Listy kontrolne, procedury i instrukcje ODO

Praca zbiorowa

E-book zawiera pakiet list kontrolnych, procedur i i instrukcji ODO. Znajdziesz tu takie dokumenty jak: - Lista kontrolna: Sprawdź swoją wiedzę na temat cyberbezpieczeństwa - Lista kontrolna: Jak zweryfikować podmiot przetwarzający w związku z mającym nastąpić powierzeniem danych osobowych - Lista kontrolna: Jak przeprowadzić ocenę skutków ochrony danych w sklepie internetowym w 5 krokach - Lista sprawdzająca: Jakie są terminy aktualizacji dokumentacji dotyczącej ochrony danych osobowych - Lista kontrolna: Jak stosować pliki cookies na stronie WWW i wiele innych

Listy matczyne

Józef Birkenmajer

Józef Birkenmajer Wycieczka Listy matczyne (Wiersz odznaczony pierwszą nagrodą na konkursie w Krakowie) Na dnie najgłębszej, najcichszej szufladki, ukrytej w biurku niby dusza w ciele chowam skarb wielki: listy mojej matki pisane do mnie przez różnych lat wiele. Tu, gdzie ich żadne nie dosięgną zgiełki, leżą spokojnie jak w morzu perełki. Niegdyś latały niby białe ptactwo na śmigłych skrzydłach hen w świat gdzieś odległy.. Dziś, zakończywszy bezdomne tułactwo... Józef Birkenmajer Ur. 19 marca 1897 w Czernichowie Zm. 26 września 1939 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Opowiadania Margośki, Łzy Chrystusowe, Poszumy Bajkału, Ulicą i drogą, artykuły i studia krytyczne w czasopismach Był synem astronoma Ludwika Antoniego Birkenmajera i Zofii z Karlińskich. Miał liczne rodzeństwo. Podczas pierwszej wojny światowej służył dla armii cesarskiej, później znalazł się w niewoli rosyjskiej na Syberii. Poznał tam swoją żonę Marię Jentkiewicz. Mieli syna Krzysztofa. Po I wojnie światowej przeszedł przez wszystkie szczeble naukowe na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunku slawistyka. Później, jako profesor, przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie był do 1939 r. W tym samym roku powrócił do Warszawy. Zginął podczas oblężenia stolicy w 1939 r. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy miłosne Marianny d'Alcoforado

Marianna d'Alcoforado

Listy to utwór literacki wydany w 1669 we Francji, zawierający pięć listów miłosnych portugalskiej Marianny d'Alcoforado zakonnicy do francuskiego oficera - prawdopodobnie do markiza Noëla Bouton de Chamilly - uznawany przez badaczy za arcydzieło literatury światowej oraz przykład wczesnej powieści epistolarnej. Od momentu wydania utwór cieszył się nadzwyczajną popularnością wśród czytelników, a kwestia ich autentyczności i autorstwa stała się przedmiotem zażartych dyskusji badaczy i myślicieli na przestrzeni kolejnych wieków.

Listy o starożytnościach słowiańskich

Tadeusz Wolański

Listy o starożytnościach słowiańskich to ważny przyczynek do badań nad starożytnością ludów słowiańskich. Autor Tadeusz Wolański (1785-1865) polski archeolog i badacz napisów w języku etruskim. Herbem rodowym był Przyjaciel. Wolański we wszystkich swych zamierzeniach i działaniach dążył do udowodnienia tezy o znacznej (czy nawet wybitnej) roli Słowian w dziejach starożytnych cywilizacji. Zasługą jego było to, że dostrzegał on konieczność gromadzenia i zabezpieczania znalezisk archeologicznych z ziem słowiańskich i rozbudzał zainteresowanie najstarszymi dziejami ziem słowiańskich, tworząc dobry klimat dla rozwoju poszukiwań archeologicznych. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Wolański)

Listy Ojca Pio. Tom II Korespondencja z Raffaeliną Cerase

Ojciec Pio, Raffaelina Cerase

Ojciec Pio, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Nie prowadził również dziennika.  Pragnienie Ojca Pio, by być blisko każdego człowieka i prowadzić go Bożymi drogami właśnie się spełnia! Niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się swoją znajomością rzeczywistości duchowej, dostępna dla polskiego czytelnika. WSZYSTKIE LISTY OJCA PIO PO RAZ PIERWSZY TŁUMACZONE Z ORYGINAŁU! Ojciec Pio, powszechnie znany i podziwiany kapucyński kapłan, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Nie prowadził również dziennika. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Znaczna część korespondencji została opublikowana w języku włoskim już w latach siedemdziesiątych XX wieku w czterech obszernych tomach. Do rąk polskiego czytelnika trafia ona po raz pierwszy w postaci drugiego tomu owej edycji listów(pozostałe trzy tomy są opracowywane), obejmującego korespondencję Ojca Pio z Raffaeliną Cerase, jego szczególną córką duchową. Wymiana listów zainicjowana przez Raffaelinę za namową ojca Agostina – spowiednika i kierownika duchowego Ojca Pio – prowadzona jest w latach 1914–1915 aż do śmierci „Umiłowanej” na skutek choroby nowotworowej. W tym trudnym dla niej czasie święty kapucyn nieustannie jej towarzyszy, umacnia ją i wskazuje drogę ku niebu. W epistolarnej rozmowie wielokrotnie dochodzą do głosu szlachetne uczucia i chrześcijańska miłość. Korespondencja zawiera ponadto wiele porad oraz wskazówek dotyczących zarówno życia codziennego, jak i wyjątkowych doświadczeń duchowych oraz mistycznych. PRAGNIENIE OJCA PIO, BY BYĆ BLISKO KAŻDEGO CZŁOWIEKA I PROWADZIĆ GO BOŻYMI DROGAMI WŁAŚNIE SIĘ SPEŁNIA!

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Li­sty pan­ny de Le­spi­nas­se Od tłu­ma­cza Za­rów­no ro­la, ja­ką ode­gra­ła Ju­lia de Le­spi­nas­se za ży­cia, jak i sła­wa jej po­śmiert­na są jed­nym sze­re­giem nad­zwy­czaj in­te­re­su­ją­cych pa­ra­dok­sów. Oso­ba ,,nie­pra­wi­dło­wo" uro­dzo­na, na sta­no­wi­sku naj­pierw pod­rzęd­nym, a po­tem nie­mal dwu­znacz­nym, nie­za­męż­na, nie­ład­na, bied­na, nie­upra­wia­ją­ca żad­nej sztu­ki, zaj­mu­je przez sze­reg lat sta­no­wi­sko jed­nej z wład­czyń Pa­ry­ża; w sa­lo­nie jej tło­czy się wszyst­ko, co Pa­ryż i Eu­ro­pa ma naj­świet­niej­sze­go: am­ba­sa­do­ro­wie, ksią­żę­ta, do­stoj­ni­cy świec­cy i ko­ściel­ni; jej sym­pa­tia lub nie­chęć roz­strzy­ga nie­raz o po­wo­dze­niu kan­dy­da­tu­ry do Aka­de­mii -- to już do­syć oso­bli­we. [...]Julie de LespinasseUr. 9 listopada 1732 Zm. 23 maja 1776 Najważniejsze dzieła: Listy panny de Lespinasse Właśc. Jeanne Julie Éléonore de Lespinasse. Dama prowadząca jeden z najsławniejszych salonów w Paryżu w XVIII w., zwana ?Muzą Encyklopedystów" (bliżej przyjaźniła się z d'Alembertem i Diderotem). Miejsce w historii literatury zapewniła jej pośmiertna (w 1809r.) publikacja listów miłosnych do hrabiego de Guibert, nieprzeznaczonych przez autorkę korespondencji do ujawnienia komukolwiek. Ten niezwykle intymny dziennik uczuciowy traktowany jest jako jedna z zapowiedzi romantyzmu (obok pism Jeana-Jacques'a Rosseau i in.). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Zarówno rola, jaką odegrała Julia de Lespinasse za życia, jak i sława jej pośmiertna są jednym szeregiem nadzwyczaj interesujących paradoksów. Osoba nieprawidłowo urodzona, na stanowisku najpierw podrzędnym, a potem niemal dwuznacznym, niezamężna, nieładna, biedna, nieuprawiająca żadnej sztuki, zajmuje przez szereg lat stanowisko jednej z władczyń Paryża; w salonie jej tłoczy się wszystko, co Paryż i Europa ma najświetniejszego: ambasadorowie, książęta, dostojnicy świeccy i kościelni; (Fragment przedmowy tłumacza)

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Zarówno rola, jaką odegrała Julia de Lespinasse za życia, jak i sława jej pośmiertna są jednym szeregiem nadzwyczaj interesujących paradoksów. Osoba nieprawidłowo urodzona, na stanowisku najpierw podrzędnym, a potem niemal dwuznacznym, niezamężna, nieładna, biedna, nieuprawiająca żadnej sztuki, zajmuje przez szereg lat stanowisko jednej z władczyń Paryża; w salonie jej tłoczy się wszystko, co Paryż i Europa ma najświetniejszego: ambasadorowie, książęta, dostojnicy świeccy i kościelni; jej sympatia lub niechęć rozstrzyga nieraz o powodzeniu kandydatury do Akademii to już dosyć osobliwe. Osoba ta umiera, okrywając żalem grono bliskich, nie zostawiając jednak prócz wspomnienia nic, co by mogło utrwalić jej imię. I oto w 30 lat po jej śmierci pojawiają się listy pisane do człowieka, którego kochała listy na wskroś poufne, nie tylko nie kreślone z myślą o ich rozgłosie, ale najbardziej zazdrośnie odbierane i strzeżone przez tę, która je pisała; i ta garść listów do kochanka zdobywa Julii de Lespinasse miejsce pośród mistrzów francuskiego słowa i zyskuje jej nieśmiertelność...

Listy perskie

Monteskiusz

Wydana anonimowo powieść wybitnego myśliciela Monteskiusza. Składa się na nią 161 listów pisanych przez dwóch perskich podróżników przemierzających Europę, którzy w listach dzielą się swoimi wrażeniami i doświadczeniami z pobytu na Starym Kontynencie. Ich opisy trafnie podsumowują kondycję europejskiego społeczeństwa XVIII wieku, zadziwiająco podobną do współczesnej...

Listy perskie

Montesquieu (Monteskiusz)

Największe powodzenie zjednało Listom perskim to, iż nieoczekiwanie znaleziono w nich coś niby romans. Czytelnik widzi jego zawiązek, rozwój, koniec: rozmaite osoby wplecione niby w jeden łańcuch. W miarę jak pobyt w Europie się przedłuża, obyczaje tej części świata stają się w ich pojęciu mniej cudowne i mniej dziwaczne; zarazem dziwaczność ta i cudowność uderzają mniej albo więcej, zgodnie z rozmaitością charakterów. Z drugiej strony wzrasta rozprzężenie w azjatyckim seraju, w miarę przedłużającej się nieobecności Usbeka, to znaczy w miarę jak wściekłość rośnie a miłość maleje. (Fragment)

Listy perskie

Charles de Montesquieu (Monteskiusz)

Listy perskie Od tłumacza Ludwik XIV umiera w r. 1715. Ostatnia doba jego przeszło sześćdziesięcioletniego panowania przynosi na całej linii szereg klęsk, zarówno w zakresie militarnym, jak politycznym i gospodarczym; znaczy się głęboką i nieuleczalną rysą ustroju monarchicznego Francji, pojętego jako nieograniczona wola jednostki. Toteż cała Francja wita śmierć starego króla z uczuciem ulgi. „Prowincje, zrujnowane i unicestwione, odetchnęły i zadrżały z radości, pisze Saint-Simon w słynnych Pamiętnikach; parlamenty i wszelaki rodzaj sądownictwa, dławione przez edykt i ewokacje, poiły się nadzieją odzyskania władzy i swobody. [...]Charles de Montesquieu (Monteskiusz)Ur. 18 stycznia 1689 w La Br?de w Akwitanii (płd.-zach. Francja) Zm. 10 lutego 1755 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Listy perskie, O duchu praw Właśc. Charles-Louis de Secondat, baron de La Br?de et de Montesquieu. Ojcem chrzestnym Monteskiusza był żebrak: rodzice arystokraci chcieli, aby Charles-Louis zawsze pamiętał, że ludzie biedni są jego braćmi. Po wuju przyszły pisarz odziedziczył baronię Montesquieu i stanowisko prezydenta parlamentu (najwyższego sądu apelacyjnego) w Bordeaux. Zainteresowanie wieloma dziedzinami nauki łączył z zamiłowaniem do życia dworskiego. Listy perskie zostały opublikowane w 1721 r. anonimowo, ponieważ ich lekki ton i obyczajowo-satyryczna tematyka nie licowały z godnością piastowaną przez autora, a egzotyczny sztafaż skrywał odważne rozważania filozoficzne i krytykę polityczno-społeczną. Powieść stała się bardzo popularna. W 1728 r. Monteskiusz został członkiem Akademii Francuskiej. Po licznych podróżach po Europie i wielu latach studiów prawniczych, ekonomicznych i historycznych stworzył traktat O duchu praw. W dziele tym opisuje ustroje polityczne i prawodawstwo starożytne i współczesne, popularyzując idee podziału władzy na trzy instancje (prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą) i republiki, a krytykując despotyzm i niewolnictwo. Książka ta, wydana w 1748 r. również anonimowo, była krytykowana i znalazła się na indeksie dzieł zakazanych przez kościół katolicki, prędko jednak została doceniona w kręgach oświeconych we Francji, w Anglii i w innych krajach. Katarzyna II opierała się na pracy Monteskiusza, reformując prawo w Rosji. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy starego anioła do młodego

Janusz Pyda OP

Książka Janusza Pydy OP podobna w formie i bliska pod względem treści Listom starego diabła C.S. Lewisa pozwala w sposób swobodny i przystępny, ze swadą, ironią i poczuciem humoru poruszyć wiele ważnych dla współczesnego człowieka i chrześcijanina tematów. Stary anioł pisze m.in. o egoizmie, autorytetach, duchowości i psychologii, o hipokryzji, młodości i podejmowaniu decyzji, o spowiedniku, ryzyku wiary i odpowiedzialności. Jest to książka niebanalna i dostępna dla wszystkich! Mój drogi Kasjelu, z całym szacunkiem dla Twojego podopiecznego, ale jako nieodrodny przedstawiciel swojej płci jest on z natury egoistą i hipochondrykiem znacznie większym niż jego żona. Mężczyźni kuszeni są jednak do tego, aby stać się doskonałymi kobietami. Dbają o swój wygląd w takim wymiarze, w jakim kobieta dbać powinna, i rozwijają w sobie takie cechy, które są piękne i wspaniałe, ale jednak nie do nich należą. W ten sposób nasi męscy podopieczni stają się niezwykle wrażliwymi i wypielęgnowanymi narcyzami. (fragment książki)

Listy starego diabła do młodego

Clive Staples Lewis

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak diabły naradzają się między sobą, by sprowadzić człowieka na złą drogę? Jakich używają sposobów, by kusić i niweczyć ludzkie plany? Jeśli nie, odpowiedź przyniosą wam Listy starego diabła do młodego C.S. Lewisa. Nie są one jednak tylko literacką zabawą. Pod przewrotną formą korespondencji Piołuna i Krętacza kryje się bowiem poważna opowieść o całej złożoności ludzkiej natury oraz głęboka analiza kondycji duchowej współczesnych wraz z nieustannie stawianym pytaniem o miejsce i rolę zła w świecie stworzonym przez Boga. Listy starego diabła do młodego to klasyka literatury europejskiej, którą znać powinien absolutnie każdy!

Listy Świętego Mikołaja

J .R. R. Tolkien

Idealny prezent świąteczny dla miłośników Tolkiena w każdym wieku! Co roku w grudniu do dzieci autora Władcy Pierścieni przychodziła koperta ze znaczkiem z Bieguna Północnego. Wewnątrz znajdował się list napisany dziwnym trzęsącym się charakterem pisma i piękny kolorowy rysunek lub kilka szkiców. Listy pochodziły od Świętego Mikołaja i opowiadały wspaniałe historie: o tym jak Niedźwiedź Polarny wspiął się na sam szczyt Bieguna i spadł przez dach domu do jadalni, jak Człowiek z Księżyca zjadł prawie wszystkie świąteczne czekoladki, zanim zaczął naprawiać gwiazdy, no i o wojnach z kłopotliwą hordą goblinów. Czasami Niedźwiedź Polarny gryzmolił notatkę, a innym razem elf Ilbereth dopisywał coś swoim eleganckim pismem, dodając opowieściom jeszcze więcej życia i humoru. Od pierwszej wiadomości do najstarszego syna z 1920 roku aż po ostatni wzruszający list do córki z 1943 roku książka ta gromadzi wszystkie niezwykłe listy i rysunki w jednym fantastycznym wydaniu. Żaden czytelnik, ani młody, ani stary, nie oprze się pomysłowości Tolkiena, który przez ponad 20 lat wcielał się w rolę Świętego Mikołaja. Przypadnie do gustu każdemu dziecku, którego ciekawość poznania nowych magicznych światów nie została jeszcze osłabiona przez współczesną oświeconą edukację. Terry Pratchett, autor Świata dysku

Listy w butelce. opowieść o Irenie Sendlerowej

Anna Czerwińska-Rydel

Pewnego dnia 1941 roku siostra Jolanta zrozumiała, że to, co robi dla zamkniętych w getcie przyjaciół, nie wystarczy, aby ich ocalić. Będę pomagać inaczej, postanawia, i narażając życie swoje i ogromnej siatki ludzi, którzy myślą jak ona, codziennie ratuje kilkoro dzieci. Ich lista, umieszczona w zwykłej butelce po mleku, którą Jolanta zakopuje pewnego dnia pod jabłonką, liczy dwa i pół tysiąca dzieci! Ja tylko próbowałam żyć po ludzku To przecież nic takiego. Każdy by tak zrobił. Trzeba podać rękę tonącemu. Nawet, jeśli nie umie się pływać, zawsze jakoś można pomóc. Nauczył mnie tego mój tatuś Poznajcie historię życia Ireny Sendlerowej.

Listy w butelce. opowieść o Irenie Sendlerowej

Anna Czerwińska-Rydel

Pewnego dnia 1941 roku siostra Jolanta zrozumiała, że to, co robi dla zamkniętych w getcie przyjaciół, nie wystarczy, aby ich ocalić. Będę pomagać inaczej, postanawia, i narażając życie swoje i ogromnej siatki ludzi, którzy myślą jak ona, codziennie ratuje kilkoro dzieci. Ich lista, umieszczona w zwykłej butelce po mleku, którą Jolanta zakopuje pewnego dnia pod jabłonką, liczy dwa i pół tysiąca dzieci! Ja tylko próbowałam żyć po ludzku To przecież nic takiego. Każdy by tak zrobił. Trzeba podać rękę tonącemu. Nawet, jeśli nie umie się pływać, zawsze jakoś można pomóc. Nauczył mnie tego mój tatuś Poznajcie historię życia Ireny Sendlerowej.