Ostatni z Nieczujów. Mąż szalony, tom 5 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Murdelio, tom 4 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Pierwsza wyprawa pana Marcina, tom 7 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni z Nieczujów. Swaty na Rusi, tom 3 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Ostatni zjadacz grzechu

Francine Rivers

Wszystko, co tak naprawdę liczy się dla Cadi Forbes, to znalezienie tego jedynego człowieka, który mógłby uwolnić ją od grzechu, pustoszącego jej dni i noce... grzechu, który ograbił ją z miłości matki i sprawił, że zapragnęła uciec od życia i jego okrutnej sprawiedliwości.   Wie, że jest to zakazane, a robiąc to sprowadzi na siebie przekleństwo. Jednak coś, co tkwi gdzieś głęboko w niej, pomimo wszystkich złowieszczych ostrzeżeń, instynktownie popycha ją do tego, by odszukać „zjadacza grzechu”.   Zanim ich podróż dobiegnie końca Cadi i „zjadacz grzechu” muszą spotkać się ze sobą twarzą twarz oraz z Tym, który zażąda od nich wszystkiego w zamian za uzyskanie odpowiedzi, jakich poszukują.   "Ostatni zjadacz grzechu" to doskonałe połączenie realistycznych bohaterów, dokładności historycznej i tajemnicy. Historia trzymająca w napięciu. Bardzo dobrze napisana. Zdecydowanie nie jednowymiarowa. Wyzwala różne emocje. Ale poza ciekawą fabuła, co ważniejsze, ta książka naprawdę otworzyła mi umysł i duszę do prawdziwego znaczenia przebaczania. Jeśli szukasz wielkiej historii, która jest w stanie wywołać wiarę i dobroć, przeczytaj tę książkę! Gorąco polecam Edyta (Bogulandia)   Na podstawie powieści reżyser Michael London nakręcił film "The Last Sin Eater"

Ostatnia batalia

C.J. Tudor

Kiedy zima wkracza do Deadhart, budzą się stare koszmary W małym miasteczku na Alasce znaleziono ciało chłopca pozbawione krwi. Brutalne morderstwo przerażająco przypomina zbrodnię sprzed dwudziestu pięciu lat. Na miejsce przybywa detektyw Barbara Atkins, by wspomóc śledztwo prowadzone przez szeryfa Jensena Tuckera tego samego, który przed laty zajmował się pierwszym dochodzeniem. Mieszkańcy Deadhart nie mają wątpliwości, kto stoi za zbrodnią: winny ma być jeden z członków kolonii wampirów, żyjących w opuszczonej osadzie górniczej ukrytej w górach. Społeczność żąda eksterminacji kolonii. Dowody okazują się nieprzekonujące, a świadkowie kłamią. Gdy detektywi zagłębiają się w mroczną historię Deadhart, odkrywają szereg sekretów, które miały pozostać zapomniane. Śnieg pada coraz gęściej, noce stają się dłuższe, a kolejne dziecko znika bez śladu. Barbara i Jensen odnajdują szczątki. Czasu jest coraz mniej. Czy tropią bezwzględnego mordercę, czy krwiożerczego potwora? I który z nich okaże się bardziej niebezpieczny? POCHWAŁY DLA C. J. TUDOR Jeśli lubicie moje książki, ta wam się spodoba. STEPHEN KING Przerażający, mrożący krew w żyłach dreszczowiec mistrzyni makabry. C. J. Tudor to lektura obowiązkowa dla każdego. CHRIS WHITAKER Najbardziej szalony thriller roku, czyli trzy thrillery w jednym. Zapnijcie pasy. LINWOOD BARCLAY Wyjątkowy thriller. Pisarka u szczytu swoich możliwości. CLAIRE DOUGLAS C. J. Tudor jest niesamowita. Nie mogę się doczekać, co jeszcze napisze. HARLAN COBEN Niektórzy pisarze mają to coś, a inni nie mają. C. J. Tudor ma tego mnóstwo. LEE CHILD Powieść trzymająca w napięciu, mrożąca krew w żyłach i nastrojowa. J.P. DELANEY Jej książki sprawiają, że czytelnik nie może się od nich oderwać, a jednocześnie chciałby je zakopać głęboko pod ziemią, by zniknęły na zawsze. Zajmująca, niepokojąca lektura. SUNDAY EXPRESS C.J. Tudor już w młodości pokochała książki, zwłaszcza mroczne i makabryczne. Kiedy jej rówieśnicy czytali Judy Blume, ona pochłaniała powieści Stephena Kinga i Jamesa Herberta. Na przestrzeni lat imała się różnych zajęć. Pracowała jako dziennikarka, scenarzystka radiowa, prezenterka telewizyjna i copywriterka, wyprowadzała psy na spacer, czytała listy dialogowe w filmach. Jest autorką bestsellerów powieści Kredziarz, Zniknięcie Annie Thorne, Inni ludzie, Płonące dziewczyny i Debit. Prawa do ich ekranizacji zostały zakupione przez telewizję, a Płonące dziewczyny stały się podstawą serialu telewizyjnego z udziałem Samanthy Morton i Ruperta Gravesa. C. J. Tudor jest również autorką zbioru opowiadań Spojrzenie w mrok. Jedenaście odcieni makabry.

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Ostatnia brygada„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Andrzej Dowmunt, który zdobył duży majątek w Afryce, powraca do kraju, by swój kapitał zainwestować w ojczyźnie. Ku swemu zaskoczeniu spostrzega, że polskie elity nie dbają o los odrodzonego państwa i jego gospodarki, a jedynie o swój prywatny interes. Mimo oporów Andrzej stopniowo staje się częścią zepsutych elit i prowadzi puste życie.

Ostatnia brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Po długiej nieobecności powraca do kraju przemysłowiec Andrzej Dowmunt. W Afryce, gdzie przebywał, dorobił się olbrzymiej fortuny. Zdobyty kapitał inwestuje w rodzime przedsiębiorstwa. Szybko się orientuje, że zaczynają go otaczać oszuści i bezwzględni karierowicze. Przede wszystkim członkowie ostatniej brygady osoby dorabiające sobie rzekomą legionową przeszłość, aby znaleźć się w obozie władzy. Na dodatek Dowmunt wikła się w skomplikowane relacje uczuciowe i erotyczne z żoną prezesa Banku Głównego. Wkrótce wychodzi na jaw, że jest ona szpiegiem obcego mocarstwa... Czy mimo osobistych problemów odniesie sukces w walce z bezwzględną konkurencją? Czy znajdzie szczęście u boku kobiety, która darzy go szczerym i bezinteresownym uczuciem? Ostatnia brygada to mroczny obraz elit politycznych i gospodarczych pierwszych lat II Rzeczypospolitej.

Ostatnia Brygada

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Gdy Andrzej Dowmunt wkracza w świat polskich elit, jeszcze wierzy w prostą, zwykłą, ludzką uczciwość. Jako zamożny przedsiębiorca pragnie ratować upadający przemysł. Jego naiwność kończy się w zderzeniu z władzą i mrocznymi interesami tych, którzy ją sprawują. Dowmunt nawet nie wie kiedy staje się przedmiotem politycznej gry, uwikłanym w romans z agentką sowieckiego wywiadu. Ostatnia brygada" pragnie go dopaść.

Ostatnia godzina

Tadeusz Konczyński

Odległa przyszłość. Ziemia stoi u progu katastrofy kosmicznej. Nad światem wisi widmo kataklizmu solarnego. Słońce przestaje ogrzewać naszą planetę. Wichury, burze śnieżne i lód niosący śmierć. Ostatni ludzie znajdują schronienie w odgrodzonym szklaną kopułą Wiecznym Mieście. Czy jednak mogą czuć się w nim bezpiecznie? Prognozy społeczne przewidują niechybny upadek miasta rządzonego przez bezwzględnego władcę Wielkiego Mistrza Goiduna. Ostatnia godzina" to jedna z najbardziej znanych powieści fantastycznych Tadeusza Konczyńskiego. Zawiera wiele futurologicznych prognoz i wyobrażeń społecznych. Pierwodruk ukazał się na łamach "Kuriera Porannego" w 1912. Kolejne wydania nosiły tytuł Koniec świata".

Ostatnia gra Normana Kinga

Zenon Różański

Lata 30. XX wieku. Jerzy Swen, skromny student mieszkający w Warszawie, zostaje wezwany do Katowic w związku z otwarciem testamentu po zmarłym kuzynie, którego chłopak nigdy nawet nie poznał. Spory majątek ma być podzielony między pięcioro spadkobierców. Szybko jednak okazuje się, że taki podział nie odpowiada wszystkim zainteresowanym i ktoś ewidentnie usiłuje go zmienić, stosując nieczyste metody. Rozpoczyna się dramatyczna gra, w czasie której ginie kluczowy dla sprawy testament. Powieść z wciągającą intrygą kryminalną, napisana lekko, ze swadą i humorem, ukazała się w latach 30. i jak dotąd nie była wznawiana po II wojnie światowej.

Ostatnia iluzja

Rhys Bowen

Molly Murphy uwielbia teatr. Tym razem wybiera się na spektakl iluzjonistów, by podziwiać między innymi słynnego Harryego Houdiniego, który właśnie wrócił z tournee po Europie, gdzie zabawiał królów i cesarzy. Niestety jeszcze przed występem gwiazdy wieczoru, w teatrze dochodzi do tragedii. Molly uspakaja przerażoną żonę sławnego magika i pozwala jej się wypłakać na swoim ramieniu. Po jakimś czasie zaprzyjaźnia się z Bess Houdini i wkrótce przyjmuję od niej nieco dziwną propozycję. Ma występować na scenie w roli asystentki Houdiniego i chronić go przed potencjalnym niebezpieczeństwem. Przed Molly trudne zadanie. Nie może dopuścić, by coś złego spotkało artystę, a jednocześnie musi dowiedzieć się, kto chyha na jego życie. Czy chodzi tylko o niespełnione ambicje innych iluzjonistów? Molly zaniedbuje swoje urocze przyjaciółki, rzadziej widuje narzeczonego. Rzuca się w wir pracy. Rhys Bowen po raz kolejny ożywia Nowy Jork z początku XX wieku, kreśląc intrygę zawiłą i wielowątkową, ale jakże fascynującą.

Ostatnia kartka kalendarza

Andrzej Sławski

978-83-962599-5-0

Ostatnia legenda o Golemie

Władysław Szlengel

Co czytałem umarłym Władysław Szlengel Ostatnia legenda o Golemie Jak głosi stara legenda poetycka, a może prawda, przed laty został w getto w Pradze czeskiej stworzony Golem stwór z gliny. Gdzie Golem przepadł nikt nie wie i wiele na ten temat krąży legend i podań. Oto ostatnia opowieść o Golemie. Uliczka jest ciasna i mała miasteczko wdeptane w mrok już cicho upiornej ciszy żaden nie spłoszy krok Zielony jest księżyc na dachu w ślepe okno wślizguje się kot wi... Władysław Szlengel Ur. 1912 r. w Warszawie Zm.8 maja 1943 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Co czytałem umarłym Poeta, dziennikarz, aktor estradowy, pisał również teksty kabaretowe. Przed wojną autor popularnych, nadawanych w radiu piosenek, w tym tang oraz utworów stylizowanych na gwarę warszawską, tekstów kabaretowych i rewiowych (m.in. Panna Andzia ma wychodne, Jadziem, panie Zielonka, Chodź na piwko naprzeciwko). Współpracownik czasopisma satyrycznego ,,Szpilki". Brał udział w obronie Warszawy, potem przedostał się do okupowanego przez ZSRR Białegostoku, następnie do Lwowa, a w roku 1941 powrócił do stolicy. Działalności kabaretowej nie przerwał również w getcie, współtworzył m. in. cykliczny program ,,Żywy dziennik". Najważniejszym jego dziełem powstałym w getcie jest zbiór wierszy Co czytałem umarłym, rozpowszechniany w formie różniących się od siebie zszywek maszynopisów (jeden z nich odnalazł się w latach 60. w stole z podwójnym blatem przeznaczonym do spalenia). Władysław Szlengel zginął rozstrzelany 8 maja 1943 w warszawskim getcie. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Ostatnia marionetka (#1)

Andreas Ek

Sztokholm, tragiczne zabójstwo i ultimatum mogące doprowadzić do największej katastrofy. Po przypadkowym spotkaniu, Joel Adler, były żołnierz tajnej jednostki szwedzkich sił specjalnych, budzi się w pokoju hotelowym obok pięknej i... martwej Tess. Nagle dzwoni telefon, a do drzwi puka policja. Głos po drugiej stronie słuchawki stawia mu ultimatum albo weźmie na siebie winę za morderstwo, albo zastosuje się do tajemniczych instrukcji. Od teraz staje się marionetką w rękach bardzo niebezpiecznego człowieka. Joel podejmuje decyzję, której już zawsze będzie żałował... Autor jest policjantem, który w powieściach inspiruje się prawdziwymi przypadkami ze służby. Powieść idealna dla fanek i fanów Stiega Larrsona oraz filmów z Liamem Neesonem! Joel Adler Seria skandynawskich thrillerów z Joelem Adlerem, żołnierzem szwedzkich sił specjalnych, który nie cofnie się przed niczym, by uratować niewinne ofiary. Andreas Ek od 16 lat pracuje jako policjant, a jego rozległa wiedza i doświadczenie to coś, czym lubi dzielić się w swoich książkach. Jego powieści suspensowe były chwalone zarówno przez czytelników, jak i recenzentów.

Ostatnia miłość

Eliza Orzeszkowa

"Ostatnia miłość" to powieść jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Ostatnia miłość" to piękna i interesująca powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, która była pierwszą powieścią w dorobku autorki. Przekonania pisarki w momencie wydawania tego utworu mówiły między innymi o równouprawnieniu kobiet oraz zrywaniu z salonowym snobizmem, co odzwierciedlały jej dzieła. "Ostatnia miłość" przekazuje dużo wiedzy o ówczesnym społeczeństwie dzięki podchodzenia do literatury przez Elizę Orzeszkową jako przekaz codziennych, ziemskich i realnych rzeczy.

Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki

Leo Belmont

Zapraszamy do lektury opowiadań Leo Belmonta, zatytułowanych "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki", które przeniosą cię w świat przemyśleń i doświadczeń ludzi żyjących w nieszczęściu i nieopisanej nędzy. To niezwykła podróż przez zakamarki ludzkiej duszy, ukazująca wstrząsające oblicze życia, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach autor snuje opowieść o smutnej miłości, gdzie uczucie splata się z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również przemyślenia na temat trudności, z jakimi borykają się bohaterowie prozy Belmonta, próbujący znaleźć jakikolwiek sens w niełatwej rzeczywistości. "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki" to nie tylko opis trudnego życia, ale także zbiór głębokich spostrzeżeń na temat ludzkiej psychiki, emocji i walki o godność. Leo Belmont rzuca wyzwanie konwencjom, ukazując świat prostytutki w sposób, który wstrząśnie Twoją wyobraźnią. Przygotuj się na poruszającą podróż przez emocje, gdzie smutek, nędza i niełatwe decyzje stają się motywem przewodnim, a życie ubogich, często pomijane, tutaj jest pokazane. Sięgnij po te smutne opowieści, która pozostawią w Tobie trwałe wrażenie.

Ostatnia Mona Lisa

Jonathan Santlofer

W 1911 roku najbardziej znany renesansowy obraz, Mona Lisa Leonarda da Vinci, został skradziony z Luwru przez Włocha, Vincenzo Peruggię. Minęły dwa lata zanim dzieło wróciło do Paryża. Co się z nim wtedy działo? Dlaczego zostało wywiezione do Florencji? Kto miał do niego dostęp? Schwytanie złodzieja i zwrot obrazu do muzeum nie rozwiały powstałych wtedy wątpliwości pojawiło się pytanie, czy do Luwru na pewno wrócił oryginał. Może to, co oglądamy dziś w stolicy Francji, to wysokiej klasy, wybitne w swojej dziedzinie, ale jednak fałszerstwo? Na kanwie prawdziwej historii Jonathan Santlofer snuje niezwykłą opowieść o potomku Peruggii, badaczu sztuki, który w niespodziewany sposób zostaje wplątany w intrygę mającą związek z dziedzictwem jego znanego przodka. To, co zaczyna się jako czysto naukowe badanie, przeistacza się w fascynującą, ale wysoce ryzykowną podróż do półświatka wyspecjalizowanych fałszerzy, a także pilnie strzeżonych tajemnic historii sztuki, których odkrycie może kosztować nawet życie Książka lata 2021 wg magazynu People Obowiązkowa pozycja dla fanów Dana Browna, Steva Berry i Arturo Perez-Reverte Znakomity bilet do Florencji, Paryża i Nicei

Ostatnia msza

Jan Łada

Przejmująca i chwytająca za serce opowieść o tym, jak dokonywała się kasata czterechsetletniego klasztoru, wypędzenie z niego zakonnic i likwidacja kościoła, połączona z jego profanacją, nad czym czuwało wojsko i pewien bardzo srogi pułkownik. Fragment opowiadania: Zabrano nam wszystko, co było majątkiem doczesnym, dającym się spieniężyć. Zostały pamiątki, relikwie, które obca ręka mogła sprofanować. Te trzeba było w pewnym miejscu od profanacji zabezpieczyć. Robiły się więc dniami całymi pakunki: stare ornaty, relikwie, krucyfiksy, kielich dany przez Marię Ludwikę i pacyfikał z czasów pierwszych Jagiellonów, rodzinna relikwia jednego z Radziwiłłowskich domów, od dwustu lat ozdoba naszego skarbca. Siostra Salomea, zakrystianka, przynosiła po jednym te skarby nasze z rąk puścić nie chciała, całowała je, płacząc, po kolei. Ten krzyż pamiątka po naszych fundatorach, kniaziach Hirskich... Te ampułki srebrne, przy celebrze biskupiej używane, ukrywane tak starannie przed chciwym okiem rewidujących urzędników... A oto srebrna monstrancja, najświeższa, za naszej już pamięci sprawiona, ale za lepszych czasów, na pamiątkę czterechsetnego jubileuszu klasztoru. I na to wszystko nie będą się już patrzeć nasze oczy!...

Ostatnia noc Aurory

Barbara Baraldi

Trzecia część trylogii o błyskotliwej i skomplikowanej profilerce, podobnie jak dwie poprzednie, dzieje się wśród nizinnych krajobrazów środkowych Włoch. Rany duszy są najtrudniejsze do wyleczenia. Doskonale o tym wie Aurora Scalviati, borykająca się z bolesną przeszłością profilerka policji. Dlatego zgodziła się opowiedzieć swoją historię na konferencji profesora Menni, jednego z czołowych ekspertów w dziedzinie zaburzeń pourazowych. To właśnie tutaj Aurora spotyka tajemniczą dziewczynę która zadaje jej wyjątkowe pytanie: Czy myślisz, że naprawdę możesz wydostać się z ciemności?. Pytanie to wkrótce zamienia się w testament młoda kobieta odbiera sobie życie, rzucając się z pałacowej wieży. Sprawa szybko zostaje uznana za samobójstwo, ale Aurora ma duże wątpliwości. Czy ostatnie słowa nieznajomej nie były rozpaczliwym błaganiem o pomoc? Czy policjantka mogła zrobić coś, by uratować dziewczynę? Aurora nie ma jednak czasu na poczucie winy. Odkrycie oszpeconych zwłok na mieliźnie, na brzegu rzeki Pad zmusza ją do zrewidowania swoich priorytetów. Jedyną wskazówką jest zdjęcie małej dziewczynki, które ofiara zachowała jako złowieszcze trofeum. To początek polowania na okrutnego seryjnego mordercę, równie nieuchwytnego jak straszydło z popularnej legendy opowiadanej, aby uciszyć dzieci: Grigione, który odrywa twarze swoich ofiar po tańcu z ich lękami. Policjantka wie, że nie może działać sama: musi zjednoczyć swój stary zespół. Ale kiedy Bruno i Silvia odwracają się do niej plecami, jedynym rozmówcą pozostaje enigmatyczny Curzi, który, choć zamknięty w zakładzie psychiatrycznym, wydaje się znać prawdę. Aurora podejmuje ogromne ryzyko. Pogodzenie się ze złem może odkryć tajemnice, które powinny pozostać pogrzebane na zawsze...

Ostatnia noc przed końcem rejsu

Stanisław Goszczurny

Powieść, której akcja rozgrywa się na morzu, w niełatwych warunkach izolacji od domu i najbliższych. Główny bohater to młody oficer marynarki, człowiek borykający się z wewnętrznymi rozterkami, które są równie trudne, co determinowana służbą na statku codzienność. W powieści pojawia się również intrygujący wątek kryminalny. Specyfikę odległych wypraw morskich autor znał z autopsji był uczestnikiem podróży do wybrzeży Afryki Wschodniej.

Ostatnia noc z nieznajomym opowiadanie erotyczne

SheWolf

"Gorący, upalny, sierpniowy, a zarazem ostatni dzień jej urlopu. Siedziała w swojej ulubionej kawiarni popijając kawę, gdy dostrzegła mężczyznę. Uśmiechał się w sposób, w jaki uśmiechają się tylko pewni siebie mężczyźni i gapił się na nią bezczelnie. Czuła niewiarygodne podniecenie, ale i strach. Było w nim coś niebezpiecznego. Po chwili zniknął jej z oczu. Czy to było przewidzenie? A może jeszcze się spotkają?" Ostatniego dnia swojego urlopu bohaterka spotyka w kawiarni enigmatycznego i pociągającego nieznajomego, z którym podejmuje grę budującą nieopisane napięcie. Wkrótce ktoś nachodzi ją w ciemnej alejce... czy oboje odważą się spełnić swoje mroczne fantazje i czy druga strona na to pozwoli?

Ostatnia podróż

Aleksandra Tyl

Nawet w najciemniejszych chwilach można znaleźć światło. Patrycja, niegdyś wzięta modelka, obecnie realizuje się w nowych rolach – specjalistki od promocji oraz żony i mamy trójki dzieci. Dni wypełnione obowiązkami upływają szybko, ale szczęśliwie. Do czasu, gdy Patrycja dostrzega, że jej mąż Grzegorz zaczyna się od niej oddalać i wycofywać z rodzinnego życia. W Patrycji wzbierają pretensje i rodzi się żal. Czuje się osamotniona i zmęczona. Kiedy więc Grzegorz proponuje wspólną podróż i zaprasza żonę w bajkowy rejs luksusowym statkiem, ona odczytuje to jako okazję do uzdrowienia rozpadającego się małżeństwa. Nie spodziewa się, że właśnie podczas wycieczki wyjdzie na jaw skrywana przez męża tajemnica, która odbierze jej nadzieję na wspólną przyszłość. Czy Patrycja znajdzie w sobie siłę, by zaakceptować gorzką rzeczywistość?

Ostatnia podróż Winterberga

Jaroslav Rudiš

Jan Kraus przed wieloma laty uciekł z Czechosłowacji i trafił do niemieckiego więzienia. 99-letni Wenzel Winterberg nie rozstaje się z czerwonym bedekerem, przewodnikiem z 1913 roku, symbolem starego, uporządkowanego świata, świata tuż przed katastrofą... Obaj bohaterowie wyruszają w niezwykłą podróż. Jadą pociągiem po współczesnej Europie, a jednocześnie poruszają się po dawnej wielonarodowej, wielowyznaniowej monarchii. Szukają śladów wielkiej miłości Winterberga, Lenki, Żydówki, pierwszej kobiety na Księżycu. Bohaterowie Ostatniej podróży Winterberga cierpią na napady Historii, a czytelnicy poznają ich osobiste i długo skrywane tajemnice. Jaroslav Rudis nie unika trudnych tematów, nie szczędzi gorzkich ocen, pokazuje przyczyny negatywnych zjawisk, nie zapomina jednak o humorze, z którego jest w Polsce doskonale znany. Książkę Jaroslava Rudisa czyta się w rytmie niekończącej się podróży koleją żelazną, kiedy pociąg niespiesznie toczy się przez "krajobraz bitew, cmentarzy i ruin". To powieść napisana hipnotycznym językiem wciągającym w świat Austro-Węgier, które istnieją jedynie w pamięci pana Winterberga i w czerwonym przewodniku po świecie, którego już nie ma. Hipnotyczny język. Zaskakujące momenty, które zmieniają sposób patrzenia na świat. Odrobina gorzkiego humoru. Czeska melancholia. Ostatnia podróż Winterberga - powieść wybitna. Barbara Sadurska