Dziedzic ognia

Anna Havoc

Smok wawelski to nie tylko potwór ze średniowiecznej legendy. Choć trudno w to uwierzyć, świat smoków wcale nie odszedł do przeszłości, ale ciągle istnieje w rzeczywistości równoległej. Przekonuje się o tym Michał Keler, który ambitnie ściga przestępców w grodzie Kraka. Ambitny policjant zaczyna odczuwać dolegliwości, które trudno usprawiedliwić zmęczeniem. Gdy zaczyna zionąć ogniem, a jego ciało pokrywa się zrogowaciałymi plamami, zjawia się u niego tajemniczy Albert Nester.

Zabójcza gra

Caroline Angel

Gdy określenie "zabójczo przystojny" przestaje być tylko przenośnią Życie Neve Campbell w ciągu kilku godzin kompletnie się rozsypuje. Dziewczyna traci grunt pod nogami, kiedy odkrywa, że chłopak zdradza ją z jej najlepszą przyjaciółką. Co gorsza, nakryty na gorącym uczynku, ukazuje swoje prawdziwe oblicze - bezwzględnego brutala. Zdradzona i pobita Neve jeszcze nie wie, że prawdziwe problemy dopiero przed nią. Gdy stanie oko w oko z mordercą, zrozumie, co to znaczy znaleźć się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze. Niespodziewanie bezwzględny i zimny zawodowiec darowuje młodej kobiecie życie. Przestępca ma piękne, fiołkowe oczy... Między trojgiem bohaterów: Neve, jej byłym chłopakiem Timothym i Cameronem, płatnym zabójcą o niezwykłym spojrzeniu, już wkrótce rozpocznie się niebezpieczna gra. Pełna nieczystych zagrywek, brudnych chwytów i fauli. Zabójcza, ale równocześnie fascynująca. Tak jak sam Cameron, który z czasem przestaje budzić w Neve strach, a zaczyna... Dziewczyna sama do końca nie wie, jak nazwać te uczucia. W końcu jednak będzie musiała stawić czoła prawdzie - a to może być dla niej trudniejsze niż udział wbrew własnej woli w gangsterskich rozgrywkach.     

Dramaty

Thomas Bernhard

Powstałe w latach siedemdziesiątych XX wieku sztuki: Siła przyzwyczajenia, Minetti. Portret artysty z czasów starości i Przed odejściem w stan spoczynku składają się na pierwszy tom Dramatów Thomasa Bernharda (1931–1989), czołowego wybitnego niemieckojęzycznego powieściopisarza i dramaturga. Głównymi postaciami trzech dramatów są dyrektor cyrku, stary aktor i sędzia. W otaczającym ich świecie, jak w teatrze, odgrywają wymyślone przez siebie role. Przemocą narzucają innym swoje ambicje, wizje i zamiłowania. W utworach scenicznych Bernhard rozwija znane z prozy motywy: nierozerwalność tyranii i przemocy, niekończący się perfekcjonizm, bliskie obłędu uwielbienie dla sztuki oraz społeczne zakłamanie Austriaków. Zaskakuje dynamicznym stylem i precyzją lakonicznych wypowiedzi. Thomas Bernhard jako dramaturg fascynuje nie mniej niż jako prozaik. Niezmiennie obnaża ludzkie ułomności. Bezkompromisowo obraża społeczeństwo, piętnując jego wyobrażenia i mniemania o sobie. I mimo upływu czasu wciąż ostrzega. Przesłanie jego dramatów bowiem jest przerażająco aktualne.

Bez filtra

Małgorzata Stasiak

Jedno ciastko może całkowicie zmienić życie Aldona w imię większej dbałości o relacje instagramowe niż te międzyludzkie traci wszystko. Zmęczeni życiem na świeczniku mąż z córką wyprowadzają się, a syn buntuje się za dwoje. Zirytowana Aldona zjada konopne ciastka i popija je winem, po czym kreśli sprejem wulgarny napis na szkolnym murze. Czy wyrok prac społecznych w schronisku, domu kombatanta i domu samotnej matki zmieni jej podejście do życia? W końcu ona też właśnie została sama. Niespodziewanie w sieci zaczepia ją jeden z obserwujących. Aldona, nie bacząc na konsekwencje, nawiązuje z nim gorący flirt. Ta słodko-gorzka, dowcipna opowieść wciąga od pierwszych stron.

Zielony żuk i biały gołąb rozpaczy

Albin Perc

Jak przerwać zaklęty krąg rodzinnych grzechów? W życiu nastoletniego Lucjana nic nie jest proste. Chłopak mieszka z matką i autystycznym bratem w starej kamienicy. Ojca nigdy nie poznał, a jego stosunki z matką znacznie się komplikują, gdy wychodzi na jaw, że ta zarabia na życie prostytuowaniem się. Pewnego dnia Lucjan zostaje pobity, a z opresji ratuje go Gabriela, dziewczyna, z którą wkrótce połączy go uczucie, jakiego wcześniej nie znał... W tej wielowarstwowej opowieści świat realny ściera się z fikcyjnym, a losy bohaterów są pretekstem do zadania pytań, na które trudno znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Czy można wyzwolić się od błędów popełnianych przez naszych najbliższych? Czy rodzinne traumy dziedziczy się z pokolenia na pokolenie? I czy miłość można odnaleźć również wtedy, gdy nie ma się już na nią żadnej nadziei? Ojca nigdy nie poznaliśmy, nie powracał też we wspomnieniach. Zupełnie jakby nasza obecność była czymś niewymagającym ingerencji mężczyzny. (...) Bez tej ojcowskiej miłości byłem jak zaszczute zwierzę, wszędzie wietrzące zagładę z rąk człowieka. Mój własny ojciec zabił mnie w chwili, gdy jeszcze nie wiedziałem, czym jest śmierć.

Wojna nie ma w sobie nic z kobiety

Swietłana Aleksijewicz

Wojna nie ma w sobie nic z kobiety była gotowa już w 1983 roku. Dwa lata przeleżała w wydawnictwie. Autorkę oskarżono o pacyfizm, naturalizm oraz podważanie heroicznego obrazu kobiety radzieckiej. W okresie pieriestrojki książka prawie jednocześnie ukazywała się w odcinkach w dwóch rosyjskich czasopismach: Oktiabr i Roman-gazieta i została opublikowana w dwóch wydawnictwach: mińskim Mastackaja Litaratura oraz moskiewskim Sowietskij Pisatiel. Łączny nakład wyniósł prawie dwa miliony egzemplarzy. Na podstawie książki powstał cykl filmów dokumentalnych, wyróżniony m.in. Srebrnym Gołębiem na Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku. Jegor Letow, założyciel i wokalista legendarnego rosyjskiego zespołu punkrockowego Grażdanskaja Oborona, napisał piosenkę zainspirowaną książką Aleksijewicz.

Władza i obłęd. Najnowsza historia Wenezueli

Enrique Krauze

Kim jest Hugo Chávez - postępowym i wojowniczym liderem politycznym, twórcą "socjalizmu XXI wieku", czy może typowym dyktatorem i populistą? Czym jest Wenezuela - swoistym laboratorium pierwszej rewolucji nowego tysiąclecia czy krajem zmierzającym, nie bez oporu obywateli, ku autorytarnemu reżimowi? Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w książce Enrique Krauzego, który obala najnowszy mit latynoamerykańskiej lewicy. Autor jest mistrzem eseju, ale w tej pracy wykorzystał też artykuły prasowe, wywiady, rozmowy, nie stroniąc od refleksji historycznej czy analizy politycznej. Krauze opisuje historię Wenezueli i jednoznacznie wyraża przy tym swoje stanowisko w aktualnej debacie politycznej, zawsze opowiadając się za wartościami demokratycznymi i sprzeciwiając się despotyzmowi. Jest to obowiązkowa lektura dla każdego, komu historia i polityka Ameryki Łacińskiej nie jest obojętna. Obecnie w Wenezueli toczy się walka o los nie tylko tego kraju, lecz także całego obszaru. Enrique Krauze, historyk i pisarz, urodził się w mieście Meksyk w 1947 r. Ukończył inżynierię przemysłową, a także uzyskał tytuł doktora historii w Colegio de Mexico (1974). W roku 1977 zaczął pracę w czasopiśmie „Vuelta", współpracując z noblistą Octavio Pazem. W 1991 założył wydawnictwo Clío, a w 1999 czasopismo kulturalne „Letras libres", wydawane w Meksyku oraz (od 2001) w Hiszpanii. W 2003 został odznaczony hiszpańskim Krzyżem Wielkim Alfonsa X Mądrego. Jest cenionym autorem licznych książek o państwach Ameryki Łacińskiej, m.in. Siglo de caudillos: biografía política de México (1810-1910), wyróżnionej nagrodą Premio Comillas de Biografia (1994) i Mexico: Biography of Power: A History of Modern Mexico, 1810-1996 (New York 1997).

Wykorzystanie doświadczeń pacjentów oraz opinii kluczowego personelu w zarządzaniu jakością w opiece zdrowotnej w Polsce

Mateusz Modrak

Intencją, która przyświecała mi podczas pisania pracy dyplomowej o wykorzystaniu doświadczeń pacjentów i opinii kluczowego personelu w zarządzaniu jakością w opiece zdrowotnej w Polsce było nadanie treści możliwie praktycznego wymiaru, stąd wielu z Państwa, być może, odnajdzie w niej refleksje zbieżne ze swoimi doświadczeniami i odpowiedź, w jaki sposób są one lub mogą być wykorzystywane przez personel w podmiotach leczniczych w zarządzaniu jakością. Informacje zwrotne od pacjentów potrafią zaskoczyć, każdy bowiem zwraca uwagę na inne detale, a one są ważne. Temat ten, jestem przekonany, powinien być obecny w dyskusji i nieustannie zachęcać jej uczestników do tego, abyśmy wzajemnie się poznawali i rozumieli, udoskonalali procesy i stawali się lepszymi w tym, czym się zajmujemy, co będzie z korzyścią dla wszystkich, bo podział na personel i pacjentów wydaje się niewłaściwy. Podstawowa Opieka Zdrowotna, Podstawowe Zabezpieczenie Szpitalne i Ambulatoryjna Opieka Specjalistyczna to przestrzenie, które dotyczą nas wszystkich. * Dochód ze sprzedaży książki autor przekaże na cele Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy.