Rojber. Występki Walsera

Łukasz Musiał

Był sobie rojber. W gwarze poznańskiej tym słowem określa się nicponia, psotnika, urwisa. O nim jest ta książka. A dokładniej: o twórczości Roberta Walsera. Pisarza, którego jedni uwielbiają, inni lekceważą, a większość w ogóle nie zna. Czym są opowieści Walsera? Jedna z odpowiedzi: próbą uchwycenia wibrującego bezruchu chwili teraźniejszej, tej zarezerwowanej dla rzeczy małych. Rzeczy małe nie oślepiają, nie ogłuszają, nie przytłaczają. Są nieśmiałym zaproszeniem do gry, w której każdy wygrywa.  Każdy jest wygranym: zabrzmiało jak banał? Trudno. Przywykliśmy do tego, że literatura „wysoka” najczęściej wysuwa oskarżenia pod adresem świata i ludzi. Uważamy, że jej głównym powołaniem jest demaskowanie zła, kłamstwa, zbrodni, niegodziwości; że musi się skupiać na „udrękach istnienia”; że powinna pokazywać przede wszystkim problemy, z jakimi się zmagamy. Tymczasem utwory Walsera chcą – nie popadając w naiwniactwo – budować zaufanie do świata. Takiego, jakim on jest. Nietzsche chciał wiedzy radosnej – ja wołam o radosne pisarstwo. I odnajduję je u Roberta Walsera. Łukasz Musiał

Rojber z Rozbarku

Leon Wostal

Rojber z Rozbarku nie jest typową powieścią, lecz czymś więcej. To wspomnienia z czasów dziecięcych Leona Wostala, opisujące nie tylko ówczesny wygląd Bytomia, ale też życie w tamtych czasach. Zwiedź wraz z autorem jego rodzinne strony i poznaj tradycje oraz zwyczaje panujące na Górnym Śląsku, zanim pojawił się internet, telefony czy komputery. Będzie to niesamowita przygoda, która zapewni niezapomnianą podróż w czasie. Książka w całości napisana w języku śląskim, a załączany do niej słownik śląsko-polski pozwoli w pełni zrozumieć przekaz osobom, które się nim nie posługują. Książka wydana przez Nie powiem, Wydawnictwo Hm... zajmuje się dystrybucją.

(Rojenie dziwne, być może...)

Max Jacob

(Ro­je­nie dziw­ne, być mo­że...) Ro­je­nie dziw­ne, być mo­że,  Z wie­czo­ra uję­ło chwil­kę --  Wi­dzia­łem anio­ły bo­że,  By­ło to twe lu­stro tyl­ko.    W uciecz­ce Ele­ono­ra  Dłu­gie roz­pu­ści­ła splo­ty,  Na cóż uj­rzeć ma au­ro­ra  Słod­kie żą­dzy mej przed­mio­ty.    O mę­żu du­mać nie trze­ba,  O wier­nym myśl mi obrzy­dła,  Uczę was lo­tu do nie­ba,  Je­stem ko­chan­kiem, mam skrzy­dła.    Niech mu­za kłam­stwa z ko­niuszcz­ka  Pal­ców wa­szych tę od­bie­rze  Wzgar­dę, co jest snem pa­stusz­ka --  Nad kró­le wzno­si pa­ste­rze. [...]Max JacobUr. 12 lipca 1876 w Quimper Zm. 5 marca 1944 w Drancy Najważniejsze dzieła: Le Cornet ? dés (poezje prozą, 1917), La Défense de Tartufe (1919), Laboratorium centralne (1921), Le Sacrifice impérial (1929), Derniers Po?mes (1945) Francuski poeta i malarz pochodzenia żydowskiego, związany z francuską cyganerią. Pod wpływem widzenia z 1909, w którym, jak twierdził, objawił mu się Chrystus, w roku 1915 przeszedł na katolicyzm (na ojca chrzestnego wybrał przyjaciela i byłego współlokatora, Pabla Picassa). Współtwórca ruchu kubistycznego w literaturze. Jego twórczość wymyka się jasnej klasyfikacji, przewijają się w niej tak motywy symboliczne, jak i surrealistyczne i dadaistyczne; tematy religijne na równi z pastiszem i groteską. Od 1921 mieszkał, z przerwami, w Saint-Benoît-sur-Loire. W lutym 1944 został aresztowany przez Gestapo. Zmarł na zapalenie płuc w obozie przejściowym w Drancy. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rojsty

Tadeusz Konwicki

„Rojsty” w realistyczny sposób przedstawiają partyzantkę antyradziecką, która działała na Wileńszczyźnie pod koniec 1944 r. i w początkowych miesiącach ostatniego roku II wojny światowej. Bez wątpienia jest to utwór kontrowersyjny. Autor ukazuje w nim prawdziwe oblicze powstańczych patroli, a właściwie zwykłych włóczęg po tytułowych rojstach – podmokłych, bagiennych terenach. Mówi o wszach i świerzbie zżerających brudne ciała młodych ludzi, którzy poświęcili wszystko dla przegranej z góry sprawy. Pokazuje bezcelowość walki podjętej ze szlachetnych, patriotycznych pobudek, lecz bez wsparcia w dowództwie i uzbrojeniu. Nie cofa się nawet przed obdarciem z mitu bohaterstwa młodych wileńskich partyzantów. Przedstawienia ich jako bandę zdemoralizowanych wojaków, którzy zamiast dokonywać heroicznych czynów, rabowali wsie i zajmowali się wewnętrznymi porachunkami. „Rojsty” ukazały się dopiero po ośmiu latach od ich powstania i to znacznie okrojone przez cenzurę. Dla ówczesnej władzy pomysł, że do partyzantki antyradzieckiej należeli chłopcy z inteligenckich i chłopskich rodzin, był nie do przyjęcia. W tym wydaniu powieści przywrócono fragmenty, które pod koniec lat 40. PRL-owscy decydenci uznali za nieprawomyślne. [Agora 2010] Tadeusz Konwicki to jeden z najlepszych polskich pisarzy w historii naszej literatury. Może nawet drugi po Gombrowiczu, choć oczywiście zupełnie inny. Gdyby był pisarzem amerykańskim to jego książki byłyby bestsellerami ekranizowanymi przez Hollywood. Rojsty to debiut, cholernie dojrzały, ciężki debiut 20-latka, na miarę „Na zachodzie bez zmian” Remarque'a. To opowieść o wojnie, partyzantce, AK, pograniczu, kresach i dojrzewaniu. Ta książka powinna być lekturą szkolną, żeby odtruć wszystkie głowy z żołnierzy, którzy szli czwórkami na Westerplatte, albo dawali sobie wyrywać paznokcie w Kamieniach na szaniec. Oprócz tego, że Konwicki obnaża wszystkie ideologiczne wiary tamtego okresu, to jeszcze jest świetnym pisarzem. [dróżniczka, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Olga Bołdok.

Rok

Wojciech T. Pyszkowski

Tematem tej książki jest rok stanu wojennego w Polsce. Na jego tle, splatają się wzajemnie losy kilkorga bohaterów. Czytając ją, można sobie uświadomić, jak znaczący wpływ na koleje życia każdego pokolenia mają wydarzenia dziejące się obok nas, na rozwój których sami często nie mamy wpływu, a jednak konsekwencje ich zaistnienia zmuszeni jesteśmy ponosić. Książka adresowana do wszystkich, zarówno tych, którzy stan wojenny znają z autopsji, jak i tych, dla których wydarzenie to jest już tylko suchym faktem historycznym.   „Koło historii, pozornie biegnąc naprzód, kręci się tylko wokół własnej osi. Jak bezwolny, kolisty czerpak wygrzebuje kolejne litry wydarzeń, które przecież są wciąż tą samą wodą. Może właśnie dlatego każde pokolenie skazane jest na swoją wojnę? Może właśnie z tego powodu stajemy się pionkami w grze, która jak każda gra zawsze się kończy i zawsze się zaczyna?” Wojciech T. Pyszkowski Byłem instruktorem na "Darze Pomorza", oficerem pokładowym Polskiej Marynarki Handlowej, nawigatorem na samolotach pasażerskich Polskich Linii Lotniczych LOT. Debiutowałem w 1965 r. wierszem w "Almanachu Młodych". W latach 1965-1972 publikowałem swoje reportaże i felietony w miesięczniku "Morze", w "Dzienniku Bałtyckim", w audycjach radiowych "Popołudnie z Młodością" i "Dla tych, co na morzu".

Rok 1794

Władysław Stanisław Reymont

Trylogia powieściowa Rok 1794 składa się z części: Ostatni Sejm Rzeczypospolitej, Nil desperandum oraz Insurekcja. Pierwsza część cyklu opowiada o obradach ostatniego sejmu Rzeczypospolitej w Grodnie (1793), których skutkiem było ratyfikowanie postanowień drugiego rozbioru Polski. Druga część przedstawia przygotowania do wybuchu powstania. Trzecie ogniwo trylogii jest obrazem samej insurekcji kościuszkowskiej. Wszystkie części łączy postać głównego bohatera porucznika Sewera Zaremby, byłego żołnierza, który złożył dymisję po przegranej wojnie 1792 r. i przejęciu władzy przez Targowicę. Na kartach powieści widzimy go jako członka organizacji spiskowej przygotowującej powstanie.

Rok 1794

Władysław Reymont

„Rok 1794„ to powieść historyczna Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Głównym bohaterem powieści jest Sewer Zaremba – żołnierz, który złożył dymisję w 1792, gdy władzę przejęła Targowica. Jest on członkiem tajnej organizacji, która przygotowuje powstanie.

Rok 1794. Powieść historyczna

Władysław Stanisław Reymont

Publikacja zawiera całą powieść wszystkie trzy tomy: I. Ostatni Sejm Rzeczypospolitej, II. Nil desperandum, III. Insurekcja. Głównym bohaterem trylogii jest Sewer Zaremba żołnierz, który złożył dymisję w 1792, gdy władzę przejęła Targowica. Przygotowuje powstanie, przynależąc do tajnej organizacji. Pierwsza część trylogii opisuje Sejm w Grodnie, którego skutkiem było ratyfikowanie postanowienia II rozbioru Polski, w części drugiej jest mowa o przygotowaniu do wybuchu powstania, a część trzecia jest obrazem samej insurekcji. (za Wikipedią).

Rok 1809

Wacław Gąsiorowski

Rok 1809 Wacława Gąsiorowskiego to opowieść o wojnie polsko-austriackiej w obronie Księstwa Warszawskiego. Jest to kontynuacja powieści Huragan. Jednak większość bohaterów Huraganu pojawia się w niej jedynie epizodycznie. Główną postacią jest Tadeusz Zabielski, burmistrz małego miasteczka Ostrowiec na Lubelszczyźnie, będącej wówczas pod zaborem austriackim. Tadeusz pędzi spokojne życie u boku ukochanej żony Janki. Pewnego dnia przypadkowo dowiaduje się o przygotowaniach korpusu austriackiego do inwazji na ziemie Księstwa Warszawskiego. Atak ten ma być częścią większej kampanii, jaką Cesarstwo Habsburgów zamierza prowadzić przeciwko cesarzowi Napoleonowi. Wiedziony patriotycznymi pobudkami, Tadeusz postanawia potajemnie udać się na terytorium Księstwa w celu ostrzeżenia miejscowych władz o groźbie ataku. Jednak szyki krzyżuje mu austriacki agent Dyzma Rudzki (Szczygielski). Na domiar złego Tadeusz, zostaje nieufnie potraktowany przez polskie władze, które widzą w nim szpiega. Ostatecznie z matni ratuje go sam generał Jan Henryk Dąbrowski, który jako jedyny daje mu wiarę. Kiedy wybucha wojna z Austrią, Tadeusz zaciąga się do polskiej armii i bierze udział w bitwie pod Raszynem, a potem w dalszych walkach z wrogiem. Kiedy chce powrócić do swojej żony wpada w ręce Austriaków. Przed śmiercią ratuje go znajomy austriacki generał. Ceną życia jest jednak służba w austriackiej armii... Opis za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rok_1809. Książka i dla dorosłych i dla młodzieży.

Rok 1809. Powieść historyczna z epoki napoleońskiej

Wacław Gąsiorowski

Rok 1809 Wacława Gąsiorowskiego stanowi kontynuację powieści Huragan tego samego autora. Opowiada o losach Tadeusza Zabielskiego, burmistrza małego miasteczka w zaborze austriackim. Tadeusz przypadkowo pozyskuje tajne informacje o planowanej inwazji austriackiej na ziemie Księstwa Warszawskiego i za wszelką cenę stara się uprzedzić władze. Te jednak nie dają mu wiary. Tadeusz wplątuje się w bardzo niebezpieczną sytuację.

Rok 1863

Julian Wołoszynowski

Wielka epopeja o powstaniu styczniowym W roku 1863 polscy patrioci postanowili przeciwstawić się rosyjskiemu zaborcy. W ogniu stanęły Polska, Litwa i Ukraina. Powstańcy z nadzieją patrzyli na Francję, na Napoleona III, licząc, że z jego pomocą wielka Rzeczpospolita odrodzi się jak Włochy. Mijały jednak kolejne miesiące, a polityczne deklaracje nie przeobraziły się w realną pomoc dla walczących. Zachód pozostał obojętny.     Powstanie jednak nie ustało spiskowcy krążyli po Warszawie, roznosząc manifest styczniowy, Marian Langiewicz gromił kolejne oddziały rosyjskie, a do stolicy wrócił dyktator Romuald Traugutt. Jednak naród toczył rak zdrady.     Powieść Juliana Wołoszynowskiego to historia Jana Worobijowskiego, syna zesłańca na Sybir, wnuka powstańca listopadowego, który porzucił bezczynne życie na Kresach i wyruszył bić się za ojczyznę. Wiedział, że dopóki powstanie trwa, dopóty jest nadzieja. A ona umiera ostatnia. Za niepodległość Jan Worobijowski i powstańcy oddaliby wszystko. Duma o Powstaniu, rapsod bohaterski, z wielością nagromadzonych bohaterów (), z wielością skłębionych spraw. prof. Tadeusz Mikulski, historyk literatury Przepiękna i bardzo dziwna książka. Stanisław Piasecki, pisarz, krytyk literacki Dla Wołoszynowskiego fakty są tylko budulcem, z którego rzeźbi posąg polskiego męstwa i determinacji. Podziemie, ponure mury Cytadeli, pracownia Traugutta z nich to wywołuje pisarz duchy, jak w obrzędzie Dziadów, by utrwalały pamięć historyczną.     W historii literatury polskiej powieść Wołoszynowskiego o roku 1863 oceniano jako obraz znaczeniem artystycznym równy temu, jaki kredką stworzył na kartonach Artur Grottger. Teofil Syga, pisarz, krytyk literacki

Rok 1984

Rok 1984

Klasyczny tekst w nowoczesnej formie ebooka. Pobierz go już dziś na swój podręczny czytnik i ciesz się lekturą!

Rok 1984

George Orwell

Jedna z najważniejszych powieści XX wieku, nieustannie aktualna. Najsłynniejsza dystopia literatury, przetłumaczona na ponad 65 języków, sprzedana w ponad 30 milionach egzemplarzy. Teraz w nowym tłumaczeniu Andrzeja Jankowskiego. Złowroga wizja świata, w którym nie ma osobistej wolności, kłamstwa zastępują prawdę, a niepoprawna politycznie myśl jest najsurowiej karaną zbrodnią. Rok 1984, cierń w boku komunizmu oraz innych totalitaryzmów, to lustro, w którym i dziś mogą się przejrzeć fanatyczni naprawiacze ludzkości.

Rok 1984

George Orwell

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Rok 1984

George Orwell

Nieśmiertelny klasyk literatury w nowoczesnej formie ebooka. Pobierz go już dziś na swój podręczny czytnik i ciesz się lekturą!

Rok 1989 i lata następne

Tadeusz Mazowiecki

Autorski wybór tekstów, przemówień, wywiadów oraz szkiców jednego z najwybitniejszych polskich polityków i publicystów. Tadeusz Mazowiecki jest pierwszym premierem III Rzeczpospolitej, a zarazem ostatnim premierem PRL-u. Współtworzył Unię Demokratyczną i Unię Wolności. Odegrał ogromną rolę w najnowszej historii Polski. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego. W książce znajdą się m.in. jego słynne przemówienia (jak m.in. exposé o grubej linii) oraz teksty całkowicie premierowe, nigdzie wcześniej niepublikowane. Tadeusz Mazowiecki (ur. 1927) polski polityk i publicysta. Ostatni premier PRL i pierwszy premier III Rzeczypospolitej (w latach 19891990); współtwórca i przewodniczący Unii Demokratycznej i Unii Wolności; poseł na Sejm PRL III, IV i V kadencji, poseł na Sejm RP I, II i III kadencji (w latach 19912001). Od 2010 doradca Prezydenta RP ds. polityki krajowej i międzynarodowej. Kawaler Orderu Orła Białego.