Trujące pasmo

Arthur Conan Doyle

Trzy opowiadania fantastyczno-naukowe autorstwa Arthura Conan Doyle'a - autor słynnych powieści o Sherlocku Holmesie. Bohaterem dwóch z nich jest znany już z książki „Zaginiony Świat" ekscentryczny profesor biologii George Challenger, który tym razem bada wpływ na życie na Ziemi zbliżającej się chmury zatrutego powietrza. Zbiór obejmuje opowiadania: "Trujące pasmo”; "Eksperyment profesora Challengera” i "Motor Browna-Pericorda”.

Lilie królowej. Siostry

Lucyna Olejniczak

Napisana z rozmachem opowieść udowadniająca, że ludzkie emocje niezależnie od czasów są zawsze takie same. Litwa, rok 1382. Ośmioletnia Milda cudem unika śmierci podczas napaści Krzyżaków na jej rodzinną wioskę. Zabrana do Wilna przez starszego brata, wojownika pogańskiego kniazia Jagiełły, uczy się od bratowej sztuki zielarstwa. W tym czasie jej rówieśniczka, niepokorna Amalia, wiedzie wygodne życie w węgierskiej stolicy Andegawenów jako dwórka i najbliższa przyjaciółka młodziutkiej królewny Jadwigi. Sielankę tę burzy tajemnica jej pochodzenia, wyjawiona przez umierającą w klasztorze matkę. Na pozór obie dziewczyny żyją w całkiem odrębnych światach, kiedy jednak córka Ludwika Węgierskiego niespodziewanie zostaje królową Polski i przybywa do Krakowa, ich losy splatają się już na zawsze. Mijają lata i dziewczęta uświadamiają sobie, że na Wawelu robi się coraz bardziej niebezpiecznie. W świecie dworskich układów oraz intryg czują się bezbronne. Lecz wcale nie zamierzają się poddawać Lucyna Olejniczak urodziła się i mieszka w Krakowie. Z zawodu laborantka medyczna, były pracownik Katedry Farmakologii UJ, jako pisarka zadebiutowała już na emeryturze. Dużo podróżuje, lubi poznawać nowych ludzi, łatwo się zaprzyjaźnia. Wielbicielka kotów i wnuczki. Autorka m.in. bestsellerowej sagi "Kobiety z ulicy Grodzkiej".

Кобзар. Кобзар.

Тарас Шевченко

Він був сином мужика 2014 і став володарем в царстві духа. Він був кріпаком 2014 і став велетнем у царстві людської культури. Він був самоуком 2014 і вказав нові, світлі і вільні шляхи професорам і книжним ученим... Найкращий і найцінніший скарб доля дала йому лише по смерті 2014 невмирущу славу і всерозквітаючу радість, яку в мільйонів людських сердець все наново збуджуватимуть його твори.

Tajemnica Edwina Drooda

Charles Dickens

,,Tajemnica Edwina Drooda" to bardzo mroczna, niedokończona powieść kryminalna Dickensa, na przestrzeni wieków pojawiło się wiele spekulacji dotyczących jej związków ze śmiercią pisarza. Głównym bohaterem jest tutaj młody architekt Edwin Drood, który zgodnie z obietnicą daną jeszcze w czasach dzieciństwa ma zostać mężem pięknej Rosie Bud. Para jest do siebie bardzo przywiązana, choć płomienne uczucie między nimi już dawno wygasło. Pewnego dnia Drood znika w tajemniczych okolicznościach i ginie wszelki ślad po nim. Czy ma to związek z jego osobliwą narzeczoną albo pobliską palarnią opium? Powieść doczekała się wielu interpretacji, alternatywnych zakończeń oraz rozwiązań zagadkowego zniknięcia młodego architekta. Jeśli gustujesz w mrocznych historiach z epoki wiktoriańskiej, na pewno będziesz pod wrażeniem tej pełnej teorii spiskowych i dwuznacznego erotyzmu lektury.

Powiedz coś po czesku! Igraszki językowo-literackie

Jacek Baluch

Książka Jacka Balucha, Powiedz coś po czesku!, należy do tego gatunku literackiego humoru, który z powodzeniem uprawiali i Julian Tuwim - w książce Pegaz dęba, i Stanisław Barańczak - w książce Pegaz zdębiał. Skomponowana na kształt quasi-słownika, łączy popularyzację wiedzy filologicznej z zabawą poetycką, uczy i bawi. Podobnie jak w książce Tuwima Cicer cum caule (po łacinie znaczy to po prostu "groch z kapustą", ale brzmi bardziej uczenie), autor umieścił tu całkiem poważne artykuły naukowe (na przykład o tym, że rzekomy najstarszy polski erotyk żakowski, został de facto ułożony i zapisany po czesku) z "hasłami" opisującymi językowe kurioza i anegdoty (można na przykład się dowiedzieć, co po czesku znaczy levobocek i skąd się wzięło powiedzenie to se nevrati).   „Powiedz coś po czesku!” – ileż to razy słyszałem to zdanie?... Już w moich czasach studenckich, w krakowskim Klubie „Pod Jaszczurami”, kiedy na pytanie „Co studiujesz?”, odpowiadałem, że bohemistykę, czyli filologię czeską, moi rozmówcy reagowali spontanicznie: „To powiedz coś po czesku!” I spodziewali się – oczywiście – że to „coś” będzie śmieszne. Takie bowiem panuje wyobrażenie wśród Polaków, że język czeski jest śmieszny i na swój sposób „dziecinny”. Ten stereotyp postrzegania języka czeskiego ma starą tradycję, sięgającą XVI wieku, kiedy to w Dworzaninie polskim Łukasz Górnicki pisał:  „Język czeski jest piękny, ale jakoby troszkę pieszczący, a męsczyźnie mało przystojny”.    Jacek Baluch, ze Wstępu

The Road to Wigan Pier

George Orwell

In the 1930s, George Orwell was sent by a socialist book club to investigate the appalling mass unemployment in the industrial north of England. Orwell went further than just studying unemployment not wanting to watch from the outside, he learned what it is: to be a miner, live in slums, eat poorly and do backbreaking work in the mines. Everything he saw and wrote down helped him to clarify his feelings towards socialism. In this book, he explains why socialism, the only possible escape from the shocking conditions of life that he saw, turns off so many normal, respectable citizens.

Zaczęło się w Radomiu

Konrad Mazur

Nie masz pojęcia, jakie rzeczy działy się w Radomiu... A gdyby tak cofnąć się w czasie, to co moglibyśmy zobaczyć? Bojaźliwego Mojżesza (sic!), piramidy w Radomiu, potępione dusze powstańców styczniowych, alternatywną wersję własnego żywota? A co, gdybyśmy teraz rozejrzeli się dookoła kogo moglibyśmy dostrzec? Czy przede wszystkim wiedzielibyśmy, kogo widzimy? Czy zastanawiamy się, kim jest dystyngowany starszy pan, który nas przed chwilą minął, lub kim jest tajemniczy mężczyzna siedzący nieopodal nas w barze? Czy rozważamy, jak różnie mogłyby potoczyć się losy nastoletniego Seby, przedstawiciela młodzieży patriotycznej, gdyby znalazł się w innym możliwym świecie? Czy próbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy to, co nas otacza, jest do bólu zwyczajne, czy też nic nie jest takie, jak się wydaje? A może nie będziemy w stanie nigdy się tego dowiedzieć? Pomyślał, że wyjdzie teraz z tej piekielnej maszyny, opluje ją, okazując tym samym kompletny brak szacunku dla tego urządzenia, i wróci do domu. A od jutra zastanowi się nad sensem palenia marihuany. Mateuszowi też tak poradzi.

Arms and the Man

George Bernard Shaw

“Arms and the Man” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Arms and the Man is a humorous play that shows the futility of war and deals comedically with the hypocrisies of human nature. It was published as a part of Plays Pleasant, which also included The Man of Destiny, Candida and You Never Can Tell. Shaw titled the volume Plays Pleasant in order to contrast it with his first book of plays, Plays Unpleasant.