Aplikacje w Delphi. Przykłady. Wydanie III

Teresa Pamuła

Projektuj wspaniałe aplikacje z pomocą środowiska Delphi 2010! Wygląd i podstawowe funkcje aplikacji, czyli od czego zacząć pracę Wprowadzanie danych i okienka komunikatów, czyli zapewnianie dialogu między programem a użytkownikiem Tworzenie nowych komponentów, czyli jak nadać aplikacji niepowtarzalny styl Środowisko Delphi służy do szybkiego tworzenia aplikacji działających w systemie Windows. Zawiera bogate biblioteki komponentów, mechanizmy Plug and Play oraz Code Insight, a także palety komponentów i narzędzia ułatwiające ich wyszukiwanie. Dzięki Delphi IDE można w prosty sposób zaprojektować interfejs użytkownika nowej aplikacji, określić jej wygląd oraz sposób działania w oparciu o istniejące kontrolki i biblioteki klas, w dużym stopniu zdając się na automatyczne generowanie kodu. Jeśli chcesz poznać, dogłębnie zrozumieć i wykorzystać do swoich celów sposób działania Delphi 2010, powinieneś koniecznie sięgnąć po książkę "Aplikacje w Delphi. Przykłady". Znajdziesz tu wszelkie informacje na temat obsługi samego środowiska, podstawowych składników każdej tworzonej aplikacji, wprowadzania i formatowania danych, list, tabel, grupowania i projektowania nowych komponentów, wykorzystania technologii OLE do zapisu i modyfikacji danych w formatach .doc i .xls, możliwości graficznej prezentacji danych, ich drukowania i współpracy Twojej aplikacji z multimediami. Wszystko to oraz wiele innych zagadnień pokazano tu na praktycznych, konkretnych przykładach, ułatwiających zrozumienie i gotowych do zastosowania w Twoich własnych projektach. Podstawowe składniki aplikacji, menu główne i podręczne, pasek narzędzi Wprowadzanie danych, formatowanie i wyświetlanie na ekranie Okienka komunikatów i okienka dialogowe z karty Dialogs Listy wyboru i prosty edytor Grupowanie i dynamiczne tworzenie komponentów Komponenty do wyboru daty i czasu, odmierzanie czasu Zakładki TTabControl i TPageControl Grafika w Delphi i wyświetlanie obrazów Tabelaryzacja danych i ich graficzna prezentacja danych Współpraca programu z plikami dyskowymi Drukowanie w Delphi i programy z wieloma oknami Posługiwanie się wieloma komponentami tego samego typu Definiowanie nowych klas komponentów i wykorzystanie mechanizmu OLE Podstawowe operacje na bazach danych Delphi i multimedia Odkryj fantastyczne możliwości Delphi!

Apokalipsa czyli sport motorowodny

Hannibal Smoke

Wybór najlepszych opowiadań sensacyjno - obyczajowych z bestsellerowego tomu ,,Kompot ze świeżego nieboszczyka" i niepublikowanych z lat 1999-2001. Sceneria schyłkowej komuny i lat 90. minionego wieku, kiedy miliarderzy stawali się milionerami, telefon komórkowy był jeszcze wynalazkiem, a polonez powszechnym, nieobciachowym środkiem transportu. Bezbarwni bohaterowie z ulicy zmuszeni do uporania się z fortuną wygraną w totolotka, poszukiwania żony znikającej w toalecie czy dźwigania walizy z poćwiartowanymi zwłokami. Wspólnym mianownikiem opowiadań jest zaskakująca puenta i szczypta wariactwa, które objawia się wisielczym humorem, groteską i skłonnością do makabry. Spis treści Od autora Apokalipsa czyli sport motorowodny Tajemnicze nazwisko Szczepana Próba personelu Lekcja afrykańskiego Kolekcjoner zębów Romans brylantowej wdowy Miliarderzy Reportaż Poskromić Brunera Ludojad Bal sylwestrowy Pyton w płaszczu przeciwdeszczowym Kompot ze świeżego nieboszczyka Chwyt poniżej pasa Zamach Kamuflaż Wysłannik mafii Dymisja Ucho Raz do roku Podróż

Apokalipsa czytana dzisiaj

Maria Szamot

Apokalipsa pełna jest tajemniczych opisów, które mogą budzić obawy, a chwilami nawet przerażać. Jednak autorka książki traktuje ostatnią księgę Pisma Świętego bez uprzedzeń i bez paniki. Z jej łagodnie poetyckiej, ale zarazem konkretnej opowieści bije spokój osoby głęboko zakorzenionej w Bogu. Swobodnie przechodzi od symbolu do symbolu, nie pomijając żadnych szczegółów. Próbuje je odczytać i zrozumieć z perspektywy człowieka XXI wieku. Jestem głęboko przekonana, że wieść ukryta w Apokalipsie, jest wieścią możliwą i przeznaczoną do odczytania. Bóg nie bawi się tu z nami w grę jakby z harcerskiego biwaku, gdzie zadaniem Jednej Strony jest jak najszczelniej zaszyfrować hasło, a drugiej mimo wszystko jakoś się do niego dobrać. () Gdy działanie Boga wydaje się nam dziwne, to zawsze w końcu kluczem do niego okazuje się miłość (fragment książki)

Apokalipsa św. Jana

Peter S. Williamson

Apokalipsa przypomina nam, że naszą ostateczną nadzieją nie jest po prostu śmierć i pójście do nieba, lecz ujrzenie powrotu naszego Pana w chwale, zmartwychwstanie oraz zaślubiny nieba i ziemi, kiedy Nowe Jeruzalem zstąpi jak oblubienica. Naszym przeznaczeniem, jako uczniów Jezusa, jest uczta weselna Baranka w wiecznym mieście, którego nie sposób opisać i w którym ujrzymy Boga twarzą w twarz. (fragment książki)

Apokalipsa według

Władysław Eliasz

Jest to powieść satyryczna o zabarwieniu humorystycznym, przekornie i swobodnie parafrazująca Apokalipsę św. Jana. Do Łęczycy przyjeżdża dziennikarz, aby zdać relację z I Przeglądu Piosenki Turystycznej „Nocnik” (2005 r.), ale odwiedza go diabeł Boruta i od tego faktu sprawy toczą się w zupełnie nieprzewidzianych kierunkach, w których rzeczywistość miesza się ze światem magicznym. Finalną kulminacją są niebiańskie zaślubiny w mieście Swedenborga oraz awantura w redakcji.

Apokalipsa według Pana Jana

Robert J. Szmidt

Klasyka literatury postapokaliptycznej! Diaboliczna intryga, zabójcze tchnienie radiacji, idealna lektura dla fanów serialu i gier Fallout. W pożodze nuklearnego piekła ginie znana nam cywilizacja. W świecie pełnym śmierci, gruzów, radioaktywnego skażenia i chorób nieliczni ocaleni walczą o przeżycie, tworząc nowe społeczności. Jednym z nich jest niepodzielny władca wyludnionego i obróconego w zgliszcza Wolnego Miasta Wrocławia charyzmatyczny Pan Jan, zwany także Burmistrzem. Jego twarde rządy dają nadzieję na przyszłość, a największą ambicją jest stworzenie nowej, rozciągającej się od morza do morza, Rzeczypospolitej.

Apokalipso

Max Cegielski

Muzyczne osiągnięcia Alexa przybliżają go do spełnienia swoich największych marzeń. Światowa kariera zdaje się być na wyciągnięcie ręki. Co innego dzieje się w życiu prywatnym. Jego małżeństwo z Sofią wisi na włosku i chyba nic nie jest w stanie go uratować. Brat Alexa, Juliusz także zmaga się z problemami. Niegdyś uznawany za geniusza w świecie reklamy, obecnie czuje się wypalony i wciąż nie może poradzić sobie z przeszłością. Na tle warszawskiej pogoni za pieniędzmi i konsumpcyjnego szaleństwa trójka bohaterów zmienia porządek łączących ich relacji. Czym jest miłość i czy można dla niej złamać wszystkie zasady?

Apokalypsis '89

Jarosław Maślanek

Koniec lat 80. Frencz, absolwent studiów ekonomicznych, wraca do rodzinnego miasteczka. Tam zatrudnia się w archiwum zakładów chemicznych. Nie ma wielkich ambicji na życie. Zamierza spokojnie dożyć do emerytury bez zmian zawodowych. Tymczasem rzeczywistość całkowicie niszczy jego plany. Na skutek transformacji ustrojowej z 1989 roku Frencz traci pracę. Problemy w życiu rodzinnym pogłębiają złe samopoczucie. Ojciec umiera, a matka stara się odnaleźć w nowym kapitalistycznym świecie. Nawet narodziny potomka nie pomagają Frenczowi w stanięciu na nogi. Powoli zaczyna kroczyć ścieżką, którą przed laty obrał jego ojciec. To przejmująca opowieść o ludziach, dla których rok 1989 nie był momentem, który zmienił ich życie na lepsze. Frencz symbolizuje tych, dla których był to początek apokalipsy.

Apokryficzność i ekfrastyczność jako komplementarne poetyki intertekstualne

Julia Dynkowska

We wszystkich przywołanych w książce tekstach da się zaobserwował podstawową łączącą je kwestię (można ją dostrzec także w innych utworach mierzących się z kanonem): każdy z nich dotyczy szeroko pojmowanej utraty "niewinnego spojrzenia" na wizualne pre-teksty, sposoby myślenia, których są wytworami, kanoniczne interpretacje, a także na idealizowanie i fetyszyzowanie samych obrazów, ich twórców oraz bohaterów. Apokryficzne prze-pisywanie dzieł sztuki - co jedynie pozornie oczywiste - ułatwia postrzeganie ich jako przedmiotów nie tylko estetycznych, ale także (a może nawet przede wszystkim) jako przedmiotów nacechowanych etycznie. Z Zakończenia

Apokryfy judaistyczno-chrześcijańskie

Ignacy Radliński

Ze wstępu: We dwóch czy trzech stuleciach, kończących erę starożytną, i w kilku, rozpoczynających nową, w całym, rzec można, owoczesnym świecie dziejowym, powstawał i rozpowszechniał się pewien rodzaj utworów, ważnych zarówno dla swej treści, jak i pochodzenia. Treść jak wszystkich celniejszych pomników piśmiennych w dziejach powszechnych, była ściśle związaną z biegiem wypadków wytwarzających te dzieje, przedstawiała, grupowała i objaśniała fakty rzeczywiste, lub za rzeczywiste uchodzące i podawane; wyprowadzała z rozbieranych faktów wnioski, wyrabiała o tych faktach, z danego punktu widzenia, pojęcia właściwe, zaprawiała na nich mniej przygotowane umysły do wydania stosownego do danych celów sądu o rzeczy. Pochodzenie było zawsze ukryte, zagadkowe, tajemnicze. Właśnie, wskutek takiego pochodzenia, dla tych utworów powstała z greckiego języka nazwa apokryfy, pod którą, w piśmiennictwie powszechnym, są one wyłącznie znane.

Apologetyka po prostu. Jak pomóc poszukującym i sceptykom w odnalezieniu wiary

Alister E McGrath

Objawienie jest niezmienne, ponieważ odsłania wieczne prawdy dotyczące natury człowieka, wszechświata, a nade wszystko Boga. Zmienia się jednak kontekst intelektualny, społeczny i kulturowy, w którym rozbrzmiewa Słowo Boga. Dlatego dla zrozumienia i głoszenia prawdy chrześcijańskiej istnieje potrzeba wyrażania jej na nowo, nadając niezmiennej istocie współczesną formę. Niniejsza seria jest zbiorem książek kompetentnie prezentujących właściwe rozumienie i uzasadnienie wiary. Powstaje ona z myślą o każdym, kto chce poznać racjonalnie argumenty za prawdziwością objawienia. Serię opracowują: Wydawnictwo W drodze, które od 1973 roku wydaje publikacje, pomagając łączyć wiarę z codziennością. Fundacja Prodoteo, której misją jest propagowanie stylu życia opartego na wartościach chrześcijańskich, m.in. poprzez popularyzację wiedzy z zakresu apologetyki chrześcijańskiej i znajomości Pisma Świętego. Alister McGrath uważa, że najlepszą taktyką obronną wiary chrześcijańskiej jest jej objaśnianie. Historia obfituje w wielkich i przekonujących apologetów. Jednak wyzwania, jakie stawia współczesny świat i jego ideologie z nowym ateizmem na czele, wymagają świeżego i elastycznego podejścia do apologetyki. Nawiązując do słynnej książki C.S. Lewisa Chrześcijaństwo po prostu, McGrath uczy czytelnika metod dzielenia się wiarą przemawiających nie tylko do umysłu, lecz także do serca i wyobraźni.

Apologetyka Radości. C. S. Lewisa argument z Pragnienia na rzecz istnienia Boga

Joe Puckett Jr.

Wszystkie kultury na przestrzeni dziejów cechowała tendencja, by szukać czegoś, co wykracza poza widzialny, materialny świat. Według C.S. Lewisa wszyscy posiadamy pragnienie transcendencji, którego nasza rzeczywistość nigdy nie zaspokoi. Skąd bierze się w człowieku taka tęsknota i co ona oznacza? Choć Lewis nigdy nie użył zwrotu "argument z Pragnienia", to argument ten wypełnia strony wielu jego cenionych prac. W swej pasjonującej książce Joe Puckett Jr. analizuje i rozszerza rozumowanie Lewisa. Mierzy się także z krytykami religii, takimi jak Nietzsche, Freud, ale też Dawkins i inni współcześni myśliciele, którzy postrzegają Boga jedynie jako projekcję ludzkiej potrzeby bezpieczeństwa lub uznają pragnienie transcendencji za wyłącznie wytwór czysto naturalnych przyczyn. Opierając się na argumentacji Lewisa, Puckett dowodzi, że wiara w coś poza tym światem, co jest źródłem i wypełnieniem naszej tęsknoty, jest racjonalna. Według Lewisa to właśnie poszukiwanie obiektu Radości może doprowadzić nas do Boga. Mamy to do czynienia z wyjątkowym opracowaniem akademickim, jedyną znaną mi książką w pełni poświęconą najbardziej interesującemu argumentowi na świecie. Napisana jest w sposób jasny i przekonujący. Polecam ją całym sercem. - Peter Kreeft, autor książki "Krytyka relatywizmu moralnego. Wywiad z pewnym absolutystą" Joe Puckett w "Apologetyce Radości" pokazuje długą i bogatą historię namysłu nad problemem wiary oraz istnienia Boga. Najwyraźniej jest to problem przypisany do naszej ludzkiej kondycji, dlatego książka ta jest dla nas i o nas. Jest ona dla nas, ponieważ zaprasza, by we własnym życiu uczciwie i odważnie poszukać doświadczeń, w których przebłyskuje pragnienie transcendencji. Nic nie gwarantuje, że je znajdziemy, ale nie znajdziemy go na pewno, jeśli nie spróbujemy. Jest też i o nas. Przedstawia przemiany kultury, choćby oddzielenie faktów i wartości, nauki od religii, piękna od prawdy i dobra, które sprawiają, że trudniej nam pragnienie transcendencji w sobie identyfikować i dostrzegać w świecie jej "echa". - dr hab. Agnieszka Lekka-Kowalik, prof. KUL Spośród różnych argumentów na istnienie Boga, które pojawiły się na przestrzeni dziejów, najbardziej zaniedbanym i najmniej znanym jest argument z ludzkich pragnień [...]. Puckett przedstawia istotne składniki tego argumentu, odwołując się do głównych jego propagatorów oraz krytyków. Czyni to z żarliwością i biegłością, co korzystnie wpływa na ponowne przedstawienie w naszych czasach tego ważnego argumentu na istnienie Boga. - Michael R. Young redaktor "The Journal of Faith and the Academy" C.S. Lewis [...] przekonuje, że najlepsze wyjaśnienie ludzkiego doświadczenia radości i współwystępującego z nim uczucia tęsknoty za tym, co transcendentne i wieczne, znajdziemy w judeo-chrześcijańskiej wizji rzeczywistości [...]. Jak dotąd ten interesujący argument Lewisa był pomijany przez apologetów starających się wykazać prawdziwość teizmu chrześcijańskiego. Uważam jednak, że argument z Pragnienia zajmuje należne mu miejsce w całościowej argumentacji na rzecz teizmu i jestem szczęśliwy, że "Apologetyka Radości"Joego Pucketta wypełnia tę lukę, prezentując ten argument oraz odpowiadając jego krytykom. "Apologetyka Radości", o ile wiem, jest pierwszym książkowym opracowaniem tego argumentu Lewisa i jestem szczęśliwy, że mogę polecić tę lekturę. - Mark Linville autor w "The Blackwell Companion to Natural Theology" i współredaktor oraz współautor pracy zbiorowej "Philosophy and the Christian Worldview" Joe Puckett Jr. pełni posługę lektora w 16th Ave. Church of Christ w Sterling, Illinois. Jest absolwentem Faulkner University. Obecnie na Wydziale Nauk Humanistycznych w Salve Regina University pracuje nad doktoratem poświęconym filozofii umysłu. C. S. Lewis. Rozum i Wiara "Wierzę w chrześcijaństwo tak samo jak we wschodzące słońce - nie tylko dlatego, że je widzę, ale także dlatego, iż dzięki niemu widzę wszystko inne." (C.S. Lewis) Seria wydawnicza "C. S. Lewis. Rozum i Wiara" to zbiór publikacji dotyczących twórczości i życia Clive'a Staplesa Lewisa, uznawanego za największego współczesnego chrześcijańskiego apologetę. Prezentuje intelektualne walory teizmu oraz argumentację na rzecz tezy o racjonalności przekonań teistycznych, a w szczególności chrześcijaństwa. Choć Lewis zmarł w roku 1963, jego twórczość jest wciąż aktualna. Do jego argumentów i analiz dotyczących moralności oraz społeczeństwa wciąż odwołują się zawodowi filozofowie i teologowie, a także liczni przedstawiciele obu stron filozoficzno-teologicznego sporu ateizmu z teizmem. Na język polski zostało już przełożone wiele prac C.S. Lewisa, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wciąż jednak brakuje opracowań biograficznych i krytycznych oraz pogłębionych analiz jego poglądów. Seria "C. S. Lewis. Rozum i Wiara" ma wypełnić tę lukę. Publikowane w niej teksty odznaczają się naukową wnikliwością, a jednocześnie są przystępne dla szerokiego grona czytelników, tak jak twórczość samego C.S. Lewisa, który przekonywał, że dzięki chrześcijaństwu wszystko inne nabiera sensu.

Apologia

Przemysław Artemiuk

Czy chrześcijanie potrzebują dzisiaj apologii? Amerykański biskup, filozof i teolog, Robert Barron wskazuje na pilną potrzebę obrony chrześcijaństwa. Chodzi o stworzenie przekonującej apologetyki dla podstawowej narracji wiary. Takiego zadania podjął się ks. Przemysław Artemiuk.

Apologia Sokratesa. Kryton

Platon

Dzieło nie jest traktatem filozoficznym w zwykłym rozumieniu tego słowa, czy nawet w tym znaczeniu, w jakim traktatami filozoficznymi są inne dialogi Platona (np. Uczta). Ani sam Sokrates, ani Platon ustami Sokratesa nie roztrząsają tu żadnych szczegółowych kwestii ontologicznych lub kosmologicznych, które zaprzątały wtedy uwagę greckich filozofów. W argumentacji Sokratesa (zwłaszcza w jego rozmowie z Meletosem) można nawet dopatrzyć się błędów logicznych. Sokrates np. niesłusznie twierdzi, że nikt nie może świadomie dążyć do deprawowania innej osoby, ponieważ ta w końcu zwróciłaby się przeciwko niemu. I w historii starożytnej i współcześnie można łatwo znaleźć przykłady osób, które zdeprawowane szkodziły nie osobie odpowiedzialnej za jej zepsucie moralne, lecz innym. Sokrates tylko pozornie zbija również drugi punkt oskarżenia, twierdząc, że nie można go oskarżać jednocześnie o bezbożność i wprowadzanie nowych duchów. W rzeczywistości Anytos, Meletos i Lykon nie oskarżali go o ateizm, lecz o to, że nie uznaje bogów, których państwo uznaje, czyli religii państwowej. Była to niewątpliwie prawda. Jak powiedziano, religijność Sokratesa była bardzo głęboka, ale też całkiem innej ogólniejszej i bardziej refleksyjnej natury, niż u zwykłych Ateńczyków. Jest też prawdą, że Sokrates nie był zwolennikiem ustroju demokratycznego. Nie mógł zgodzić się z branym w Atenach za pewnik przekonaniem, że obywatele w swojej większości reprezentują mądrość. (za Wikipedią).

Aporie sobości. Problem tożsamości osobowej w powieściach Wiesława Myśliwskiego

Damian Michałowski

Jest to książka „pytań”. Jej pytajny charakter jest czytelny od pierwszych stron i jeśli użyć „świetlnej” metafory rzec można, że to światło pytania prowadzi uczonego w gąszcz świata przedstawionego twórczości autora Nagiego sadu. Cenne przy tym jest, że nie wdając się w rozważania natury literaturoznawczej wchodzi on od razu w istotę filozoficznych zagadnień. (…) Autor stawia przede wszystkim pytania o tożsamość osoby ludzkiej, tworzenia się jej, jej statusu i ostatecznego powołania. Wydobywa te kwestie z materii świata przedstawianego w sposób nadzwyczaj sprawny warsztatowo, dając popis kunsztu analitycznego oraz interpretacyjnego, (…) pokazuje wyjątkową umiejętność przekładu materii literackiej na problematykę filozoficzną, przy czym znakomicie stosuje kategorie filozoficzne do analiz świata przedstawionego, nie wprowadza zbędnej terminologii i aparatu pojęciowego, nie narzuca arbitralnie pojęć, lecz stara się niejako wyprowadzić je z analizowanej materii świata literackiego. Z recenzji prof. dr hab. Jana Krasickiego

Apostata

Wojciech Dutka

Jeden człowiek przeciw barbarzyńcom! Opowieść o Ammianie Marcellinusie, który chciał ocalić Rzym dla potomnych… Imperium rzymskie, IV wiek. Po śmierci Konstantyna Wielkiego pokój w imperium nie trwa długo. W Konstantynopolu pojawia się młody Grek z Antiochii – Ammian Marcellinus, który wypełniając przyrzeczenia dane cesarzowi przez ojca, wstępuje do armii. Ammian jest sprawnym obserwatorem i pragnie opisać dzieje Rzymu od jego początków aż po czasy sobie współczesne. Staje się świadkiem szaleństw politycznych i namiętności religijnych, zaciekłej walki między katolikami i arianami, potężnej wojny Rzymu i Persji. Na jego oczach rozgrywa się straszliwa bitwa z Gotami pod Adrianopolem w 378 roku, która zachwiała imperium. Jako historyk i kronikarz upadającej potęgi kończy na niej swoje „Dzieje Rzymu”. Bohater spotyka wielkie postaci historyczne, m.in. cesarzy – Konstancjusza II, Juliana Apostatę, Teodozjusza Wielkiego, ale też pogańskiego filozofa Libaniosa, zapomnianego geniusza biskupa Wulfilę, który przełożył Biblię na język gocki, a także wielkich Kościoła: Grzegorza z Nazjanzu oraz Ambrożego z Mediolanu. Powieść jest epickim freskiem z IV wieku, z czasów, kiedy dokonywała się ogromna przemiana cywilizacyjna, która zachwiała Cesarstwem Rzymskim. To także pasjonujące losy człowieka, który za wszelką cenę chciał tę cywilizację ocalić.