Hippiasz Mniejszy

Platon

Ten dialog Platona ma za temat odczyt popisowy Hippiasza, który stanowiła pochwała bohaterów homeryckich; temat przystępny dla publiczności, bo na Iliadzie i Odysei uczył się ówczesny Grek w szkole czytać i oceniać ludzi i stosunki. Temat modny i narodowy. Każdego z trzech wybitnych bohaterów epopei ojczystych pochwalił prelegent innym przydomkiem a przeciwstawił prostoduszny i szczery typ Achillesa fałszywemu i chytremu typowi Odyseusza. Pierwszeństwo przyznał Achillesowi. Dla Sokratesa sprawa się nie kończy na pochwale lub naganie jednostkowej. Spróbuje sięgnąć w głąb, dojść na jakiej zasadzie oparta była pochwała i przyjrzeć się, co z tej zasady wyniknie. Na dnie ocen Hippiasza leżał kult mocy, sprawności życiowej, kult nieobcy Sokratesowi i Platonowi. Konsekwencją jednak tego kultu są oceny sprzeczne z jakimś zakorzenionym poczuciem, którego się ani Sokrates wyzbywać nie myślał, ani Hippiasz nie miał odwagi zapierać się go otwarcie. Chcąc pozostać przy starych ocenach w poszczególnych wypadkach, Platon rozszerzył pojęcie sprawności życiowej, wliczając do życia i życie zagrobowe, biorąc w rachubę, oprócz praw, kar i nagród ludzkich, prawa, kary i nagrody pozaziemskie. Rozwija ten tok myśli w dialogu pod tytułem Gorgjasz; w Hippjaszu Mniejszym ogranicza się do tego, żeby w kłopot wprowadzić przeciwnika, który oceny swoje opiera na czysto ziemskim, doczesnym, ludzkim pojmowaniu sprawności życiowej. Zobacz, powiada Platon niejako, do czego dochodzimy i co nas czeka, jeżeli lepszym nazwiemy mądrzejszego w znaczeniu doczesnym, sprytniejszego, lepiej przystosowanego życiowo do danych warunków. Chwalić będziemy musieli wówczas wszelkie sprytne łotrostwo wbrew poczuciom, które jeden z nas ma, a drugi je udaje dla przyzwoitości. Tłumaczył Władysław Witwicki.

Hippolytos uwieńczony

Eurypides

Eurypides Hippolytos uwieńczony tłum. Jan Kasprowicz ISBN 978-83-288-2225-2 OSOBY DRAMATU: * Afrodyte, bogini miłości * Hippolytos, syn Tezeusa i Amazonki Antiopy * Służba * Chór kobiet trojzeńskich * Piastunka * Fedra, małżonka Tezeusza, córka Minosa, króla Krety * Tezeusz, król Aten, syn Ajgajosa (Egeusa) * Poseł * Artemis, bogini łowów Rzecz dzieje się w mieście Trojzenie przed pałacem króla Pitteusza. / Na scenie jawi się / AFRODYTE Me imię na n... Eurypides Ur. ok. 480 p.n.e. na Salaminie Zm. 406 p.n.e. w Pelli, stolicy Macedonii Najważniejsze dzieła: Alkestis, Medea, Trojanki, Ifigenia w Taurydzie, Ifigenia w Aulidzie, Bachantki, Cyklop (gr. ) Dramatopisarz ateński, uważany za jednego z najwybitniejszych dramaturgów starożytnej Grecji. Z ponad 90 dzieł do naszych czasów przetrwało w całości 18, z innych pozostały tylko fragmenty. Charakterystyczną cechą jego twórczości było ukazanie mitologicznych bohaterów jako zwykłych ludzi postawionych w niezwykłych, tragicznych sytuacjach życiowych. Przypisuje się mu wielki wpływ na kierunek rozwoju teatru europejskiego, jako że podstawą fabuły swoich sztuk uczynił splot namiętności bohaterów, ich miłości i nienawiści, powodujących, że ich działania prowadzą do nieuchronnej klęski. W swoich dziełach Eurypides ujmował się za pokrzywdzonymi, zwracał uwagę na los kobiet, a poglądy wygłaszane przez bohaterki jego sztuk mogły szokować ówczesną konserwatywną opinię publiczną. Eurypides jest też autorem Cyklopa, jedynego zachowanego do dziś dramatu satyrowego (wczesnej odmiany komedii, w której komizm pojawiał się dzięki chórowi satyrów, wywodzącemu się z obrzędów ku czci Dionizosa). Sam autor kilkakrotnie został opisany w komediach, m.in. występuje jako jedna z postaci w trzech komediach Arystofanesa. Ostatnim, wydanym już po śmierci pisarza dziełem były Bachantki. Eurypides zmarł na dworze króla Macedonii, Archelaosa I, w Pelli. Dramatopisarz żył w czasach, gdy jego rodzinne miasto prowadziło wojnę ze Spartą i nawiązywał do tego w swojej twórczości, nie dożył jednak klęski. Plutarch podaje, że Ateńczycy po przegranej bitwie ze Spartanami byli zmuszeni wymieniać teksty sztuk Eurypidesa na wodę i żywność i że Spartanie zrezygnowali ze zburzenia Aten, ponieważ były one ojczyzną tego dramatopisarza. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Hippolytos uwieńczony

Eurypides

Bogini miłości Afrodyta mści się na Hippolytosie, który jest czcicielem dziewiczej bogini Artemidy. Bogini sprawia, że w Hippolytosie zakochuje się jego własna macocha Fedra. Fedra stara się zdusić w sobie to uczucie, lecz gdy wychodzi ono na jaw, kobieta popełnia samobójstwo. Tezeusz, ojciec Hippolytosa, zastaje w domu martwą żonę oraz jej list, fałszywie oskarżający syna o gwałt. Ten przeklina więc syna, wykorzystując jedno życzenie, które obiecał mu spełnić Posejdon.

Hippolytos uwieńczony

Eurypides

Hippolytos uwieńczony to dramat Eurypidesa, największego obok Ajschylosa i Sofoklesa tragika starożytnej Grecji.   Tragedia opowiada historię miłości Fedry do jej pasierba Hipolita, oraz o okrutnej zemście jaką zgotowała Fedra, gdy jej uczucie zostało upublicznione.  

Hira Singhs Tale. When India Came to Fight in Flanders

Talbot Mundy

This story continues the picturesque and interesting novels of Munda about Raj and the inhabitants of the Indian subcontinent. If you like to read the British thriller of the early 1900s, you will surely be content with this novel. As you read it, you will understand how Mundi relates to the ancient world of harlots, Greeks, Romans and Cleopatra.

Hirszfeldowie. Zrozumieć krew

Urszula Glensk

Hirszfeldowie mieli kilka wspólnych cech – byli nadzwyczajnie zdolni, pracowici i stabilni. Ale ich życie wciąż ulegało dewastacji. Przetoczyły się przez nie dwie wojny, Holokaust i stalinizm, dobrobyt i getto, kariera i dyskryminacja.  Wierzyli w medycynę. Odkrywanie szczepień i antybiotyków, grup krwi i procesów dziedziczenia to wszystko przypadło na lata ich aktywnej działalności naukowej i lekarskiej.  Mieli w tym swój udział.  Każdy człowiek ma grupę krwi. Jej nazwę zaproponował ponad wiek temu Ludwik Hirszfeld.    

His Back Against the Wall

Max Brand

Bad News for Bad Men is an excellent classic story by the incomparable Max Brand (Frederick Faust). Great read with Maxs leading off to unexpected places with characters you come to know personally. Max leads the reader to characters bigger than life, they come to life as people we wish we knew personally. People who deal with life by taking an active part instead of just observing as it passes by. Brand along with Zane Grey and Louis LAmour form the holy trinity of western writers. If youve read the other two and not Brand, then youre not experiencing everything the western can be. Highly recommended, especially for those who love the Old Western genre!

His Fight for a Pardon

Max Brand

One of many recommended westerns by this prolific author. Frederick Schiller Faust (May 29, 1892 May 12, 1944) was an American author known primarily for his thoughtful and literary westerns under the pen name Max Brand. In this short story told in the first person, Leon Porfilo, an outlaw of poor beginnings and lowly ancestry, goes up against Jeffrey Dinsmore, a gentleman outlaw born of the privileged class, in an attempt to clear his name and gain a pardon. In His Fight for a Pardon Max Brand depicts the power of the press to shape public opinion. Experience the West as only Max Brand could write it!

His Last Bow. Illustrated edition

Arthur Conan Doyle

Illustrated edition with almost 40 original illustrations by Alfred Gilbert, Gilbert Holiday, Sidney Paget, Walter Paget and Arthur Twidle. His Last Bow (also known as The Reminiscence of Sherlock Holmes) contains eight stories by Arthur Conan Doyle, including the titular short story, His Last Bow. An Epilogue of Sherlock Holmes. Edition contains a brief preface, by John H. Watson, M.D., that assures readers that as of the date of publication, Holmes is long retired from his profession of detective but is still alive and well, albeit suffering from a touch of rheumatism.

His Name His Fortune

Max Brand

Max Brand (1892-1944) is the best-known pen name of widely acclaimed author Frederick Faust, creator of Destry, Dr. Kildare, and other beloved fictional characters. Orphaned at an early age, Faust studied at the University of California, Berkeley. He became one of the most prolific writers of our time but abandoned writing at age fifty-one to become a war correspondent in World War II, where he was killed while serving in Italy. This is one of his work. The plot is well constructed with well drawn subsidiary characters and provides a number of interesting twists.

Histerie rodzinne

Izabela Pietrzyk

W tej rodzinie nie ma miejsca na nudę! Nowa, prześmieszna powieść Izabeli Pietrzyk!Trzydziestoośmioletnia Wiktoria kończy związek z hojnym, lecz agresywnym partnerem. Ma nadzieję, że wraca do otoczenia, które wręcz kipi od miłujących się istot. Czy aby na pewno?Układając swe życie od nowa, dochodzi do niezbyt odkrywczego wniosku, że dziwny jest ten świat, a ludzie na nim jeszcze dziwniejsi. Próbuje odbudować relacje z pełną nietuzinkowych charakterków rodziną: gderającą matką, wiecznie obrażonym ojcem, nieustannie kłócącym się nastoletnim rodzeństwem oraz dobroduszną Melą starszą siostrą, która robi co może, by zapanować nad całym tym hardym stadłem. Jakby tego było mało, kalendarz nieuchronnie odmierza czas dzielący Wiktorię od spotkania z przebywającym chwilowo na morzu szwagrem twardym, silnym, skończenie mądrym mężczyzną, który nigdy jej nie lubił i z pewnością zrobi wszystko, aby pozbyć się ze swojego domu miękkiej, słabej, nieskończenie głupiej baby.Na szczęście jest też wizja lepszego jutra. Oparta głównie na słodkich siedmiolatkach oraz sikającym wszędzie szczeniaku labradora, bo zdaje się, że w tym oszalałym świecie już chyba tylko dzieciom i psom można ufać. Każdy dzień upewnia w przekonaniu, iż normalni faceci podzielili los pterodaktyli i trzeba bardzo uważać, kogo wpuszczamy do własnych biografii A jeśli dodać do tego swaty i intrygi zrzędzącej matki? Dramat! Niestety, wszystko wskazuje na to, że kobiety same są temu winne i to one stworzyły potwora Ale czy aby na pewno?Izabela Pietrzyk (ur. 1966) mieszka w Szczecinie, jest filologiem, wykłada język rosyjski na Uniwersytecie Szczecińskim. Publikowała teksty naukowe z dziedziny językoznawstwa. Jest autorką świetnie przyjętych powieści Babskie gadanie i Wieczór panieński.

Histeryjki o May

Monika Mostowik

Gdzie leży prawda? Zwykle gdzieś pośrodku. Czy czyjeś życie można zamknąć w skończonej, ostatecznej opowieści? Utwór Moniki Mostowiak pokazuje, że te same wydarzenia, w zależności od perspektywy, przyjmują zupełnie różne zabarwienie. W serii miniaturek utrzymanych w duchu purnonsensu czytelnik dostaje wgląd w świat May. Kobieta przeżywa rozterki w małżeństwie, angażuje się w historie miłosne, jej ciało walczy z chorobami. Oprócz samej bohaterki, wydarzenia komentują także jej mąż oraz mocno zarysowana narratorka. Autorka była w 2004 r. stypendystką Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka za projekt "Urodziny". Dla miłośników literackiej zabawy z konwencją (w stylu Krzysztofa Vargi) oraz tzw. literatury kobiecej (w duchu pisarstwa Manueli Gretkowskiej).

Historia

Mariusz Grzebalski

Mariusz Grzebalski Drugie dotknięcie Historia Ciężkie musi być życie sprzedawcy samochodów. Wciąż ta sama mowa o najtańszym kredycie, o pakiecie ubezpieczeń w cenie sprzedaży. Uśmiech przyklejony do twarzy niczym wąs dorysowany Giocondzie. Patrzę na niego, kiedy wraca ze sklepu z bulkami i mlekiem w foliowej siatce. Jego smutny pies po... Mariusz Grzebalski ur. 1969 Najważniejsze dzieła: Negatyw (1994), Ulica Gnostycka (1997), Drugie dotknięcie (2001), Człowiek, który biegnie przez las (2006), W innych okolicznościach (2013) Poeta i prozaik, autor ośmiu tomów poetyckich. Pracuje jako redaktor w Wydawnictwie WBPiCAK, zajmując się wydawaną tam serią poetycką. Wcześniej był redaktorem naczelnym Ogólnopolskiego Dwutygodnika Literackiego Nowy Nurt oraz redaktorem artzina Już Jest Jutro". W 2001 roku ukazał się wybór jego wierszy w przekładzie na język niemiecki w tomie pt. Graffiti. Za sprawą debiutu w 1994 roku zaliczany jest do pokolenia bruLionu, z którym dzieli niechęć do patosu, opieranie swojej twórczości na obserwacji zjawisk życia codziennego oraz zwrot ku detalowi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Historia

Krzysztof Kamil Baczyński

Hi­sto­ria Ar­ke­bu­zy dy­mią­ce jesz­cze wi­dzę,  jak­by to wczo­raj u gło­wic lont spło­nął  i ka­no­nier jesz­cze rę­kę trzy­mał,  gdzie dziś wy­ra­sta liść zie­lo­ny.  W błę­ki­cie po­wie­trza jesz­cze te miej­sca pu­ste,  gdzie brak dło­ni i ra­pie­rów śpie­wu,  gdzie te­raz dzba­ny wrzą­ce jak usta  peł­ne, ki­pią­ce od gnie­wu.  Ach, puł­ki ko­lo­ro­we, ki­ty u cza­ka,  po­że­gna­nia wiot­kie jak mo­tyl świ­tu  i rzęs trze­pot, śpiew pta­ka,  po­że­gnal­ne­go pta­ka w ogro­dzie.  Nie to, że ma­rzyć, bo ma­rzyć krew,  to krew ta sa­ma spod ki­ty czy heł­mu.  Czas tyl­ko war­czy jak lew  prze­cią­ga­jąc ob­ło­ków weł­ną. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Historia Asasynów zaczerpnięta ze źródeł orientalnych

Joseph von Hammer-Purgstall

"Historia Asasynów zaczerpnięta ze źródeł orientalnych" - Joseph von Hammer-Purgstall. Ta fascynująca książka odsłania dzieje jednej z najbardziej intrygujących grup w historii średniowiecza - tajemniczego bractwa asasynów. Joseph von Hammer-Purgstall, korzystając z bogactwa wschodnich źródeł, kreśli obraz ich narodzin, działalności i upadku, ukazując ich nieprzewidywalny wpływ na politykę i społeczeństwa świata islamu. Autor, ceniony badacz Bliskiego Wschodu, wnikliwie analizuje strukturę organizacji, jej cele oraz metody działania. Dzięki rzetelnej pracy opartej na historycznych dokumentach i opowieściach, książka pozwala lepiej zrozumieć, jak niewielka grupa była w stanie wpłynąć na losy ówczesnych mocarstw. "Historia Asasynów" to nie tylko szczegółowe opracowanie historyczne, ale także pełna napięcia opowieść o intrygach, ideologiach i sekretnych mechanizmach władzy. Ta publikacja to nieodzowna lektura dla miłośników historii, szczególnie tych zainteresowanych średniowiecznym Wschodem i fenomenem tajnych organizacji.

Historia Attyli i jego następców aż do usadowienia się Węgrów w Europie tom I

Amédée Thierry

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Attyla (łac. Attila z goc. dosłownie Mały ojciec, Ojczulek), zwany też Biczem Bożym (ur. 406, zm. 453) władca Hunów w latach 445-453. Razem ze swoim bratem Bledą stworzył imperium, które sięgało od Danii po Bałkany i od Renu aż do Morza Kaspijskiego. Attyla urodził się w 406, jako syn Mundzuka. Razem ze swym starszym bratem Bledą odziedziczył tron po stryju Ruasie. Po objęciu władzy nad plemieniem rezydował w okolicy Tokaju w górnych Węgrzech. W roku 441 spustoszył Mezję, Ilirię i Trację. W 445 w trakcie polowania zabił swego brata Bledę, z którym dotychczas dzielił przywództwo nad Hunami, myląc go z niedźwiedziem. W 447 najechał Cesarstwo Wschodniorzymskie i zmusił cesarza Teodozjusza II do jednorazowego trybutu w wysokości 6000 funtów złota, potroił też wówczas do 2100 rzymskich funtów złota płaconą przez cesarstwo coroczną daninę. Jednym z zarzutów wobec Rzymian było zbezczeszczenie przez biskupa z Margus królewskich grobów Hunów na północ od Dunaju. Attyla chciał poślubić Honorię, siostrę cesarza Walentyniana III. Kiedy zabiegi wodza Hunów o jej rękę zostały odrzucone (450), przeprawił się przez Ren na zamieszkane przez Franków tereny Cesarstwa Zachodniorzymskiego i zburzył wiele miast frankijskich, między innymi Metz. Oblegał też Orlean, ale zachodniorzymski wódz Aecjusz Flawiusz odparł go spod miasta. Na Polach Katalaunijskich między Troyes a Metzem doszło do krwawej bitwy pomiędzy wojskami Attyli a Wizygotami, Burgundami, Frankami i Rzymianami. Hunowie zostali pokonani. Attyla cofnął się, ale w następnym roku (452) najechał północną Italię. Zburzył m.in. Akwileję, głód i panująca wśród Hunów zaraza skłoniły go jednakże do zaprzestania najazdu. W 453 Attyla zmarł z powodu krwotoku z nosa, kiedy krew zalała mu płuca, podczas gdy sam monarcha był kompletnie bezwładny z powodu nadmiernej ilości spożytego alkoholu. Zabawa Hunów odbywała się z okazji zawarcia małżeństwa Attyli z Ildico, jego ostatnią żoną. Synowie Attyli podzielili państwo między siebie, co doprowadziło do jego dezorganizacji i rozpadu. Według innych źródeł, Attyla zmarł w wyniku przepicia na własnym ślubie lub zmarł we własnym łóżku w wyniku otrucia. W 454 Gepidzi rozbili Hunów w bitwie nad rzeką Nedao. Ich resztki uszły na wschód. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Attyla)