworach.

Kobietki

Patrycja Żurek

Zlot czarownic, jak nasze spotkania określał mój mąż. Coś w tym było, cztery różne kobiety, cztery punkty widzenia, cztery życiowe historie. Kochałam te spotkania i kochałam te dziewczyny. Były nieodłączną częścią mojego życia i nie wyobrażałam sobie, że mogłoby być inaczej. Powieść dla kobiet o naprawdę mocnych nerwach... Patronat medialny: Twojakultura.pl Patrycja Żurek, początkująca matka, młoda kobieta i ...pisarka? Wrażliwa dziewczyna, która posiada zmysł obserwacji, a jej największą pasją jest pisanie. Do tej pory pisząca do szuflady, postanowiła dać szansę sobie i czytelnikom. Ma nadzieję, że pokochają jej książki tak, jak kocha je ona.

Dionizos

Maciej Lipka

Gdy mała, kawiarniana awanturka przeradza się w wyniszczającą wojnę o materialną i towarzyską supremację... Patryk Nowowiejski, 45-letni biznesmen, od lat prowadzi własną firmę pośredniczącą w składaniu przez deweloperów dokumentacji przetargowej. Dzięki znajomościom pochodzącym jeszcze z czasów, gdy był on posłem, biznes przynosi pokaźne zyski. Patryk pracuje w biurze z Iveliną, 26-letnią zagraniczną kochanką, dla której porzucił rodzinę, i której pomaga w rozkręceniu jej własnego biznesu odzieżowego. Związek z Iveliną wciągnął Patryka w świat imprez, alkoholu i kokainy. Tymczasem na horyzoncie pojawia się Konrad Płaski - młody i bystry trener personalny, który zdaje się fascynować Ivelinę. Patryk postanawia przechytrzyć Płaskiego, aby niepostrzeżenie przejąć jego firmę szkoleniową i odzyskać swą pozycję w oczach partnerki. Konrad okazuje się jednak być dużo ambitniejszym przeciwnikiem, niż Patryk przewidywał. Rywalizacja zmienia się w brutalną wojnę, w której wszelkie moralne zasady zostały amputowane przez testosteronowy skalpel.

Jak pisać na blog ekspercki, by inni chcieli to czytać?

Krystyna Bezubik

Czy chciałabyś usłyszeć od swojego klienta, że chce z Tobą pracować, bo Twoja strona internetowa zrobiła na nim lepsze wrażenie niż strony internetowe Twojej konkurencji? Albo że czyta artykuły na Twoim blogu i dają mu one do myślenia? Albo że treści, które zamieszczasz, sprawiły, że Ci zaufał i zdecydował się na kontakt osobisty?   Tak, doskonale wiesz, że prowadząc blog: – zbudujesz w sieci wyróżniającą się markę i wystąpisz w charakterze ekspertki (eksperta); – zdobędziesz zaufanie klientów; – dasz poznać siebie i swoje wartości potencjalnym klientom; – dotrzesz do osób, które będą chciały rozwijać się razem z Tobą.   "Jak pisać na blog ekspercki, by inni chcieli to czytać" to kurs online w formie e-booka.   Dzięki niemu:   – stworzysz podstawy marketingowe, które pozwolą Ci prowadzić blog, na którym będziesz zarabiać:   – określisz, kim mają być Twoi czytelnicy, – sprecyzujesz tematykę, o której z przyjemnością będziesz pisać; – dowiesz się, skąd czerpać inspirację i pomysły na wpisy, aby zawsze mieć o czym pisać;   – przełamiesz blokady, które powstrzymują Cię przed pisaniem:   – strach przed krytyką i hejtem, – brak czasu na pisanie, – zwiększysz swoją motywację do pisania;   – poznasz najważniejsze zasady prowadzenia bloga i tworzenia artykułów internetowych:   – jak pisać przyciągające uwagę tytuły (na blog i do newslettera), – jak utrzymać uwagę czytelnika przy długim tekście, – jak pisać w ciekawy przyciągający sposób o trudnych tematach (elementy storytellingu),   – otrzymasz wskazówki na temat promowania swojej strony, dobierania słów kluczowych i poruszania się w social media;   Przekonasz się, że możesz prowadzić ciekawy blog, dzięki któremu pozyskasz nowych klientów.     A przede wszystkim dowiesz się, jak pisać, by inni chcieli to czytać. Jak pisać, by prowadzenie bloga, newslettera, fanpage’a przełożyło się na Twój plan marketingowy.   Kurs w formie e-booka to:   - wiedza merytoryczna,   - szereg praktycznych ćwiczeń,   - nagrania audio,   - dostęp do nagrania webinaru "Jak z sukcesem pisać na blog".

U nas w Hura Hura!

Katarzyna Pyrz

Andreas Piotrowski jest pisarzem średniego kalibru, przez co wciąż z zacięciem poszukuje natchnienia. Gdy pewnego kwietniowego poranka spotyka na swojej drodze Arcusa, przemądrzałego szamana z wioski Hura Hura, nie wie jeszcze, że on będzie mu natchnieniem. Czy wyłącznie tym? Arcus zjawia się w miejskiej aglomeracji nie przez przypadek lecz z misją, jaką musi zrealizować, a mianowicie odnaleźć Joannę Podfruwaj i przekazać jej cenne informacje...

Kadry prawdy

Wojciech Wardejn

"Kadry prawdy" Wojtka  Wardejna to zbiór  interesujących reportaży o pracy niektórych mediów pokazanej od kulis.Autor jest doświadczonym fotoreporterem, ustawicznie poszukującym i doskonalącym swój warsztat pracy, także jego elektroniczne narzędzia.W pewnym okresie swej zawodowej kariery pracował w jednym ze znanych tabloidów. Spostrzeżenia tam poczynione stały się natchnieniem do napisania książki. Ukazuje w niej mechanizmy fukcjonowania tego typu mediów.W swych opowiadniach ukazuje mało znaną prawdę o organizowaniu pracy w  redakcjach czy sposobach zbierania informacji  o faktach.Dziennikarzom i fotoreporterom przychodzi niejednokrotnie realizować przedziwne polecenia naczelnych z Wawy. Bywa, że informacjami manipuluje się, nawet tymi tragicznymi... Wszystko po to, by zwiększyć sprzedaż gazety.Książka napisana barwnym językiem z dbałością o zachowanie specyfiki dialogów, jakie można usłyszeć w środowisku ludzi mediów (skrótowość, kolokwializmy, neologizmy, wyrazy dosadne, błędy językowe).Dystans autora do  opisywanych sytuacji świadczy, że sam nie zatracił wrażliwości.Potrzeba sporej cywilnej odwagi, by tak pisać. Narracja wyraźnie naśladuje mowę potoczną, z jej niedociągnięciami, pauzami, niedomówieniami, co symbolizują liczne przecinki i wielokropki. Niektóre nazwy własne w specyficznym slangu dziennikarskim stają się nazwami potocznymi. Pośpiech, chaotyczność wypowiedzi, nadużywanie wulgaryzmów wiele mówią o specyfice zawodu reportera poczytnej brukowej gazety. Spis treści: WSTĘP 5czyli słów kilka o tym, co boliKADR I 6Dwie małe śmierci, czyli jak podeptać czyjąś tragedięKADR II 15Do czego doprowadza mobing, czyli historia pewnego skarbuKADR III 24Serial basenowy, czyli jak zrobić z siebie idiotę 24KADR IV 36Telefony... telefony... telefony...KADR V 47Portret pamięciowyKADR VI 52Po prostu... Paulinka...KADR VII 81Patrycja - czyli jak ten zawód deprawujeKADR VIII 94Prowokacje - czyli jak robiłem z siebie durniaKADR IX 105Piotr - jak młodość i ambicja rozsądek usypiały...KADR X 122Pomyłki różneKADR XI 129PiorunyKADR XII 140O tym jak swoje dzieci zmuszałem do psychicznego nierządu 140KADR XIII 146Papparazzi... czyli stanie, stanie, stanie... i czekanie, czekanie, czekanieKADR XIV 156Finanse, czyli problemy niemłodego wyrobnikaKADR XV 161OSTRZEŻENIAKOŃCOWE UJĘCIA 162KADR OSTATNI 164    

Życie nie jest bajką czyli Life is brutal

Mander

Gdy się komuś dobrze wiedzie, To się sąsiad zaraz złości, Chętnie by cię widział w biedzie, Powodzenia ci zazdrości. No i zawsze coś się zdarzy, Zawsze będzie jakaś draka, Więc każdemu wciąż się marzy, Aby była opcja taka: Żeby dożyć takiej chwili, By los sobie tak osłodzić, By ci wszyscy zazdrościli, A nikt nie mógł nic zaszkodzić. Los jest jednak nieciekawy, i to nie jest żadna ściema, Choć potrafi być łaskawy, Lecz tak dobrze w życiu nie ma...

Spokojnie, to nie inwazja

Anna Helena Kubiak

Prawdopodobieństwo powodzenia tej wyprawy (wycieczki, przygody czy też krucjaty - wszystko jest w końcu rzeczą względną) obliczono na 5%. To i tak sporo, jeśli się weźmie pod uwagę, że nowa pani kapitan notorycznie pociąga z butelki; pani nawigator wciska guziki na chybił trafił i nie zawsze pamięta, jak się nazywa; a reszta załogi... cóż... niezbyt przyjazny Przyjazny Asystent Steve jest prawie pewny, że to w ogóle nie jest załoga, tylko grupa całkowicie niekompetentnych, niezrównoważonych i nieobliczalnych uciekinierek z domu spokojnej starości. Nowa sytuacja zdecydowanie go przerasta, czasami zastanawia się nawet, czy nie wolałby być krawatem.     Patronat medialny: Książki Zbójeckie     „Autorka serwuje powiew świeżości. Oddaje w ręce czytelnika (dorosłego i młodzieżowego, bez znaczenia!) dobrze napisaną, dowcipną i wciągającą książkę przygodową. Dbanie o detale, rys psychologiczny postaci i elementy kolejnych światów sprawiają, że to dzieło jest nie tylko miłą rozrywką, ale niejednokrotnie powodem do refleksji i zastanowienia się nad naszą czasoprzestrzenią. Tą ziemską głównie…” - fragment recenzji Danuty Awolusi, blog Książki Zbójeckie