Co wiedzą umarli

Barbara Butcher

Nowy Jork oczami medyka sądowego raj i koszmar jednocześnie. Miliarderzy otoczeni w penthouseach dziełami sztuki czy bezdomni przemierzający podziemne tunele ich martwe ciała za każdym razem opowiadają unikatową historię, do której klucz tkwi w szczegółach. Wybroczyny, siniaki, strzępy tkanek, kolejność sztywnienia mięśni czy układ plam opadowych krwi to alfabet dla tych, którzy chcą nauczyć się, jak czytać śmierć. Barbara Butcher dwadzieścia trzy lata pracowała w Biurze Naczelnego Lekarza Sądowego Nowego Jorku, głównie jako medyk sądowy. Ustalała przyczyny zgonu ponad 5500 osób, w tym 650 ofiar morderstw. Uczestniczyła w badaniu największych katastrof, takich jak zamachy z 11 września 2001 roku, kiedy wraz z innymi lekarzami opierała się na opisach członków rodziny, aby zidentyfikować 21 900 fragmentów ciał ofiar. Autorka, walcząc z chorobą alkoholową, uczyniła ze śmierci swój zastępczy nałóg z mrożącą krew w żyłach dokładnością rozrysowuje mapę nowojorskiego umierania. Traktując jak poszlakę każdy najmniejszy znak na ciałach zmarłych odtwarza ich ostatnie chwile, które żywych potrafią niejednokrotnie przyprawić o dreszcze. Butcher pisze po nowojorsku brawurowo i bez ogródek. Pamięta też o tym, że codzienne obcowanie ze śmiercią okazało się zaskakującą lekcją życia. Zapis szokujących rzeczy, które się za kulisami zbrodni. Wnikliwa i idealna lektura dla fanów true crime The New York Times To również historia o walce z uzależnieniem, szukaniu swojej drogi życiowej i odnalezieniu powołania w najmniej spodziewanym momencie. W książce skupionej na śmierci czytelnicy odnajdą wiele prawd na temat życia. Bardzo polecam Justyna Mazur-Kudelska (Piąte: Nie zabijaj) Martwe ciała, sponiewierane szczątki, udręka bliskich i głosy umarłych nie tylko sama zbrodnia szokuje, lecz także to, co po niej zostaje. Butcher odtwarza przerażające detale z fotograficzną dokładnością Renata z Worka Kości

Dreszcze

Mariusz, Wojteczek

Dreszcze to zbiór lęków. Tych najgłębszych, trawiących człowieka gdzieś na granicy świadomości. Często nie do końca sformułowanych, niejednoznacznych, niedookreślonych. To proza wynikająca z chęci swoistej autoterapii, oswajania własnych strachów, ale też komentowania rzeczywistości. Nie tyle próba oceny, co zadawania pytań. Ważną rolę pełni tu religia - przetwarzana, przekształcana, czasem wręcz profanowana w poszukiwaniu szerszego kontekstu, głębszego zrozumienia. Od mroźnej Moskwy, przez amerykańskie pustkowia z czasów wojny secesyjnej, oblicza polskiej prowincji i wsi, aż po krakowskie ulice. Wszędzie kryje się groza, która nie zawsze jest tak oczywista i jednoznaczna, jak nam się wydaje. Wampiry, zombie, wilkołaki, UFO i słowiańskie bóstwa - to wszystko opowiedziane na nowo, inaczej. _______________ "(...) Wojteczek portretuje zdegenerowanych mieszkańców zdegenerowanego świata z zaskakującą, poruszającą empatią, będącą jakby wyrazem świadomości, że za każdą, nawet najgorszą bestią, kryje się historia jej upadku, jej osobista tragedia. A zatem - choć mamy do czynienia z fantastyką grozy - proza Mariusza Wojteczka jest przede wszystkim realistyczną prozą psychologiczną, która to, co niesamowite, wykorzystuje jako soczewkę, w której skupia się człowieczeństwo w sytuacjach skrajnych, podejmujące (nierzadko z góry skazaną na porażkę) walkę o siebie. Ale to sam akt walki je ocala, nie jej rezultat. A zatem znów, gdybym miał podsumować całość bon motem, który bardziej precyzyjnie wskazuje na literackie tropy, zamiast podpierać się Pessoą-modernistą, mógłbym powiedzieć: tak by wyglądało, gdyby Marek Hłasko zechciał napisać horror". Ze wstępu Wojciecha Guni

Akt kobiecy lesbijskie opowiadanie erotyczne

Ruth Ross

Nathalie zeskoczyła ze swojego stołka, dopijając zapewne zimną kawę. Odstawiła egzotyczny kubek i przyszła praktycznie na palcach. Otarła się o mnie, chcąc zerknąć na płótno. Czerwona na twarzy pozwoliłam jej na to, chociaż była to dla mnie absolutnie nowa sytuacja. Wcześniej kazałam klientom czekać do odbioru dzieła. Teraz byłam bezbronna. Nie raczyła się ubrać, umorusana nie tylko węgielkiem do rysowania, ale też kawą. Była radośnie wolna w wyrażaniu siebie i aż jej chwilę tego pozazdrościłam. Ale to, co przebijało się przez zmęczenie, było czymś zupełnie innym. Palce Nathalie niebezpiecznie zbliżyły się do rysunku. Chciałam ją powstrzymać, ale sama zrozumiała, że nie może zniszczyć mojej pracy i swojego zamówienia. Przejechała dłonią w powietrzu nagle musiałam jej dotknąć. Położyłam swoją rękę na jej i lekko ścisnęłam. Spojrzała na mnie z uśmiechem. Tego właśnie oczekiwałam szepnęła tak cicho, że ledwo zrozumiałam, co mówi." Monic Land jest malarką-lesbijką, zajmującą się jedynie męskimi aktami. Niecny los jednak sprawia, że Monic spotyka się nie z modelem, a modelką, która dosłownie nie da jej o sobie zapomnieć w każdym tego słowa znaczeniu. Czy artystka jest gotowa na nowe, seksowne zamówienie?

LeXuS. LeXuS: Don, Operatorzy - Dystopia erotyczna

Virginie Bégaudeau

Don jest doświadczonym, szanowanym Operatorem. Jego dwie Robotnice wiedzą, jak zaspokoić każdą jego potrzebę. Jednak gdy na jego progu zjawia się nowa Robotnica, Don zapomina o przepisach i zostaje uwikłany w sieć oszustw i szantażu. Dręczą go też wspomnienia z przeszłości. Jaki mroczny sekret ukrywa i co to oznacza dla jego przyszłości w Belgrame? W dystopijnej przyszłości miasto Belgrame rządzi się zbiorem praw zwanych LeXuSem. W surowym totalitarnym reżimie seks stał się przywilejem, który można kupować, sprzedawać lub na niego zasłużyć. Posiadanie prawa do seksu jest wyznacznikiem społecznego statusu, a dzięki ścisłej kontroli przestępstwa na tle seksualnym są już tylko odległym wspomnieniem. Jednak w Belgrame nie wszystko dobrze się układa. Grupa renegatów przewodzi powstaniu, które ma obalić reżim LeXuSa i zapewnić wszystkim wolność seksualną. Witaj w Belgrame, świecie, który będziesz odkrywać oczyma jego mieszkańców. Każdemu z bohaterów poświęcone jest osobne opowiadanie i można je czytać niezależnie od pozostałych. Oto historia Dona, numer immatrykulacyjny 189.

Scala 3. Kurs video. Programowanie funkcyjne

Piotr Chudzik

Obierz kurs na... programowanie funkcyjne w języku Scala Statycznie typowany język programowania Scala charakteryzuje się między innymi tym, że wspiera zarówno programowanie funkcyjne, jak i obiektowe. Co więcej, Scala jest językiem wieloplatformowym – działa na maszynie wirtualnej Javy i platformie .NET. W najnowszej wersji (3) składnia Scali mocno zbliża się do składni Pythona i równocześnie dzieli biblioteki z Javą, co czyni ją bardziej przystępną, pierwotnie bowiem próg wejścia dla tego języka był nieco wyższy niż na przykład dla Kotlina czy Javy. Warto poznać Scalę bliżej, szczególnie jeśli planuje się działać w takich dziedzinach jak data science, big data czy machine learning – programiści operujący w tych specjalizacjach na co dzień posługują się właśnie tym językiem. Korzystają z niego również takie firmy jak LinkedIn, Zalando czy X (wcześniej: Twitter). Powstała ponad dwadzieścia lat temu Scala wciąż cieszy się popularnością, programiści doceniają ją za wygodę, elastyczność, zwięzłość i możliwości, jakie oferuje. Zwracają uwagę na to, że kiedy piszą kod w Scali, są w stanie używać składni języka typowanego dynamicznie (jak Python) i nie tracą kontroli nad poprawnością kodu na etapie kompilacji. Programiści Scali cenią jej skondensowaną składnię i hybrydowość pozwalającą tworzyć kod obiektowy z wykorzystaniem elementów kodu funkcyjnego. Ci, którzy zgłębili Scalę, podkreślają, że aby się jej nauczyć, nie trzeba się od razu rzucać na głęboką wodę programowania funkcyjnego – można robić to stopniowo, o czym się przekonasz w trakcie naszego kursu. Co Cię czeka podczas naszego profesjonalnego szkolenia Z naszym kursem między innymi: Przygotujesz swoje środowisko pracy w Scali (systemy operacyjne Linux i Windows) Nauczysz się tworzyć własne zmienne – mutowalne i niemutowalne Dowiesz się, jak się przyjmuje dane od użytkownika Zobaczysz, jakie typy danych są dostępne i jak się je deklaruje Będziesz konwertować określony typ danych na inny Przeprowadzisz w Scali operacje matematyczne i logiczne Opanujesz sterowanie kodem za pomocą instrukcji if/match i pętli loop/while Przygotujesz kolekcje danych Zaimportujesz moduły – zmienne i funkcje Wykreujesz własne funkcje Scala 3. Kurs video. Programowanie funkcyjne kończy się na poziomie podstawowym. Zdobyta w trakcie szkolenia wiedza pozwoli Ci na podjęcie pierwszych kroków w świecie programowania opartego na języku funkcyjnym, jakim jest Scala.

Nędznicy. Les Misérables

Victor Hugo

Nędznicy pięcioczęściowa powieść Wiktora Hugo, napisana w czasie, gdy Hugo przebywał na wygnaniu na wyspie Guernsey, opublikowana została w roku 1862. W tym samym roku ukazało się pierwsze wydanie polskie. Utwór w planach Wiktora Hugo miał być panoramicznym obrazem całego społeczeństwa francuskiego XIX wieku oraz wykładnią poglądów autora na kwestie sprawiedliwego porządku społecznego, walki z nędzą i wykluczeniem. Na kartach Nędzników, poprzez główne wątki fabularne oraz liczne dygresje o charakterze filozoficznym i historycznym, Hugo prezentuje swój program polityczny i społeczny, oparty na wartościach chrześcijańskich, wierze w możliwość pozytywnej przemiany każdego człowieka oraz w ciągły, obejmujący wszystkie dziedziny życia postęp. Praca nad utworem trwała blisko dwadzieścia lat, jego szczegółowa koncepcja ulegała w tym okresie wielokrotnym zmianom i rozszerzeniom. Powieść Nędznicy łączy elementy powieści realistycznej z silnymi elementami romantycznymi i fragmentami o charakterze eseistycznym. Albert Thibaudet widział w niej syntezę gatunków: powieści przygodowej, obyczajowej, kryminału oraz umoralniającej powieści o bohaterach. (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française.

Dramy z całowaniem

Astrid Heise-Fjeldgen

Przyjaciółki Sille, Ginny i Emilie nie mogą się doczekać, aż znajdą sobie chłopaków. Dlatego postanawiają się założyć o to, która pierwsza się pocałuje. Sille uważa, że to lekka przesada, ale oczywiście swoje przyjaciółki należy wspierać zawsze i bez względu na wszystko. A zwłaszcza gdy się trafia na imprezę, gdzie aż się roi od ludzi mających swój pierwszy pocałunek dawno za sobą. „Besties” to seria o życiu nastoletniej Sille i jej przyjaciółek. To opowieść o problemach dojrzewania, wygłupach, szkole i chłopakach – tych, których można mieć, i tych, którzy są poza zasięgiem.

Prosto w gwiazdy

Bohdan Petecki

Sympatyczna i lekka, przygodowa powieść dla młodzieży w konwencji science fiction. Jej wartka i obfitująca w zaskakujące zwroty akcja rozgrywa się w dalekiej przyszłości. Na Ziemi, a także na statku kosmicznym, stacji kosmicznej i w podprzestrzeni. Mamy w niej roboty, maszyny na usługach człowieka i zdalniki, które stanowią jakby cześć człowieka. Czyli retrofuturyzm w czystej postaci. Obce cywilizacje są wspominane i poszukiwane, ale, jak się ostatecznie dowiemy, nie dane nam będzie je odkryć. Pada ciekawe stwierdzenie, że z czasem ludzie, zasiedlający coraz odleglejsze rejony kosmosu, staną się dla siebie nawzajem obcymi cywilizacjami. Głównym bohaterem jest nim piętnastoletni chłopiec. Wątek romansowy? Jak najbardziej. Mamy w nim zakochanych młodych, którzy na początku nie przyznają się do swojego wzajemnego afektu, oraz dorośli, którzy nie mają z tym najmniejszego problemu. Wszystkie kobiety przedstawione są jako niezwykle piękne. [Agnieszka Sapigórska] Projekt okładki: Filip Dolatowski.