Wypoczynek dzieci i młodzieży 2023

Arkadiusz Kuranowski

Publikacja jest kolejnym V uaktualnionym wydaniem książki "Wypoczynek dzieci i młodzieży". Jest przewodnikiem po trudnym i ciężkim odcinku wychowania młodego człowieka, jakim jest zorganizowany wypoczynek naszych podopiecznych. Uwzględnia obecne wytyczne i przepisy związane z pandemią COVID - 19 oraz wytyczne Ministerstwa Edukacji i Nauki, Ministerstwa Zdrowia i Głównego Inspektora Sanitarnego dla organizatorów wypoczynku zimowego dzieci i młodzieży oraz uaktualnia Instrukcje Instrukcja Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie wymagań higieniczno - sanitarnych dla stacjonarnych obozów pod namiotami głównego inspektora sanitarnego podpisaną w maju 2022 r. Podobnie jak wytyczne dla organizatorów wypoczynku letniego mogą one być przykładem i dobrym punktem wyjścia w kolejnych latach. Zamieściłem również nowe wcześniej nie publikowane orzecznictwo dotyczące odpowiedzialności kadry wychowawczej (dla łatwiejszego wyszukania wszystkie te elementy zaznaczone zostały na zielono). Książka jest kompleksowym ujęciem problematyki organizacji wypoczynku dzieci i młodzież. Mając doświadczenie prowadzenia i organizowania obozów, zimowisk i kursów kształceniowych dla wychowawców i kierowników, obejmujące czas od napisania poprzednich książek: "Przewodnik kierownika placówki wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej" do wejścia w życie całkowicie nowych przepisów postanowiłem nie zmieniać formuły zawartej w poprzedniej książce "Wypoczynek dzieci i młodzieży szkolnej". Opracowanie prezentuje przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2022 r. poz. 2230) oraz Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. z 2016 r. poz. 452 z późn. zmianą) z komentarzami, prezentuje porady, wybrane orzecznictwo i przepisy ze stanem prawnym na dzień 31 stycznia 2023 r. Dnia 24 sierpnia 2021 r. zmienione zostało rozporządzenie w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży, które weszło w życie we wrześniu 2021r. W rozporządzeniu wprowadzone zostały zmiany w załączniku nr 6, tj. Karcie kwalifikacyjnej uczestnika wypoczynku dotyczące braku potrzeby wyrażania zgody na przetwarzanie danych osobowych i dotyczą przepisów odwołujących się do uchylonej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. Taka forma książki przyczynia się do kreatywnego myślenia podczas przygotowań każdego zorganizowanego wyjazdu dzieci i młodzieży. Dla łatwiejszego poruszania się po przepisach ustawy o systemie oświaty i Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży, zwanego dalej rozporządzeniem, pozwoliłem sobie podzielić je na części. Części są numerowane cyframi rzymskimi i jednocześnie wydrukowane grubą czcionką. Po każdym tytule odpowiedniej części przytoczyłem treść kolejnych paragrafów, które również wyróżniłem grubą czcionką. Pod każdą częścią zamieściłem kolejno numerowane, krótkie komentarze. W odpowiednich miejscach komentarza zostały również umieszczone całe załączniki do ww. rozporządzenia odnoszące się do konkretnych przepisów. Następnie zaprezentowałem porady i orzeczenia sądów cywilnych oraz sądów administracyjnych, które są dalej aktualne mimo wydania w poprzednim stanie prawnym. Porady dotyczą najważniejszych spraw podczas wypoczynku. Orzecznictwo zamieściłem w książce z dwóch powodów: po pierwsze sądy wydały ich, mimo kilkunastu lat praktyki poprzednich przepisów, bardzo niewiele; po drugie pokazują one skomplikowany charakter na pozór wydawałoby się prostych spraw i czasem mogą one służyć za komentarz do konkretnych przepisów. W przypadku odwołania się przepisów do szczegółowych regulacji zawartych w innych przepisach, zamieściłem je w rozdziale przepisy szczegółowe. Dla pełnej prezentacji niektórych tematów przedstawiłem te przepisy w pełnej wersji wraz ze wszystkimi załącznikami. Dodatkowymi zaletami książki jest uzupełnienie jej treści wzorami do wykorzystania, które dodałem na końcu. Zdając sobie sprawę z dużej ilości przywołanych przepisów oraz tempa ich zmian w przypadku zauważenia nieścisłości proszę o ewentualne zgłoszenie ich na adres maz.praga@zhr.pl. Bardzo chętnie odpowiem, sprawdzę i poprawię. Życząc kolejnych udanych zimowisk, kolonii i obozów mam nadzieję, że publikacja będzie służyła, jako materiał pomocniczy na kursach dla przyszłych kierowników oraz na stałe znajdzie swoje miejsce w każdej biblioteczce kierownika. Arkadiusz Kuranowski

Sosnowiec. Nic śląskiego

Anna Malinowska

Czego rodowita katowiczanka szuka za granicą, w zagłębiowskim Sosnowcu? Bywała w tym mieście raptem kilka razy zawsze przejazdem, zawsze z dystansem, znając powszechne dowcipy i memy. Po latach postanowiła wyrobić sobie paszport, by dowiedzieć się, kto i dlaczego tak chętnie podpisuje się pod hasłem I love Sosnowiec. Szuka więc śladów, które przypominają, że to miejsce, zdominowane przez bloki, miało swoje kiedyś: legendy, mity, gawędy, sensacje kryminalne, światowej sławy gwiazdy. Dzięki nim rekonstruuje złożoną przeszłość miasta plany niemieckich przemysłowców, historię rodów Lamprechtów, Schönów czy Dietlów, rozbiórkę i odbudowę cerkwi, trudny czas okupacji, wojny i transformacji. Zbiera historie awansu w końcu tak wiele rodzin przyjechało tu w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. Sosnowiec. Nic śląskiego to także próba uchwycenia kontrastów między Zagłębiem a Górnym Śląskiem z jego silną lokalną tożsamością, własnym językiem i mitologią . Anna Malinowska odkrywa, dlaczego mieszkańcy miasta coraz chętniej tworzą swoją wspólną tożsamość z wielu różnych elementów. Autorka ze Śląska opowiada o stolicy Zagłębia: nie ma prostszego przepisu na drwinę. Ale Anna Malinowska nie idzie na łatwiznę. Z reportażu wyłania się miasto o przebogatej, wielokulturowej historii, położone na granicy trzech zaborów, od początku XIX wieku centrum handlu, a potem przemysłu, które jak mówi sosnowiecki pisarz Zbigniew Białas ma moc Feniksa: wiele razy spalało się i odradzało z popiołów. Wystarczy poczekać. Ewa Winnicka

Wolna wola - opowiadanie erotyczne

Alexandra Södergran

Chciała jak najszybciej pozbawić go ubrania, ale kiedy rozpinała guziki w jego koszuli, Mattias tak cudownie masował jej piersi, że musiała natychmiast przestać, ściągnąć z siebie bluzkę i rozpiąć stanik. Pragnęła jego dłoni. Pragnęła poczuć je na swojej nagiej skórze. Pragnęła poczuć na swych piersiach jego wygłodniałe spojrzenie. Pragnęła jego języka i miękkich ust". Julia wraca do Mattiasa. Do Mattiasa, który świetnie gotuje, jest miły i ciepły, i tak niewiarygodnie dobry w łóżku. Po kilku kieliszkach wina ich usta się spotykają. Julia nie może się wręcz nacieszyć jego seksownym ciałem i pełnymi pożądania jękami. Coś jest jednak nie tak. Czego Mattias właściwie od niej chce? Czy ona może mu to dać? I czy ma to w ogóle jakiekolwiek znaczenie, skoro potrafi doprowadzić ją do tak silnego orgazmu?

Harlem

Aloysius Bertrand

Harlem W Amsterdamie koguty kiedy zaśpiewają,    Złota kura z Harlemu złote zniesie jajo.   (Ze Stuwierszy Nostradamusa) Harlem, ów zachwycający obrazeczek, który streszcza szkołę flamandzką, Harlem wymalowany przez Jana Breughla, Peetera Neefa, Dawida Teniersa i Pawła Rembrandta. I kanał, gdzie modra toń dygoce, i kościółek, gdzie gore pozłocisty witraż, i ganek kuty, gdzie schnie bielizna w słońcu, i dachówki zielone od chmielu. [...]Aloysius Bertrand Ur. 20 kwietnia 1807 w Ceva (w płn. Włoszech) Zm.29 kwietnia 1841 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Gaspard de la nuit, Peter Waldeck ou la chute d'un homme Własc. Louis Jacques Napoléon Bertrand, francuski poeta, dramaturg i dziennikarz. Jako pierwszy pisał poematy prozą. Syn oficera żandarmerii i córki burmistrza miasta Cevy. Uczęszczał do gimnazjum w Dijon. Po śmierci ojca w 1828 r. jako najstarszy syn został głową rodziny, ale mógł studiować dzięki pomocy finansowej ciotki. Założył pismo literackie, w którym opublikował m.in. debiutanckie wiersze Alfred de Musset. Jego własna poezja zyskała uznanie Victora Hugo. Przeniósł się do Paryża, gdzie żył w biedzie, następnie wrócił do Dijon i objął redakcję czasopisma literacko-politycznego ,,Patriote de la Côte-d'Or", na łamach którego głosił poglądy republikańskie. Pisywał również do czasopism paryskich. W 1833 r. ponownie przeprowadził się do Paryża, po wielu trudnościach znalazł pracę i sprowadził do siebie matkę i siostrę. Podjął też na nowo starania o wydanie swojego nowatorskiego poematu prozą ,,Gaspard de la nuit" oraz o wystawienie którejś ze swoich sztuk teatralnych. W 1838 zachorował na gruźlicę i od tej pory spędzał wiele czasu w szpitalach. Poemat Gaspard de la nuit został opublikowany dopiero po śmierci autora w 1841.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zbójcy

Artur Oppman

Artur Oppman Legendy warszawskie Zbójcy Dwieście lat temu Nowe Miasto warszawskie otoczone było wielkimi moczarami i gęstymi zaroślami, w których nierzadko ukrywał się zwierz dziki, tak, że zdarzało się nieraz, iż mroźną zimą głodne wilki przybiegały na rynek nowomiejski i wyły po nocach przed jatkami rzeźników. W czas takiej to właśnie zimy długotrwałej, w wieczór zawieruchą śnieżną dmący, do jednej z gospód, w pobliżu kościoła Panny Marii, przywlókł się stary, obd... Artur Oppman Ur. 14 sierpnia 1867 r. w Warszawie Zm. 4 listopada 1931 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Legendy warszawskie (1925) oraz Pieśni o Legionach i o Księstwie Warszawskim (1918), Pan Twardowski, Stoliczku nakryj się (1903), Stare Miasto (tom wierszy 1925), Moja Warszawa (tom poezji i prozy 1929), Służba poety (1936) Pochodził ze spolonizowanej rodziny niemieckiej o tradycjach powstańczych, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1890-92), ale był związany emocjonalnie i pisarsko z Warszawą. Używał pseudonimu Or-Ot. W swojej poezji gloryfikował przeszłość i tradycję polską, przypominał postaci zasłużone w historii Polski, chwalił przeszłość i urodę Warszawy. Pisał też wspomnienia, utwory okolicznościowe, wiersze dla teatrów amatorskich, szopki. Jego twórczość jest zaliczana do nurtu poezji popularnej. Najbardziej znanym utworem jest Stoliczku nakryj się. autor: Marek Puchta Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Cena odwagi

Ewa Seno

Niełatwo jest odkryć swoją prawdziwą naturę. Jeszcze trudniej unieść konsekwencje tego odkrycia. Osierocona Nina w niezwykłych okolicznościach ujawnia magiczne moce i dowiaduje się, że jest księżniczką rodu Mendelaviev, następczynią tronu w pięknej krainie o nazwie Mandora. Osiemnastolatka podejmuje walkę o uratowanie swojego królestwa przed armią śmiertelnego wroga swoich rodziców - Alexusa. Czy dziewczyna zdoła odeprzeć atak istot, o których istnieniu słyszała tylko z opowieści? Dalsza część losów bohaterki powieści Tatuaż z lilią wciągnie wszystkie miłośniczki powieści Geny Showalter. Ewa Seno - polska autorka literatury młodzieżowej i fantastyki. Najbardziej znana z trzytomowej serii Antilia.

Emmy. Emmy 5 - Upiornego Nowego Roku (#5)

Mette Finderup

Emmy wraca do swoich starych przyjaciół i wrogów ze szkoły w Hejres. Pomimo tego, że Karleager i Hejres to raczej małe palce u stóp, a nie pępki świata, dzieje się tam o wiele więcej niż by się można spodziewać. No bo... co się robi, kiedy twój rozwiedziony tato-policjant nie ma odwagi powiedzieć mamie, że bierze ślub z Lailą-z-posterunku? Czy można się czuć bardziej obciachowo, niż wtedy, kiedy chłopak, w którym jesteś zakochana woli iść na rocznicę ślubu znajomych rodziców, niż przebywać z tobą? Jak doprowadzić do szału największą lalunię z klasy na szkolnym spotkaniu wigilijnym? Jak skończy się zaproszenie swojej najbardziej alternatywnej i zupełnie nie nudnej koleżanki ze szkoły z internatem noszącej nieodzowne kabaretki, czarny makijaż i natapirowane na baczność włosy na świętowanie Nowego Roku w zdecydowanie największej dziurze na świecie (z której się samemu pochodzi)? I ile właściwie dorośli są w stanie zapłacić za kubek kawy? "Upiornego Nowego Roku" autorstwa Mette Finderup to piąta książka z nagradzanej serii o mieszkającej z mamą nastolatce Emmy, która próbuje znaleźć swoje miejsce w życiu oraz trzymać się jak najdalej od matematyki.

Państwo, które działa. O fińskich politykach publicznych

Wojciech Woźniak

Praca wypełnia lukę w wiedzy o polityce Finlandii. Autor przedstawia słabo znane i często zaskakujące fakty, które składają się na wyjaśnienie współczesnego sukcesu polityki publicznej tego kraju. Dzięki prezentowanej monografii można zrozumieć, jak kompleksowe zewnętrzne czynniki, w tym położenie geograficzne, uzależnienie od Związku Radzieckiego i powojenna pozycja na arenie międzynarodowej stworzyły kontekst dla podejmowania w Finlandii działań wewnątrzkrajowych. […] Książka jest fascynującą, bogatą faktograficznie opowieścią, z której dowiemy się na przykład, co dla szefów Nokii było wskaźnikiem, że przegrali z firmą Apple konkurencję na rynku telefonii komórkowej, co kometa nad Doliną Muminków ma wspólnego z podstawowym dochodem gwarantowanym i co w Finlandii robi ojciec, który nie radzi sobie z wychowywaniem dzieci. dr hab. Maria Theiss Świetny dobór studiów przypadku w zakresie polityk/subpolityk publicznych, takich jak edukacja, rozwój, polityka społeczna, polityka wobec samobójstw, pandemii. […] To książka, którą powinien przeczytać każdy polityk, samorządowiec czy kandydaci do tych ról. Autor pokazuje na przykład, jak Finowie podchodzą do analizy problemów publicznych, które chcą rozwiązać. Kierują się silnym imperatywem racjonalnej analizy, w tym potrzebą dialogu i deliberacji. Inicjują działania, gdy zyskują pewność, że rozumieją kluczowe wymiary danego problemu. dr hab. Andrzej Zybała, prof. SGH