Procedury naboru pracowników w przedsiębiorstwie

Alicja Matura

Zarządzanie zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie polega na optymalnym wykorzystaniu umiejętności pracowników na drodze do osiągnięcia celów całej organizacji przy równoczesnym zaspokajaniu potrzeb tychże pracowników. Chodzi tu o ich rozwój zawodowy poprzez szkolenia i drogi awansu. Zadaniem skutecznego zarządzania zasobami ludzkimi jest takie oddziaływanie na pracowników, by firma osiągała zamierzone cele.W skład procesu zarządzania kadrami wchodzą takie elementy jak: planowanie zasobów ludzkich, rekrutacja, selekcja, ocenianie pracowników, ich wynagradzanie oraz szkolenie i dbanie o ich rozwój. Jest to szeroki zakres czynności. Jedną z podstawowych funkcji zarządzania zasobami ludzkimi w firmie jest zatrudnianie pracowników. Profesjonalne podejście do rekrutacji personelu powinno  wychodzić od głównych celów zarządzania zasobami ludzkimi i uwzględniać nadrzędne cele organizacji oraz zapewniać firmie kompetentnych pracowników zatrudnionych na korzystnych warunkach finansowych. Znaczącym elementem funkcji personalnej jest efektywne wykorzystanie dostępnych procedur naboru pracowników, odpowiadających charakterowi danego stanowiska, aktualnym potrzebom przedsiębiorstwa oraz warunkom na rynku pracy. Celem niniejszej pracy jest ocena efektywności poszczególnych metod naboru w przedsiębiorstwie oraz wskazanie najbardziej przydatnej z nich dla realizacji nadrzędnych celów badanej firmy. Uwagi na temat procesu naboru są dostępne w literaturze przy okazji problematyki zarządzania zasobami ludzkimi. Niniejsza praca zbiera dostępne informacje, dokonując ich syntezy i  wzbogacając je o wnioski płynące z zastosowania dostępnych metod rekrutacji i selekcji w praktycznym działaniu podczas przeprowadzania naboru w jednym z przedsiębiorstw. Praca składa się z trzech rozdziałów.W pierwszym rozdziale omówiono problematykę polityki personalnej w kontekście naboru pracowników, mających realizować cele działalności firmy. Na podstawie dostępnej literatury przedmiotu zaprezentowano tu poszczególne funkcje, jakie pełni w przedsiębiorstwie polityka kadrowa. Zostały tu także przedstawione cele polityki personalnej realizowane poprzez odpowiednio przeprowadzony nabór nowych pracowników. Drugi rozdział dotyczy poszczególnych elementów procesu rekrutacji i selekcji pracowników. Omówiono w nim procedury związane z rekrutacją oraz metody selekcji pracowników starających się o przyjęcie do pracy. Zaprezentowano również warunki efektywnego naboru pracowników. Trzeci rozdział prezentuje praktyczne zastosowanie wybranych metod rekrutacji i selekcji na podstawie naboru przeprowadzanego  w  szwajcarskiej firmie X. Dokonano także oceny skuteczności zastosowanych metod wraz ze wskazaniem tej, dzięki której nabór osiąga najbardziej optymalne rezultaty. Wnioski zostały wyciągnięte na podstawie danych statystycznych oraz własnej działalności w dziale kadr w przedsiębiorstwie X. Stąd mają one wymiar nie tylko teoretyczny, ale również praktyczny.   SPIS TREŚCIWSTĘP    ROZDZIAŁ I Nabór pracowników jako funkcja personalna 1. POJĘCIE I CELE POLITYKI PERSONALNEJ W FIRMIE    2. FUNKCJE POLITYKI PERSONALNEJ    2.1 Klasyfikacja funkcji polityki personalnej    2.2 Planowanie potrzeb personalnych    3. ZNACZENIE NABORU PRACOWNIKÓW W ASPEKCIE REALIZACJI CELÓW POLITYKI PERSONALNEJ    ROZDZIAŁ II Elementy systemu naboru pracowników 1. NABÓR PRACOWNIKÓW    2. PROCEDURA REKRUTACJI    3. METODY SELEKCJI    3.1 Rozmowa kwalifikacyjna    3.2 Testy    3.3 Ośrodki oceny    4. WARUNKI EFEKTYWNEGO NABORU PRACOWNIKÓW (KRYTERIA WIELOSTRONNE) ROZDZIAŁ III Ocena procedury naboru w przedsiębiorstwie X 1. CHARAKTERYSTYKA PRZEDSIĘBIORSTWA X    2. ANALIZA PROCESU NABORU PRACOWNIKÓW W FIRMIE X    2.1 Metody selekcji pracowników przeprowadzanej przez firmy zewnętrzne i pośrednictwa    2.2 Metody selekcji pracowników przeprowadzanej przez przedsiębiorstwo X w rekrutacji zewnętrznej i wewnętrznej3. WNIOSKI WYPŁYWAJĄCE Z BADAŃ PRZEPROWADZONYCH W PRZEDSIĘBIORSTWIE X    ZAKOŃCZENIE    BIBLIOGRAFIA    Aneks      

Procedury specjalne rady Praw Człowieka ONZ

Anna Hernandez-Połczyńska

Rada Praw Człowieka określana jest jako filar ONZ-owskiego systemu ochrony praw człowieka. Celem rozważań w tej książce jest określenie zdolności procedur specjalnych Rady Praw Człowieka do wywierania wpływu na przestrzegania praw człowieka, zarówno w wymiarze indywidualnym jak i instytucjonalnym. Przeprowadzona analiza posłużyła do weryfikacji dwóch głównych hipotez badawczych: -  procedury specjalne są, poprzez sposób ich ukształtowania i działania, zdolne do wywierania wpływu na stan przestrzegania praw człowieka. Wpływ wywierany jest poprzez działania o różnym charakterze polegające m.in. na: monitorowaniu stanu przestrzegania praw człowieka, ich promocji, prowadzeniu badań nad przedmiotem mandatu, interweniowaniu w sprawach indywidualnych, formułowaniu zaleceń kierowanych do państw lub innych podmiotów, czy udziale w kształtowaniu standardów. - zdolność procedur specjalnych do wywierania wpływu na realizację praw człowieka zależy od czynników o zróżnicowanej naturze, niezależnych lub zależnych od piastunów mandatów, które ponadto cechuje daleko idąca dynamika. W pracy podjęta została próba zidentyfikowania i oceny tych czynników. W pracy przedstawiono również postulaty zmian, których wprowadzenie pozwoliłoby na wzmocnienie wpływu procedur specjalnych. Potrzebne zmiany w niewielkim stopniu zależą od samych ekspertów procedur specjalnych. Odpowiedź na główne wyzwania dla funkcjonowania procedur specjalnych zależy przede wszystkim od państw: jako członków Rady Praw Człowieka, jako członków ONZ oraz jako adresatów działań ekspertów.

Procedury zamówień publicznych w projektach współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych

Agnieszka Piwowarczyk

Niniejsza publikacja przeznaczona jest dla podmiotów należących do sektora finansów publicznych udzielających zamówień publicznych, w szczególności zamówień współfinansowanych ze środków UE. Opracowanie może okazać się także przydatne dla studentów prawa i administracji. W książce ukazano kolejne perspektywy finansowe w kontekście obowiązujących beneficjentów procedur z zakresu zamówień publicznych. Szczegółowo omówione zostały poszczególne programy operacyjne i wymagania dotyczące wydatkowania środków przyznanych w ramach konkretnego funduszu oraz programu operacyjnego. Przedstawione zostały również zagadnienia dotyczące nieprawidłowości identyfikowanych w procesie udzielania zamówień współfinansowanych, a także organy i instytucje uprawnione do kontroli udzielonych zamówień. Poruszony w opracowaniu problem badawczy był dotąd w polskim piśmiennictwie podejmowany w sposób fragmentaryczny, przygotowana monografia stanowi kompleksowe opracowanie.

Proces

Zuzanna Ginczanka

Pro­ces 1. Na po­cząt­ku by­ło nie­bo i zie­mia:  czar­ny tłuszcz i cha­bro­wy tlen,  i je­lon­ki  przy gib­kich je­le­niach,  z Bo­giem mięk­kim i bia­łym jak len.      2. Kre­do,  ju­ro,  tria­sie,  gle­ba się war­stwi po sło­ju,  mio­cen na­cie­ra czoł­giem w ma­je­sta­tycz­nym pod­bo­ju.  I roz­dział jest mię­dzy wo­dą  a zie­mią pa­pro­ci i brze­zin  -- i wi­dzi Bóg, że jest do­brze, gdy zo­rzą wsta­je ge­ne­zis.  Azot się pa­rzy w la­wie,  la­wa za­sty­ga la­kiem,  gó­ra  na gó­rę  wła­zi  grzmią­cym ko­smicz­nym okra­kiem,  kar­bon na­sy­ca zie­mię wę­glo­wo-ka­mien­ną mia­zgą --  -- i wi­dzi on, że jest do­brze wil­got­nym pła­zom i gwiaz­dom.  Że­la­zo tęt­ni naj­krwi­ściej,  fos­for tę­ży się w pisz­czel,  a on śpie­wa­ją­cym po­wie­trzem w fu­jar­ki kra­te­rów gwiż­dże. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Proces

Franz Kafka

Józef K. jest prokurentem bankowym. Pewnego dnia w jego mieszkaniu zjawiają się urzędnicy państwowi. Oświadczają mu, że jest aresztowany, mimo iż nie popełnił żadnego przestępstwa. Na przesłuchaniach K. nieudolnie protestuje przeciwko osaczeniu go przez władzę sądową. Nie udaje mu się jednak zmienić tej sytuacji. Zaczyna więc szukać pomocy u innych: żony woźnego sądowego, wuja Karola, prawnika Hulda, malarza sądowego Titorelliego, innego oskarżonego Blocka, w końcu u więziennego kapelana. Uzyskane od nich informacje są jednak niepełne i niespójne. Życie Józefa K. staje się pasmem absurdalnych zdarzeń. Siłą opowieści Proces jest jej niezwykła atmosfera. Nieokreśloność winy Józefa K. pozakazuje, że każdy z nas może być osądzony. Autor wyraźnie nawiązuje do procesów inkwizycyjnych. Jest to też niewątpliwie opowieść o totalitaryzmie. Przy czym instytucją totalitarną staje się sąd, który odbiera bohaterowi prawo do obrony.

Proces

Franz Kafka

Przekład: Jakub Ekier Posłowia: Jakub Ekier, Łukasz Musiał Józef K., oskarżony bez podania zarzutów, to nie żaden skromny urzędnik ani człowiek bez winy – choć tak się zwykło czytać Proces. Siła, która niszczy karierę i życie ambitnego bankowca, to – także wbrew tradycyjnej lekturze – ani biurokracja, ani dyktatura. O co tu w takim razie chodzi? By znaleźć własną odpowiedź, trzeba i warto uważnie czytać arcydzieło Kafki, odkrywając w nim niewyczerpane bogactwo sensów i bezsensów. W tym wydaniu przydatne w tym celu szkice dołączyli tłumacz, a także prof. Łukasz Musiał, który za swoją książkę Kafka. W poszukiwaniu utraconej rzeczywistości otrzymał prestiżową nagrodę „Literatury na Świecie”. Świeżej daty przekład Procesu unika filologicznych pomyłek wcześniejszego i uwzględnia rozdziały zarzucone przez Kafkę. Stara się też odtwarzać symboliczny charakter tej odrealnionej prozy, ale i jej rzeczowy język, ironię i humor.

Proces

Franz Kafka

Proces (niem. Der Prozeß) surrealistyczna powieść Franza Kafki. Pisarz rozpoczął pracę nad nią w roku 1914. Została wydana pośmiertnie, wbrew woli autora, przez jego przyjaciela Maxa Broda w roku 1925. Głównym bohaterem powieści jest Józef K., kawaler, prokurent bankowy, mieszkający w nieznanym z nazwy mieście, określanym jako stolica. Pewnego dnia budzi się w swoim mieszkaniu i zostaje zaskoczony najściem urzędników, którzy oświadczają mu, że zostaje aresztowany, mimo iż nic złego nie

Proces

Franz Kafka

Bruno Schulz był artystą totalnym. Nie tylko malował i  rysował, nie tylko pisał własne opowieści, ale również zajmował się tłumaczeniem. I to właśnie jemu zawdzięczamy genialny przekład Procesu Franza Kafki. Proces w tłumaczeniu Schulza ilustrowany jego grafikami.   Impulsem do napisania Procesu było dla Kafki zerwanie z narzeczoną. Pisarz planował początkowo opowiadanie o konflikcie ojca z synem. Jednak w trakcie pracy książka urosła do rangi utworu, jaki znamy dziś. Głównym bohaterem powieści jest kawaler, Józef K. Pewnego dnia budzi go wtargnięcie do jego mieszkania dwóch urzędników, którzy informują, iż został aresztowany, choć nie popełnił żadnego wykroczenia. Pozwalają mu zresztą prowadzić normalne życie, z tym, że cały czas musi być do dyspozycji sądu. Jednak od tej chwili życie Józefa K. staje się pasmem absurdalnych zdarzeń.   Siłą tej opowieści jest jej niezwykła atmosfera. O ponurych absurdalnych sytuacjach mawiamy dziś, że są kafkowskie. Nieokreśloność winy Józefa K. pozakazuje, że każdy z nas może być osądzony. Autor wyraźnie nawiązuje do procesów inkwizycyjnych. Jest to też niewątpliwie opowieść o totalitaryzmie. Przy czym instytucją totalitarną staje się sąd, który odbiera bohaterowi prawo do obrony.   Powieść obrosła ogromną ilością odczytań i interpretacji – pisano, że mówi o samotności, o winie i karze, o odpowiedzialności za własne życie (Erich From)… Wszystkie te tematy są nadal niezwykle aktualne.   I pomyśleć, że nie moglibyśmy czytać Procesu, gdyby przyjaciel Kafki nie posłuchał umierającego pisarza, który żądał spalenia wszystkich pozostawionych przez siebie papierów.

Proces

Theodore Dreiser

W świecie finansjery nawet najlepiej skrojony garnitur nie zmieni ludzkiej natury. Frank Cowperwood nie załamuje się upadkiem swojej firmy oraz narażeniem kasy miejskiej na straty. Wiadomo, że w prowadzenie wielkich interesów wkalkulowane jest ryzyko. Obmyśla niezwykle skomplikowany, ale skuteczny plan, który pozwoli mu się podźwignąć po chwilowym upadku. Niestety organy ścigania nie są wyrozumiałe wobec działań biznesmena. Cowperwood ma świadomość, że jeśli ogrom nieprawidłowości wyjdzie na jaw, grozić mu będzie 5 lat więzienia. Jako człowiek czynu, podejmuje wszelkie kroki, by do tego nie dopuścić. Kontynuacja powieści "Finansista" Theodore'a Dreisera. Postać Franka Cowperwooda jest inspirowana biografią prawdziwego finansisty Charlesa Tysona Yerkesa. Idealna lektura dla miłośników powieści "Wielki Gatsby" Francisa Scotta Fitzgeralda.

Proces

Franz Kafka

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Proces demokratyzacji i jego determinanty. Analiza na przykładzie Republiki Czeskiej i Węgier (1990-2016)

Sebastian Kubas

Praca „Proces demokratyzacji i jego determinanty. Analiza na przykładzie Republiki Czeskiej i Węgier (1990-2016)” podejmuje problematykę przeobrażeń instytucjonalnych w dwóch stosunkowo młodych demokracjach Europy Środkowej. Analiza zmian demokratycznych ma zarówno teoretyczny, jak i empiryczny wymiar i osadzona jest w szerszym kontekście o charakterze historycznym, aksjologicznym i społeczno-kulturowym. Pozycja jest adresowana do osób zainteresowanych zagadnieniami demokracji, demokratyzacji, a także przemianami w Europie Środkowej.   Sebastian Kubas, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce, specjalność: systemy polityczne, adiunkt w Zakładzie Systemów Politycznych Polski i Państw Europy Środkowej i Wschodniej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Prezes PTNP o. Katowice.   Zainteresowania badawcze: systemy polityczne państw Europy Środkowej, samorząd terytorialny RP i demokracja. Autor, współautor i współredaktor książek i artykułów poświęconych systemom politycznym Węgier, Czech i Słowacji, a także Japonii oraz samorządowi III RP.   Wybrane publikacje: S. Kubas: Konsolidacja demokracji w systemie politycznym. Przykład powojennej Japonii (1945-2010). (Katowice 2011). A. Czyż, S. Kubas: Doświadczenia węgierskiej transformacji ustrojowej. Od Jánosa Kádára do Viktora Orbána. (Katowice 2011). A. Czyż, S. Kubas: Czechy i Słowacja. Politologiczne studium wspólnej i oddzielnej państwowości. (Katowice 2012). A. Czyż, S. Kubas: Państwa Grupy Wyszehradzkiej: pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Wybrane aspekty polityki wewnętrznej i zagraniczne. (Katowice 2014). [06.04.2017]

Proces diabła

Adrian Bednarek

Wstrząsający thriller ukazujący mroczną stronę ludzkiego umysłu. Morderca zwany Rzeźnikiem Niewiniątek kilka lat temu siał terror na ulicach Krakowa. Sprawił, że ulice opustoszały, a dziewczyny bały się zostawać same w domach. Rozpętał chaos, który uczynił go sławnym na całą Polskę. Ujęty przez policję i skazany na dożywocie, został zabity przez współwięźnia. Teraz jest tylko miejską legendą, mrocznym wspomnieniem, opowieścią służącą ku przestrodze dla nieostrożnych młodych kobiet. Tak uważają wszyscy oprócz mnie Tylko ja wiem, że Rzeźnik Niewiniątek nigdy nie został złapany, żyje i ma się całkiem dobrze. Widzę jego twarz za każdym razem, gdy spojrzę w lustro. Od kilku lat moja niezwykła potrzeba przegrywa ze strachem przed popełnieniem błędu. Żeby uciszyć mroczne myśli,  skupiam się na budowaniu adwokackiej kariery. W Krakowie i okolicach dochodzi do serii rytualnych mordów na prostytutkach. Policja po długich poszukiwaniach w końcu aresztuje podejrzanego. Jestem coraz lepszym prawnikiem, dlatego wkrótce będę miał okazję poznać osobiście Rozpruwacza z Krakowa jako jego obrońca. Wraz z nim w moje życie wpisze się Ona, wywołując mroczną arię pobudzającą najskrytsze pragnienia. Wejdź do mojego świata, spróbuj zrozumieć żądze, które każą mi zabijać i przekonaj się, że prawdziwe zło ma tylko jedno oblicze Ludzkie.

Proces grupowy. Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców

Agnieszka Kozak

Dynamika życia grupy Formowanie się grupy Burze i konflikty Normalizacja w zespole Wreszcie kreatywne działanie Grupa — suma indywidualności czy homogeniczny organizm? Podstawy formowania się grup są różne — zdarza się bezrefleksyjny podział na zespoły dobrane alfabetycznie, czasem członków skupiają wspólne zainteresowania lub wytyczone cele zawodowe, a bywa też, że jest to udział w wyborach parlamentarnych. Jednak bez względu na to, co było czynnikiem uruchamiającym tworzenie się grupy, mechanizm został puszczony w ruch! A Twoim zadaniem jako moderatora jest zadbanie o to, by gładko przeszedł przez kolejne etapy stapiania się pojedynczych "ja" w świetnie funkcjonujące "my". Jednostki tworzące grupę wnoszą do niej bagaż własnych osobowości — kompetencje, cechy, przeżycia i emocje, a także indywidualne oczekiwania. Podejmując decyzję o dołączeniu do powstającego zespołu, chcą współtworzyć nową rzeczywistość. Zaczynają współpracować, komunikują się między sobą, uczestniczą we wspólnych działaniach. Bycie w grupie pozwala na zdobywanie nowych doświadczeń, uruchamianie nieznanych form aktywności i kreatywności. Każda społeczność, niezależnie od przyświecającego jej celu i wieku jej członków, podlega podobnym zjawiskom, które nazwano "procesem grupowym". Głównym zadaniem prowadzącego jest więc zadbanie o to, by ogromny potencjał tkwiący w grupie został optymalnie wykorzystany, przynosząc wszystkim trwałe i satysfakcjonujące korzyści. Główne fazy rozwoju grupy. Najważniejsze elementy, o których należy pamiętać na każdym etapie budowania zespołu. Przykłady i propozycje ćwiczeń, zebrane podczas szkoleń, treningów i wykładów tematycznych. Tworzenie klimatu zaufania i akceptacji. Wyrażanie szacunku, wzmacnianie pozytywne, dostosowanie tempa pracy do możliwości grupy. Odpowiedzialność prowadzącego grupę za własny rozwój.

Proces grupowy. Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców. Wydanie II rozszerzone

Agnieszka Kozak

W grupie skuteczniej! Grupa nie jest prostą sumą charakterów, zdolności i predyspozycji tworzących ją jednostek. Zespół pracujących ze sobą ludzi to coś więcej. Dobrze zarządzany może wypracować lepsze, szybsze i bardziej innowacyjne rozwiązania, niż wskazywałaby na to liczba jego członków. Odpowiednio zmotywowani ludzie współpracują, wzmacniają nawzajem swoje talenty, dyskutują i wpadają na świetne pomysły. Warunkiem skuteczności działań zespołu jest takie pokierowanie grupą, by wzmocnić — a nie zdusić — jej atuty, choć to ostatnie zdarza się nader często. Praca z ludźmi to nie tylko dążenie do wspólnego celu. To także okazja do towarzyszenia innym w ich rozwoju, odkrywaniu własnego potencjału, realizowaniu ważnych celów. Aby skutecznie zarządzać, trzeba dobrze poznać samego siebie, swoje wady i mocne strony, sposoby reagowania w sytuacjach konfliktogennych, nudnych czy irytujących. Żeby pomagać ludziom w pokonywaniu barier komunikacyjnych, asertywnym domaganiu się swoich praw czy osiąganiu satysfakcjonujących celów, trzeba być osobą, która sama posiada te kompetencje. Z książki Proces grupowy dowiesz się, że nauka zarządzania ludźmi to także praca nad sobą w każdym momencie procesu grupowego — od formowania się zespołu, poprzez przezwyciężanie konfliktów między jednostkami i etap normalizacji współdziałania, aż do zbierania owoców wspólnej pracy.

Proces informatyzacji administracji publicznej i jego wpływ na kształtowanie narodowego zasobu archiwalnego

Justyna Adamus-Kowalska

W książce omówiono zmiany w zakresie kształtowania narodowego zasobu archiwalnego wynikające z rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych. Nadzór i zachowanie dokumentacji ma ogromne znaczenie dla zachowania i przekazywania pamięci zbiorowej z pokolenia na pokolenie. Archiwa i archiwiści muszą uwzględnić nie tylko tradycyjne procedury postępowania, ale muszą także zadbać o wypracowanie nowych narzędzi, umożliwiających zachowanie rzetelnego obrazu dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości i czasów, w jakich żyjemy. Wciąż trwa proces informatyzacji i wprowadzania dokumentu elektronicznego do archiwów, tymczasem powstają narzędzia automatycznego podejmowania decyzji m.in. w oparciu o technologie przełomową, jaką jest technologia sztucznej inteligencji, stąd też istotne jest omówienie procesu informatyzacji administracji publicznej w kontekście tworzenia narodowego zasobu archiwalnego.

Proces integracji po transakcjach przejęć przedsiębiorstw. Aspekty organizacyjne i kadrowe

Anna Stankiewicz-Mróz

Niniejsza praca jest efektem wieloletniego zainteresowania autorki problematyką przejęć oraz zmian organizacyjnych wynikających z omawianych w książce transakcji, ze szczególnym uwzględnieniem sfery personalnej. Prowadzone w ramach tej monografii analizy dotyczą jedynie wybranego wycinka problematyki, którą współtworzą skomplikowane i wielowymiarowe procesy integracji poakwizycyjnej.