Baśnie i opowieści 2

Hans Christian Andersen

Takich baśni Andersena nie znaliście! Nowe tłumaczenie, po raz pierwszy bezpośrednio z języka duńskiego, zostało przygotowane specjalnie z okazji 200 rocznicy urodzin pisarza. Przekład z oryginału przywraca właściwy Andersenowi naturalny dialog i narrację charakterystyczną dla prostego języka mówionego w jego czasach rewolucyjnych w literaturze. On sam tak pisał o baśniach: W stylu miało być słychać, że ktoś baśń opowiada, dlatego język musiał się zbliżać do opowieści ustnej. Autorce nowego przekładu, dyrektorce Duńskiego Instytutu Kultury  i znawczyni duńskiej kultury, udało się zachować zarówno pierwotny wydźwięk baśni, jak i uniknąć błędów poprzedników. Sprawia to, że teraz brzmią ona zgoła inaczej, lepiej co rusz odkrywamy w nich pokłady niezwykłego humoru, czasem ciętą ironię, a niekiedy nawet i satyrę! Dzięki znakomitej interpretacji Jerzego Stuhra nabierają z kolei ogromnej soczystości,a ich słuchanie to doskonała wprost rozrywka  nie tylko dla młodszych, ale także i i starszych!  1. Amanci 2. Biegacze 3. Coś 4. Dwie panny 5. Kogut na podwórku i kogut na dachu 6. Motyl 7. Pióro i kałamarz 8. Piękna! 9. Za tysiące lat

Przygody ostatniego z Abenserażów

François-René de Chateaubriand

Przy­go­dy ostat­nie­go z Aben­se­ra­żów Kie­dy Bo­ab­dil, ostat­ni król Gre­na­dy, zmu­szo­ny był opu­ścić kró­le­stwo oj­ców, za­trzy­mał się na szczy­cie gó­ry Pa­dul. Z wierz­choł­ka wi­dać by­ło mo­rze, przez któ­re nie­szczę­śli­wy mo­nar­cha miał się pu­ścić do Afry­ki; wi­dać by­ło rów­nież Gre­na­dę, Ve­gę i Xe­nil, na któ­re­go brze­gu wzno­si­ły się na­mio­ty Fer­dy­nan­da i Iza­be­li. Na wi­dok te­go pięk­ne­go kra­ju oraz cy­pry­sów zna­czą­cych jesz­cze tu i ów­dzie gro­bow­ce mu­zuł­ma­nów Bo­ab­dil za­lał się łza­mi. Mat­ka je­go, suł­tan­ka Aixa, któ­ra to­wa­rzy­szy­ła mu na wy­gna­nie wraz z ca­łym daw­nym dwo­rem, rze­kła: ,,Płacz te­raz jak ko­bie­ta za kró­le­stwem, któ­re­go nie umia­łeś bro­nić jak męż­czy­zna". [...]François-René de ChateaubriandUr. 4 września 1768 w Saint-Malo Zm. 4 lipca 1848 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Atala (1801), René (1802), Duch wiary chrześcijańskiej (1802), Pamiętniki zza grobu (1848-50) Francuski pisarz, polityk i dyplomata, inicjator romantyzmu we Francji, wywarł wielki wpływ na treść i formę późniejszej literatury francuskiej. Urodzony w rodzinie arystokratycznej, monarchista, podczas rewolucji opuścił Francję. Jego podróż do Ameryki w roku 1791 zaowocowała materiałami do obszernej powieści o życiu Indian Luizjany, której dwa fragmenty wydane wcześniej w formie opowiadań, Atala i René, przyniosły mu znaczny rozgłos. Jego sławę powiększyła publikacja Ducha wiary chrześcijańskiej, apologii mądrości i piękna chrześcijaństwa. Sukcesy literackie utorowały Chateaubriandowi drogę do kariery politycznej. Początkowo zwolennik Napoleona, w czerwcu 1803 roku został mianowany sekretarzem ambasady w Rzymie. Wkrótce, zrażony działaniami Bonapartego, przeszedł do opozycji i zaangażował się w działalność polityczną jako zagorzały rojalista. Po przywróceniu monarchii parokrotnie pełnił funkcję ambasadora, kulminacją jego kariery politycznej była teka ministra spraw zagranicznych w latach 1823-1824. Po rewolucji lipcowej wycofał się z życia publicznego. W ostatnich latach życia powrócił do spisywania dla potomności swoich Pamiętników zza grobu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Modularny JavaScript dla zaawansowanych

Nicolas Bevacqua

JavaScript jest jednym z najpopularniejszych języków programowania, wykorzystywanym na wiele sposobów. Pozwala na wdrażanie różnych paradygmatów w zależności od potrzeb i preferencji programisty. Warto wypróbować programowanie modularne w JavaScripcie choćby dlatego, że dzięki temu kod staje się czytelny, łatwy w utrzymaniu i skalowaniu. Moduł grupuje funkcjonalnie związane ze sobą dane oraz procedury. Architektura modularna, o ile tylko została poprawnie zaimplementowana, pozwala na ograniczenie złożoności kodu i ułatwia pracę nad rozwojem aplikacji. Możliwość pisania niezależnego kodu na każdym poziomie systemu daje zespołom projektowym duże korzyści! To książka przeznaczona dla osób, które używają JavaScriptu i chcą się nauczyć pisania modularnego kodu. Wyjaśniono tu, na jakich fundamentach opiera się architektura modularna, i krótko opisano jej historię w JavaScripcie. Przedstawiono warunki, jakie musi spełniać moduł, aby dać programistom konkretne korzyści, zaprezentowano zasady refaktoryzacji kodu i omówiono znaczenie doboru właściwej struktury danych. Czytelnik dowie się również, które wzorce projektowe będą odpowiednie w danej sytuacji, a także w jaki sposób podejście modułowe może pomóc w zapewnieniu bezpieczeństwa systemu, wspierać zarządzanie zależnościami czy też procesy budowania i integracji interfejsów oraz abstrakcji. Książka zawiera sporo znakomitych wskazówek i prezentuje najlepsze praktyki w zakresie projektowania i wdrażania modularnej architektury aplikacji. Najważniejsze zagadnienia: czym jest modularność i jak ewoluowała w JavaScripcie jak powinien wyglądać moduł i do czego służy API obsługa błędów i refaktoryzacja kodu nowoczesny JavaScript i jego funkcje przydatne do tworzenia modularnego kodu rozwiązywanie problemów i najlepsze praktyki Architektura modularna i nowoczesny JavaScript - przepis na sukces aplikacji!

KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 42. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragn

Ks. dr Hab. Piotr Łabuda

"Krąg Biblijny", którego nowy zeszyt oddajemy w ręce naszych czytelników, ma im pomóc w stawianiu Biblii pytań na ważne dla każdego chrześcijanina kwestie i poszukiwaniu wiążących odpowiedzi. W części pierwszej bibliści (ks. dr Wojciech Kardyś, p. dr Joanna Jaromin, ks. dr R. Głuchowski) kontynuują omówienia następujących po sobie perykop z Ewangelii według św. Mateusza (Mt 13,1 - 16,12). Ilustrowane są one obszernymi wyimkami z pism ojców Kościoła, wybranymi i opracowanymi przez patrologa (ks. prof. Antoniego Żurka). W części drugiej prof. Krzysztof Mielcarek kończy swój cykl szkiców na temat biblijnej historii zbawienia, ks. prof. Mirosław S. Wróbel prezentuje Księgę Sofoniasza, ze szczególnym uwzględnieniem centralnego jej tematu teologicznego, czyli "dnia Pańskiego", zaś ks. prof. Piotr Łabuda kontynuuje egzegezę Apokalipsy św. Jana, wydobywając historyczny i ponadczasowy sens zawartych w niej wizji. W części trzeciej ks. dr Grzegorz Rzeźwicki pisze o sakramencie święceń w kontekście Starego i Nowego Testamentu i nauczania Kościoła. ks. prof. dr hab Henryk Witczyk Przewodniczący Dzieła Biblijnego im. św. Jana Pawła II

Sen srebrny Salomei

Juliusz Słowacki

Sen srebrny SalomeiRomans dramatyczny w pięciu aktach AKT I Komnata w regimentarskim dworze. — Pan Regimentarz STEMPOWSKI i Pan LEON, syn Regimentarza, przy stoliku z papierami. — SEMENKO, kozak dworski, siedzi przy progu na ławce, otulony burką. REGIMENTARZ Mój Leonie, już po Ave Marii,  Siadaj waćpan do tych ekspedycji.  Cóż tam piszą z króla kancelarii?    LEON Rozkazują, byś rozesłał wici  Po Podolu jako regimentarz,  I z Grzyłowem się łączył Moskalem  Przeciw chłopstwu. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dwie

Gabriela Zapolska

Dwie W chwi­li gdy Han­ka wy­no­si­ła z ja­dal­ni ta­le­rze, star­sza pa­ni po­wio­dła za nią ba­daw­czym spod krza­cza­stych brwi wzro­kiem. -- Co ma­ma się tak Han­ce przy­glą­da? -- spy­tał Fur­kow­ski, roz­kła­da­jąc na bia­łym ob­ru­sie czer­wo­ne swe rę­ce, po­pla­mio­ne ko­ło pa­znok­ci fio­le­to­wym atra­men­tem. ,,Ma­ma" skrzy­wi­ła się octo­wo. -- Nic, nic!... -- od­par­ła su­chym, bez­dź­więcz­nym gło­sem. Za­sznu­ro­wa­ła usta, wzru­szy­ła ra­mio­na­mi i po chwi­li mil­cze­nia krzyk­nę­ła do­bit­nie, zwra­ca­jąc się w stro­nę kuch­ni: -- Han­ka!... le­gu­mi­nę!... -- Za­raz!... -- do­le­cia­ła prze­ze drzwi od­po­wiedź. [...]Gabriela ZapolskaUr. 30 marca 1857n r. w Podhajcach na Ukrainie Zm. 21 grudnia 1921 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: Moralność pani Dulskiej (1906), Kaśka Kariatyda (1886), Menażeria ludzka (1893), Żabusia (1897), Sezonowa miłość (1904), Ich czworo (1907), Panna Maliczewska (1910), Skiz (1909) Właśc. Maria Gabriela Janowska z Korwin-Piotrowskich, primo voto Śnieżko, inne pseudonimy: Marya, Józef Maskoff, Walery Tomicki. Autorka opowiadań, powieści i utworów scenicznych, aktorka. Publikowała swe utwory w prasie lwowskiej, krakowskiej i warszawskiej (debiutowała ogłoszonym w 1881 r. w ?Gazecie Krakowskiej? opowiadaniem Jeden dzień z życia róży). Jej dzieła wyróżniały się dominującym naturalizmem o tonie dydaktycznym i publicystycznym oraz zaangażowaniem społecznym. Stała się symbolem walki z zakłamaniem tzw. moralności mieszczańskiej. Zapolska pisała o drastycznych jak na jej czasy tematach, np. o prostytucji czy chorobach wenerycznych (O czym się nie mówi 1909, O czym się nawet myśleć nie chce 1914). Z tego powodu jej twórczość stała się przedmiotem krytyki ze strony kół zachowawczych. Zapolska występowała w polskich, a także europejskich teatrach. W rozwoju kariery przeszkadzał jej krnąbrny charakter. Z tego powodu nie mogła dojść do porozumienia z dyrektorami teatrów. Ostatnie lata swego życia pisarka spędziła w willi ?Skiz?, oszukana, otumaniona i pozbawiona majątku przez hipnotyzera. autor: Paweł Przybysz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Bartek zwycięzca

Henryk Sienkiewicz

Bartek zwycięzca I Bohater mój nazywał się Bartek Słowik, ale ponieważ miał zwyczaj wytrzeszczać oczy, gdy do niego mówiono, przeto sąsiedzi nazywali go: Bartek Wyłupiasty. Ze słowikiem istotnie mało miał wspólnego, natomiast jego przymioty umysłowe i prawdziwie homeryczna naiwność zjednały mu także przezwisko: Głupi Bartek. To ostatnie było najpopularniejsze i zapewne samo jedno tylko przejdzie do historii, chociaż Bartek nosił jeszcze czwarte, urzędowe. Ponieważ wyrazy: człowiek i słowik, nie przedstawiają dla ucha niemieckiego żadnej różnicy, a Niemcy lubią w imię cywilizacji przekładać barbarzyńskie słowiańskie nazwy na bardziej kulturny język, przeto w swoim czasie przy spisach wojskowych miała miejsce następująca rozmowa: — Jak się nazywasz? [...]Henryk SienkiewiczUr. 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu Zm. 15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria) Najważniejsze dzieła: nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911) Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za ?całokształt twórczości? (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. ?Litwos?) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne. Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce. autor: Cezary Ryska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Śnieg spadnie

Francis Jammes

Śnieg spadnie... Śnieg spadnie za dni kilka; pomnę takie dnie  Z przeszłego roku. Takie szare dnie w żałobie  U kominka. Kiedy mnie pytano: »Co tobie?«  Odpowiadałem: »Ależ nic! Zostawcie mnie!«    Rozmyślałem rok temu w tym pokoju,  Podczas kiedy na dworze padał gęsty śnieg —  Rozmyślałem nad niczym i czas zbiegł,  A ja znów siedzę z wierną fajką moją. [...]Francis JammesUr. 2 grudnia 1868 w Tournay (w płd.-zach. Francji) Zm. 1 listopada 1938 w Hasparren (w płd.-zach. Francji) Najważniejsze dzieła: Le Jammisme (Manifest Jammes'a), De l'Angélus de l'aube ? l'Angélus du soir (Anioł Pański poranny i Anioł Pański wieczorny) Francuski poeta, powieściopisarz, dramaturg i krytyk literacki. Jego małą ojczyzną i źródłem inspiracji był Kraj Basków w Pirenejach. W wieku 18 lat przeżył fascynację poezją Baudelaire'a. Studiował w Bordeaux, nie obronił bakalaureatu, ponieważ otrzymał niedostateczną ocenę z języka francuskiego. Mieszkał z matką, wydawał swoje poezje na swój koszt, bezskutecznie próbował swoich sił jako klerk u notariusza. Od 1895 poświęcił się pisarstwu, jego poezję docenili Stephane Mallarmé et André Gide, z którym Jammes odbył podróż do Algierii w 1896 r. Jammes przyjaźnił się z poetami Charles'em Guérinem i Paulem Claudelem. Doświadczył nieszczęśliwej miłości, czemu dał wyraz w zbiorze Tristesses (Smutki). W 1905 r. przeżył przemianę duchową i stał się piewcą katolicyzmu. W 1907 r. ożenił się, miał 7 dzieci. W następnych latach dużo pisał i publikował, jednak jego twórczość z tego okresu nie jest tak doceniana, jak ta sprzed roku 1905. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.