Listy do siedmiu Kościołów. Apokalipsa św. Jana

ks. prof. Waldemar Chrostowski

Kryzys w Kościele nie jest niczym nowym. Od zaistnienia chrześcijaństwa wiara zmaga się z niewiarą, prawda z obłudą, pewność z wątpliwościami, wierność ze zdradą, świętość z grzechem. Ponieważ te wszystkie zjawiska mają precedensy w dziejach i wierze biblijnego Izraela, dlatego drogi wyjścia z kryzysów, wobec których staje współczesny Kościół, trzeba wypatrywać w Piśmie Świętym, w obu jego częściach Starym i Nowym Testamencie. Wyjątkowe miejsce zajmują umieszczone w drugim i trzecim rozdziale Apokalipsy św. Jana Listy do siedmiu Kościołów Azji: w Efezie, Smyrnie, Pergamonie, Tiatyrze, Sardes, Filadelfii i Laodycei. Pod koniec I wieku, składając świadectwo Jezusowi Chrystusowi, zmagały się one z wrogością, prześladowaniami i napięciami, również wewnętrznymi. Znajdowały się blisko siebie, jednak każda wspólnota miała także własne problemy i stawała wobec specyficznych wyzwań. Mimo różnic współtworzyły jeden Kościół. Listy św. Jana zawarte w Apokalipsie nawiązują do starożytnych realiów, jednak mając za punkt wyjścia śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, odkrywają również sens ludzkich dziejów. Dzisiaj mają nam do powiedzenia tak samo wiele jak wtedy, kiedy zostały napisane. Stanowią niezmienne przesłanie dla Kościoła wszystkich czasów. Zwłaszcza naszych. Ekskluzywne wydanie komentarzy do Listów do siedmiu Kościołów autorstwa najbardziej zasłużonego polskiego biblisty, ks. prof. Waldemara Chrostowskiego. Porywający tekst, któremu towarzyszą kolorowe zdjęcia z miejsc opisywanych w książce, a także reprodukcje dzieł sztuki i mapy.

Listy Heloizy i Abelarda

Alexander Pope, Claude-Joseph Dorat

Abelard był człowiekiem niezwykle próżnym, zamożnym, egocentrycznym. Miał być bardzo kochliwy i rozpustny. Z punktu widzenia Abelarda uwiedzenie Heloizy było postępkiem niegodziwym. Abelard przyznaje, że kierowała nim wyłącznie pycha i lubieżność. Heloiza była dość ładna (co zaspokajało lubieżność filozofa) i przewyższać miała wiedzą wszystkie kobiety swoich czasów (co zaspokajało jego pychę). Swoją ofiarę Abelard wybrał świadomie i rozmyślnie. Postarał się, by przyjaciele poznali go z jej wujem Fulbertem. Doprowadził do tego, że ten powierzył mu wychowanie Heloizy, tym bardziej że Abelard za nauczanie Heloizy nie brał pieniędzy. Od Fulberta otrzymał pełnię władzy nad Heloizą, włącznie z prawem do stosowania kar cielesnych i prawem do odwiedzania jej we dnie i w nocy. Heloiza natomiast pozwoliła się uwieść mimo że według niektórych autorów Abelard zgwałcił Heloizę, nie istnieją żadne świadectwa mówiące o tym, że stawiała mu opór. Wkrótce po tym zdarzeniu wyszło na jaw, że Heloiza zaszła w ciążę. Związek Heloizy i Abelarda szybko przerodził się w miłość Abelard zakochał się w Heloizie i z czasem się pobrali. Skończyli jednak źle Abelarda wykastrowano, a ona została mniszką. Abelard i Heloiza pozostawili po sobie obszerny zbiór Listów. (za Wikipedią). Tłumaczył Stefan Chomentowski i Konstanty Piotrowski.

Listy Jana Kazimierza do Maryi Ludwiki z lat 1663-1665

Wiktor Czermak

Wiktor Czermak Listy Jana Kazimierza do Maryi Ludwiki z lat 16631665 ISBN 978-83-288-2195-8 Cenny zbiorek dokumentów historycznych, do których wydania na życzenie Redakcyi Kwartalnika Historycznego przystępuję, jest własnością prof. dra Xawerego Liskiego. Tych dwadzieścia siedm oryginalnych listów króla Jana Kazimierza, pisanych do królowej Maryi Ludwiki, to jedyna prawie, znana mi pozostałość z *poufnej* korespondecyi ostatniego Wazy z żoną. Oprócz niniejszej koll... Wiktor Czermak Ur. 10 sierpnia 1863 w Janowie koło Lwowa Zm. Zm. 14 marca 1913 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Przeprawa Czarnieckiego na wyspę Alsen (1884), Szczęśliwy rok. Dzieje wojny moskiewsko-polskiej w roku 1660 (1886-1889), Polska, Francja i Szwecja XVII i XVIII wieku (1887), Francja i Polska w XVII i XVIII wieku (1889), Próba naprawy Rzeczypospolitej za Jana Kazimierza (1891), Ostatnie lata Jana Kazimierza (1892), Z czasów Jana Kazimierza (1893), Plany wojny tureckiej Władysława IV (1895), Uniwersytet Jagielloński w czterech ostatnich wiekach (1900), Studia historyczne (1901) Polski historyk, wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim historię polską i powszechną. Badacz XVII wieku. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy J.R.R. Tolkien

J.R.R. Tolkien

Unikatowy wgląd w umysł jednego z najwybitniejszych twórców fantastyki, który pozwala lepiej zrozumieć twórczość autora Władcy Pierścieni Książka zabiera czytelnika w podróż przez całą pierwszą połowę XX wieku, od I wojny światowej do późniejszych dziesięcioleci, ukazując obraz wielkiego pisarza daleki od utrwalonych o nim stereotypów jako autorze, który uciekając od współczesności, schronił się w świecie swojej wyobraźni, czy przedstawiających Tolkiena jako znużonego światem, odizolowanego w uniwersyteckim świecie naukowca. J.R.R. Tolkien, twórca bajecznego Śródziemia, przedstawionego w arcydziełach Hobbit, Władca Pierścieni i Silmarillion, był jednym z najwytrwalszych korespondentów w XX wieku. Pisał do swoich wydawców, rodziny, przyjaciół (m.in. do C.S. Lewisa, W.H. Audena i Naomi Mitchison) oraz do miłośników swych książek. Listy przedstawiają fascynujący portret Tolkiena jako gawędziarza, uczonego, katolika, ojca i uważnego obserwatora otaczającego go świata. Rzucają także wiele światła na jego geniusz twórczy oraz wielki plan stworzenia całego nowego świata - Śródziemia.

Listy Kazimierza do żony Rozalii z 1914 roku

Magdalena Czerwosz, Leszek Czerwosz

Historia Rozalii i Kazimierza Czerwoszów, młodego małżeństwa z Łopusznej i Nowej Białej, opowiedziana przez ich wnuków, którzy wykorzystali stare listy. W opisywanych czasach – na początku XX wieku – nie było wielu małżeństw węgiersko-galicyjskich, a potem spisko-podhalańskich. Łopuszna należała do Galicji, która wchodziła w skład cesarstwa austriackiego. Nowa Biała była wówczas na terytorium królestwa węgierskiego. Obie miejscowości są odlegle od siebie zaledwie o 5 km. Mimo że oboma państwami rządził cesarz i król w jednej osobie, legendarny już dziś Franciszek Józef, to między nimi była granica państwowa oddzielająca regiony Podhala i Spisza. Granica, która nie zawsze była przyjazna. Jej śladem jest stara droga dojazdowa do pól. Wspólny byt Rozalii i Kazimierza przerwała I wojna światowa zaledwie kilka lat po ślubie. Kazimierz został wcielony do wojska i zginął już na początku wojny, prawdopodobnie pod Rawą Ruską. Wywarł jednak na swoją rodzinę ogromny wpływ.

Listy kontrolne dotyczące prowadzenia dokumentacji medycznej

Praca zbiorowa

E-book stanowi kompendium wiedzy na temat najważniejszych aspektów zarządzania dokumentacją medyczną. Znajdziesz tu odpowiedzi na pytania dotyczące m.in. wpisywania pacjenta do kolejki przy niekompletnym skierowaniu, informowania pacjenta o wynikach badań, a także uzyskiwania świadomej zgody na znieczulenie. Poruszamy również tematykę zabezpieczenia dokumentacji w przypadku przenoszenia danych między placówkami oraz postępowania w sytuacjach wymagających szczególnej uwagi, jak wezwanie do sądu czy kontrola NFZ. E-book dostarcza również wskazówek dotyczących wdrożenia systemów EDM.

Listy kontrolne, procedury i instrukcje ODO

Praca zbiorowa

E-book zawiera pakiet list kontrolnych, procedur i i instrukcji ODO. Znajdziesz tu takie dokumenty jak: - Lista kontrolna: Sprawdź swoją wiedzę na temat cyberbezpieczeństwa - Lista kontrolna: Jak zweryfikować podmiot przetwarzający w związku z mającym nastąpić powierzeniem danych osobowych - Lista kontrolna: Jak przeprowadzić ocenę skutków ochrony danych w sklepie internetowym w 5 krokach - Lista sprawdzająca: Jakie są terminy aktualizacji dokumentacji dotyczącej ochrony danych osobowych - Lista kontrolna: Jak stosować pliki cookies na stronie WWW i wiele innych

Listy matczyne

Józef Birkenmajer

Józef Birkenmajer Wycieczka Listy matczyne (Wiersz odznaczony pierwszą nagrodą na konkursie w Krakowie) Na dnie najgłębszej, najcichszej szufladki, ukrytej w biurku niby dusza w ciele chowam skarb wielki: listy mojej matki pisane do mnie przez różnych lat wiele. Tu, gdzie ich żadne nie dosięgną zgiełki, leżą spokojnie jak w morzu perełki. Niegdyś latały niby białe ptactwo na śmigłych skrzydłach hen w świat gdzieś odległy.. Dziś, zakończywszy bezdomne tułactwo... Józef Birkenmajer Ur. 19 marca 1897 w Czernichowie Zm. 26 września 1939 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Opowiadania Margośki, Łzy Chrystusowe, Poszumy Bajkału, Ulicą i drogą, artykuły i studia krytyczne w czasopismach Był synem astronoma Ludwika Antoniego Birkenmajera i Zofii z Karlińskich. Miał liczne rodzeństwo. Podczas pierwszej wojny światowej służył dla armii cesarskiej, później znalazł się w niewoli rosyjskiej na Syberii. Poznał tam swoją żonę Marię Jentkiewicz. Mieli syna Krzysztofa. Po I wojnie światowej przeszedł przez wszystkie szczeble naukowe na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunku slawistyka. Później, jako profesor, przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie był do 1939 r. W tym samym roku powrócił do Warszawy. Zginął podczas oblężenia stolicy w 1939 r. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy miłosne Marianny d'Alcoforado

Marianna d'Alcoforado

Listy to utwór literacki wydany w 1669 we Francji, zawierający pięć listów miłosnych portugalskiej Marianny d'Alcoforado zakonnicy do francuskiego oficera - prawdopodobnie do markiza Noëla Bouton de Chamilly - uznawany przez badaczy za arcydzieło literatury światowej oraz przykład wczesnej powieści epistolarnej. Od momentu wydania utwór cieszył się nadzwyczajną popularnością wśród czytelników, a kwestia ich autentyczności i autorstwa stała się przedmiotem zażartych dyskusji badaczy i myślicieli na przestrzeni kolejnych wieków.

Listy o starożytnościach słowiańskich

Tadeusz Wolański

Listy o starożytnościach słowiańskich to ważny przyczynek do badań nad starożytnością ludów słowiańskich. Autor Tadeusz Wolański (1785-1865) polski archeolog i badacz napisów w języku etruskim. Herbem rodowym był Przyjaciel. Wolański we wszystkich swych zamierzeniach i działaniach dążył do udowodnienia tezy o znacznej (czy nawet wybitnej) roli Słowian w dziejach starożytnych cywilizacji. Zasługą jego było to, że dostrzegał on konieczność gromadzenia i zabezpieczania znalezisk archeologicznych z ziem słowiańskich i rozbudzał zainteresowanie najstarszymi dziejami ziem słowiańskich, tworząc dobry klimat dla rozwoju poszukiwań archeologicznych. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Wolański)

Listy Ojca Pio. Tom II Korespondencja z Raffaeliną Cerase

Ojciec Pio, Raffaelina Cerase

Ojciec Pio, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Nie prowadził również dziennika.  Pragnienie Ojca Pio, by być blisko każdego człowieka i prowadzić go Bożymi drogami właśnie się spełnia! Niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się swoją znajomością rzeczywistości duchowej, dostępna dla polskiego czytelnika. WSZYSTKIE LISTY OJCA PIO PO RAZ PIERWSZY TŁUMACZONE Z ORYGINAŁU! Ojciec Pio, powszechnie znany i podziwiany kapucyński kapłan, w odróżnieniu od wielu innych świętych nie napisał w swoim życiu żadnego teologicznego traktatu czy pobożnościowych rozważań. Nie prowadził również dziennika. Jedynymi pismami, jakie pozostały po Świętym z Pietrelciny, jest niezwykle obfita korespondencja, w której dzieli się on z adresatami swoją znajomością rzeczywistości duchowej. Znaczna część korespondencji została opublikowana w języku włoskim już w latach siedemdziesiątych XX wieku w czterech obszernych tomach. Do rąk polskiego czytelnika trafia ona po raz pierwszy w postaci drugiego tomu owej edycji listów(pozostałe trzy tomy są opracowywane), obejmującego korespondencję Ojca Pio z Raffaeliną Cerase, jego szczególną córką duchową. Wymiana listów zainicjowana przez Raffaelinę za namową ojca Agostina – spowiednika i kierownika duchowego Ojca Pio – prowadzona jest w latach 1914–1915 aż do śmierci „Umiłowanej” na skutek choroby nowotworowej. W tym trudnym dla niej czasie święty kapucyn nieustannie jej towarzyszy, umacnia ją i wskazuje drogę ku niebu. W epistolarnej rozmowie wielokrotnie dochodzą do głosu szlachetne uczucia i chrześcijańska miłość. Korespondencja zawiera ponadto wiele porad oraz wskazówek dotyczących zarówno życia codziennego, jak i wyjątkowych doświadczeń duchowych oraz mistycznych. PRAGNIENIE OJCA PIO, BY BYĆ BLISKO KAŻDEGO CZŁOWIEKA I PROWADZIĆ GO BOŻYMI DROGAMI WŁAŚNIE SIĘ SPEŁNIA!

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Li­sty pan­ny de Le­spi­nas­se Od tłu­ma­cza Za­rów­no ro­la, ja­ką ode­gra­ła Ju­lia de Le­spi­nas­se za ży­cia, jak i sła­wa jej po­śmiert­na są jed­nym sze­re­giem nad­zwy­czaj in­te­re­su­ją­cych pa­ra­dok­sów. Oso­ba ,,nie­pra­wi­dło­wo" uro­dzo­na, na sta­no­wi­sku naj­pierw pod­rzęd­nym, a po­tem nie­mal dwu­znacz­nym, nie­za­męż­na, nie­ład­na, bied­na, nie­upra­wia­ją­ca żad­nej sztu­ki, zaj­mu­je przez sze­reg lat sta­no­wi­sko jed­nej z wład­czyń Pa­ry­ża; w sa­lo­nie jej tło­czy się wszyst­ko, co Pa­ryż i Eu­ro­pa ma naj­świet­niej­sze­go: am­ba­sa­do­ro­wie, ksią­żę­ta, do­stoj­ni­cy świec­cy i ko­ściel­ni; jej sym­pa­tia lub nie­chęć roz­strzy­ga nie­raz o po­wo­dze­niu kan­dy­da­tu­ry do Aka­de­mii -- to już do­syć oso­bli­we. [...]Julie de LespinasseUr. 9 listopada 1732 Zm. 23 maja 1776 Najważniejsze dzieła: Listy panny de Lespinasse Właśc. Jeanne Julie Éléonore de Lespinasse. Dama prowadząca jeden z najsławniejszych salonów w Paryżu w XVIII w., zwana ?Muzą Encyklopedystów" (bliżej przyjaźniła się z d'Alembertem i Diderotem). Miejsce w historii literatury zapewniła jej pośmiertna (w 1809r.) publikacja listów miłosnych do hrabiego de Guibert, nieprzeznaczonych przez autorkę korespondencji do ujawnienia komukolwiek. Ten niezwykle intymny dziennik uczuciowy traktowany jest jako jedna z zapowiedzi romantyzmu (obok pism Jeana-Jacques'a Rosseau i in.). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Zarówno rola, jaką odegrała Julia de Lespinasse za życia, jak i sława jej pośmiertna są jednym szeregiem nadzwyczaj interesujących paradoksów. Osoba nieprawidłowo urodzona, na stanowisku najpierw podrzędnym, a potem niemal dwuznacznym, niezamężna, nieładna, biedna, nieuprawiająca żadnej sztuki, zajmuje przez szereg lat stanowisko jednej z władczyń Paryża; w salonie jej tłoczy się wszystko, co Paryż i Europa ma najświetniejszego: ambasadorowie, książęta, dostojnicy świeccy i kościelni; jej sympatia lub niechęć rozstrzyga nieraz o powodzeniu kandydatury do Akademii to już dosyć osobliwe. Osoba ta umiera, okrywając żalem grono bliskich, nie zostawiając jednak prócz wspomnienia nic, co by mogło utrwalić jej imię. I oto w 30 lat po jej śmierci pojawiają się listy pisane do człowieka, którego kochała listy na wskroś poufne, nie tylko nie kreślone z myślą o ich rozgłosie, ale najbardziej zazdrośnie odbierane i strzeżone przez tę, która je pisała; i ta garść listów do kochanka zdobywa Julii de Lespinasse miejsce pośród mistrzów francuskiego słowa i zyskuje jej nieśmiertelność...

Listy panny de Lespinasse

Julie de Lespinasse

Zarówno rola, jaką odegrała Julia de Lespinasse za życia, jak i sława jej pośmiertna są jednym szeregiem nadzwyczaj interesujących paradoksów. Osoba nieprawidłowo urodzona, na stanowisku najpierw podrzędnym, a potem niemal dwuznacznym, niezamężna, nieładna, biedna, nieuprawiająca żadnej sztuki, zajmuje przez szereg lat stanowisko jednej z władczyń Paryża; w salonie jej tłoczy się wszystko, co Paryż i Europa ma najświetniejszego: ambasadorowie, książęta, dostojnicy świeccy i kościelni; (Fragment przedmowy tłumacza)

Listy perskie

Monteskiusz

Wydana anonimowo powieść wybitnego myśliciela Monteskiusza. Składa się na nią 161 listów pisanych przez dwóch perskich podróżników przemierzających Europę, którzy w listach dzielą się swoimi wrażeniami i doświadczeniami z pobytu na Starym Kontynencie. Ich opisy trafnie podsumowują kondycję europejskiego społeczeństwa XVIII wieku, zadziwiająco podobną do współczesnej...

Listy perskie

Charles de Montesquieu (Monteskiusz)

Listy perskie Od tłumacza Ludwik XIV umiera w r. 1715. Ostatnia doba jego przeszło sześćdziesięcioletniego panowania przynosi na całej linii szereg klęsk, zarówno w zakresie militarnym, jak politycznym i gospodarczym; znaczy się głęboką i nieuleczalną rysą ustroju monarchicznego Francji, pojętego jako nieograniczona wola jednostki. Toteż cała Francja wita śmierć starego króla z uczuciem ulgi. „Prowincje, zrujnowane i unicestwione, odetchnęły i zadrżały z radości, pisze Saint-Simon w słynnych Pamiętnikach; parlamenty i wszelaki rodzaj sądownictwa, dławione przez edykt i ewokacje, poiły się nadzieją odzyskania władzy i swobody. [...]Charles de Montesquieu (Monteskiusz)Ur. 18 stycznia 1689 w La Br?de w Akwitanii (płd.-zach. Francja) Zm. 10 lutego 1755 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Listy perskie, O duchu praw Właśc. Charles-Louis de Secondat, baron de La Br?de et de Montesquieu. Ojcem chrzestnym Monteskiusza był żebrak: rodzice arystokraci chcieli, aby Charles-Louis zawsze pamiętał, że ludzie biedni są jego braćmi. Po wuju przyszły pisarz odziedziczył baronię Montesquieu i stanowisko prezydenta parlamentu (najwyższego sądu apelacyjnego) w Bordeaux. Zainteresowanie wieloma dziedzinami nauki łączył z zamiłowaniem do życia dworskiego. Listy perskie zostały opublikowane w 1721 r. anonimowo, ponieważ ich lekki ton i obyczajowo-satyryczna tematyka nie licowały z godnością piastowaną przez autora, a egzotyczny sztafaż skrywał odważne rozważania filozoficzne i krytykę polityczno-społeczną. Powieść stała się bardzo popularna. W 1728 r. Monteskiusz został członkiem Akademii Francuskiej. Po licznych podróżach po Europie i wielu latach studiów prawniczych, ekonomicznych i historycznych stworzył traktat O duchu praw. W dziele tym opisuje ustroje polityczne i prawodawstwo starożytne i współczesne, popularyzując idee podziału władzy na trzy instancje (prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą) i republiki, a krytykując despotyzm i niewolnictwo. Książka ta, wydana w 1748 r. również anonimowo, była krytykowana i znalazła się na indeksie dzieł zakazanych przez kościół katolicki, prędko jednak została doceniona w kręgach oświeconych we Francji, w Anglii i w innych krajach. Katarzyna II opierała się na pracy Monteskiusza, reformując prawo w Rosji. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.