Powieści fantastyczne

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

E.T.A. Hoffmann – niemiecki poeta, pisarz epoki romantyzmu. Także prawnik, kompozytor, krytyk muzyczny, rysownik i karykaturzysta. Jeden z prekursorów fantastyki grozy (tzw. weird-fiction), który wywarł ogromny wpływ na takich twórców jak: Edgar Allan Poe, Howard Phillips Lovecraft, Gustav Meyrink czy Stefan Grabiński. Utwory Hoffmanna odznaczają się bujną wyobraźnią romantyczną, groteskowym humorem i upiorną niesamowitością. W Niemczech długo zapoznawany, wywarł wpływ za granicą zwłaszcza na romantyzm francuski. Tłumaczono go i naśladowano w całym kulturalnym świecie. Nowe wyd. kryt. jego utworów oprac. W. Harich, 1925, 15 t. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernst_Theodor_Amadeus_Hoffmann). Niniejszy zbiór zawiera utwory: ‘Majorat’. ‘Skrzypce z Cremony’. ‘Kawaler Gluck’. ‘Don Juan’. ‘Ślub’. ‘Człowiek z piasku’.

Filomena

Święty Bonawentura

Święty Bonawentura, czyli Giovanni Fidanza według legendy, jako maleńkie dziecko, został cudownie uzdrowiony przez wstawiennictwo św. Franciszka. W związku z tym, iż jego twórczość była przeniknięta ideą miłości, nazywany został Doktorem Serafickim. Było to związane z symbolem miłości, jakim w Średniowieczu był chór anielski zwany Serafinami. Pozostawił po sobie bardzo bogate piśmiennictwo, szereg traktatów teologicznych i pism okolicznościowych. (za Wikipedią). Ale Bonawentura nie był wyłącznie teologiem, pisał również wspaniałe utwory poetyckie. Takim właśnie jest polecany tutaj poemat Filomena opowiadający o ogromnej miłości, jaką autor żywi do Pana Boga. Jego to wysławia najpiękniejszymi słowami, w których zawiera całe swoje nadzwyczajne uczucie. Filomena to wspaniały przykład cudownej poezji miłosnej, chociaż jej przedmiotem nie jest stworzenie, lecz Stwórca. Książkę przełożył Lucjan Siemieński.

Dziesięć godzin polowania

Jules Verne

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Wprowadzenie autora: Znajdują się ludzie, którzy nie lubią polowania i po części może mają słuszność. Czyliżby dlatego, że każdy szlachetny pan czuje wstręt do zabijania zwierzyny, jaką mu później podadzą na stół? A być może dlatego, że zwykle panowie myśliwi opowiadają dowolnie ubarwione własną fantazją epizody polowania, często o wiele przenoszące istotną prawdę. Mnie samemu nie bardzo się to podoba. Otóż przed dwudziestu laty ja sam popadłem w ten błąd i polowałem! Tak jest, polowałem! Za to też postanowiłem się ukarać i opowiedzieć wam moje przypadki na wyprawie łowieckiej. Gdybyż przynajmniej to szczere i proste opowiadanie mogło wywołać wstręt w moich bliźnich do przebiegania pól w towarzystwie psa, z torbą przez plecy, z ładownicą u pasa i z fuzją na ramieniu, ale jednak wątpię. Mimo to zaczynam moją opowieść.

Błędny ognik i inne baśnie

Bolesław Londyński

Bolesław Londyński (1855-1928) polski pisarz literatury popularnej, autor bajek dla dzieci oraz tłumacz. Przełożył Baśnie braci Grimm oraz sam napisał kilkanaście książeczek dla dzieci. Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Błędny ognik. Czapka-niewidka. Frankowe szczęście. Historia małej Nefry i jej ulubieńca Pepa. Jelonek. Jutrzenka. Podrzutek. Tryumf słońca.

Akademia Poznańska. Szkic historyczny

Władysław Pniewski

Przez pięć i pół wieków od założenia pierwszego w Polsce biskupstwa istniały w Poznaniu zaledwie dwie szkoły średniego typu: szkoła katedralna i założona w XIV. wieku przy kościele św. Marii Magdaleny szkoła miejska. Na dalsze studia, najczęściej teologiczne, wysyłano młodzież do Włoch lub na Akademię Krakowską. Dopiero w roku 1519 powstała w Poznaniu za sprawą Jana Lubrańskiego, gorącego humanisty i biskupa poznańskiego, wyższa uczelnia, zwana od jej założyciela Kolegium Lubrańskiego. Zasłużony biskup ten uposażył szkołę dobrami Stawiszyn pod Kaliszem. Fundację zatwierdził r. 1520 Zygmunt Stary. Sam biskup nie doczekał się wykończenia gmachu szkolnego. Uczynił zaś szkołę kolonią Akademii Krakowskiej i stąd zwano ją też szkołą akademicką, a nawet akademią.

Nie-Boska komedia

Zygmunt Krasiński

Tytuł, inspirowany dziełem Dantego (Boska komedia), może być interpretowany dwuznacznie: określa historię jako dzieło ludzkości lub ukazuje komedię dziejącą się bez boskiej interwencji, przeczącą planom boskim. Jak uważał autor, działania człowieka są względne i ostatecznie poddane woli Boga. Tak więc dwie skrajnie odmienne racje w utworze tracą na znaczeniu w obliczu interwencji racji uniwersalnej, Absolutu. Najważniejszym problemem poruszanym w dziele Krasińskiego jest konflikt polityczno-społeczny czyli, jak pisał, walka arystokracji i demokracji. W utworze zawarta jest także krytyka typowo romantycznego nastawienia do rzeczywistości. Akcja dramatu rozgrywa się w przyszłości. Autor korzystał z wiedzy o wydarzeniach rewolucji francuskiej: walkach jakobinów, sektach i nowych doktrynach (m. in. saintsimonizm) i in. (za Wikipedią).

Powieści, nowele i opowiadania Elizy Orzeszkowej. Tom V

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa - Powieści, nowele i opowiadania. Tom V. Piąty tom zbioru utworów Elizy Orzeszkowej to pięć wyjątkowych historii, które ukazują nie tylko talent autorki, ale także jej przenikliwość w analizowaniu ludzkich emocji, wyborów i dylematów moralnych. Eliza Orzeszkowa, znana ze swojego realistycznego podejścia do literatury, wprowadza czytelnika w różnorodne światy, pełne psychologicznych głębi i społecznych napięć. W tomie znajdziesz: "Widma" - powieść o duchach przeszłości, które wciąż wpływają na życie współczesnych bohaterów, tworząc atmosferę tajemniczości. "Anastazya" - historia kobiety, której życie pełne jest sprzeczności, zmagań z losem i własnymi pragnieniami. "Sylwek Cmentarnik" - opowieść o mężczyźnie, który staje przed trudnymi wyborami, balansując między różnymi światami i wartościami. "Z życia realisty" - obrazek, który ukazuje codzienność z perspektywy osoby, dla której pragmatyzm staje się podstawą życiowych decyzji. "Pajęczyna" - krótkie opowiadanie o sieci skomplikowanych relacji międzyludzkich, które wciągają bohaterów w pułapki własnych czynów. Eliza Orzeszkowa to jedna z najwybitniejszych postaci polskiego realizmu, której twórczość pełna jest soczystych portretów społeczeństwa, jak i głęboko zarysowanych postaci ludzkich. Jej pisarstwo charakteryzuje się wnikliwym spojrzeniem na życie społeczne oraz psychologię bohaterów, co czyni jej dzieła ponadczasowymi i zawsze aktualnymi. Tom V to doskonała propozycja dla każdego, kto pragnie odkrywać literaturę, która nie tylko dostarcza niezapomnianych emocji, ale także skłania do refleksji nad ludzkimi losami i społecznymi mechanizmami.

Wilki. Z notatek komornika sądowego

Klemens Junosza

Klemens Junosza jako pisarz zadebiutował w czasopiśmie Kolce w 1874 roku Szaniawski celował przede wszystkim w małych formach prozatorskich: noweli, opowiadaniu, obrazku, szkicu. W swoich utworach chętnie portretował środowiska chłopskie, drobnoszlacheckie, ale także mieszczan i Żydów warszawskich. Opowiastka Wilki nosząca podtytuł: Z notatek komornika sądowego należy do takich właśnie utworów. Utwór zaczyna się zachęcająco: Dziwnym się to komu wyda, żeby komornik, zwyczajny komornik sądowy, spisywał swoje pamiętniki! Co ciekawego w nich być może? Same tylko nakazy, zajęcia, licytacje, intromisje, a czasem, jakby dla rozmaitości, zabawka w kota i myszkę z nieszczęśliwym dłużnikiem, ofiarą prawa o przymusie osobistym. Tak; na pozór to prawda, ale w istocie, nikt chyba nie napatrzy się na tyle dramatów, komedii i fars życia ile komornik. Przesunęło się też przed moimi oczami wiele obrazów strasznych, obrazów żywej nędzy i nieszczęścia, rozpaczy, żalu, cichej rezygnacji, albo też przewrotności i szalbierstwa. Czynność nasza to rodzaj polowania bezkrwawego na potulne sarenki lub zające, albo też na chytrego lisa, pełnego wyrafinowanych przebiegów, podejść i wykrętów. Zdarzało mi się też trafiać na grubą i niebezpieczną zwierzynę. Pomnę dotychczas jednego pacjenta o herkulesowych kształtach i karku bawolim. Postać jego do dziś dnia tkwi w mojej pamięci. Sapał groźnie, jak dzik w legowisku i, kto wie, czyby nie rzucił się na mnie, jak raniony odyniec, ale, na moje, a naturalnie i na jego szczęście, obecność licznej służby powstrzymała go od tego kroku...