Spotkania dziennikarstwa i literatury

Barbara Bogołębska

“Refleksja nad słowem jest przedmiotem zebranych w tomie szkiców, w których literackość splata się z dokumentaryzmem. […] Rozważaniom nad dyskursem medialnym towarzyszy w tomie namysł nad sztuką pisania oraz retoryką (np. topika, retoryczne środki ekspresji), stylistyką (np. idiostyle, style gatunkowe) i genologią form tekstowych (np. mikroformy, dziennikarsko-literackie hybrydy gatunkowe, formy kolażowe, biografie). Wśród analizowanych gatunków dominują felietony i reportaże. Są też teksty reprezentujące kulturę agonistyczną, opartą na współzawodnictwie i rywalizacji” (fragment Wstępu). Barbara Bogołębska jest literaturoznawcą i medioznawcą, w latach 1971–2019 pracowała w Uniwersytecie Łódzkim, pełniąc m.in. funkcję kierownika Katedry Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Jest autorką siedmiu monografii (Tradycje retoryczne w stylistyce polskiej. Narodziny dyscypliny – 1996; Studia o retoryce i stylistyce – 2001; Między literaturą i publicystyką – 2006; Konteksty stylistyczne i retoryczne – 2006; Od tradycji do nowatorstwa, od transgresji do adaptacji na wybranych przykładach literackich i publicystycznych – 2013; Retoryka, genologia i stylistyka tekstów literackich i dziennikarskich – 2015; Współczesne gatunki i style wobec tradycji retorycznej – 2018); współautorką podręcznika Retoryka i jej zastosowania – 2016, wieloletnią redaktor naczelną czasopisma „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”, a także współredaktorką ośmiu monografii zbiorowych oraz autorką ok. 200 publikacji w czasopismach i monografiach wieloautorskich.

Podróż w naturę

Krzysztof Kamil Baczyński

Chmu­ry I ,,Czy przy­da się mó­wić praw­dę w żar­to­bli­wy i dow­cip­ny spo­sób? Czy wy­śmie­wa­jąc i wy­szy­dza­jąc zdroż­no­ści ludz­kie, moż­na je z serc lu­dzi wy­ple­nić?" Ta­kie py­ta­nie za­da­je so­bie I. van Le­eu­wen, pierw­szo­rzęd­ny dziś znaw­ca Ary­sto­fa­ne­sa i wiel­ki je­go wiel­bi­ciel; roz­cho­dzi się oczy­wi­ście o ko­me­dię, o jej osta­tecz­ne za­da­nia i ce­le istot­ne, tj. o jej wy­cho­waw­cze, ży­cio­chron­ne, kul­tu­ral­ne dzia­ła­nie, któ­rym się zbli­ża do wiel­kiej swej sio­strzy­cy tra­ge­dii, speł­niać ma­ją­cej, udo­sko­na­le­nie czło­wie­ka na cze­le ogó­łu sztuk pięk­nych. 2 Skwar­ne zwie­rzyń­ce miast  od­kle­jo­ne od stóp opad­ną w dół ko­tlin  za­sia­nych pio­łu­nem gę­stym i mię­tą  w ciecz top­nie­ją­cy skwar  ob­ło­ki w błę­kit prze­kro­pli    spły­nie w won­ne po­la tra­wą świe­żo zżę­tą  jak rze­ką...    [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wegańska Kuchnia Polska

Edyta Stępczyńska

Wegańska Kuchnia Polska to 64 przepisy podzielone na 7 grup: ZUPY – KLUSKI, PIEROGI, NALEŚNIKI – ZAMIENNIKI MIĘSA – GULASZE, KAPUSTY – PASZTETY I PASTY – DODATKI, PRZYSTAWKI, SAŁATKI – DESERY. Odżywiasz się w stylu vege, ale lubisz tradycyjne, polskie smaki? A może chcesz zmniejszyć ilość mięsa w diecie, nie rezygnując z klasycznych dań? To możliwe a ta książka jest właśnie dla Ciebie! Nie musisz zapominać o znanych Ci smakach rezygnując z mięsa. Weganizm jest pełen smaku, daje lekkość i szczęście. Wegańska Kuchnia Polska to 64 przepisy podzielone na 7 grup: ZUPY – KLUSKI, PIEROGI, NALEŚNIKI – ZAMIENNIKI MIĘSA – GULASZE, KAPUSTY – PASZTETY I PASTY – DODATKI, PRZYSTAWKI, SAŁATKI – DESERY. Tradycyjne polskie potrawy w bezmięsnej wersji. To da się zrobić Z Wegańską Kuchnią Polską przyrządzisz potrawy, które wydawałoby się nie mają racji bytu bez składników odzwierzęcych. Nic bardziej mylnego. Edyta Stępczyńska odczarowuje je i komponuje na nowo tak, aby smakowały tradycyjnie "jak u mamy" a jednocześnie nie bazowały na składnikach odzwierzęcych. W Wegańskiej Kuchni Polskiej znajdziesz m.in. przepisy na potrawy takie jak: rosół gulaszowa kopytka kotlety mielone kotlet a la schabowy kotlet a la devolaiile pulpety gołąbki gulasz pasztet budyń kisiel majonez   Autorka o książce Spisując te przepisy wierzyłam w to, że dzięki nim obudzisz w sobie chęć do przygotowywania potraw prostych i nieskomplikowanych. Potraw, które gościły i goszczą na Polskich stołach. Z jedną, ale zasadniczą różnicą. Moje przepisy różnią się od tych tradycyjnych tym, że są przygotowane bez składników odzwierzęcych. Tworzenie wegańskiego jedzenia jest nie tylko moim hobby, ale stało się moją pracą i pasją. Uwielbiam karmić ludzi i dowiadywać się, że to co robię ma sens i wpływa korzystnie na moich klientów i przede wszystkim im smakuje. Ta książka to zapis mojej codziennej pracy i doświadczeń podczas przygotowywania wegańskiego cateringu. Każdy przepis jest przetestowany. Do zdjęć nie wynajęłam profesjonalnego fotografa i stylisty potraw – zdałam się tu na własną intuicję i maksymalną szczerość. Jedz na zdrowie!   Wegańska Kuchnia Polska - opinie o książce Jeśli tęsknicie za smakiem tradycyjnej, rodzimej kuchni w wersji roślinnej, trafiliście na idealną książkę! Rozsmakujcie się w niej i cieszcie się pierogami, bigosami, gulaszami i galaretami... Jola Słoma & Mirek Trymbulak - projektanci mody oraz kucharze bezglutenowej kuchni wegańskiej w Atelier Smaku.   Chcąc zrezygnować z mięsa i nabiału w diecie, nie trzeba przechodzić na egzotyczne gotowanie. Łatwe przepisy Edyty zaspokoją potrzeby osób, które szukają sposobów na zachowanie tradycyjnej kuchni, mimo zmiany w stosowanych składnikach. Sylwia Falkiewicz, autorka wegańskiego bloga wszystkojestwglowie.pl   Książka Edyty Stępczyńskiej, choć w tytule kładzie akcent na weganizm, jest idealna również dla osób, które chcą nadać swoim daniom innego – zdrowszego – charakteru. Dania w niej zawarte są opracowane na podstawie ogólnodostępnych składników. Receptury są tak przygotowane, że łatwo o użycie zamienników. „Wegańska Kuchnia Polska” zatem pełna jest inspiracji, pomysłów i podpowiedzi. Jest odpowiednia dla osób, które nie czują się w kuchni pewnie. Agnieszka Gotówka, redaktor naczelna biokurier.pl

Dwa fiaty

Justyna Bargielska

Justyna Bargielska Dwa fiaty Dwa fiaty Pogłaśniam, żeby Pan Bóg zabrał mnie do siebie. Mężczyzna, właściwie chłopiec z białą wanienką pod pachą i światła małego samolotu daleko na pasie lotniska zwiastują tak samo. Czarny tiulowy kwiatek na gorsie ajentki, liść, który odwrócił ... Justyna Bargielska ur. 7 lipca 1977 Najważniejsze dzieła: Dating Sessions (2003), China Shipping (2005), Dwa fiaty (2009), Bach for my baby (2012), Nudelman (2014), Selfie na tle rzepaku (2016) Poetka i pisarka. Pisze o śmierci, cielesności i codzienności. Jej wiersze tłumaczone były między innymi na języki angielski, słoweński i bułgarski. Otrzymała nagrodę w III edycji konkursu im. R.M. Rilkego (2001), została laureatką Nagrody Literackiej Gdynia w roku 2010 i 2011 (za Obsoletki błyskotliwy językowo debiut prozatorski dotykający tematyki poronienia), była nominowana do Paszportów Polityki i Nagrody Literackiej Nike. Recenzenci (niezależnie czy piszą o poezji Bargielskiej, czy o jej prozie), jednogłośnie stwierdzają współwystępowanie w jej twórczości brawurowego humoru i ciemnego nurtu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Unity w akcji

Joe Hocking

Unity w akcji Warunkiem zbudowania dobrej gry jest staranne opracowanie jej mechaniki, czyli poszczególnych akcji i systemu tych akcji. Gry, które odniosły największy sukces, charakteryzują się innowacyjną i interesującą mechaniką. Niemniej nawet jeśli już opracowałeś projekt gry, łącznie z jej mechaniką, grafiką i dźwiękiem, potrzebujesz bardzo dobrego narzędzia, aby utworzyć grę, która osiągnie sukces i zyska popularność. Takim narzędziem jest Unity — zintegrowane środowisko do tworzenia trójwymiarowych i dwuwymiarowych gier komputerowych oraz innych materiałów interaktywnych. Niniejsza książka jest przeznaczona dla osób, które osiągnęły biegłość w programowaniu i teraz chcą pisać gry za pomocą Unity. Wyczerpująco przedstawiono kolejne kroki podejmowane podczas pisania gry w Unity. Nauka została oparta na przykładach: w książce znalazło się kilka projektów różnych gier. Opisano również metody wdrażania gier na różnych platformach, między innymi internetowej i mobilnej — Unity jest środowiskiem w pełni niezależnym od platformy sprzętowej. Nie zabrakło również informacji o narzędziach przydatnych do projektowania grafiki 3D oraz o innych zasobach, dzięki którym praca programisty staje się efektywna i bardzo satysfakcjonująca! W tej książce omówiono między innymi: - programowanie poruszania się postaci po świecie 3D, raycasting i sztuczną inteligencję - zasoby takie jak modele i tekstury: tworzenie i import - GUI oraz implementację interaktywnych urządzeń i elementów w grze - obsługę krótszych i dłuższych ścieżek dźwiękowych - komunikację z internetem oraz obsługę różnych platform sprzętowych Unity — i oto stworzysz zadziwiający świat dla swoich graczy! Joseph Hocking jest inżynierem oprogramowania. Specjalizuje się w tworzeniu interaktywnych aplikacji. Pracuje w firmie Synapse Games, gdzie zajmuje się programowaniem gier internetowych i mobilnych, takich jak ostatnio wydana Tyrant Unleashed. Jest również wykładowcą w Columbia College Chicago. Mieszka w Chicago.

Muzyka

Charles Baudelaire

Muzyka Często muzyka chwyta mię jak morze!    I we mgle nagle  K’bladej mej gwieździe lub w sine przestworze,    Rozpinam żagle;    Piersiami naprzód, wytężywszy płuca,    Jak żagiel wzdęty,  Mknę po fal grzbietach, gdy noc cienie rzuca,    Na wód odmęty. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Faust

Johann Wolfgang von Goethe

Faust dramat Johanna Wolfganga von Goethego w dwóch częściach, napisany w latach 1773-1832, wydany w całości dopiero po śmierci autora w 1833. Zawiera blisko 12 tysięcy wersów, dlatego uważany jest za dzieło niesceniczne. Uznaje się go za najwybitniejsze dzieło Goethego i syntezę jego poglądów. Tematem utworu jest zakład Boga z Mefistofelesem o duszę tytułowego doktora Fausta. Faust ma ją oddać diabłu, gdy zasmakuje pełni szczęścia i wypowie słowa: trwaj chwilo, jesteś piękna. (za Wikipedią).

Raelianie

Kristoffer Lind

Raelianie to nie byle jaka sekta. To potężna organizacja, która - w przeciwieństwie do innych powstałych w latach 70. neoreligijnych wspólnot wierzących w UFO - istnieje do dzisiaj i wciąż przyciąga nowych wyznawców. Jej założycielem był Claude Vorilhon - w przeszłości piosenkarz muzyki pop, dziennikarz oraz kierowca wyścigowy. Seria "Potęga kultu" przybliża historię najosobliwszych i najbrutalniejszych sekt w historii. W poszczególnych odcinkach dowiecie się między innymi o religijnych wspólnotach wierzących w UFO czy dziwnych rytuałach okultystycznych. Niemniej, jedna rzecz pozostaje niezmienna: na czele każdego kultu stoi charyzmatyczny przewodnik, który potrafi przyciągać do siebie rzeszę wyznawców. Kim byli ci przywódcy? Czym się kierowali? Jak to możliwe, że zawładnęli umysłami zwykłych ludzi?