Pisma krytyczne

Anatole France

“Pisma krytyczne” to utwór Anatole’a France’a, francuskiego poety, powieściopisarza i krytyka, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   Ten zbiór pism laureata Nagrody Nobla zawiera między innymi takie teksty jak: Buddyzm, Mistycyzm i wiedza, O Sceptycyzmie, Czemu nam smutno.  

1984

George Orwell

“1984“ is a novel by George Orwell, an English novelist, essayist, and journalist. He is best known for the allegorical novella Animal Farm and the dystopian novel Nineteen Eighty-Four.   1984, is a dystopian social science fiction novel by the English novelist George Orwell. 1984 centers on the consequences of totalitarianism, mass surveillance, and repressive regimentation of persons and behaviors within society. Orwell, himself a democratic socialist, modeled the totalitarian government in the novel after Stalinist Russia and Nazi Germany. More broadly, the novel examines the role of truth and facts within politics and the ways in which they are manipulated.  

Karol Śmiały

Aleksander Dumas (ojciec)

“Karol Śmiały” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   “Stary Filip de Valois, który właśnie w tym czasie owdowiał i był zupełnie wolny, zamierzył, po ustaniu straszliwej epidemii, dziesiątkującej ludność w XIV stuleciu, ożenić syna Jana ze swoją kuzynką Blanką d’Artois, lecz skoro ujrzał młodą księżniczkę, oczarowany jej naturalnym wdziękiem i pięknością, sam ją pojął za małżonkę.  Liczył już 58 lat wieku, księżniczka zaś 18tą wiosnę życia.”   Fragment.  

Aryman mści się

Stefan Żeromski

“Aryman mści się” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Trwali tam setki lat w jamach skalnych ci nieśmiertelni ludzie. Pożywieniem ich był owoc palmowy, napojem woda. Tyle tylko zażywali pokarmu, żeby wydatek sił równy był przychodowi, a osiągali tę doskonałość, nie wprowadzając do swego ciała niczego, co gnije, co jest już własnością śmierci. Nie jedli mięsa zabitych zwierząt, nie pili sfermentowanych napojów. Wszelką zgniliznę wydobywali z żył swoich przez mozół nieustający. I wychodziła wraz z potem, który zlewał plecy, ręce i czoła. Siłę życia czerpali z żywiących promieni słonecznych, z jasności  powietrza, z woni ziół. Ciało ich było taksamo czyste, jak duch. Częste, długie, z dnia na dzień dłuższe posty uczyniły je niezależnem i nietykalnem. Dlatego śmierci się oparło.” Fragment.  

Annajanska, the Bolshevik Empress

George Bernard Shaw

“Annajanska, the Bolshevik Empress” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   “Annajanska, the Bolshevik Empress” is a one-act play by George Bernard Shaw, written in 1917. The play is obviously influenced by the Russian Revolution that year. It takes place in an imaginary country which has recently experienced a similar revolution. The two main characters are the daughter of the ruler, who once ran away to join the circus as a girl, and now supports the revolution, and an army officer who opposes it.  

Na drodze

Maria Konopnicka

“Na drodze” to zbiór nowel Marii Konopnickiej, poetki i nowelistki okresu realizmu. Jest ona uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek.   W skład tego zbioru wchodzi 12 nowel w tym takie utwory jak: Dym, Mendel Gdański, Głupi Franek czy Nasza szkapa.  

Ustrój polityczny Aten

Arystoteles

Ustrój polityczny Aten to utwór Arystotelesa, filozofa, jednego z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji.   Traktat opisuje historię polityczną Aten oraz funkcjonowanie ustroju ateńskiego w czasach współczesnych autorowi.  

Suka

Władysław Reymont

„Suka" to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “ — Acha! Już wiem, wiem.  Przypomniała sobie Ewkę, zjeżdżającą z brogu po słupie.  — Tylko nie patrz, jak będę schodziła.  — Przez co?  — No, nie patrz! — zawołała energicznie, rozczerwieniona i zła, że nie rozumiał dlaczego.  Chłopak drwiąco się roześmiał i odwrócił, a ona książkę trzymaną w ręku rzuciła na drogę, i tak, jak radził, zsunęła się po słupku. Przez rów przeszła i wesoło zawołała:  — Dawaj tu konia, pojedziemy trochę.  Chłopak zaczął się kłopotliwie drapać w głowę.  — Dajże rękę, siądę z tobą, i pojedziemy.”   Fragment