Wespazjan (#3). Wespazjan. Fałszywy Bóg Rzymu

Robert Fabbri

Rzym, lata czterdzieste I w. Wespazjan wraca do Rzymu z nadzieją, że wraz ze śmiercią cesarza Tyberiusza skończy się szaleńcze rozpasanie i cesarstwo podźwignie się z kryzysu. Tymczasem kolejny władca, Kaligula, na jego oczach przeistacza się w szaleńca. Jednak ekstrawaganckie projekty budowlane, niekończące się igrzyska, ostentacyjność kazirodczego związku z siostrą Druzyllą są niczym w porównaniu z najbardziej szalonym pomysłem Kaliguli: zamierza przerzucić most przez Zatokę Neapolitańską i przejechać nim w zbroi Aleksandra Wielkiego. I właśnie Wespazjan ma się udać do Aleksandrii, by dokonać kradzieży tego legendarnego pancerza. Inteligentna intryga, wartka, błyskotliwie prowadzona akcja, plastycznie i nienachalnie oddane realia Rzymu w czasach pryncypatu, mocną kreską zarysowane główne postaci prócz tytułowego bohatera również jego ochroniarza Magnusa, cesarza Kaliguli, ale też Szawła/Pawła, Heroda Agryppy i wielu innych - to atuty pisarstwa Fabbriego, do których Autor przyzwyczaił Czytelnika już w pierwszych tomach cyklu Wespazjan. Trybun Rzymu oraz Wespazjan. Kat Rzymu. Robert Fabbri urodził się w Genewie, w 1961 roku. Ukończył studia z teatrologii na Uniwersytecie Londyńskim. Pracował w przemyśle filmowym i telewizyjnym na stanowisku asystenta reżysera przy takich produkcjach, jak Czas patriotów, Billy Elliot czy Hellraiser. Jego cykl powieściowy o Wespazjanie ma liczyć siedem części.

Wespazjan (#4). Wespazjan. Utracony orzeł Rzymu

Robert Fabbri

Czwarty tom cyklu o Wespazjanie! Szalony cesarz Kaligula zamordowany, pretorianie wprowadzają na tron Klaudiusza. Jednak jego sytuacja jest niepewna. Jego trzej wyzwoleńcy, Narcyz, Pallas i Kallistos, muszą sprokurować dlań natychmiastowe szybkie zwycięstwo. Ma to być odzyskanie orła legionu Siedemnastego, utraconego w lesie Teutoburskim prawie czterdzieści lat wcześniej. Wyprawę do ponurych kniei Germanii na czele jedynie niewielkiego oddziału jazdy prowadzi Wespazjan, ktoś jednak z wielką determinacją próbuje sabotować jego misję. Szukając Orła i prawdy, ścigany przez barbarzyńców, Wespazjan usiłuje przebijać się do wybrzeży Brytanii. Czy jednak zdoła uciec przed gniewem swojego cesarza? Robert Fabbri urodził się w Genewie, w 1961 roku. Ukończył studia z teatrologii na Uniwersytecie Londyńskim. Pracował w przemyśle filmowym i telewizyjnym na stanowisku asystenta reżysera przy takich produkcjach, jak Czas patriotów, Billy Elliot czy Hellraiser. Jego cykl powieściowy o Wespazjanie ma liczyć siedem części.

Wespazjan (#5). Wespazjan. Władcy Rzymu

Robert Fabbri

Piąty tom cyklu o Wespazjanie. Brytania, 45 rok. W pobliżu Stonehenge druidzi chwytają w zasadzkę Sabinusa, chcąc zwabić Wespazjana, który zapewne przybędzie ratować brata by obu rzymskich legatów złożyć w mrocznej ofierze prastarym bogom podczas letniego przesilenia. Wespazjan musi walczyć o uratowanie brata i zakończyć podbój południowego zachodu tej nawiedzonej wyspy, nim wezwanie do Rzymu wrzuci go w wir cesarskiej polityki. Trzej wyzwoleńcy Klaudiusza wciąż są wszechwładni. Kiedy wydają wyrok na cesarzową Messalinę, każdy z nich popiera inną kobietę na jej miejsce. Która z nich zatriumfuje i jaką cenę zapłaci Wespazjan?

Wespazjan (#6). Wespazjan. Zaginiony syn Rzymu

Robert Fabbri

Szósty tom cyklu o Wespazjanie. RZYM, 51 ROK. Wyzwoleńcy cesarza Klaudiusza, Narcyz i Pallas, toczą między sobą walkę o kontrolę nad tronem. Każdy z osobna wysyła Wespazjana do Armenii, by tam bronił interesów Rzymu. Jednakże stawką jest coś więcej niż ochrona podległego królestwa. Krążą pogłoski, że cesarzowa Agrypina spiskuje, by zdestabilizować Wschód. Wespazjan musi znaleźć sposób, jak służyć jednocześnie dwom panom... Narcyz ze wszystkich stara się zniszczyć Agrypinę, Pallas chce ją uratować. W Armenii Wespazjan zostaje schwytany. Jest przetrzymywany w najstarszym mieście na ziemi. Jak ma się stamtąd wydostać? I czy Rzym rządzony przez kobietę, która nim gardzi, jest bezpieczniejszy dla Wespazjana od więziennej celi?

Wespazjan (#7). Wespazjan. Rzymskie Furie

Robert Fabbri

Siódmy tom cyklu o Wespazjanie. Rzym, rok 58. Młody cesarz Neron otacza się pochlebcami i w gronie dworskich awanturników nocą grasuje po mieście, siejąc strach i zgorszenie. Rozrzutność mocno obciąża skarb państwa, kiedy drastycznie rosną koszty utrzymania w ryzach podbitych prowincji. Czy Neron może wycofać się z Brytanii? I jakim kosztem dla imperium? Rzymscy bankierzy gorączkowo usiłują ściągać tamtejsze długi. Wespazjan jedzie z tajną misją do Londinium i trafia w środek groźnej rebelii pod wodzą nieustraszonej wojowniczki Boudiki. Płomień buntu rozpala się coraz mocniej; Wespazjan musi walczyć, aby uprzedzić wrogów Rzymu i wypełnić zadanie nim spłonie cała Brytania. Zainteresowanie autora starożytnym Rzymem dobrze oddaje zarówno jakość literacka, jak też starannie zbadane historyczne tło fabuły. Bohaterowie wypadają niezwykle przekonująco, a śmiertelnie niebezpieczne realia rzymskiej polityki ukazane są z ogromną pieczołowitością.- Mike Ashworth, historicalnovelsociety.org W cyklu o Wespazjanie ukazały się:Trybun Rzymu, Kat Rzymu, Fałszywy bóg Rzymu, Utracony orzeł Rzymu, Władcy Rzymu, Zaginiony syn Rzymu, Rzymskie Furie. w przygotowaniu: Święty ogień Rzymu.

Wespazjan (#8). Wespazjan. Święty ogień Rzymu

Robert Fabbri

Ósmy tom cyklu o Wespazjanie. Wespazjan otrzymał wymarzone namiestnikostwo Afryki wraz z poleceniem Nerona, by udał się do odległego królestwa i oswobodził zniewolonych tam dwustu Rzymian. Na miejscu jednak zastaje napiętą sytuację w każdej chwili może wybuchnąć bunt niewolników. Namiestnik wraz z uwolnionymi Rzymianami musi pokonać pustynię, walcząc z depczącą mu po piętach hordą rebeliantów. Zaczyna się rozpaczliwy wyścig o przetrwanie. W Rzymie tymczasem Neron dopuszcza się coraz gorszych ekscesów. Czy ktokolwiek zdoła powstrzymać cesarza? Jeśli zaś jedynym wyjściem będzie jego obalenie, kto pierwszy się ośmieli wsadzić głowę w paszczę lwa? Zainteresowanie autora starożytnym Rzymem dobrze oddaje zarówno jakość literacka, jak też starannie zbadane historyczne tło fabuły. Bohaterowie wypadają niezwykle przekonująco, a śmiertelnie niebezpieczne realia rzymskiej polityki ukazane są z ogromną pieczołowitością. - Mike Ashworth, historicalnovelsociety.org W cyklu o Wespazjanie ukazały się: Trybun Rzymu Kat Rzymu Fałszywy bóg Rzymu Utracony orzeł Rzymu Władcy Rzymu Zaginiony syn Rzymu Rzymskie Furie Święty ogień Rzymu w przygotowaniu: Cesarz Rzymu

Wespazjan (#9). Wespazjan. Cesarz Rzymu

Robert Fabbri

Dziewiąty tom cyklu o Wespazjanie. Jest rok 67. Przed Wespazjanem stoją dwie, równie złe opcje: wypełnić rozkaz Nerona i stłumić bunt w Judei lub porwać się na rzecz nie do pomyślenia i sabotować własną kampanię. Zbyt szybki sukces narazi go na gniew zazdrosnego szaleńca w purpurze; za porażkę czeka go surowa kara. Od podjętej decyzji zależy los nie tylko jego samego, lecz także ukochanego syna Tytusa i całej armii. Nie wie jeszcze, że Neron odebrał sobie życie, a Rzym pogrążył się w chaosie wojny domowej o polityczną sukcesję. Brat Wespazjana, Sabinus, musi lawirować między fakcjami bezwzględnego oportunisty Aulusa Witeliusza i szlachetnego, lecz słabego Marka Salwiusza Otona. Aby zapewnić rodzinie bezpieczeństwo, może liczyć tylko na własny spryt. W Italii bezkrólewie i zwalczający się uzurpatorzy, w Judei zwarta, sprawdzona w boju i oddana mu siła to może nareszcie być czas Wespazjana, by osiągnąć, co przepowiedziały liczne wróżby: przejąć władzę nad imperium. Czy się na to zdecyduje i w końcu doczeka tronu? W cyklu o Wespazjanie ukazały się:Trybun Rzymu, Kat Rzymu, Fałszywy bóg Rzymu, Utracony orzeł Rzymu, Władcy Rzymu, Zaginiony syn Rzymu, Rzymskie Furie, Święty ogień Rzymu, Cesarz Rzymu.

Wessex Tales

Thomas Hardy

Wessex Tales contains seven stories, the first two of which are really very short the rest are much longer. In this collection, Hardy explored the familiar themes of marriage and rural life that we see in his novel. The Three Strangers is surprisingly atmospheric, with a delightful little twist, although, in short, this is a perfectly thought out little story, a small isolated cottage filled with locals to celebrate, inclement weather and the unexpected arrival of three strangers.

West Farragut Avenue

Agnieszka Jelonek

Lata dziewięćdziesiąte. Para dzieciaków wyjeżdża do Stanów, żeby zarobić trochę pieniędzy. Może to będzie prawdziwy amerykański sen? Najpierw jest szczęście, miłość, wielka podróż, muzyka. Dwoje ludzi, którzy odnaleźli się przez przypadek i prawdziwe zakochanie, już na zawsze. Ameryka sprzyja miłości, nawet jeśli trudno o kasę, a skóra na dłoniach pęka od pracy. A jednak między bohaterami coś się wydarza. Pojawia się rysa. Narratorka wraca do Polski, a Drobny zostaje za oceanem. To rozstanie ma być tylko na chwilę, ale pewnego listopadowego dnia przychodzi wiadomość, po której czas zmienia się na bezpowrotnie zimowy. I jakoś będzie trzeba z tym żyć. Tylko czy to jest w ogóle możliwe? Po dwudziestu dwóch latach bohaterka wraca na West Farragut, by odnaleźć ślady Drobnego, które przecież mogą być wszędzie. Agnieszka Jelonek napisała książkę tren, książkę miłość, książkę skórę pachnącą dotykiem, słońcem, potem, koleją żelazną i seksem, książkę żałobę, książkę umysł, książkę białą kartę, książkę powidok, książkę światło. To wielka piękna powieść o niewyczerpanej radości życia, nieprzeżytej do końca miłości. I o przeżywaniu śmierci. Powieść tak napisana, że kocha się, umiera i żyje razem z bohaterami. Po wielokroć. Barbara Sadurska

West of the Pecos

Zane Grey

From one of the bestselling western novelists of all time, comes another classic story. It is the story of Terrill Lambert, a young girl who disguises herself as a boy, at first to please her fathers dream for a son and second to protect herself in wild west Texas when her father is murdered. Young Terrill Lambeth could ride and shoot with the best men of the south. When her widowed father parks a caravan and drives towards Texas, she gets the chance to test her skills and prove herself on the rugged and dangerous trail west. When Templeton is murdered Terrill is left to fend for herself until desperado Pecos Smith crosses her path. A romantic western of the early 20th century.

Westalka

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa Westalka ISBN 978-83-288-2599-4 OSOBY: * Kornelia, najstarsza z westalek * Helia, westalka * Adrya, westalka * Paulina, westalka * Pompilia, westalka * Klaudya, westalka * Gigea, stara mamka Helii * Juniusz, młody rzymianin * Edyl Sofroniusz * Waleryusz, obywatel rzymski * Arcykapłan * Prefekt Rzymu * Edylowie, liktorzy, członkowie kolegium kapłańskiego Dzieje się w Rzymie, w I-ym wieku ery chrześcijańskiej za panowania Domicyana. ... Eliza Orzeszkowa Ur. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej Sandomierski Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Westalka

Eliza Orzeszkowa

"Westalka" to dramat jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Świątynia Westy w Rzymie. W głębi mrok zapadającego wieczora, po środku nizki ołtarz, na którym płonie ogień, wydający z siebie wstęgę dymu. U ołtarza, w głębokiem poręczowem krześle, siedzi najstarsza z westalek, Kornelia, w białej stoli i zwojach owijającej głowę zasłony. Przed Kornelią, w takim samym jak ona stroju, stoi Adrya. Adrya. Rozkazowi twojemu posłuszna, zdaję sprawę ze spostrzeżeń, które czyniłam nad Helią, odkąd wraz z tobą, pani, wróciła z wycieczki po Rzymie. Kornelia. Mów krótko i jasno. Adrya (na stronie). Gdyby głos jej mógł zmieszać się z wodą Tybru, nie potrzebowaliby rzymianie okrętami sprowadzać zapasów lodu! (Głośno) Helia jest roztargnioną i smutną. Kornelia. Objawy? dowody? Adrya. Któż dokładnie opowiedzieć zdoła, jak na liściu róży przygasa blask słońca, lub jak westchnienie wiatru przelatuje w krzaku mirtowym? Ja tego nie potrafię; to wiem tylko, że dziś ani razu nie słyszałam śmiechu Helii, a gdyśmy bawiły się w ogrodzie, ona zerwała pęk fijołków, złożyła go u stóp Fortuny i zaszeptała: "Błagam cię za niego!..." Potem... Kornelia (z niepokojem). Za kogo? za kogo? Adrya. Szepnęła: za niego! Stojąc obok słyszałam; więcej nie wiem nic. Kornelia. Potem? Adrya. Wraz z towarzyszkami zasiadłyśmy do haftu frygijskiego; na złotym krokusie, który z pod rąk moich i Helii wychodził, zaświeciła kropla rosy, z jej oka spadła... Kornelia. Jedna tylko kropla? Szczęśliwym nazwać się może śmiertelnik, w którego płaczu przeliczyć można krople! Adrya (na stronie). Ona szydzi zarówno z łez, jak z uśmiechów ludzkich. Kamienna! (Głośno): Tak, wspaniała Kornelio, jedna tylko kropla spadła z oka Helii, lecz rada okupiłabym ją kilku kroplami krwi swojej! Kornelia. Nie dziw, bo pozostałoby ci ich wiele. Adrya (z żywością). Nie dlatego, że pozostałoby mi ich wiele, ale że kocham Helię. Kornelia. Za co? Adrya. Za to, że jest dobrą, jak najpogodniejsze słońce i czułą, jak struna najwyborniejszej harfy. Kornelia. Ja to jej przyganiam. Powinna wyleczyć się z tych chorób. Ty, Adryo, kochasz Helię i temu to zapewne przypisać trzeba, że zdradzasz tajemnicę jej cichej łzy i modlitwy... Adrya (ze zmieszaniem). Rozkazałaś..." Fragment

Westchnienie

Krzysztof Kamil Baczyński

Wes­tchnie­nie Desz­czu srebr­ne ga­łąz­ki ro­sną  jak go­tyc­kich kruż­gan­ków mo­tyl,  pta­ki dzwon­ki zie­lo­ne nio­są  na przej­rzy­stych wstą­żecz­kach lo­tu.    Je­den uśmiech dzie­cin­nych lą­dów  błę­kit­niej­szy mi jest niż wo­da,  bo mnie żło­bi nie­do­bra mą­drość,  bo się koń­czy nie­ży­wa mło­dość.    Ku­rant jesz­cze z pną­cej się wie­ży,  wzgórz zie­lo­nych fa­lu­je dy­wan  i po­zna­ję mia­sto w ob­ło­kach,  nie wiem tyl­ko, jak się na­zy­wa.    Z tych wy­so­kich prze­lo­tów we śnie  lu­dzie ma­li by­li jak kwia­ty. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Westchnienie

Stéphane Mallarmé

Wes­tchnie­nie Du­sza mo­ja ku skro­niom, sio­stro, gdzie ob­łu­dę  Roi je­sień, pla­mio­na rdzą przez pięt­na ru­de,  I ku nie­bu błęd­ne­mu aniel­skie­go oka  Wzbi­ja się, ja­ko knie­ja smęt­na i głę­bo­ka,    Wier­ny nurt si­wo w la­zur nie­bo­tycz­ny wzdy­cha!  -- W rzew­nej mo­dro­ści skło­ny, któ­rych śnia­dość ci­cha  W ba­se­nach wiel­kich dłu­gie oglą­da szlo­cha­nie,  I ze­zwa­la na to­ni mar­twej, gdzie ko­na­nie  Pło­we roz­mia­ta li­ście, chłod­ną bruz­dę cie­ni  Drą­żąc -- włó­czyć się bla­skom po­żół­kłych pro­mie­ni. [...]Stéphane MallarméUr. 18 marca 1842 w Paryżu Zm. 9 września 1898 w Valvins Najważniejsze dzieła: Herodiada (1871), Popołudnie fauna (poemat, 1876), Vers et prose (zbiór, 1893), Rzut kośćmi nigdy nie zniesie przypadku (1897) Jeden z największych symbolistów francuskich. Niemal całe życie przepracował jako nauczyciel języka angielskiego. Od 1881 organizował w swoim mieszkaniu w Paryżu wtorkowe spotkania poetyckie, przyciągające znanych artystów (m.in. Antoniego Langego). Przywiązywał ogromną wagę do języka, poszukiwał idealnej formy (w Rzucie kośćmi istotną funkcję pełni układ typograficzny). Poezję uważał za sposób dotarcia do istoty idealnego piękna, tworzenie doskonałego kwiatu, którego brak w prawdziwych bukietach (l?absente de tous bouquets). Rozgłos zyskał dzięki poświęconemu mu artykułowi Paula Verlaine?a (z 1884) oraz pochwale zawartej w powieści Na wspak J.-K. Huysmansa. Popołudnie fauna zainspirowało utwór C. Debussy?ego. Tłumaczył utwory E. A. Poe. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Westchnienie

Józef Czechowicz

westchnienie którem nieraz w księżyca pobiałach przemierzał  urocze miasteczko  włodzimierzu    pod perłowym stepem nieba  kiedy noc majowa  ogrom cerkwi płynął w drzewach  gwiazdy stały w rowach  parowozy gdzieś za stacją  oddychały długo  powiew niósł to i akacją  pachniało nad rzeczką  nad ługą  cień dzwonnicy na ogrodzie  wskazał krzak słowiczy  wołynieje coraz słodziej  pianie okolicy    o miasteczko    [...]Józef CzechowiczUr. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Westchnienie majowe

Władysław Syrokomla

Władysław Syrokomla Rymy ulotne Westchnienie majowe Ot wesoły goniéc, pieszczoch boży maj: Ziemia z końca w koniec jak rozkoszy raj, Kwitnie, woni, pieje, nosi wieniec z róż, Rozrzewnienie leje do szczęśliwych dusz, Wieszczy syn przyrody przyszedł serce wznieść Cześć ci gościu młody! uroczysta cześć! Błękit, ziemia, drzewa, wszystko zrzuca pleśń, Świéżą piękność wdziewa, nuci rzewną pieśń, Błyszczy gwiazda złota, księżyc blaskiem drga, Tu chruściel skrzekota, a tu... Władysław Syrokomla Ur. 29 września 1823 w Smolhowie na Białorusi Zm. 15 września 1862 w Wilnie Najważniejsze dzieła: Margier, Urodzony Jan Dęboróg, Kasper Kaliński (Obrona Olsztyna), Janko Cmentarnik, Wielki Czwartek, Żywot poczciwego człowieka, Nagrobek obywatelowi; Chatka w lesie; Melodie z domu obłąkanych (zbiór poezji); Wycieczki po Litwie w promieniach od Wilna; Podróż swojaka po swojszczyźnie. Właśc. Ludwik Władysław Kondratowicz, pseudonim artystyczny utworzył z drugiego imienia i nazwy herbu rodzinnego. Poeta, pisarz i tłumacz doby romantyzmu. Był piewcą swojskości (przeciwny emigracji), idei demokratycznych (lecz nie rewolucyjnych), ludowości i rdzennej kultury litewskiej. Nazywał siebie ,,lirnikiem wioskowym" (tytuł jednego z wierszy), piszącym dla ,,braci w siermiędze i braci w kapocie". Jego styl cechuje programowa prostota języka, humor, niekiedy ironia (np. w nawiązaniach do sielankowych opisów życia na wsi). Solidaryzował się z egzystencją chłopów i drobnej szlachty, krytykował egoizm ziemiaństwa. Jego poglądy na współczesne mu tematy społeczne wyrażają m.in. wiersze Hulaj dusza! i Wyzwolenie włościan. Ważnym dokonaniem Syrokomli są przekłady łacińskojęzycznej literatury staropolskiej, m.in. Jana Kochanowskiego, Klemensa Janickiego, Sebastiana Klonowicza czy Macieja Kazimierza Sarbiewskiego - w pracy tej celem było przybliżenie rodakom spuścizny kultury polskiej. Ponadto tłumaczył również współczesną poezję rosyjską i ukraińską (Rylejewa, Lermontowa, Niekrasowa, Szewczenki), a nawet wielkich romantyków niemieckich (Króla Olch Goethego, liryki Heinego), te jednak przekłady nie są wierne i służyły raczej Syrokomli dla wyrażenia cudzym słowem tego, czego sam, w warunkach rosyjskiej cenzury, nie mógł pisać. Cieszył się popularnością w całym kraju, nie tylko na rodzinnej Litwie i Białorusi, ale również w Warszawie, Krakowie i w Wielkopolsce, gdzie w latach 50. przyjmowano go bardzo uroczyście. Ostatnie lata niedługiego życia Syrokomli naznaczył cień zbliżającego się powstania styczniowego. W 1861 r. wracając do Wilna z Warszawy, gdzie brał udział w manifestacjach patriotycznych (po części jako współpracownik ,,Kuriera Wileńskiego"), został aresztowany i uwięziony, a następnie osadzony przymusowo w Borejkowszczyźnie. Tam stworzył niezwykle dojrzałe liryki zebrane później w zbiorze Poezja ostatniej godziny (wyd. 1862, obejmują m.in. Melodie z domu obłąkanych). Dzięki usilnym staraniom przyjaciół zezwolono na jego powrót do Wilna na kilka miesięcy przed śmiercią. Został tam pochowany na cmentarzu na Rossie, a jego pogrzeb zgromadził tłumy i sam stał się demonstracją patriotyczną doby przedpowstaniowej. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Western Lane

Chetna Maroo

Finalistka Nagrody Bookera! Jedenastoletnia Gopi trenuje squasha od najmłodszych lat. Kiedy umiera jej matka, ojciec przygotowuje dla niej intensywny plan treningowy, a gra staje się całym jej światem. Dziewczynka powoli oddala się od sióstr, niknie, liczy się tylko rywalizacja, zbliżający się turniej. Ale Gopi na korcie nie jest sama, trenuje z chłopcem o imieniu Ged, który zaczyna być dla niej ważny. Tymczasem rosnąca presja krewnych, by zapomnieć o tragedii i żyć dalej, grozi rozbiciem rodziny. Najstarsza siostra Gopi, piętnastoletnia Mona, przejmuje obowiązki domowe, a trzynastoletnia Khush nocami próbuje skontaktować się ze zmarłą mamą... Western Lane to piękna i działająca na wyobraźnię powieść o żalu, dorastaniu, przegrywaniu i zwyciężaniu. Bohaterowie i miejsca z tej książki zostaną ze mną na długo. Sally Rooney Historia o siostrach obsesyjnie grających w squasha, która nabiera mocy i głębi, by wybrzmieć z wielobarwną mocą symfonii. Innymi słowy - WOW. Western Lane jest cudowna. Aravind Adiga Niewielka, ale potężna. Ta powieść pochłonie czytelników. "Publishers Weekly" Western Lane to książka, w której każda linijka zapiera dech. Jak bardzo utalentowana jest Chetna Maroo! Yiyun Li Mało kto potrafi pisać tak prosto, a jednocześnie tak intensywnie. "The Times" Dzieło pisarki, która wie, co chce osiągnąć i ma rzadką umiejętność, by faktycznie tego dokonać. "The Guardian"

Weterynarz. Dzikie serce. Faceci do wynajęcia. Tom 8

Ludka Skrzydlewska

Niektórych serc nie da się oswoić, trzeba im pozwolić bić we własnym rytmie. Dokąd może się udać dziewczyna, po tym jak zostawiła narzeczonego przed ołtarzem? Gdzie może się schronić przed krzywdzącą oceną rodziny i znajomych? Lucyna Lis wybrała najdziksze i najbardziej tajemnicze miejsce w Polsce - Bieszczady. Ma nadzieję, że z dala od miejskiego zgiełku znajdzie ukojenie. W małej górskiej miejscowości Lucy pomaga cioci w prowadzeniu pensjonatu. Przejmuje także część obowiązków instruktorki jeździectwa. Praca z końmi oznacza również częste spotkania z miejscowym weterynarzem - wyjątkowo mrukliwym i niedostępnym typem. Lucy i Jan początkowo nie przypadają sobie do gustu - on jest dla niej zbyt nieokrzesany, ona dla niego - zbyt zmanierowana. Czy miłość do zwierząt pozwoli im odnaleźć wspólny język?

Wewnątrzorganizacyjna mobilność pracowników - perspektywa organizacji

Izabela Bednarska-Wnuk

Współczesne zmiany w relacji pracownik-organizacja sprawiają, że obecnie kwestie mobilności znajdują się w centrum zainteresowań teoretyków i praktyków gospodarczych. Podjęta w monografii problematyka ma istotne znaczenie dla tych organizacji, które są zorientowane na kreację pożądanego środowiska pracy i chcą wykorzystać posiadany potencjał pracowników w oparciu o świadome i celowe działania w ramach wewnętrznej mobilności. Działania te są przede wszystkim wynikiem aktywności organizacji ukierunkowanej na wdrożenie rozwiązań z tego obszaru. Niniejsza książka zawiera autorską propozycję koncepcji funkcji i kluczowych rozwiązań organizacyjnych wewnętrznej mobilności. Dokonano w niej nie tylko ich opisu, ale również zaprezentowano możliwości ich kształtowania się na tle instrumentów zarządzania: struktury, strategii i procedur. Dodatkowo wskazano na sposób zarządzania procesem wewnątrzorganizacyjnej mobilności pracowników. Monografia posiada, oprócz walorów poznawczych, także wartość aplikacyjną. Opracowane narzędzie badawcze może służyć do diagnozy rzeczywistych funkcji wewnętrznej mobilności oraz stanowić katalog wytycznych dla organizacji, zorientowanej na efektywne wykorzystanie posiadanych kompetencji pracowników i na uniknięcie ich potencjalnego odejścia, w zakresie proponowanych im odpowiednich działań mobilnościowych.

Wewnętrzny nadzór korporacyjny w publicznych spółkach akcyjnych na gruncie prawa polskiego i niemieckiego

Agnieszka Poteralska

Czytelnik dowie się, co oznacza nadzór korporacyjny w szerokim rozumieniu, jakie rodzaje konfliktów interesów są charakterystyczne dla publicznych spółek akcyjnych oraz w jaki sposób ustawodawca polski i niemiecki zmieniał regulacje prawne w celu ustanowienia wysokich standardów korporacyjnych. W opracowaniu poruszane są tematy mechanizmów związanych z funkcjonowaniem rady nadzorczej, walnego zgromadzenia jak i odpowiedzialności funkcjonariuszy spółki za powierzone im obowiązki.

Wewnętrzny ogień

Carlos Castaneda

Urodzony w Peru antropolog, filozof i szaman, guru pokolenia dzieci kwiatów i rewolucji obyczajowej 1968 roku Carlos Castaneda (1925-1998), to autor 12 książek, napisanych w ciągu 30 lat i sprzedanych w 8 milionach egzemplarzy, przetłumaczonych na 17 języków. Jego wielką zasługą jest to, że potrafił jak nikt inny wskazać nam drogę do nieznanych światów istniejących równolegle z naszym. Inspiracją dla Castanedy było jego spotkanie i niezwykłe szkolenie u indiańskiego czarownika Juan Matusa z plemienia Yaqui, z Meksyku. Po tym, spotkaniu opublikował Nauki don Juana, a Wewnętrzny ogień to powrót do spotkań i rozmów z don Juanem odbywających się w stanie podwyższonej świadomości. Przedstawia w tym tomie trzy wielkie umiejętności indiańskich wojowników: "widzenie", "śnienie" oraz "podchodzenie". Rozrózniaa dwie strony wiedzy wynikające z faktu, iż człowiek posiada dwa rodzaje świadomości, przy czym pierwszą, racjonalną nazywa prawą stroną, natomiast tajemna strona psychiki - to strona lewa. Właśnie w podróż w te rejony prowadzi nas Castaneda w tej książce

Wezwanie

Tadeusz Gajcy

We­zwa­nie Już noc lub dzień jak wo­dy ziar­no  wy­dzie­lasz mi z uśmie­chem pa­trząc,  gdy cia­ła me­go smut­ny ba­rok  za­wi­le trwa pod Two­ją gwiaz­dą.    Nie świe­cisz we mnie i nie śpie­wasz,  mym ustom ogień za­miast kwia­tu,  a dło­ni ostrze da­jesz te­raz  jak obie­ca­łeś sen i świa­tło.    Pro­wa­dzisz mnie, czy tyl­ko sto­ję  jak stoi drze­wo pod prze­lo­tem  czy­ste­go nie­ba al­bo pło­mień  nad kra­jem nie­bu nie­po­dob­nym?    Prze­ma­wiasz do mnie czy szy­der­czy  po­ci­skiem go­dzisz, by za­kra­kał  pod nie­ro­zum­nym mo­im ser­cem  jak kie­dyś liść lub jak fu­jar­ka? [...]Tadeusz GajcyUr. 8 lutego 1922 r. w Warszawie Zm. 16 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Wczorajszemu, Kolęda, Widma, Do potomnego, Homer i orchidea pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień Poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki. Ukończył gimnazjum i liceum księży marianów na Bielanach. Od 1941 r. studiował filologię polską na podziemnym UW. Członek organizacji Konfederacja Narodu; współzałożyciel (1942), a od 1943 r. redaktor konspiracyjnego czasopisma tej organizacji ?Sztuka i Naród?. Żołnierz AK; brał udział w akcji składania wieńca pod pomnikiem Kopernika (25 maja 1943 r.). Zginął w powstaniu warszawskim wraz z Zdzisławem Stroińskim na Starym Mieście. Otrzymał nagrodę na podziemnym konkursie czasopisma ?Sztuka i Naród? za wiersz Wczorajszemu (1942), włączony później do antologii Słowo prawdziwe (1942). Nagrodzony także przez czasopismo ?Kultura i Jutro? (1943) za wiersz Rapsod o Warszawie. Wyraziciel ideowego i artystycznego grupy ?Sztuka i Naród?; w artykule Już nie potrzebujemy (?SiN? nr 11, 12 z 1943 r.) i O wawrzyn (wyd. ?Kierunki? 1967, nr 19) polemizował z literackimi poprzednikami, zarzucając poetom ?Skamandra? bezideowość i koniunkturalizm, a Awangardzie Krakowskiej ? ?ekwilibrystykę intelektualną?; poetów swojej generacji uważał za kontynuatorów katastrofizmu. Sam rolę poety widział w byciu odkrywcą tajemnicy bytu i wychowawcą narodu. W poematach Z dna nawiązującym do przeżyć z wojny obronnej 1939 r. oraz Widma wyd. w debiutanckim tomie z 1943 r. (będącym poetycką odpowiedzią na cykl poetycki Borowskiego pt. Gdziekolwiek ziemia...) zawarł wizję apokaliptycznej zagłady. W śpiewogrze Misterium niedzielne (1943) podjął próbę przezwyciężenia własnego katastrofizmu, przedstawiając świat czasu wojny jako groteskę i nawiązując do folkloru warszawskich przedmieść. W ostatnim tomie zwraca uwagę jego testament poetycki Do potomnego. Często posługiwał się konwencją snu, wizji, sięgał po formy ballady, kolędy, piosenki.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wezwijcie moje dzieci

Marta Krajewska

Od kilkunastu lat Wilcza Dolina przygotowuje się na powrót wilkarów. Opiekunka jest zmęczona oczekiwaniem, odpowiedzialnością, strachem i niepewnością. DaWern wiedzie podwójne życie i wciąż nie jest pewne, po czyjej stronie stanie, gdy przyjdzie czas. Dziecko krwi Elleniale dorosło i jest gotowe poznać Pana Lasu.   Alasa coraz bardziej interesuje się zdziwaczałym Irkem. Dawno temu wywieszczyła, że kiedyś pomoże mężczyźnie odnaleźć spokój, a potem wrócą wilkarzy. W miarę jak wieszczka i bartnik zbliżają się do siebie, czas przepowiedni nieuchronnie zaczyna się wypełniać.   Nowa opowieść z Wilczej Doliny urzeka, tak jak poprzednie, baśniową niesamowitością i urokliwą słowiańską atmosferą, nienagannym stylem, porywającą fabułą i galerią niezwykle barwnych postaci, niektórych dobrze nam znanych, ale także nowych, wcale nie mniej ciekawych. Przede wszystkim jednak oczarowuje, wręcz oszołamia bogactwo autorskiej inwencji i bujność formy, jaką Marta Krajewska kreuje, wręcz maluje w naszej wyobraźni przekonującą wizję własnego świata. Wspaniała, fascynująca lektura! Witold Jabłoński, autor “Darów bogów”, “Popiela” i „Wandy”   Długo wyczekiwany finał trylogii z Wilczej Doliny urzeknie was liryzmem i magią. Marta Krajewska z właściwą sobie subtelnością zaplata wszystkie nici tego wyjątkowego słowiańskiego fantasy, tkając niezwykle satysfakcjonujące zakończenie. Maria Zdybska, autorka serii „Krucze serce”    Nikt prócz Marty Krajewskiej nie potrafi tak wspaniale opowiadać słowiańskiego fantasy. Tylko ona zdoła zanurzyć czytelnika w historii, opleść go słowami i zatrzymać aż do ostatniej strony, by zostawić niepocieszonego, że opowieść się zakończyła. Małgorzata Lisińska, autorka serii „Tropiciel”

Weź to serce

Iwona Żytkowiak

Przypadkowi ludzie. Przypadkowe spotkania. Przypadkowe historie. Historia dwóch małżeństw, których losy krzyżują się, gdy jeden z mężczyzn zapada na ciężką niewydolność serca i jedynym ratunkiem dla niego jest przeszczep, a drugi, wychodząc z pracy, ulega wypadkowi. Matka, która nie może wybaczyć córce przeszłości. Lekarka, dla której choroba pacjenta staje się źródłem obsesji oraz ślepy na wszystko biznesmen, bez pamięci oddany pracy. Emocjonalna opowieść o próbach radzenia sobie z nieuniknionym i o umiejętności godzenia się z najbardziej niewygodnymi faktami. Ktoś musi umrzeć, by ktoś mógł żyć - ta prosta konstatacja brzmi bezwzględnie, ale czasami okazuje się być jedyną drogą, by uratować ludzkie życie.