Bistari. Tryptyk himalajski

Sławomir Matczak

Baflow, człowiek gór, trzykrotnie wybiera się w Himalaje. Poznaje ten daleki kraj od środka, mając za przewodnika rdzennego Nepalczyka, bramina. Odkrywa styl życia mieszkańców, zwiedza świątynie, zdobywa swoje własne szczyty", ociera się o śmierć. Dopadają go też demony, które nie pozwalają mu spokojnie spać, ale doprowadzają ostatecznie do oczyszczenia duszy. Z każdej podróży Baflow wraca przepełniony emocjami, które każą mu wyruszać na kolejny życiowy szlak... Bistari" to poruszająca, metaforyczna opowieść o wędrowaniu nie tylko po nepalskich bezdrożach, w otoczeniu gigantycznych himalajskich ośmiotysięczników, lecz także o wędrówce w głąb siebie, do wspomnień, które ranią i które dają radość. Ta podróż to rozliczenie się z przeszłością i odwaga, by rozpocząć nowy rozdział w życiu. Dopijali herbatę. Rozmowa przestała się kleić. Powoli szykowali się do snu, gdy nagle Baflow zapytał Przewodnika: - Mówiłeś na lotnisku, że to koniec tego niezwykłego miejsca, że to zmierzch Mustangu. Co miałeś na myśli? Spojrzeli na siebie. Cichy podniósł głowę. Żonka patrzyła ciekawie to na Baflowa, to na Przewodnika, który po chwili odezwał się do siedzących przy niskim stoliku: - Tak, to ostatnie chwile tej magicznej krainy - potwierdził. Wziął łyk zimnej już herbaty i dodał: - Niedawno odkryto tu rudę uranu, niedaleko stolicy Lo-Manthang, i ogromne złoża gazu w Muktinath. Już wielki sąsiad z północy idzie tu ze swoimi koparkami, ciężarówkami i tysiącami robotników.

Przedwiośnie

Władysław Syrokomla

Władysław Syrokomla Rymy ulotne Przedwiośnie Na dworze niby lato, niby jeszcze zima, Jeszcze świat, jeszcze serce jak gdyby pod pleśnią Jeszcze się pierś wiośnianém uczuciem nie wzdyma, Ptak się jeszcze swobodną nie rozhulał pieśnią. Pora wiośnie i dawno! a skądże to dziwo, Że tak źle się rozwija i pączek, i trawa? Leniwo biją pulsa, pieśń płynie leniwo, Jest wiosna, ale czegoś wiośnie nie dostawa. I rzekł mi siwy starzec: O, wiosna już bliska, Znam to, bo kopę wios... Władysław Syrokomla Ur. 29 września 1823 w Smolhowie na Białorusi Zm. 15 września 1862 w Wilnie Najważniejsze dzieła: Margier, Urodzony Jan Dęboróg, Kasper Kaliński (Obrona Olsztyna), Janko Cmentarnik, Wielki Czwartek, Żywot poczciwego człowieka, Nagrobek obywatelowi; Chatka w lesie; Melodie z domu obłąkanych (zbiór poezji); Wycieczki po Litwie w promieniach od Wilna; Podróż swojaka po swojszczyźnie. Właśc. Ludwik Władysław Kondratowicz, pseudonim artystyczny utworzył z drugiego imienia i nazwy herbu rodzinnego. Poeta, pisarz i tłumacz doby romantyzmu. Był piewcą swojskości (przeciwny emigracji), idei demokratycznych (lecz nie rewolucyjnych), ludowości i rdzennej kultury litewskiej. Nazywał siebie ,,lirnikiem wioskowym" (tytuł jednego z wierszy), piszącym dla ,,braci w siermiędze i braci w kapocie". Jego styl cechuje programowa prostota języka, humor, niekiedy ironia (np. w nawiązaniach do sielankowych opisów życia na wsi). Solidaryzował się z egzystencją chłopów i drobnej szlachty, krytykował egoizm ziemiaństwa. Jego poglądy na współczesne mu tematy społeczne wyrażają m.in. wiersze Hulaj dusza! i Wyzwolenie włościan. Ważnym dokonaniem Syrokomli są przekłady łacińskojęzycznej literatury staropolskiej, m.in. Jana Kochanowskiego, Klemensa Janickiego, Sebastiana Klonowicza czy Macieja Kazimierza Sarbiewskiego - w pracy tej celem było przybliżenie rodakom spuścizny kultury polskiej. Ponadto tłumaczył również współczesną poezję rosyjską i ukraińską (Rylejewa, Lermontowa, Niekrasowa, Szewczenki), a nawet wielkich romantyków niemieckich (Króla Olch Goethego, liryki Heinego), te jednak przekłady nie są wierne i służyły raczej Syrokomli dla wyrażenia cudzym słowem tego, czego sam, w warunkach rosyjskiej cenzury, nie mógł pisać. Cieszył się popularnością w całym kraju, nie tylko na rodzinnej Litwie i Białorusi, ale również w Warszawie, Krakowie i w Wielkopolsce, gdzie w latach 50. przyjmowano go bardzo uroczyście. Ostatnie lata niedługiego życia Syrokomli naznaczył cień zbliżającego się powstania styczniowego. W 1861 r. wracając do Wilna z Warszawy, gdzie brał udział w manifestacjach patriotycznych (po części jako współpracownik ,,Kuriera Wileńskiego"), został aresztowany i uwięziony, a następnie osadzony przymusowo w Borejkowszczyźnie. Tam stworzył niezwykle dojrzałe liryki zebrane później w zbiorze Poezja ostatniej godziny (wyd. 1862, obejmują m.in. Melodie z domu obłąkanych). Dzięki usilnym staraniom przyjaciół zezwolono na jego powrót do Wilna na kilka miesięcy przed śmiercią. Został tam pochowany na cmentarzu na Rossie, a jego pogrzeb zgromadził tłumy i sam stał się demonstracją patriotyczną doby przedpowstaniowej. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Adaś i Słoń

Ludwik Janion

Pełna wdzięku i humoru opowieść o małym Adasiu i jego przyjacielu pluszowym Słoniu, którzy wędrują po okolicy, poznając rzeczy i zjawiska. Zadają niemądre dziecięce pytania i prowadzą abstrakcyjne rozważania, by dojść do odpowiedzi godnych filozofów. Dlaczego nic nie widać, gdy jest ciemno?  Gdzie jest „najdalej jak się da”? Jak to jest, że myślimy, gdy myślimy, że nie myślimy? (…) był sobie Adaś i był sobie Słoń. Powinniście jeszcze wiedzieć, że był sobie Dobry Pies Zbój, była wrona, był las i było jeszcze parę innych rzeczy, o których, jeśli nie wiedzieliście do tej pory, to zaraz się dowiecie.(…)

Życie

Karol Bołoz Antoniewicz

Karol Bołoz Antoniewicz Życie Ah ici bas la douleur a la douleur senchaine, Le jour succede au jour et la peine a la peine. Lamartine. I czemu płakać gdy szczęście odpływa? Łza w chybkiem pędzie wstrzymać go nie zdoła; Rzuć tylko okiem z roszonym do koła: Szczęście, na bezdnie grobu spoczywa. Czas na swych skrzydłach i młodość porywa; Połysk łudzący szczęśc... Karol Bołoz Antoniewicz Ur. 6 listopada 1807 w Skwarzawie koło Lwowa Zm. 14 listopada 1852 w Obrze Najważniejsze dzieła: Pieśni religijne: Chwalcie łąki umajone, W krzyżu cierpienie, W krzyżu zbawienie, Do Betlejemu pełni radości, Nazareński śliczny kwiecie, Nie opuszczaj nas, O Józefie uwielbiony, O Maryjo, przyjm w ofierze, Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam Polski poeta, duchowny katolicki pochodzenia ormiańskiego. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Biegle znał łaciński, francuski, włoski, angielski i niemiecki. Pasjonowała go muzyka i poezja - pierwsze wiersze publikował w czasopismach lwowskich. W 1828 r. rozpoczął prace nad dziełem dotyczącym historii Ormian. Walczył w powstaniu listopadowym. W 1832 r. ożenił się z Zofią Nikorowiczówną i miał z nią piątkę dzieci - niestety wszystkie wcześnie zmarły. W swoim domu założyli przytułek i szpital dla chorych i ubogich, by poprzez pomoc potrzebującym ukoić własne cierpienie po utracie dzieci. Zofia również podupadła na zdrowiu i w 1839 r. umarła na suchoty. Po śmierci żony Antoniewicz zdecydował o wstąpieniu do zakonu Jezuitów w Starej Wsi. Szybko otrzymał funkcję przełożonego nowicjuszy i był darzony szacunkiem. W wolnych chwilach komponował pieśni religijne, śpiewane potem w kaplicy klasztornej. Antoniewicz rozdał majątek między krewnych i ubogich. Z Francji sprowadził zakonnice Serca Jezusowego. W 1846 r. prowadził misje na wsiach po buntach chłopskich. Pisał czytanki, powiastki, żywoty świętych, w których w przystępny sposób przedstawiał chłopom religijne nakazy. W 1852 r. wybuchła epidemia cholery i Antoniewicz zajął się opieką nad chorymi. Został wybrany przełożonym klasztoru w Obrze, gdzie sam zachorował na cholerę i zmarł. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Django w pigułce. Kurs video. Twórz aplikacje internetowe w Pythonie

Bartosz Szmit

Obierz kurs na Django Żyjemy dosłownie zanurzeni w internecie. Nawet gdy wstajemy od komputera i wychodzimy z domu, wciąż zabieramy ze sobą sieć – do sklepu, kina, restauracji i muzeum. Chcąc skorzystać z promocji, zapłacić za parking czy kupić taniej bilet, musimy zainstalować na telefonie odpowiednią aplikację, która nam to umożliwi. W firmach i instytucjach to już standard, iż tego typu mobilne „ułatwiacze” do kontaktów z klientami zamawia się u programistów masowo. Mają powstać szybko, być w miarę niedrogie i – przede wszystkim – mają po prostu działać. Jak to zrobić? A, to już problem projektanta aplikacji. Na jego, jej, nasze szczęście, istnieje Django. Napisany w Pythonie, wolny, otwarty framework przeznaczony do pisania w nim aplikacji internetowych. Pozwala nie tylko działać szybko, ale i bezpiecznie wdrażać wszelkie operacje i zmiany. Z Django wszystko staje się prostsze i bardziej przyjazne. Jeśli jeszcze go nie znasz, koniecznie to zmień! Z naszym kursem, nastawionym na budowanie oraz modyfikowanie kodu związanego z kompetencjami w zakresie łatwego pisania aplikacji internetowych przy pomocy języka Python. Ukończywszy szkolenie, będziesz w stanie pochwalić się bazowymi umiejętnościami pracy z Django – od zdolności pisania bardzo podstawowego kodu po jego proste modyfikacje, wymagające nieco więcej wiedzy dotyczącej tajników języków Python i HTML. Co Cię czeka podczas kursu Django? Ucząc się z niniejszym kursem Django: Nauczysz się instalacji frameworka Django i jego najistotniejszych pluginów, Poznasz takie pojęcia jak: pętla, instrukcja warunkowa, interpolacja zmiennych, filtrowanie i inne, Opanujesz podstawy programowania modułowego, Wdrożysz się w podstawy wzorca MVT, Stworzysz swoją pierwszą aplikację, Co więcej... Podczas szkolenia poznasz dobre praktyki w pracy z frameworkiem Django. Django w pigułce. Kurs video. Twórz aplikacje internetowe w Pythonie wymaga posiadania podstawowych umiejętności w zakresie języka Python. Jego ukończenie z kolei pozwala zdobyć najważniejsze, bazowe umiejętności z zakresu pracy z frameworkiem Django. Django ma już niemal 20 lat Framework, pomyślany jako ewolucyjne rozwinięcie aplikacji internetowych, powstał pod koniec roku 2003. Wówczas grupa programistów związanych z Lawrence Journal-World napisała go w Pythonie. Jego kod został udostępniony jako wolne oprogramowanie w roku 2005, zaś od roku 2008 Django jest rozwijany przez specjalnie do tego celu powołaną fundację. Od tego czasu tylko zyskuje on na popularności. I nic w tym dziwnego – Django oferuje szereg przyspieszających pracę udogodnień. W tym m.in.: automatycznie generowany, kompletny panel administracyjny, funkcjonalny, nieskomplikowany system szablonów, dużą skalowalność i wydajność czy wsparcie dla aplikacji wielojęzycznych. Sprawdź także: kursy CSS.

Osadzony

Kinga Wójcik

Trzynaście lat temu mieszkańcy Łodzi żyli w strachu. Mężowie drżeli o życie swoich żon, rodzice zamykali w domach córki. Nieuchwytny, przebiegły i bezwzględny morderca, któremu media nadały pseudonim Trzynaście, długo igrał z policją, w końcu jednak popełnił błąd Łodzianie odetchnęli z ulgą. Przeszłość jednak nie pozwala o sobie zapomnieć. Dochodzi do kolejnego morderstwa, które do złudzenia przypomina zbrodnie Trzynastki. Czy w mieście grasuje naśladowca? Jaki związek z Trzynastką ma kobieta, którą przed trzynastoma laty uznano za zaginioną? A może za sznurki pociąga człowiek od lat zamknięty w więzieniu, który teraz niespodziewanie poprosił o spotkanie z komisarz Rudnicką? Kolejne śledztwo łódzkich śledczych zaprowadzi ich do skrywanych przez lata tajemnic. Komisarz Rudnicka i sierżant Wolski zrobią wszystko, by odkryć prawdę. Za wszelką cenę. Kinga Wójcik - urodziła się w 1994 roku w Tomaszowie Mazowieckim. Z wykształcenia jest politologiem. Ukończyła Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Jej "Poryw" i "Spektakl" otwierają serię z komisarz Rudnicką w roli głównej.

Wiara w siebie

Charles Pepin

Charles Pépin jest pisarzem i filozofem, jego książki zostały wydane w blisko dwudziestu krajach. Książka ta wyjaśnia tajemnicę wiary w siebie. I pokazuje nam, w jaki sposób zbudować większą wiarę we własne siły. Autor czerpał inspirację z tekstów filozofów, z prac psychoanalityków i psychologów, a także z doświadczeń wielkich sportowców, artystów jak również z anonimowych źródeł. Wiara w siebie rodzi się z działania, ze zdobywania nowych umiejętności, z wychodzenia ze strefy komfortu czy utartych schematów. Drogi prowadzące do niej są różne, ale raz zdobyta niesie nas przez całe życie. Wymaga jednak ciągłej pielęgnacji. Wiara rodzi się z pewnej alchemii, jest pochodną wielu czynników dlatego: dbajcie o dobre związki słuchajcie samych siebie zachwycajcie się decydujcie pobrudźcie sobie ręce przejdźcie do czynów podziwiajcie pozostańcie wierni pragnieniom zaufajcie tajemnicy

Black Notice. Black notice: część 2 (#2)

Lotte Petri

Aby określić tożsamość znalezionych w Norwegii zwłok w skafandrze do nurkowania, policja decyduje się nadać komunikat przez Interpol tak zwany black notice. Jednocześnie to morderstwo zostaje połączone z tym w porcie Dragr, gdyż obie ofiary zostały poddane identycznemu zabiegowi chirurgicznemu. Gdy przypadkowy biegacz odnajduje w leśnym jeziorze, w pobliżu Holte, martwą kobietę z takim samym nacięciem, staje się jasne, że policja ma do czynienia z nordyckim seryjnym przestępcą. Wyłowionej kobiecie cudem udaje się przeżyć, ale jest mocno wychłodzona i w śpiączce, dlatego śledczy z wydziału zabójstw, Felix Jrgensen, musi poczekać z jej przesłuchaniem. Gdy w końcu zostaje wybudzona, opisuje swojego oprawcę jednym, niezrozumiałym słowem. Wkrótce, w odpowiedzi na rozesłany black notice, pojawia się kolejne zgłoszenie z Holandii. Szczególny rodzaj chipu wszytego w znaleziony skafander pozwala ustalić, że strój został zakupiony w sklepie w Calais, we Francji. Black notice jest powieścią kryminalną składającą się z pięciu rozdziałów. Historia została częściowo oparta na prawdziwych wydarzeniach.