Czy Unia Europejska przetrwa rok 2024?

Dariusz Lipiński

Dla Unii Europejskiej rok 2024 jest szczególnie ważny nie tylko z powodu wyborów do Parlamentu Europejskiego (wynik wyborów jest mniej przewidywalny niż w przypadku poprzednich elekcji). Jest to też rok, w którym rozstrzygać się będą losy zaproponowanych przez Parlament Europejski (niewielką przewagą głosów, co jest w tym gremium rzadkością) zmian europejskich traktatów. Przyjęcie ich oznaczałoby koniec Unii jako wspólnoty wolnych, demokratycznych państw i zastąpienie jej autokratyczną i scentralizowaną ponadpaństwową strukturą, zdominowaną przez dwa największe państwa członkowskie: Niemcy i Francję. Dariusz Lipiński ukazuje porażającą alienację polityków europejskiego mainstreamu, a także stosowanie cenzury w imię europejskich wartości. Opowiada o stopniowym zastępowaniu idei ojców założycieli Unii Europejskiej utopijnymi i antychrześcijańskimi pomysłami, które zamiast Unię wzmocnić, prowadzą ją do autokratyzacji i rozkładu. Znakomita analiza, napisana zwięźle, dobitnie i jasno. Wyciąć, oprawić, powiesić na ścianie, brać nieuków za kark i zmuszać do przeczytania. Rafał Ziemkiewicz

Czy wiesz, kim jesteś? Przewodnik po 16 typach osobowości ID16

Jarosław Jankowski

Sprawdź, kim jesteś Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, dlaczego jeden człowiek świetnie sprawdza się w roli menedżera, inny zaś nie jest w stanie przekazać podwładnym swoich poleceń w jasny sposób i tylko wprowadza chaos? Co sprawia, że niektórzy z nas kochają wyliczenia i tabelki, inni zaś wolą improwizować i zdają się na intuicję? Czemu jedni są zwykle głośni i otwarci, inni zaś cisi i nieśmiali? Pewnie odpowiesz, że po prostu rodzimy się różni. To prawda, ale czy wiesz, że te różnice można usystematyzować, a każdego z nas przyporządkować do jednego z szesnastu typów osobowości? Zachowania i postawy niektórych ludzi wykazują niewiarygodnie duże podobieństwa, mimo że mają oni całkiem odmienne doświadczenia życiowe. Zastanawiało to wielu myślicieli na przestrzeni wieków. Przyczyny tych podobieństw trafnie wyjaśnił szwajcarski psychiatra Carl Gustav Jung. W tej książce znajdziesz test oparty na teorii Junga. Rozwiąż go, a dowiesz się, jaki jest typ Twojej osobowości. Pomoże Ci to uniknąć wielu pułapek oraz dobrze wykorzystać osobisty potencjał. Ułatwi Ci również podejmowanie decyzji dotyczących edukacji i pracy oraz budowanie zdrowych relacji z ludźmi.   Jarosław Jankowski — magister pedagogiki ukończonej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz absolwent programu Executive MBA prowadzonego przez Dominican University, Brennan School of Business. Dyrektor do spraw badań i rozwoju w międzynarodowej organizacji pozarządowej. Przedsiębiorca i działacz społeczny. Popularyzator wiedzy o typach osobowości, twórca polskiej typologii osobowości ID16

Czy Wszechświat myśli? I inne ważne pytania nauki

Sabine Hossenfelder

Szaman powiedział mi, że moja babcia wciąż żyje. Za sprawą mechaniki kwantowej. Nie żyje jedynie tu i teraz. Czy to prawda? Krótka odpowiedź brzmi: takie stwierdzenie wcale nie jest całkowicie błędne. Dlaczego? Co mechanika kwantowa ma do powiedzenia na temat zmarłych babć? O czym, do licha, jest ta książka? Mówiąc krótko: o wielkich pytaniach, które pojawiają się w naszym życiu, a na które odpowiedzi może udzielić fizyka. Od pytań o to, czy chwila teraźniejsza różni się od przeszłości i czy nasze zachowania są przewidywalne po rozterki związane z tym, czy prawa fizyki mogą wpływać na nasze decyzje i czy żyjemy we Wszechświecie, który myśli i się rozwija niezależnie od nas. Sabine Hossenfelder udowadnia nam, że fizyka to nie tylko teoretyzowanie uprawiane przez bujających w obłokach naukowców. To nasze życie codzienne, to wszystko, co istnieje we Wszechświecie, łącznie z Tobą, z samą autorką książki i z babcią dociekliwego czytelnika. Czy Wszechświat myśli? jest książką dla wszystkich, którzy nie obawiają się stawiać wielkich pytań i są gotowi zmierzyć się z wnioskami, do jakich mogą one prowadzić.

Czy Zygmunt III Waza zasłużył na niesławę?

Anna Pieńkowska, Maciej Pieńkowski

Dzieje staropolskie stanowią ważny składnik naszej tożsamości narodowej. Lata potęgi monarchii rozciągającej się „od morza do morza” przypominane są z wielkim sentymentem, lecz i z dumą. Bohaterowie wieków XV, XVI i XVII po dziś dzień stanowią dla Polaków ważny punkt odniesienia. Przez pryzmat ich dawnych osiągnięć, staramy się oceniać naszą rzeczywistość – nasze ambicje, działania i możliwości. Jednym z najważniejszych aktorów dziejów staropolskich był król Zygmunt III Waza. Monarcha panujący, najpierw w Krakowie, a potem w Warszawie, aż przez 45 lat. Cesarz Francuzów Napoleon I miał niegdyś powiedzieć, że historia to uzgodniony zestaw kłamstw. Postać króla Zygmunta III Wazy pokazuje jak bardzo trafne jest to stwierdzenie. Polski monarcha znalazł w historiografii licznych przeciwników. Zarzuca mu się wciągnięcie Rzeczpospolitej w szereg niepotrzebnych wojen, przede wszystkim ze Szwecją i Państwem Moskiewskim. Bez opamiętania wyrzuca mu się jego głęboką i otwarcie manifestowaną wiarę, mającą jakoby świadczyć o kołtuństwie i wąskich horyzontach. Ten ostatni argument pojawia się zresztą nie tylko w gronie historyków. Z jakichś powodów Zygmunt III stał się wygodnym symbolem wszystkiego tego, co w czasach I Rzeczpospolitej było złe, symbolem wszystkiego, czego Polacy powinni się wstydzić. Czy rzeczywiście pierwszy przedstawiciel dynastii Wazów na tronie polskim zasłużył na taką ocenę? Zapraszamy do lektury e-booka wydanego przez portal historyczny Histmag.org!

Czy życie seniora może być atrakcyjne? Rozważania na temat blasków i cieni życia seniora

Joanna Plak-Warecka

Wywiad rzeka, poświęcony problematyce senioralnej

Czy żyjemy w “naszej erze"?. Nowożytność jako projekt filozoficzny

Marek Kozłowski

Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki, ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […] Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. [...] zaniepokojeni ewentualnymi turbulencjami nie muszą zapinać pasów - jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi. Przewrót kopernikański 2.0

Czyhający w progu

H.P. Lovecraft

Granice świata to tylko iluzja, tuż za progiem czai się niewyobrażalna groza Ambrose Dewart, dziedzic zrujnowanej posiadłości w lasach Massachusetts, przybywa, by przywrócić jej dawną świetność. Podczas remontu odkrywa zagadkowy dokument podpisany przez swojego dziadka, zawierający złowrogie ostrzeżenie: Nie zapraszaj tego, który czai się na progu!. Zaintrygowany, zagłębia się w mroczne tajemnice rodzinnej przeszłości. Śledztwo prowadzi go do wstrząsającego odkrycia poza naszym wymiarem egzystują złowrogie starożytne istoty, zdolne do przekraczania granic czasu i przestrzeni, które cierpliwie czekają, by zostać wezwane do naszego świata Mistrz makabry, jak często nazywano Lovecrafta, spadkobierca tradycji Edgara Allana Poego, pozostawił po sobie wiele notatek i niedokończonych utworów, a August Derleth podjął się trudnego dzieła połączenia tych fragmentów w całość, tworząc ze znanych wątków nowe i mrożące krew w żyłach historie. Czyhający w progu jest najsłynniejszą z nich. Lovecraft, najwybitniejszy twórca dwudziestowiecznej literatury grozy, jako pierwszy odkrył, że prawdziwy horror pochodzi z nieznanego z tego, co kryje się poza granicami naszej percepcji. Stephen King

Czyim ja żyłem życiem

Andrzej Mularczyk

Książka autora serii "Sami swoi". Zbiór opowiadań poświęconych wojennej oraz powojennej historii Polski i ludziom, którzy musieli zmierzyć się z tragicznymi realiami. Teksty dotykają tematów istotnych oraz ponadczasowych, traktując o wierze, patriotyźmie czy miłości. Wszystkie wskazują także na potęgę ludzkiej pamięci oraz tragizm, który każe wciąż od nowa przeżywać minione wydarzenia oraz rozdrapywać zadawnione rany.

"Czyim to jestem wymysłem?" Ja - niedokończony projekt. Poezje

Stanisław Wyspiański

Wyspiański nie był poetą i równocześnie był poetą we wszystkim, co robił. Gdy tworzył swoje dramaty i projektował dla nich teatr, gdy komponował witraże i snuł fantazje architektoniczne o wzgórzu wawelskim. Był nim także wtedy, gdy pisał listy i eseje –to z nich głównie pochodzą teksty składające się na ten niewielki wybór. Poetyckie fragmenty przypominają Wyspiańskiego kameralnego i refleksyjnego; tworzą najbardziej osobiste przesłanie artysty: pod ściszoną tonacją pulsuje dramatyczne napięcie, pod ironią skrywa się rozpacz. Najlepiej pozwalają zrozumieć ten liryczny autoportret: „jakimś poematem wydaje mi się życie moje […], ale wciąż drżę, że ten poemat się nagle rozerwie…, że przepadnie niedokończony”… Teksty Wyspiańskiego komentują historycy literatury i artyści teatru, podejmując próbę odpowiedzi na ponawiane od stulecia pytanie: czym jest fenomen Wyspiańskiego. Geniusz to, grafoman czy jeden z wielu modernistycznych artystów? Magdalena Popiel

Czyja wina?. Obrazek w jednym akcie

Henryk Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz to nie tylko autor niezapomnianych powieści i nowel, lecz także twórca sztuk scenicznych. Laureat literackiej Nagrody Nobla był także świetnym dramaturgiem. Czyja wina? to kameralna sztuka obyczajowa, która została opublikowana drukiem w 1880 r. Ukazuje spotkanie po latach dwojga znajomych Jadwigi Karłowieckiej i Leona, obecnie sławnego malarza. Kiedyś łączyło ich gorące uczucie. Teraz w rozmowie wracają do tych chwil z przeszłości, które zniszczyły ich miłość i rozdzieliły ich na zawsze. Karłowiecka mówi: W życiu nawet mężczyzna musi się czegoś trzymać, a ja, słaba kobieta, jestem jak łódka bez steru, bez wiosła i bez światła, do którego bym zmierzać mogła. A serce wyrywa się do szczęścia. Chciejcie wy zrozumieć, że kobieta musi być kochaną i musi kochać kogokolwiek w świecie; inaczej, w braku prawdziwej miłości, chwyta za pierwszy lepszy jej pozór, za pierwszy lepszy cień....

Czym będę?

Władysław Bełza

Władysław Bełza Czym będę? Katechizm polskiego dziecka Nieraz, gdy sobie W kątku usiędę, To myślę o tym, Czym też ja będę? Trudno się zawsze Trzymać mamusi, Bo każdy człowiek Czymsiś być musi. Więc może będę Dzielnym ułanem, Lub w cichej wiosce Skromnym plebanem. Może też inną Pójdę kolejką: Będę malarzem Jak nasz Mate... Władysław Bełza Ur. 17 października 1847 w Warszawie Zm. 29 stycznia 1913 we Lwowie Najważniejsze dzieła: Katechizm polskiego dziecka (Kto Ty jesteś? - Polak mały), Podarek dla grzecznych dzieci (1867), Abecadlnik w wierszykach dla polskich dzieci (1869), Upominek dla młodzi polskiej na pamiątkę trzechsetnej rocznicy Unii Lubelskiej (1869); zbiory wierszy: Z wiosny (1868), Pieśni liryczne (1868), Z doli i niedoli (1869); poemat Zamek grójecki. Pseudonimy: Władysław Piast, Władysław Ostrowski. Działacz kulturalny i autor wierszy dla dzieci i młodzieży propagujących uproszczoną, lecz dobitną wersję polskiego nacjonalizmu i katolickiej religijności. Po ukończeniu gimnazjum przez rok uczył się w szkole oficerskiej w Kazaniu i mimo że myśl o mundurze porzucił, w swej późniejszej pracy literackiej, publicystycznej i oświatowej zachował styl wojskowy. Krótkie wersy, dokładne (często gramatyczne) rymy i skłonność do rymów męskich znaczących końcówki wersów jednosylabowymi wyrazami - to cechy nadające jego twórczości rymotwórczej styl pobudki, wojskowej piosenki czy wierszowanego regulaminu. Jego wiersze dla dzieci nie mają pomóc czytelnikom w obserwacji złożoności świata, lecz stanowią zbiór zasad do zapamiętania i wykonania bez zbędnych refleksji. Bełza był ideowym spadkobiercą drugorzędnych romantyków - osobiście znał i czerpał inspiracje od Wincentego Pola i Bohdana Zaleskiego, literacko pozostawał w kręgu zakreślonym przez Psalmy przyszłości Zygmunta Krasińskiego. Poświęcił się utrwalaniem polskości w rudymentarnej formie w celu zapobieżenia wynarodowieniu przez zaborców. Studiował literaturę w Szkole Głównej w Warszawie; od 1869 r. działał w Poznaniu, gdzie był współzałożycielem "Tygodnika Wielkopolskiego" oraz pisma dla dzieci "Promyk", a także współtwórcą teatru polskiego. W 1871 r. z powodu swojej aktywności został wydalony z zaboru pruskiego. Rok później osiadł we Lwowie, gdzie redagował pisemko "Towarzysz Pilnych Dzieci" (od 1876), był współzałożycielem Koła Literacko-Artystycznego (1880) oraz - wraz z Józefem Ignacym Kraszewskim - Macierzy Polskiej (1882), stowarzyszenia zajmującego się szerzeniem oświaty za pomocą wydawnictw popularnych (do 1914 r. wydało ono 1,5 mln. egzemplarzy i blisko 200 tytułów). Bełza przyczynił się także do założenia Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza we Lwowie, był autorem gawęd o Mickiewiczu i epoce romantyzmu, opowiastek o wybranych wydarzeniach z historii Polski oraz bardzo popularnego wyboru utworów literackich - Antologii polskiej (1880). Od 1882 r. pracował w Ossolineum, zajmując się działem czytelni dla młodzieży oraz wydawnictwem książek szkolnych. Od lat 70. do schyłku XIX w. związany z uzdrowiskiem w Iwoniczu-Zdroju, był autorem pierwszego przewodnika krajoznawczo-turystycznego po tych okolicach oraz animatorem miejscowego życia kulturalnego i towarzyskiego. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czym jest poezja

Andrzej Sosnowski

Andrzej Sosnowski Życie na Korei Czym jest poezja Zapewne nie jest strategią przetrwania, ani sposobem na życie. Twój upór jest śmieszny, kiedy wspominasz zaklęte jeziora, szumiące bory i głuche jaskinie, w których głos idzie echem i pewnie trwa wieki. Groty Sybilli? Ważne są liście i jeszcze chyba rym głos los, bo głosy prą na świat i losy właśnie liściom powierzają mia... Andrzej Sosnowski ur. 29 maja 1959 Najważniejsze dzieła: Życie na Korei (1992), Stancje (1998), Po tęczy (2007), Najryzykowniej (2007), Sylwetki i cienie (2012) Poeta, eseista i tłumacz. Przekładał dzieła takich autorów jak Ezra Pound, John Ashbery, Elizabeth Bishop, John Cage, Ronald Firbank, czy Harry Mathews. Laureat Nagrody Poetyckiej Silesius i Nagrody Osobnej - specjalnego wyróżnienia Nagrody Literackiej Gdynia, nominowany także do Nagrody Literackiej Nike. W swojej poezji odwołuje się do tradycji literatury anglosaskiej, pisząc erudycyjne, skomplikowane wiersze, niekiedy oparte o ukryte reguły konstrukcyjne w stylu Raymonda Roussela, kiedy indziej iskrzące się od ironii. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czym mógłby być

Piotr Sommer

Piotr Sommer Pamiątki po nas Czym mógłby być Wiersz musi być tym, czym jest. Nie powinien udawać poematu ani zastępcy naczelnika powiatu, ani sklepowej, która ma okres. Nie powinien wyrażać ducha czasu ani go nie wyrażać, nie powinien być dokumentem, ani nim... Piotr Sommer ur. 13 kwietnia 1948 Najważniejsze dzieła: W krześle (1977), Pamiątki po nas (1980), Po stykach (2005), Dni i noce (2009) Poeta, eseista, tłumacz. Autor kilkunastu tomów poetyckich i krytycznoliterackich, redaktor wielu ważnych antologii, autor wierszy dla dzieci. Otrzymał m.in. Nagrodę Literacką im. Barbary Sadowskiej w 1988, Nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1988) i Wrocławską Nagrodą Poetycką Silesius za całokształt twórczości (2010). Redaktor Literatury na Świecie. Tłumacz autorów nowojorskiej awangardy oraz poetów irlandzkich. W własnych tekstach skupiony na detalu, który miałby się przyczynić do debalonizacji polskiej poezji. Jego wiersze, mimo lakonicznej zwykle formy, sprawiają wrażenie konwersacyjnych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czym nakarmiliśmy mantykorę

Talia Lakshmi Kolluri

Jakie historie opowiedziałyby nam zwierzęta, gdyby potrafiły mówić? Czym nakarmiliśmy mantykorę to zbiór dziewięciu poruszających, inspirowanych prawdziwymi wydarzeniami, historii zwierząt. Talia Lakshmi Kolluri oddaje głos istotom, których problemy okazują się znacznie bliższe ludzkim, niż moglibyśmy się spodziewać. Akcja opowiadań zabiera czytelnika między innymi w duszne okolice Zatoki Bengalskiej i mroźne okolice kręgu polarnego, pozwala doświadczyć mroków głębin oceanu i prażącego słońca Azji Środkowej. Snując opowieści o najróżniejszych stworzeniach od gołębicy, poprzez osiołka, tygrysicę czy niedźwiedzia, aż po wieloryba Talia Lakshmi Kolluri prezentuje ich radości i obawy, a tym samym skłania do refleksji nad tym, jak wielki wpływ na ich życie mają ludzie.

Czym są leki uspokajające i jakie mają wskazania w Psychiatrii?

Bartosz Łoza, Olga Łoza

Termin leki uspokajające, mimo że jest często stosowany, nie ma odniesienia do pojedynczej klasy środków psychofarmakologicznych. Leki te są wyróżnione raczej poprzez cel ich stosowania, tj. interwencyjne podawanie, aby szybciej zredukować lęk, napięcie czy zaburzenia myślenia powodujące dezorganizację zachowania. Spotyka się szerokie czy skrajne definicje tych leków – od takich, które praktycznie łączą je ze środkami nasennymi, do leków działających wybiórczo, usuwających tylko dezorganizację i napięcie, a równocześnie usprawniających w myśleniu i działaniu. W tego typu interwencyjnych działaniach są wykorzystywane takie środki, jak: neuroleptyki (np. promazyna, haloperydol), leki przeciwhistaminowe (np. hydroksyzyna) czy środki GABA-ergiczne (np. benzodiazepiny). Chociaż leki te są stosowane z reguły w bardzo trudnych klinicznie okolicznościach, wykazują się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem przy doraźnym czy krótkotrwałym podawaniu.

Czynić postęp w prawie. Księga jubileuszowa dedykowana Profesor Birucie Lewaszkiewicz-Petrykowskiej

Wojciech Robaczyński

Założeniem merytorycznym księgi jubileuszowej dedykowanej Pani Profesor Birucie Lewaszkiewicz-Petrykowskiej było ujęcie w formie opracowań naukowych zasadniczych kierunków przemian charakterystycznych dla prawa cywilnego na początku XXI wieku. Podjęta tematyka, zgrupowana w trzech częściach, nawiązuje do najważniejszych zagadnień prawa cywilnego i odzwierciedla główne obszary zainteresowań badawczych oraz aktywności prawniczej Jubilatki. Część pierwsza publikacji poświęcona jest problematyce czynności prawnych, w drugiej omawiane są różne aspekty odpowiedzialności cywilnej, zaś trzecia obejmuje tematykę interdyscyplinarną, obrazującą powiązania prawa cywilnego z innymi gałęziami prawa, w tym z prawem konstytucyjnym, bliskim Pani Profesor ze względu na okres Jej służby sędziowskiej w Trybunale Konstytucyjnym. W każdej dziedzinie, która stała się przedmiotem zainteresowań naukowych Pani Profesor Biruty Lewaszkiewicz-Petrykowskiej, dba Ona o harmonijny rozwój myśli teoretycznej i orzeczniczej. Jeśli zaś przywołamy jeszcze olbrzymie zasługi Jubilatki na polu akademickiej dydaktyki prawniczej, możemy powiedzieć, że z pewnością jest osobą, która „czyni postęp w prawie” - co odzwierciedla tytuł publikacji. Wojciech Robaczyński (redaktor tomu)