Wywrotowe historię

Adam Szumorek

Nieodłącznymi elementami życia są słuchanie i opowiadanie historii. Niektóre z nich są zwyczajne, inne bardzo wywrotowe – tak bardzo, że wywracają do góry nogami nasz sposób myślenia i prowokują do zmiany. Jezus był mistrzem w opowiadaniu wywrotowych historii zwanych przypowieściami. To historie, w których wszystko jest na opak. Słabi są górą, a silni przegrywają. Wyrzutki dostają zaproszenie na ucztę, a porządni odchodzą z niczym. Historie Jezusa wywracają nasz obraz Boga i świata. Mogą też wywrócić do góry nogami całe twoje życie – czego ci życzymy. Daj się wywrócić! Adam Szumorek – nauczyciel, pisarz, wykładowca kaznodziejstwa, jeden z pastorów Społeczności Chrześcijańskiej TOMY w Tomaszowie Mazowieckim. Studiował teologię w Polsce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych oraz w Wielkiej Brytanii. W Spurgeon’s College w Londynie uzyskał tytuł doktora w dziedzinie komunikacji biblijnej i lingwistyki. Współpracuje z Langham Partnership na rzecz rozwoju chrześcijańskiej edukacji. Autor książek Spotkanie z Wszechmocnym i Na bezdrożach Starego Testamentu. Ze wszystkich swoich życiowych ról najbardziej cieszy się z tej, że jest dzieckiem Boga.

Wyznaczanie niepewności wyników badań wytrzymałościowych

Lesław Brunarski

W poradniku podano podstawy teoretyczne, zasady i przykłady obliczania i wyrażania niepewności wyników badań wytrzymałościowych betonu oraz podobnie niejednorodnych materiałów budowlanych. Omówiono szczegółowo metodę szacowania niepewności średnich wyników badań wykonywanych na próbkach w warunkach laboratoryjnych oraz in situ metodami nieniszczącymi. Metoda ta, zgodna z ogólnymi zaleceniami podstawowych dokumentów odniesienia (wytyczne GUM, EA oraz ILAC), dostosowana jest do specyfiki badań materiałów budowlanych oraz uwzględnia doświadczenia z dotychczas stosowanej metody estymacji statystycznej wyników badań. Pozwala ona na obiektywną ocenę niepewności całkowitej (rozszerzonej) wyników badań, na podstawie odchylenia standardowego średniej oraz racjonalnego w badaniach wytrzymałościowych materiałów budowlanych poziomu ufności. Jako uzasadnione do wyznaczania niepewności średnich wyników badań tych materiałów rekomendowane są zróżnicowane poziomy ufności 0,75 lub 0,95, odpowiednio do różnych poziomów ufności wymaganych w normowych kryteriach zgodności wytrzymałości materiałów budowlanych.

Wyznania

Jean-Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau Ur. 28 czerwca 1712 Zm. 2 lipca 1778 Najważniejsze dzieła: Nowa Heloiza (1761), Umowa społeczna (1762), Emil, czyli o wychowaniu (1762), Wyznania (1770) Pochodzący z Genewy czołowy myśliciel oświecenia filozof, pisarz i kompozytor, tworzący w języku francuskim. Wcześnie osierocony przez matkę, w wieku 10 lat oddany na wychowanie wujowi. Jako 16-latek porzucił naukę zawodu grawera, opuścił rodzinne miasto i udał się na wędrówkę. Po przejściu na katolicyzm podejmował się różnych prac i podejmował pierwsze próby literackie. W latach 1742-1744 był sekretarzem ambasady francuskiej w Wenecji. Po powrocie do Paryża zaprzyjaźnił się z Diderotem, pisząc do Encyklopedii artykuły o muzyce. Sławę przyniosły mu konkursowe prace Rozprawa o naukach i sztukach (1750), O początku i zasadach nierówności między ludźmi (1755) oraz opera Le devin du village (1752). Odwiedziwszy w 1754 rodzinną Genewę wrócił do kalwinizmu. W latach 1756-1757 na zaproszenie pani d'Epinay mieszkał w tzw. Pustelni, willi pod Montmorency. Poróżniwszy się z najbliższymi przyjaciółmi, skorzystał z opieki księcia Luxemburg i zamieszkał w Montmorency (1758-1782). W tym czasie napisał sentymentalną powieść epistolograficzną Nowa Heloiza (1761), która zdobyła sobie popularność w całej Europie i wywarła wielki wpływ na kształtowanie się sentymentalizmu i preromantyzmu. W pracy Umowa społeczna (1762) dowodził, iż lud jest suwerenny, zaś państwa powstały w wyniku dobrowolnej umowy społecznej. W powieści Emil (1762) nakreślał obraz wychowania zgodnego z naturą i z zasadami religii przyrodzonej. Tezy tej książki, przeciwstawiające się podstawom katolicyzmu i protestantyzmu, spowodowały jej potępienie we Francji i w Genewie oraz nakaz aresztowania autora. Rousseau uciekł pod opiekę króla Fryderyka II i zamieszkał w podległym Prusom szwajcarskim Môtiers. Prześladowany przez miejscową ludność, w 1766 na zaproszenie Hume'a wyjechał do Anglii, gdzie zaczął pisać swoje Wyznania. Mimo ciążącego na nim formalnie wyroku w 1767 powrócił do Francji, od 1770 osiadł w Paryżu. Zmarł w 1778 w Ermenonville koło Paryża. W 1794 zwłoki Rousseau zostały przeniesione do Panteonu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznania

Jean-Jacques Rousseau

…Wyznania Rousseau to jedna z tych bolesnych książek, w których — jak w Wielkim Testamencie Villona, jak w Listach panny de Lespinasse — mamy uczucie, iż kładziemy rękę wprost na bijącym, chorym sercu ludzkim; uczucie tutaj tym bardziej przejmujące, iż serce to biło w człowieku, który jak mało kto inny zaważył na biegu myśli, uczuć i dziejów wielkiej epoki ludzkości…   …Odkąd istnieje literatura, nikt nie obnażył w ten sposób swojego wnętrza. Mimo iż właśnie wpływ Russa rozpętał istną orgię wystawiania na pokaz swojego ja, „objaśniania” samego siebie, istną ekshibicję najtajniejszych drgnień swej istoty, wypełniającą znaczną część literatury XIX wieku, nikt nie dorównał mu co do tego w bezwzględności, powiedzmy w bezwstydzie. Trzeba było tej chorobliwej, do ostatecznych granic wybujałej pychy, a zarazem tego jakiegoś żaru wewnętrznego, podnoszącego chwilami napięcie tonu Wyznań istotnie niemal do sakramentu spowiedzi, aby pisać w ten sposób o swoim życiu, z jakimś dziwnym przeświadczeniem, iż szczerość tych kart oczyszcza je z ich szpetoty, a zarazem z całą naiwnością i, można powiedzieć, samouctwem etycznym tego włóczęgi, samotnika i proroka, który wychował się i spędził młodość poza społeczeństwem, a zetknąwszy się z nim, nie wszedł w nie, ale je rozwalił… Tadeusz Boy-Żeleński    

Wyznania

Kanae Minato

Smakowało wam dzisiaj mleko? Yūko Moriguchi po raz ostatni staje przed swoimi uczniami. To jej wyznanie: wśród was jest morderca mojej czteroletniej córeczki. Wiem, kim jest. Moja zemsta właśnie się dokonuje. Kolejne postaci zabierają głos, żeby przekazać swoją wersję wydarzeń: dlaczego czteroletnie dziecko zginęło w basenie przy miejskim gimnazjum? Zagłębiamy się w mroczną psychikę bohaterów, a każda opowieść dostarcza nowych wskazówek Komu możemy zaufać? Po czyjej stronie staniesz? Wyznania to jeden z największych bestsellerów współczesnej literatury japońskiej. Debiut, który rozpoczął wielką literacką karierę Kanae Minato i rozbudził modę na psychologiczne thrillery. Wydane w 2008 roku Wyznania szturmem zdobyły listy bestsellerów i nagrodę Hon'ya Taishō (Booksellers Award), a Minato przyniosło tytuł królowej gatunku.

Wyznania

Jean-Jacques Rousseau

Dzieło autobiograficzne Jeana-Jacquesa Rousseau, XVIII-wiecznego filozofa, pisarza, pedagoga i teoretyka muzyki. Rousseau zasłynął jako autor koncepcji umowy społecznej, a także idei powrotu do natury. Negował wartość postępu cywilizacyjnego, w którym upatrywał źródło wszelkiego zła. W Wyznaniach dzieli się szczegółowo własnym życiem życiem ostatniego niezepsutego przez świat człowieka cnotliwego.

Wyznania łgarza

Philip K. Dick

Najlepsza z niefantastycznych powieści Philipa K. Dicka Jack Isidore () wierzy w latające spodki, w zagadkę Morza Sargassowego, w Atlantydę, podziemne cywilizacje i w japońskich szpiegów z sąsiedztwa. Ma zapisaną dokładną datę zagłady świata, będącą jednocześnie terminem powtórnego przyjścia właściwie przylotu na ziemię Jezusa, przybysza z gwiazd. Jak nazywać Jacka: dziecinnym naiwniakiem czy wręcz oszołomem, świrem? I kto może go tak nazywać, skoro otaczają go ludzie tylko na pozór lepiej poskładani? z przedmowy Rafała Nawrockiego Twórczość zbyt zwariowana, by ją zaakceptować, lecz zbyt niepokojąca, aby zapomnieć Washngton Post Philip K. Dick urodził się w 1928 r. w Chicago, lecz większą część życia spędził w Kalifornii. Krótko był studentem Uniwersytetu Kalifornijskiego. Prowadził sklep z płytami i stację radiową. Przeszedł też doświadczenia z narkotykami, które wykorzystywał w swej twórczości. Zmarł w 1982 r. Wydał kilkadziesiąt powieści, z których wiele weszło na stałe do kanonu literatury SF. Był też autorem kilku powieści realistycznych, osadzonych w latach 50. i 60. XX wieku. O większości jego rówieśników uhonorowanych nagrodą Pulitzera czy literacką Nagrodą Nobla niewielu już pamięta, on zaś ma coraz liczniejsze grono wielbicieli, a o jego książkach pisze się doktoraty Dom Wydawniczy REBIS wydał takie jego powieści jak: Ubik, Blade runner, Valis, Człowiek z Wysokiego Zamku czy Trzy stygmaty Palmera Eldritcha.

Wyznania mówcy. Spraw, by ludzie Cię słuchali

Scott Berkun

Sztuka bycia gwiazdą wystąpień publicznych Jak hipnotyzować słuchaczy i porywać tłumy Jak być rozluźnionym, zabawnym i kompetentnym mówcą Jak stosować podręczne sztuczki zawodowców Scott Berkun prezentuje przystępny i praktyczny poradnik, pozwalający rozłożyć sztukę przemawiania na czynniki pierwsze i dogłębnie ją zrozumieć. Szerokie doświadczenie autora ułatwia zrozumienie lęku przed występowaniem publicznym, gdyż większość tego, czego się obawiamy, istnieje wyłącznie w naszym umyśle Michael Lopp, autor książki Managing Humans Cyceron powiedział, że należy sprawić, aby słuchacze byli uważni, otwarci oraz ufni. Jak to osiągnąć? Po pierwsze należy unikać pretensjonalnych nawiązań do martwych ludzi. Po drugie należy przeczytać przydatny i zabawny poradnik przemawiania, napisany przez Scotta Berkuna Jay Heinrichs, autor książki Thank You for Arguing Spóźniasz się na własną prelekcję, laptop zaczyna podejrzanie dymić, na sali jest dziesięć osób, spośród których połowa przysypia, a reszta śmieje się szyderczo, stres paraliżuje Ci struny głosowe, a na dodatek gdzieś w okolicy podstępnie czai się szef, czekając na Twoją wpadkę. A jednak mimo to przeprowadzasz znakomitą i profesjonalną prezentację, a zebrani skandują Twoje imię, prosząc o więcej. Przesada? Może tylko odrobinę. Autor tego hipnotycznego poradnika doskonale zna się na rzeczy — w trakcie swojej kariery wygłosił setki wykładów i przeżył większość nieprzyjemnych, tragicznych czy krępujących sytuacji, które na ogół przerażają przyszłych i niedoszłych mówców. Praktyczne lekcje i zaskakujące wyznania pozwolą Ci popatrzeć z zupełnie innej perspektywy na sztukę przemówień publicznych, perswazji, skutecznej komunikacji, uczenia się oraz nauczania. Chcesz się uczyć? Ucz się od mistrza. Dowiedz się, jak nie zanudzić słuchaczy na śmierć. Odkryj, co robić, kiedy sprawy idą nie po Twojej myśli. Sprawdź, jak nauczyć innych czegokolwiek. Poznaj sztukę odpowiadania na niewygodne pytania. Naucz się pokonywać lęk i paraliżujący strach. Oceń, czego możesz nauczyć się, śledząc występy komików. "Przeczytałam pierwszą stronę, wyłączyłam telefon i komputer, bo wiedziałam, że nie ma się co rozpraszać, ta książka to naprawdę COŚ!" -- tak o książce Scotta Berkuna pisze polska bestsellerowa autorka>>

Wyznania odszczepieńca

Aleksander Minkowski

Bazyli Pieczuro, zwany Bazyliszkiem, snuje opowieść o swoim mieście. Opisuje jego malownicze położenie, zwraca uwagę na zieleń roślin i ptactwo. Wspomina obskurną kawiarnię oraz jej właściciela. Ironicznie wzmiankuje o relacjach łączących go z innymi mieszkańcami miasteczka. W rozmowie z Pieczurą są wylewni i serdeczni, natomiast faktycznie mają go za człowieka złośliwego oraz różnego od nich samych. Sąd ten wiąże się z historią, która miała miejsce po przybyciu nijakiego Barycza.

Wyznania otrzeźwiałego ekologa

Paul Kingsnorth

[O KSIĄŻCE] Autor był niegdyś żarliwym ekologiem. Tymczasem teraz, jak twierdzi, ekologów można spotkać na konferencjach i rautach organizowanych przez wielkie korporacje, piejących hymny ku czci "zrównoważonego rozwoju" i "etycznej konsumpcji". "Kapitalizm wchłonął Zielonych tak samo jak czyni to z wieloma innymi, które kwestionują jego dominację: radykalne wyzwanie dla machiny ludzkiej przekształciło się w kolejną okazję do zrobienia zakupów". Kingsnorth przekonuje, że świat jaki znamy zmierza ku końcowi, podczas gdy my chcemy żyć tak jak do tej pory, łudząc się, że wystarczy jedynie odejść od paliw kopalnych czy wspierać "ekorozwój". Część z nas wybiera drogę zaprzeczania i woli udawać, że tak naprawdę nic się nie dzieje. Zamiast wiary w zbawczą moc technologii, która miałaby nas uchronić od katastrofy otrzymujemy "mroczną ekologię", a także wezwanie do zrewidowania naszych poglądów na temat równowagi pomiędzy tym, co ludzkie i pozaludzkie. *** Paul Kingsnorth (ur. 1972) - angielski pisarz, były zastępca redaktora naczelnego czasopisma "The Ecologist" i współzałożyciel Dark Mountain Project zrzeszającego literatów, artystów i myślicieli poszukujących nowych opowieści na czasy kryzysu. W młodości aktywny uczestnik ruchu ekologicznego i kampanii na rzecz niepodległości prowincji Papua Zachodnia stanowiącej obecnie część Indonezji. Współpracownik "The Guardian", "Independent", "Daily Telegraph", "Daily Express", "Le Monde" i "New Statesman". Autor powieści "The Wake", która była nominowana do nagrody Man Booker Prize, oraz "Beast", finalisty konkursu The Encore Award. Zbiór esejów "Wyznania otrzeźwiałego ekologa" jest pierwszą książką Kingsnortha dostępną w języku polskim. *** [FRAGMENT] Kiedy spoglądam wstecz i usiłuję odnaleźć rzekę, to widzę, że przewija się przez tę książkę narracja o zerwaniu połączenia pomiędzy ludźmi i miejscami, przeszłością i teraźniejszością, instynktem i rozumem, oraz o dawnych i przyszłych tego konsekwencjach. Przebija się wątek zagłuszania czegoś, co Thomas Berry nazwał "wspaniałą rozmową" pomiędzy ludźmi a pozostałą częścią świata natury, oraz tego, co to oznacza. Książka ta traktuje o poczuciu zagubienia i próbach ponownego odnalezienia drogi w niewiarygodnie szybko zmieniającym się świecie, który ucieka od tego co realne w sztuczność i ograniczenia wynikłe z ludzkiego narcyzmu. Kierunek, który obraliśmy jest znany, w przeciwieństwie do celu podróży. Stare umarło bądź umiera, a nowe jeszcze nie zdążyło się narodzić. Wątpię, aby ktokolwiek miał w tych czasach jakieś sensowne rozwiązania, ale może chociaż uda się postawić jakieś sensowne pytania? I to starałem się robić. *** [BLURBY] Paul Kingsnorth otrzeźwiał raczej z zielonego aktywizmu, a na szczęście pozostał ekologiem w bliskich relacjach z przyrodą! Jego eseje przynoszą wnikliwy opis erozji kultury opartej o wiarę w naszą dominację nad Naturą i przeświadczeniu, że to my ludzie, siłą naszych wspaniałych umysłów, jakąś kolejną doliną krzemową, rewolucyjnym zrywem, techniczną sztuczką, a może nowym trendem literackim, odzyskamy kontrolę nad Ziemią i jak wytrawni galaktyczni nawigatorzy skierujemy Ją na właściwe szlaki. Trzeba to przeczytać. Polecam! Marek Styczyński *** Przepiękne eseje jednego z moich ulubionych pisarzy, mądre, dowcipne, cięte, głębokie. Paul Kingsnorth, kiedyś skrajny działacz ekologiczny, teraz z perspektywy już starszego ekologa (z mojego rocznika 1972) w niezwykle dowcipny i głęboki sposób pisze o problemach planety. Sam Kingnorth chcąc być wiernym swoim ideałom przeniósł się na irlandzką wieś, gdzie uprawia swój ogród. Wierzy że to najlepsze co możemy zrobić dla planety. Ale w książce pisze bardziej o różnych paradoksach myślenia o ekologii, pokazuje jej problemy z różnych stron. Dla mnie jeden z ciekawszych myślicieli początku XXI wieku. Łukasz Łuczaj *** Dzisiejszy człowiek myśli, że żyje w Świecie skrajnie niestabilnym, ale odkąd pamiętam Świat nie był stabilny. Jedno było pewne; wszystko się zmieni, wywróci i się wywracało. Teraz wywraca się gwałtowniej, zaślepieni technologią nie dostrzegamy efektów naszych działań. Zafascynowani sztuczną inteligencją zapominamy, że jesteśmy istotami biologicznymi i to właśnie natura pozwala na nasze istnienie. Paul Kingsnorth wywraca nasze potoczne, uwarunkowane polityką, pojęcie ekologii, koryguje jej wizję i pozwala się spełnić w każdym ogródku. Sławomir Shuty

Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny

Joya Goffney

Monique jest córką pastora, która ma szczerze dość rygorystycznych zasad narzuconych jej przez religię. Rodzice oczekują od niej, że pozostanie dziewicą aż do ślubu, więc kiedy odkrywa, że fizycznie jest niezdolna do uprawiania seksu, nie ma się do kogo zwrócić o pomoc. Po dwóch latach nieudanych prób odbycia pierwszego razu jej ukochany chłopak zrywa z nią, nie kryjąc rozczarowania. Monique bardzo chce go odzyskać, dlatego korzysta z pomocy Sashy, rozmodlonej lizuski, która zaskakująco dużo wie na temat tego typu przypadłości, a także Reggieego, zbuntowanego łobuza, którego pastor próbuje za wszelką cenę sprowadzić na dobrą drogę. Razem rozpoczynają ściśle tajny plan znalezienia kuracji dla przybitej Monique. W trakcie ich szalonej misji Monique uczy się życia w zgodzie ze sobą, przekonuje się, na czym polega prawdziwa przyjaźń i co znaczy miłość osoby, która akceptuje ją taką, jaka jest. Uroczy, zabawny powerbook o stawianiu granic. Mądra, przejmująca, nieustraszona historia. Powieść, która dodaje nastolatkom odwagi do tego, by same decydowały o swoim ciele, kierowały się własnym komfortem i bezpieczeństwem, a w podejmowanych decyzjach nie ulegały presji środowiska.

Wyznania, tom drugi

Jean-Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau Wyznania tłum. Tadeusz Boy-Żeleński ISBN 978-83-288-5319-5 Tom drugi Księga IX (1756) Niecierpliwe pragnienie zamieszkania w Pustelni nie pozwoliło mi czekać ciepłej pory. Skoro tylko mieszkanko było gotowe, pospieszyłem objąć je w posiadanie, wśród wrzasków Holbachowskiej kompanii, która przepowiadała głośno, iż nie zniosę ani trzech miesięcy samotności i że niebawem, połknąwszy trochę wstydu, wrócę, aby żyć jak oni w Paryżu. Co do mnie... Jean-Jacques Rousseau Ur. 28 czerwca 1712 Zm. 2 lipca 1778 Najważniejsze dzieła: Nowa Heloiza (1761), Umowa społeczna (1762), Emil, czyli o wychowaniu (1762), Wyznania (1770) Pochodzący z Genewy czołowy myśliciel oświecenia filozof, pisarz i kompozytor, tworzący w języku francuskim. Wcześnie osierocony przez matkę, w wieku 10 lat oddany na wychowanie wujowi. Jako 16-latek porzucił naukę zawodu grawera, opuścił rodzinne miasto i udał się na wędrówkę. Po przejściu na katolicyzm podejmował się różnych prac i podejmował pierwsze próby literackie. W latach 1742-1744 był sekretarzem ambasady francuskiej w Wenecji. Po powrocie do Paryża zaprzyjaźnił się z Diderotem, pisząc do Encyklopedii artykuły o muzyce. Sławę przyniosły mu konkursowe prace Rozprawa o naukach i sztukach (1750), O początku i zasadach nierówności między ludźmi (1755) oraz opera Le devin du village (1752). Odwiedziwszy w 1754 rodzinną Genewę wrócił do kalwinizmu. W latach 1756-1757 na zaproszenie pani d'Epinay mieszkał w tzw. Pustelni, willi pod Montmorency. Poróżniwszy się z najbliższymi przyjaciółmi, skorzystał z opieki księcia Luxemburg i zamieszkał w Montmorency (1758-1782). W tym czasie napisał sentymentalną powieść epistolograficzną Nowa Heloiza (1761), która zdobyła sobie popularność w całej Europie i wywarła wielki wpływ na kształtowanie się sentymentalizmu i preromantyzmu. W pracy Umowa społeczna (1762) dowodził, iż lud jest suwerenny, zaś państwa powstały w wyniku dobrowolnej umowy społecznej. W powieści Emil (1762) nakreślał obraz wychowania zgodnego z naturą i z zasadami religii przyrodzonej. Tezy tej książki, przeciwstawiające się podstawom katolicyzmu i protestantyzmu, spowodowały jej potępienie we Francji i w Genewie oraz nakaz aresztowania autora. Rousseau uciekł pod opiekę króla Fryderyka II i zamieszkał w podległym Prusom szwajcarskim Môtiers. Prześladowany przez miejscową ludność, w 1766 na zaproszenie Hume'a wyjechał do Anglii, gdzie zaczął pisać swoje Wyznania. Mimo ciążącego na nim formalnie wyroku w 1767 powrócił do Francji, od 1770 osiadł w Paryżu. Zmarł w 1778 w Ermenonville koło Paryża. W 1794 zwłoki Rousseau zostały przeniesione do Panteonu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznania, tom pierwszy

Jean-Jacques Rousseau

Jean-Jacques Rousseau Wyznania tłum. Tadeusz Boy-Żeleński ISBN 978-83-288-5314-0 Tom pierwszy Od tłumacza Osobliwe zjawisko! Jedyne wprost w naszej literaturze, a nawet, jak sądzę, we wszystkich literaturach świata. Ten włóczęga, próżniak, samouk, który po trzydziestu latach majaczenia na jawie wpada jednego dnia w najświetniejsze społeczeństwo Paryża XVIII stulecia i sprawia w nim wrażenie Hurona, ale Hurona prawdziwego i brzemienniejszego w konsekwencje niż ... Jean-Jacques Rousseau Ur. 28 czerwca 1712 Zm. 2 lipca 1778 Najważniejsze dzieła: Nowa Heloiza (1761), Umowa społeczna (1762), Emil, czyli o wychowaniu (1762), Wyznania (1770) Pochodzący z Genewy czołowy myśliciel oświecenia filozof, pisarz i kompozytor, tworzący w języku francuskim. Wcześnie osierocony przez matkę, w wieku 10 lat oddany na wychowanie wujowi. Jako 16-latek porzucił naukę zawodu grawera, opuścił rodzinne miasto i udał się na wędrówkę. Po przejściu na katolicyzm podejmował się różnych prac i podejmował pierwsze próby literackie. W latach 1742-1744 był sekretarzem ambasady francuskiej w Wenecji. Po powrocie do Paryża zaprzyjaźnił się z Diderotem, pisząc do Encyklopedii artykuły o muzyce. Sławę przyniosły mu konkursowe prace Rozprawa o naukach i sztukach (1750), O początku i zasadach nierówności między ludźmi (1755) oraz opera Le devin du village (1752). Odwiedziwszy w 1754 rodzinną Genewę wrócił do kalwinizmu. W latach 1756-1757 na zaproszenie pani d'Epinay mieszkał w tzw. Pustelni, willi pod Montmorency. Poróżniwszy się z najbliższymi przyjaciółmi, skorzystał z opieki księcia Luxemburg i zamieszkał w Montmorency (1758-1782). W tym czasie napisał sentymentalną powieść epistolograficzną Nowa Heloiza (1761), która zdobyła sobie popularność w całej Europie i wywarła wielki wpływ na kształtowanie się sentymentalizmu i preromantyzmu. W pracy Umowa społeczna (1762) dowodził, iż lud jest suwerenny, zaś państwa powstały w wyniku dobrowolnej umowy społecznej. W powieści Emil (1762) nakreślał obraz wychowania zgodnego z naturą i z zasadami religii przyrodzonej. Tezy tej książki, przeciwstawiające się podstawom katolicyzmu i protestantyzmu, spowodowały jej potępienie we Francji i w Genewie oraz nakaz aresztowania autora. Rousseau uciekł pod opiekę króla Fryderyka II i zamieszkał w podległym Prusom szwajcarskim Môtiers. Prześladowany przez miejscową ludność, w 1766 na zaproszenie Hume'a wyjechał do Anglii, gdzie zaczął pisać swoje Wyznania. Mimo ciążącego na nim formalnie wyroku w 1767 powrócił do Francji, od 1770 osiadł w Paryżu. Zmarł w 1778 w Ermenonville koło Paryża. W 1794 zwłoki Rousseau zostały przeniesione do Panteonu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznania uległej #1: Melodia seria erotyczna BDSM (#1)

SheWolf

Może dziennik? Pamiętnik? Pan zapewne pokieruje moimi działaniami. Jak zawsze, chociaż moje nastawienie często objawia się w formie buntu. Dzieje się tak, ponieważ czuję, że moja skorupa bezpieczeństwa jest powoli rozłupywana. Mam wrażenie, że Pan chce mnie od siebie uzależnić. A tego się boję. Boję się, że zacznie mi za bardzo zależeć. Dla niego priorytetem jest ich układ i role. Ona zaczyna pragnąć głębszej relacji. Czy da się połączyć dynamikę BDSM z miłością? Wyznania uległej to seria trzech opowiadań przedstawiających relację BDSM pełną emocji, dynamiki, zwrotów akcji i ognistego seksu. Pierwsza część opisuje początek relacji Pana i uległej oraz pierwsze rozterki i zmagania bohaterki. Razem z nią przeżywamy strach przed tym, co ją pochłania, gdy oddaje swoje ciało Panu, oraz powoli rodzące się uczucie... Czy klimat i miłość to dobre połączenie? Czy ma szanse przetrwać? Tego dowiecie się, czytając całą serię! SheWolf jest autorką opowiadań erotycznych oraz książki "Odcienie pożądania." Zafascynowana tym, co ukryte i niedostępne. Zagłębia się w ludzkie umysły z dziką satysfakcją, poznając najbardziej skrywane sekrety. Inspiracje czerpie z życia i kreśli kolejne historie.

Wyznania uległej #2: Dynamika seria erotyczna BDSM (#2)

SheWolf

Wyznania uległej to seria trzech opowiadań przedstawiających relację BDSM pełną emocji, dynamiki, zwrotów akcji i ognistego seksu. Druga część udowadnia, że relacja klimatyczna, jak każda inna, może być bardzo burzliwa. Bohaterka opowiada o ważnych momentach: o otrzymaniu obroży, namiętnym wyjeździe z Panem, negocjacji osobistych granic w ramach układu, o wiszącym nad obojgiem rozstaniu, a także o zakochaniu. A ono niesie ze sobą kolejne emocje i konsekwencje... Czy Pan odwzajemnia uczucia swojej su? Jak poradzi sobie ze zmianą znanej im dynamiki? SheWolf jest autorką opowiadań erotycznych oraz książki "Odcienie pożądania." Zafascynowana tym, co ukryte i niedostępne. Zagłębia się w ludzkie umysły z dziką satysfakcją, poznając najbardziej skrywane sekrety. Inspiracje czerpie z życia i kreśli kolejne historie.

Wyznania uległej #3: Harmonia seria erotyczna BDSM (#3)

SheWolf

Pan usiadł na kanapie, a ja tkwiłam tuż przy jego nogach. Jak wierna, oddana suka. Kazał wyciągnąć dłonie i zrobił sobie z nich stoliczek na filiżankę z espresso. Pozostałam w tej pozycji. Drżałam, a on spoglądał na mnie, jak na swoją własność, bo przecież byłam nią! Popijał napój rozkoszy i czytał książkę. Nie miałam pojęcia, ile czasu minęło, ale każda sekunda, każda minuta była niczym wieczność. Prawdziwe upojenie jego obecnością. Mogłam tak trwać w nieskończoność, jednak ciało zaczęło odmawiać posłuszeństwa. Ręce mocno drżały, mięśnie napinały się, walcząc o utrzymanie filiżanki. Nie chciałam go zawieść! Nie chciałam zawieść siebie! Nie mogłam! Ale on doskonale wiedział, kiedy zareagować. Opuściłam ręce i głowę. Spójrz na mnie, su powiedział łagodnie. Jestem z ciebie dumny. Wyznania uległej to seria trzech opowiadań przedstawiających relację BDSM pełną emocji, dynamiki, zwrotów akcji i ognistego seksu. Czy można połączyć miłość i klimat? W trzeciej części relacja bohaterów staje się zbiorem lęków, strachu, niedomówień. Balansują na granicy miłości i układu. Nie potrafią złapać balansu w emocjach, perwersji i sile uczucia. Ich rozstanie staje się początkiem i końcem. Czy uda im się odnaleźć złoty środek relacji? SheWolf jest autorką opowiadań erotycznych oraz książki "Odcienie pożądania." Zafascynowana tym, co ukryte i niedostępne. Zagłębia się w ludzkie umysły z dziką satysfakcją, poznając najbardziej skrywane sekrety. Inspiracje czerpie z życia i kreśli kolejne historie.

Wyznanie

Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian Trzy róże Wyznanie Nie rań pogardą tej obcej dziewczyny, Jej czar jest inny, niżeli twój czar. Tyś memu ciału dreszcz w świecie jedyny, A ona ust mi chce oddać maliny Czyjaż dłoń zdoła odtrącić ten dar? Wszak tobie pierwszej tę miłość wyznaję Ona nic nie wie, choć czeka i śni. Szedłbym tak do niej, jak w lasy i w gaje, A odkąd znam ją, wciąż mi się wydaje, Że... Bolesław Leśmian Ur. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył Chimerę i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako człowiek pierwotny), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznanie

Charles Baudelaire

Wyznanie Luba, słodka kobieto, raz jeden, jedyny    Ty się o ramię me wsparła,  A w mroku duszy mojej pamięć tej godziny    Nie starła się, nie zamarła.    Późno już było; na kształt nowego medalu    Pełnia podnosiła lice,  A uroczystość nocy spływała jak fala    Na śpiące grodu ulice.    Biegając u ścian domów i u bram przedsieni,    Kotów gromada swawolna,  Z uchem na czatach, albo na kształt drogich cieni    Towarzyszyła nam z wolna.    Nagle wpośród zbliżenia, jakie wywołało    Półświatło nocy niepewne,  Z twych ust, z których wesele tylko zawsze brzmiało,    Z ust, co tak dźwięczne i śpiewne,    Z twych ust, tchnących radością, jak w jasne poranki    Fanfara rozgłośnie brzmiąca,  Dziwaczna nuta skargi, na kształt niespodzianki,    Wyrwała się tęskna, drżąca. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznanie artysty

Charles Baudelaire

Wyznanie artysty Jakże przeszywają dnie skłaniającej się jesieni! Ach! przeszywające aż do bólu! Istnieją bowiem pewne odczucia wyborne, których niepochwytność nie wyłącza natężenia; i nie ma żądła bardziej przenikającego od ukąszenia Nieskończoności. Wielkie upojenie topienia wzroku w bezmierność niebios i morza! [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyznanie spóźnione

Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian Napój cienisty Wyznanie spóźnione Lubię twoim weselem rozniecony gwar, I twoimi oczami upatrzoną drogę, I czar w śmiechu zjawiony ten sam zawsze czar! Żem cię dotąd nie kochał zrozumieć nie mogę! Dziś, gdy ogród zaszumi, lub zaskrzypią drzwi, Zrywam się, aby stwierdzić pustkę beznadziejną, I przypomnieć twe kroki i głos twó... Bolesław Leśmian Ur. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył Chimerę i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako człowiek pierwotny), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyzwania dla nauki i praktyki w zakresie zarządzania i jakości w przemyśle piwowarskim. Przedsiębiorczość rzemieślnicza

Piotr Tomski

Monografia stanowi część cyklu prac poświęconych wyzwaniom w obszarze nauki i praktyki zarządzania oraz jakości w przemyśle piwowarskim, ze szczególnym uwzględnieniem sektora piwowarstwa rzemieślniczego. W publikacji zaprezentowano przedsiębiorczość rzemieślniczą, scharakteryzowano istotę rzemiosła i przedsiębiorczości rzemieślniczej, piwowarstwa rzemieślniczego oraz specyfikę produktu tradycyjnego. Zasygnalizowano znaczenie innowacyjności dla rozwoju branży, scharakteryzowano tło i przesłanki rozwoju piwowarstwa rzemieślniczego, omówiono zjawisko piwnej rewolucji i zwrócono uwagę na specyfikę browarów rzemieślniczych. Zaakcentowano znaczenie współdziałania gospodarczego przedsiębiorstw oraz zasygnalizowano szczególną rolę kooperencji dla funkcjonowania przedsiębiorstw w branży piwowarstwa rzemieślniczego.

Wyzwania dla polityki makroekonomicznej na początku XXI wieku

Henryk Ćwikliński (red.)

Niniejszy podręcznik jest swego rodzaju suplementem kilkakrotnie wznawianej w Wydawnictwie UG Polityki gospodarczej, również pod redakcją Henryka Ćwiklińskiego. Uwzględniając uniwersalne zasady polityki gospodarczej, autorzy podejmują tu wiele aktualnych problemów, w tym burzliwie wydarzenia w gospodarce globalnej, związane z kryzysem finansowym ostatnich kilku lat.

Wyzwania i perspektywy zarządzania przedsiębiorstwami w nowej rzeczywistości gospodarczej

Helena Kościelniak (red.)

Czas pandemii zmienił warunki funkcjonowania organizacji, ale nie pozbawił ich siły i możliwości rozwoju. Sytuacja ta jest zauważalna na poziomie globalnym, europejskim i krajowym. Dynamika otaczającej nas rzeczywistości jest trudna do interpretacji dla różnych grup przedsiębiorstw.  W monografii podjęto próbę analizy i oceny powstałych uwarunkowań, z jakimi zmagają się małe i średnie przedsiębiorstwa różnych branż, w tym również firmy rodzinne. Autorzy, odpowiednio do badanych przedsiębiorstw, przedstawiają gospodarcze skutki pandemii COVID-19 i wskazują na narzędzia, które mogą ukierunkować działania menedżerów w nowej rzeczywistości gospodarczej oraz napędzać ich strategię. Monografia jest przeznaczona dla kadry zarządzającej różnego typu organizacji oraz dla pracowników naukowych zainteresowanych problematyką zarządzania. Może służyć jako literatura uzupełniająca dla doktorantów i studentów kierunku zarządzanie – wzbogaci ich wiedzę o problematyce zarządzania oraz zachęci do poszukiwania skutecznych metod kierowania organizacjami w złożonym, zmieniającym się otoczeniu.    W książce opisano: koncepcję monitoringu menedżerskiego oraz metodykę jego konstruowania dla małych i średnich przedsiębiorstw; metodę zarządzania przez cele w aspekcie (ZPC) systemu motywacji i kontroli w organizacji; zmiany w zakresie finansowania start-upów deep tech oraz główne przekształcenia w ich funkcjonowaniu; polskie spółki spin-off  jako podmioty oparte na tworzeniu innowacji; koncepcję tworzenia wartości przedsiębiorstwa w ujęciu finansowym, w metody wyceny uwzględniające interesy inwestorów: zarówno właścicieli, jak i wierzycieli; rodzaje postępowania upadłościowego oraz niewypłacalność polskich przedsiębiorstw w 2020 r. (według branż, województw i formy prawnej); rolę analizy w budowaniu strategii gminy oraz możliwości jej finansowania z własnego budżetu – na przykładzie gminy Kleszczów; nowoczesne metody i techniki zarządzania warunkiem konkurencyjności rynkowej współczesnego przedsiębiorstwa – na przykładzie przedsiębiorstw wietnamskich (w jęz. ang.).

Wyzwania i zagrożenia dla bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego pod koniec drugiej dekady XXI wieku

red. Katarzyna Czornik, red. Monika Szynol

Głównym celem badawczym pracy było zdiagnozowanie najważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa międzynarodowego i narodowego pod koniec drugiej dekady XXI wieku. Istotne było nie tylko zidentyfikowanie obecnych zagrożeń, ale też potencjalnych, którym już dzisiaj można przeciwdziałać. W publikacji znalazła się również pogłębiona analiza problemów związanych z dwoma głównymi zagrożeniami okresu pozimnowojennego: z terroryzmem i nielegalną migracją. W ramach pracy podjęto także próbę sformułowania rekomendacji dla decydentów polityki bezpieczeństwa Polski w zakresie analizowanych spraw.