Opowieści o początkach. Wywiady z twórcami terapii Gestalt

Joe Wysong, Edward Rosenfeld

Przed Wami wywiady z założycielami terapii Gestalt. ,,Opowieść o początkach" pokazują co inspirowało twórców i od czego wszystko naprawdę się zaczęło. Rozmowy opisują osobiste przeżycia i historie osadzone w rzeczywistości XX w. Możemy poznać założycieli nie tylko od strony teorii jaką współtworzyli, ale także w bardzo intymnych wypowiedziach dotyczących ich życia. "Słuchając, jak opowiadasz o swojej relacji z Fritzem, rozumiem, jak sądzę, nieco głębiej, dlaczego w początkowym okresie swojego istnienia terapia Gestalt nie potrafiła zająć się kwestią intymności z jakąkolwiek duszą i dlaczego tak bardzo celebrowała silną jednostkę, ale nie wspólnotę i nie więź. Myślę, że pokazuje to również, dlaczego tak ważne jest, aby teoria podlegała rewizji i była rozwijana przez wiele osób, a nie była wytworem tylko jednej osoby.'' (fragment książki) "Ziarna terapii Gestalt zostały zasiane, gdy utworzona w 1948 roku "grupa edukacyjna" zaczęła spotykać się co tydzień w Nowym Jorku. Grupa ta stała się zalążkiem nowojorskiego Instytutu Terapii Gestalt (The New York Institute for Gestalt Therapy), który został założony w 1952 roku, co zbiegło się z publikacją "Gestalt Therapy". Członkami założycielami grupy byli Paul Weisz, Paul Goodman, Elliot Shapiro, Frederick i Laura Perls, Sylvester "Buck" Eastman oraz Isadore From. Spośród tej grupy tylko Isadore From i Paul Goodman oraz Frederick i Laura Perls zaczęli nauczać teoretycznych założeń terapii Gestalt poza pierwotną grupą. "Spośród występujących tu osób żyją jeszcze tylko Erv Polster i syn Perlsów, Stephen. Pozostali pojawiają się w transkrypcjach wywiadów, nagrywanych "na żywo" przez osoby, które dobrze ich znały i głęboko ceniły ich talenty kliniczne i teoretyczne". Joe Wysong The Gestalt Journal Press

Opowieści o ptakach z wiejskiego podwórka

Jerzy Samusik

Niepospolite gatunki ptaków można obserwować nie tylko w głębi lasu czy na rozlewiskach, ale także na wiejskim podwórku. I to w dodatku - nie wychodząc z domu! Kogo można zaprosić na podwórko? Jakie budki lęgowe zakupić i na jakiej wysokości je ustawić? Co i kiedy sypać do karmnika? Jaki kolor mają jaja jaskółek, a jaki sikor? Czym się różni samica zięby od samca? Jak "zwabić" dudki na podwórko? O tym, a także o wielu innych sprawach jest ta książka. Weźcie ją do ręki, usiądźcie wygodnie na tarasie lub w trawie, oprzyjcie się wygodnie o polny kamień i czytajcie. A potem raz jeszcze - po lekturze - rozejrzyjcie się wokół uważnie... Prawda, że widać więcej? Wydawałoby się, że na wiejskim podwórku można oglądać tylko wróble, jaskółki, gołębie i sikorki bogatki. Tak przynajmniej sądzi wielu mieszkańców nie tylko miast, ale i wsi. Dla większości z nich każdy mały, szarawy ptak to wróbel, duży drapieżnik to jastrząb, a jeżyki, dymówki, oknówki i brzegówki to jaskółki. Do niedawna również dla mnie nazwanie poszczególnych, dość pospolitych gatunków ptaków było zbyt trudne, a odróżnienie pierwiosnka od piecuszka czy sikory ubogiej od czarnogłowej - zupełnie niemożliwe. Kiedy jednak zacząłem pomieszkiwać w wiejskiej chacie i obserwować kręcące się po podwórku ptaki, stwierdziłem, że jest ich tutaj znacznie więcej niż powszechnie się uważa. Dość szybko nauczyłem się nie tylko określać pojawiające się gatunki, ale poznałem też sposoby budowania przez nie gniazd, wyprowadzania lęgów, zdobywania pożywienia i wiele innych elementów ich życia. Z czasem zwykłe zainteresowanie przerodziło się w pasję, której efektem jest ta książka... Mam nadzieję, że z jej lektury, a zwłaszcza z obserwacji ptaków będziecie czerpać tyle radości, ile czerpię ja... JERZY SAMUSIK BOHATEROWIE OPOWIEŚCI (W KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA NA KARTACH TEJ KSIĄŻKI): Sikora (bogatka, czubatka, czarnogłowa i uboga oraz modraszka) Sosnówka Skowronek Jaskółka dymówka Dudek Drozd śpiewak Krętogłów Dzięcioł duży Dzięciołek Paszkot Grzywacz Kopciuszek Kos Kwiczoł Muchołówka szara Muchołówka żałobna Piecuszek Pierwiosnek Zięba Pleszka Sójka Trznadel Szpak Gąsiorek Szczygieł Dzwoniec Wróbel Czyż Sierpówka Krogulec O AUTORZE: JERZY SAMUSIK - doktor nauk medycznych, absolwent białostockiej Akademii Medycznej i warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, wieloletni ordynator Oddziału Rehabilitacji Wojewódzkiego Szpitala w Białymstoku oraz wykładowca w Akademii Medycznej i Wyższej Szkole Medycznej w Białymstoku, członek Związku Literatów Polskich. Kiedy paranie się wyłącznie medycyną przestało mu wystarczać, począł podróżować. Przejechał samochodem przez Saharę, w Himalajach przeszedł pieszo 1300 km, w poszukiwaniu Pigmejów przemierzał dżungle Kamerunu, fotografował zwierzęta na Madagaskarze, nad jeziorem Czad i w rezerwatach Nigerii, jeepem dotarł w głąb Tybetu, łowił ryby na Labradorze i u wybrzeży Spitsbergenu... Wszystkie te podróże opisał w dziesiątkach reportaży drukowanych w czasopismach popularnonaukowych i krajoznawczych oraz w kilkunastu książkach. Gdy osiągnął wiek niepozwalający mu na dalekie i długotrwałe podróże, zaczął wędrować z aparatem fotograficznym po nadnarwiańskich i nadbiebrzańskich ścieżkach. Fotografował przede wszystkim ptaki, co zaowocowało cyklem ornitologicznych artykułów, bogato ilustrowanych zdjęciami, zamieszczanych od trzech lat w miesięczniku "Przyroda Polska".

Opowieści pełne emocji

Gabriel García de Oro

Oto wspaniałe i zabawne opowiadania, dzięki którym dzieci nauczą się rozpoznawać i nazywać emocje. Rozbudzające wyobraźnię historie i ekscytujące przygody bohaterów to świetny sposób na zrozumienie fascynującego świata uczuć. Jak się czujesz? Co się z tobą dzieje? To kluczowe pytania, które pomagają zatrzymać się na chwilę i przyjrzeć się sobie. To prosty i naturalny sposób na określenie tego, jak się czujesz w danej chwili. Emocje to klucz do dobrego samopoczucia. Warto by dzieci od najmłodszych lat wiedziały, jak je rozpoznawać i akceptować.

Opowieści pielgrzyma

Arsenij Trojepolski

Opowieści pielgrzymapowstały w latach 1859-1863. Ich autorem, jak dowodzą współcześni badacze, był rosyjski mnich Arsenij (Walentyn) Trojepolski obecnie odkrywany i coraz bardziej doceniany duchowy pisarz XIX-wiecznej Rosji. Urodził się w 1804 roku w rodzinie drobnej, rosyjskiej szlachty. Studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1825 roku wstąpił do klasztoru św. Symeona w Moskwie. W 1832 roku został kapłanem (w tradycji prawosławnej zwany hieromnichem). Podczas swojego życia wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu, przebywał w kilkunastu klasztorach w wielu regionach Rosji. W 1857 roku trafił do klasztoru św. Pafnutiusa w Borowsku pod Moskwą, gdzie zmarł w 1870 r.. Tam napisał Opowieści pielgrzyma, a także inne, liczne pisma poświęcone m.in. teorii i praktyce Modlitwy Jezusowej. Opowieści pielgrzyma to wyjątkowe dzieło chrześcijańskiej duchowości, które w barwnym stylu przedstawia drogę do odkrycia i praktyki modlitwy nieustannej, zwanej także Modlitwą Jezusową czy Modlitwą Serca. Tytułowy pielgrzym wyrusza w drogę, by się dowiedzieć, co oznaczają biblijne słowa Nieustannie się módlcie. Wędrując, poznaje modlitwę Jezusową i zaczyna żyć zgodnie z wolą Bożą. Jego historia to mistrzowska opowieść o tym, jak Bóg zmienia życie człowieka. Pismo to, uważane do niedawna za anonimowe, doczekało się wielu wydań w różnych językach świata. Niniejsze, piąte, wydanie zawiera nowy wstęp, w którym przedstawiono historię powstania dzieła oraz wyjaśniono kwestię jego autorstwa.

Opowieści pokładowe. Prawdziwe życie na wysokościach

Teresa Grzywocz

To wszystko przychodzi nam do głowy, kiedy pada słowo stewardesa. Poznajmy codzienną rzeczywistość tego zawodu zajrzyjmy za zasłonkę z napisem Staff only. Teresa Grzywocz pracowała w największych liniach lotniczych, miała okazję poznać również trasy czarterowe i linie lowcostowe. Po latach przesiadła się na menedżerskie jety. Pracę stewardesy poznała więc od podszewki. Piloci, pasażerowie, koledzy z personelu pokładowego galeria postaci latających wysoko, choć nie zawsze z anielskimi skrzydłami u ramion. Niecodzienne sytuacje, celebryci, zwierzęta na pokładzie i różnice kulturowe, które w sytuacji stresowej nie zawsze dadzą się zamieść pod samolotowy dywanik. Jeśli marzysz o lataniu to książka dla ciebie. Marzenia, które dadzą się zrealizować, ale też koszty, wyrzeczenia i przyziemność lotów na wysokościach. Lepiej zapnij pasy. Jeśli ciśnienie w kabinie gwałtownie spadnie, maski opadną automatycznie. Każdemu. Jesteśmy już na pasie startowym. Czekamy tylko na ciebie. My zawsze czekamy na VIP-ów.

Opowieści poronione

Arkadiusz Buczek

Proza, w której jest wiele nocnego życia, alkoholu, papierosów, kobiet lekkiego prowadzenia. Świetne pisarskie rzemiosło, panowanie nad tekstem, przenikliwość, zmysł obserwacji i niepowtarzalny nastrój. Autor ma niewątpliwy talent literacki. Jego twórczość udanie nawiązuje do dokonań Charlesa Bukowskiego i Hermana Hesse. W tle Kraków. Jest to Kraków mroczny, magiczny, nieprzyjazny, czasem złowrogi. Rojący się od zbyt zdolnych alkoholików, artystów bez grosza, sfrustrowanych barmanów, załamanych bezdomnych, złej policji, nieudolnych taksówkarzy, zniechęconych do życia antykwariuszy, gadających psów, morderczych aniołów i umarłych, którzy nie chcą pogodzić się z własną śmiercią. Częstym motywem jest właśnie śmierć, którą autor postrzega w sposób bardzo oryginalny czyniąc ją niejako równorzędnym partnerem swoich bohaterów. Na tekst tej książki składa się 11 opowiadań. Projekt okładki: Krzysztof Jahn

Opowieści przy świecach

Andrzej Galicki

Książka ta jest zbiorem dwunastu historii napisanych przez autora w Kanadzie, na podstawie wspomnień z pobytu przed laty w Europie. Akcja zdarzeń przenosi się kolejno z Warszawy do Wiednia i Paryża, opisywane historie trzymają w napięciu, i kończą się niekiedy w sposób całkiem zaskakujący. Przedstawione w nich miejsca są prawdziwe i doskonale znane autorowi, jednak zdarzenia wzbogacone są nieco wyobraźnią, a występujące w książce postacie są całkowicie fikcyjne.Treścią opowiadań są głównie romantyczne historie wchodzące miejscami w szarą sferę nierealności i fantazji. Opowiadania pisane są językiem prostym, pozbawionym tanich upiększeń w jakich lubuje się często romantyczna literatura, stanowią lekturę czytającą się łatwo, nadającą się dla czytelnika obojga płci, o szerokiej rozpiętości wiekowej.Przyjemnej lektury.Okładkę stanowi obraz autora książkipt. Dzień bez końca

Opowieści terapeutyczne

Bartosz M. Wrona

O czym jest ta książka? Oddajmy głos autorowi, który to najlepiej wyjaśni: Gdy mój syn, Kubuś, był bardzo malutki opowiadałem mu bajki na dobranoc. Na potrzeby dydaktyczne wymyśliłem postaci Krasnalka Pacnalka, Kotka Huncwotka, Żegnajgieni Światsięzmieni czy Diabełka Spixa. Nieco nieporadny Krasnalek i jego zdecydowanie bardziej zaradny, ale nie zawsze grzeczny, starszy brat Kotek, przeżywali swoje przygody jako malutkie dzieciaki, trzy-, cztero-, pięcio-letnie brzdące. Czas jednak biegnie nieubłaganie naprzód i ani się obejrzeliśmy, a tu się okazuje, że Krasnalkowi „stuknęło” ni mniej ni więcej, a dokładnie 860 lat! Ba! Z malutkiego krasnoludzika stał się nie tylko ojcem, ale nawet i dziadkiem, ma siedemnastą żonę, za sobą kłopoty z prawem, nadużywa nieco alkoholu… No tak, wydawać by się mogło, że to średni przykład dla dzieci lub młodzieży, ale kto z nas jest bez winy? Kto z nas nie popełnia błędów? I wreszcie kto z nas nie ma na swym koncie wstydliwych porażek i potknięć? „Opowieści terapeutyczne” są w moim zamierzeniu bajeczką zawierającą bajeczki, które mają nam, dorosłym, ale i naszym wewnętrznym dzieciom, wewnętrznym dorosłym i wewnętrznym rodzicom pomóc przetrwać, poradzić sobie i wyjść z przeróżnych życiowych doświadczeń silniejszymi i mądrzejszymi. Czy spełnią swoje zadanie? No cóż możemy tylko odpowiedzieć filozoficznie: – A któż to wie? Kto wie co dla nas dobre, co właściwe, co może być pomocne, a co zaszkodzić nam okrutnie? Może znany psychiatra Otton Barnaba Sowa-Sowiński? Może Krasnalek Pacnalek właśnie lub jego umiejąca niewątpliwie cieszyć się życiem, niezwykle atrakcyjna żona Dżesika Pacnalek? A może najmądrzejsze są po prostu dzieciaki? Mały Marcinek czy Jasio, Małgosia lub Zuzia? Kto to wie? Projekt okładki: Karolina Lubaszko.

Opowieści w obiektywie. Świat okiem Vincenta Laforeta

Vincent Laforet

Zdjęcia warte tysiąca emocji ZROBIENIE ZDJĘCIA, KTÓRE OPOWIADA PEWNĄ HISTORIĘ, TO PRAWDZIWA SZTUKA. Musisz wiedzieć, co powinno się znaleźć w kadrze, a co należy odrzucić. Musisz zrozumieć, co warto wyeksponować, by podkreślić wagę narracji, jak użyć światła, kształtów i kolorów, by nie tylko wyrazić pewną myśl, lecz także nadać zdjęciu artystyczną wartość. VINCENT LAFORET - zdobywca Nagrody Pulitzera, zaliczony w poczet stu najbardziej wpływowych ludzi w dziedzinie fotografii przez magazyn "American Photo" - daje nam niepowtarzalną szansę spojrzenia na sztukę robienia zdjęć przez pryzmat jego prac oraz doświadczenia w fotografii prasowej i reklamowej. Ta piękna książka została zilustrowana bajecznie kolorowymi, całostronicowymi fotografiami, którym towarzyszą opisy konkretnych sytuacji (skutki huraganu Katrina, igrzyska olimpijskie czy konflikt w Pakistanie) uzupełnione o informacje techniczne. Dzięki ponad stu przykładowym zdjęciom masz w zasięgu ręki przekrojowy materiał, który pomoże Ci w realizacji własnych celów artystycznych oraz połączy możliwości aparatu z indywidualnym pomysłem na interesujące historie. Dowiedz się, w jaki sposób wykorzystać mocne strony fotoreportażu do sugestywnego opowiedzenia historii. Użyj światła, kształtów i barw do aranżowania bogatych kompozycji, które nie tylko wyrażają pewną myśl, lecz decydują o pięknie zdjęcia i jego warstwie emocjonalnej. Poznaj te zależności między pierwszym planem i tłem, które można twórczo wykorzystać do zaaranżowania kompozycji o sugestywnej wymowie. Naucz się wybierać obiektywy, które będą korespondowały z koncepcją zdjęcia. Poczytaj o prawdziwej wartości zdjęć i poznaj tajniki tworzenia wymownych kompozycji, które przedstawiają prawdziwą naturę wybranego tematu - niezależnie od tego, czy będzie to pejzaż, detal, portret, zdjęcie akcji czy fotografia lotnicza. Vincent Laforet - potrójny zdobywca prestiżowych "lwów" na Międzynarodowym Festiwalu Reklamy w Cannes w 2010 roku. Jest reżyserem i reporterem, laureatem Nagrody Pulitzera, fotografem znanym z wizjonerskiego podejścia i narracji budowanych obrazem. Jego prace były publikowane w niemal wszystkich liczących się czasopismach i gazetach, takich jak "Vanity Fair", "New York Times Magazine", "National Geographic", "Sports Illustrated", "Time", "Newsweek" i "Life". Vincent Laforet słynie też z innowacyjnego podejścia do fotografii lotniczej. Jego blog, https://blog.vincentlaforet.com, jest uznawany za pozycję obowiązkową w branży fotograficznej.

Opowieści w spektrum. Dziewięć historii osób, które odkryły swój autyzm

Daniel Tammet

Dan Aykroyd - aktor, który dziś jest hollywoodzką sławą Warren - detektyw, który dostrzega niewidoczne dla innych szczegóły Kana - japońska badaczka, która tworzy klasyfikację różnych odmian samotności Les Murray - wybitny poeta, dla którego dumnym symbolem autyzmu jest ptak emu To tylko niektórzy bohaterowie najnowszej książki Daniela Tammeta Opowieści w spektrum składającej się z prawdziwych historii mężczyzn i kobiet w spektrum autyzmu. Osoby te pochodzą z Anglii, Walii, Irlandii, Kanady, Australii, Stanów Zjednoczonych, Francji, Nigerii i Japonii. Zdobyły sławę w Hollywood, walczyły z przemocą na świecie, zrobiły doktorat z psychologii, zajmowały się polityką na szczeblu krajowym, rozwiązywały zagadki kryminalne, przeprowadziły operację chirurgiczną, wydały nowatorską powieść, nauczyły się widzieć uszami i mówić przy użyciu urządzenia komputerowego. Razem tworzą wyjątkowy zbiorowy portret neuroróżnorodności. Skreślone przeze Daniela Tammeta portrety dziewięciu osób w spektrum autyzmu zaświadczają - każdy na swój własny sposób - o niezwykłej sile i pięknie wyobraźni autystycznej.

Opowieści wigilijne

Charles Dickens

Ekskluzywne wydanie nowego tłumaczenia dwóch przypowieści świątecznych Dickensa, w tym najsłynniejszej opowieści wigilijnej wszech czasów - Kolędy prozą, czyli bożonarodzeniowej opowieści o duchach, z oryginalnymi ilustracjami m.in. Johna Leecha z pierwszych wydań z 1843 i 1848 roku. Kolęda prozą w formie moralitetu pokazuje głęboką przemianę skąpca Ebenezera Scrooge'a, zachodzącą w czasie nocy wigilijnej. Scrooge jest samotnikiem, mizantropem nielubiącym ludzi, niedbającym o pracowników swojego kantoru, zainteresowanym jedynie pomnażaniem swojego majątku. W noc wigilijną ukazuje mu się najpierw duch Jakuba Marleya zmarłego partnera w interesach, który w zaświatach cierpi niewymowne męki za grzechy skąpstwa i obojętności na krzywdę bliźnich, które popełnił za życia. Wizyta ducha ma być przestrogą i uchronić Scroogea przed podobnym losem. Początkowo nieufny i niedowierzający Ebenezer, zmienia zdanie pod wpływem wizyt kolejnych duchów, które pokazują bohaterowi coraz bardziej przerażające sceny z jego życia przeszłego, teraźniejszego i przyszłego... Z kolei w Nawiedzonym śledzimy dzieje doświadczonego przez los profesora Redlawa. Wychował się w rodzinie bez miłości, doświadczył zdrady najbliższego przyjaciela, utracił siostrę - jedyną osobę, która była mu naprawdę bliska i mimo osiągnięcia wysokiej pozycji społecznej jest nieszczęśliwy.  Marzy tylko o jednym chce zapomnieć o wszystkich krzywdach, jakich doznał w życiu, łudząc się, że razem z pamięcią zniknie dręczący go ból. Gdy w noc Bożego Narodzenia uczony zostaje sam, odwiedza go widmo, które proponuje mu osobliwy pakt: Redlaw zapomni o wszystkim, cokolwiek złego go dotąd spotkało, ale w zamian stanie się roznosicielem tego daru - każdy, z kim się zetknie, zostanie dotknięty tą samą wybiórczą amnezją. Niebawem profesor uświadamia sobie, że popełnił straszliwy błąd

Opowieści wigilijne 2. Świerszcz za kominem

Charles Dickens

Mniej znane z opowieści wigilijnych Dickensa potwierdzają kunszt pisarza w tworzeniu wzruszających i wciąż aktualnych moralnych przypowieści Będąc autorem między innymi pięciu powieści (Klub Pickwicka, Oliver Twist, Nicolas Nickleby, Magazyn osobliwości i Barnaba Rudge), z których już pierwsza zapewniła mu wielką popularność, Charles Dickens w 1843 roku napisał Kolędę prozą. Opublikowana w grudniu tego roku, dała początek serii pięciu utworów, rok po roku (z wyjątkiem 1847) ukazujących się przed świętami Bożego Narodzenia, a w 1852 roku zebranych w tomie Christmas Books. Kolęda prozą, czyli bożonarodzeniowa opowieść o duchach oraz Nawiedzony, czyli pakt z duchem ukazały się w pierwszej edycji Opowieści wigilijnych, w nowej edycji pora na trzy pozostałe. W Sygnaturkach Tobby Veck, ubogi goniec dający sobie wmówić przez jegomościów bardziej od niego szacownych, że ludzie biedni są nie tylko ubodzy, ale i źli do szpiku kości, zasypia w noc wigilijną. We śnie duchy większych i mniejszych dzwonów kościelnych pokazują mu warianty przyszłości, w której on już nie żyje, a osoby mu najbliższe wystawione są na upadek materialny i moralny. W Świerszczu w kominie tytułowy owad jest kolejną w opowiadaniach Dickensa magiczną siłą, która dobrodusznemu pocztmistrzowi Johnowi Perrybingleowi ukazuje, jak z gruntu niesprawiedliwe i niegodziwe jest, gdy pozwala się, by jeden fakt, wsparty złośliwą interpretacją, przyćmił mnogie akty miłości i przywiązania. W Życiowej batalii z namaszczeniem powtarzane filozoficzne credo doktora Jeddlera zostaje poddane próbie serca. Nasz żywot jest jedynie krotochwilą i żaden jego moment nie zasługuje na poważne traktowanie - powtarzał od lat swoim córkom doktor. Kiedy staje się świadkiem  ciągnącego się przez lata samopoświęcenia  jednej z nich dla szczęścia innych osób, będzie musiał przewartościować swoje podejście do życia.

Opowieści wigilijne: Nawiedzony dom

Charles Dickens

Niewyczerpana skarbnica wciąż żywych przypowieści o świętach jako czasie dobroci, wybaczenia i miłosierdzia. Czwarty już tom Opowieści wigilijnych dopełnia prezentację utworów świątecznych. Są one, rzecz jasna, mniej zwarte niż książki wigilijne, gdyż stanowią tylko fragment tytułowego przedsięwzięcia. Pierwsze cztery (Wrak Złotej Mary, Katusze gromadki angielskich jeńców, Nawiedzony dom i Wieść z morza) są utrzymane w tradycyjnym stylu Dickensa, natomiast Ziemia Toma Tiddlera oraz Bezimienny bagaż zaskakują nowatorstwem formalnym. Katusze angielskich jeńców pisane były wspólnie z Wilkie Collinsem, podobnie jak opublikowane w roku 1867 Bezdroże, noszące wyraźny ślad tego, iż równolegle przygotowywane były dwie formy tego utworu: narracyjna i sceniczna.

Opowieści z 1001 nocy

Bracia Grimm

  “Opowieści z 1001 nocy” to zbiór baśni, legend i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie. “Opowieści z 1001 nocy” opierają się na dawnych opowieściach arabskich, legendach staroindyjskich oraz epopejach perskich. W tym zbiorze znajdują się takie ponadczasowe opowieści jak Historia o Ali Babie i czterdziestu rozbójnikach czy Siedem podróży Sindbada żeglarza.

Opowieści z 1001 nocy opracowane dla dzieci

Bracia Grimm

Księga tysiąca i jednej nocy to zbiór około 300 baśni, podań, legend, anegdot i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie, z głównym wątkiem narracyjnym Szeherezady. Pochodzą z IXX w. i są zaliczane do arcydzieł literatury światowej. Księga tysiąca i jednej nocy opiera się na dawnych opowieściach arabskich, legendach staroindyjskich, epopejach perskich, starożytnych przypowieściach babilońsko-asyryjskich. Zostały spisane w języku średnioarabskim. Baśnie te są również odbiciem wyobrażeń ludzi prostych na temat życia sfer wyższych, stąd naiwne opinie i opisy, pełne przesady, np. co do sutości posiłków. Niniejszy zbiór przeznaczony dla dzieci zawiera 15 opowieści. Są to: Historia o niewidomym Babie Abdalla, Historia Kogii Hassan Alhabbala, Historia o przeobrażonym Sidi Numanie, Historia o Ali Babie i czterdziestu rozbójnikach, Siedem podróży Sindbada żeglarza, Druga podróż Sindbada, Trzecia podróż Sindbada, Czwarta podróż Sindbada, Piąta podróż Sindbada, Szósta podróż Sindbada, Siódma podróż Sindbada, Historia o księciu Ahmedzie i wróżce Pari-Banu, Historia o rybaku i geniuszu, Przygody perskiego księcia Firuz-Szacha, czyli koń czarodziejski, Powieść o gadającym ptaku, śpiewającym drzewie i źródle złocistym.

Opowieści z angielskiego dworu. Karol

Magdalena Niedźwiedzka

Pierwsza część trylogii przedstawia początki skomplikowanego związku księcia Walii z dwiema najważniejszymi kobietami jego życia, Dianą Spencer i Camillą Shand. Akcja powieści osadzonej w sytuacji społeczno-politycznej Wielkiej Brytanii i Europy zaczyna się w latach siedemdziesiątych XX wieku, a kończy w roku 2005. Skupia się na życiu dwóch sławnych małżeństw, ale prezentuje też galerię nieprzeciętnych i wpływowych postaci z ich otoczenia. Ukazuje historię wielkich namiętności, rodzenie się i umieranie miłości, walkę o prawo do samostanowienia, a także starania o określenie swojej roli w świecie. Jest to pierwsza próba powieściowej fabularyzacji życia Diany, księżnej Walii, Camilli, obecnej księżnej Kornwalii, i księcia Karola. Swego rodzaju subiektywne studium ich życia.  W przygotowaniu: "Opowieści z angielskiego dworu. Diana" - druga część trylogii ukazuje trudne relacje księcia Walii z żoną Dianą i ukochaną Camillą Parker Bowles, które prowadzą do rozpadu dwóch małżeństw. "Opowieści z angielskiego dworu. Camilla" - trzecia część trylogii ukazuje losy księcia Karola i Camilli Parker Bowles po tragicznej śmierci księżnej Diany w 1997 roku. Akcja została doprowadzona do drugiego małżeństwa następcy tronu w roku 2005. Magdalena Niedźwiedzka, autorka zbeletryzowanych biografii "Królewska heretyczka" i "Maria Skłodowska-Curie". Łączy pracę na uczelni technicznej z pisaniem powieści. W wolnych chwilach maluje obrazy olejne.