Wyspa smutku

Tadeusz Konczyński

Donald Elis nigdy nie był typem romantyka, ale kochał swoją żonę. Lubił z nią rozmawiać, dzielić myśli i zwyczajnie spędzać życie. Od pewnego czasu dostrzegał w zachowaniu Heleny niepokojące znaki. Kobieta przeżywała jakieś strapienia, z którymi nie chciała się dzielić. Coraz więcej czasu małżonkowie spędzali samotnie, a Donald widząc łzy spływające po twarzy żony, nie wiedział jak może pomóc. Nie spodziewał się jednak tego, że wkrótce przeczyta jej pełen emocji, pożegnalny list. Nieszczęśliwa Helena opuściła męża i schroniła się na Wyspie Smutku. Mówiono, że to azyl dla chorych na nieukojoną miłość i tęsknotę. Donald słyszał, że mało kto wraca z wyspy, a jeśli już to z zamąconym umysłem lub jako wrak człowieka. Czy mężczyźnie uda się odnaleźć żonę i odkryć powody ucieczki? Jakie tajemnice skrywa Wyspa Smutku?

Wyspa strachu

Håkan Östlundh

Fredrik Broman, policjant ze Sztokholmu, wreszcie spełnia swoje marzenie. Wraz z żoną i dziećmi przenosi się do nowo kupionego domu położonego na malowniczej Gotlandii. Mężczyzna znajduje pracę w jednym z tutejszych posterunków. Ma nadzieję, że dzięki tej posadzie będzie wieść spokojne i szczęśliwe życie u boku najbliższych. Sielanka nie trwa jednak długo. Pewnego dnia Fredrik otrzymuje nietypowe zawiadomienie: W Ronehamn, prowincjonalnym miasteczku, odnaleziono zaszlachtowaną owcę. Jakby tego było mało, funkcjonariusz odbiera telefon od starszego mężczyzny skarżącego się na źle zaparkowany samochód, wokół którego ponoć unosi się nieprzyjemny zapach. Policjant niechętnie idzie na wskazane miejsce, by się rozejrzeć. Nie spodziewa się, jak makabrycznego odkrycia wkrótce dokona. W bagażniku auta ktoś zostawił rozprute ludzkie zwłoki. Gazety ogłaszają Gotlandię „wyspą strachu”, a Fredrik zdaje sobie sprawę, że właśnie prysło jego marzenie o spokojnym życiu na wsi. „Wyspa strachu” to pierwsza część serii o Fredriku Bromanie. To prawdziwa gratka dla miłośników kryminałów, Håkanowi Östlundhowi udaje się bowiem zbudować niepowtarzalny, przerażający i nieco surrealistyczny klimat opowieści.

Wyspa tajemnicza. L\'Île mystérieuse. The Mysterious Island

Jules Verne

Jules Verne: Wyspa tajemnicza. LÎle mystérieuse. The Mysterious Island. Edycja trójjęzyczna polska, francuska i angielska. Książka opowiada o czasach wojny secesyjnej w Ameryce przedstawia kilkuletni pobyt grupki uciekinierów na małej, niezamieszkanej wyspie, nazwanej później przez rozbitków imieniem Abrahama Lincolna, w pobliżu drugiej małej i niezamieszkanej wysepki Tabor na Pacyfiku. W skład grupy wchodzą: inżynier Cyrus Smith, dziennikarz Gedeon Spilett, marynarz Bonawentura Pencroff, chłopiec Harbert Brown oraz służący Nab (Nabuchodonozor), a także pies Top. Znaczną część powieści zajmuje opis wykorzystania przez rozbitków swojej wiedzy dla odtworzenia technologii w warunkach wyspy. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Tajemnicza_wyspa) L'Île mystérieuse raconte l'histoire de cinq personnages : l'ingénieur Cyrus Smith, son domestique Nab, le journaliste Gédéon Spilett, le marin Bonadventure Pencroff et l'adolescent Harbert. Pour échapper au sige de Richmond o ils sont retenus prisonniers par les Sudistes pendant la guerre de Sécession, ils décident de fuir l'aide d'un ballon. Pris dans un ouragan, ils échouent sur une île déserte qu'ils baptiseront l'île Lincoln. Aprs avoir mené une exploration de l'île, ils s'y installent en colons et commencent la civiliser. Une présence semble veiller sur eux et les aider dans toutes les circonstance difficiles, voire tragiques. (https://fr.wikipedia.org/wiki/L'Île_mystérieuse) The book tells the adventures of five Americans on an uncharted island in the South Pacific. The story begins in the American Civil War, during the siege of Richmond, Virginia, the capital of the Confederate States of America. As famine and death ravage the city, five northern prisoners of war decide to escape by the unusual means of hijacking a balloon. The escapees are Cyrus Smith, a railroad engineer in the Union army (named Cyrus Harding in some English translations); his black manservant Neb (short for Nebuchadnezzar), a former slave who had been freed by Smith; the sailor Bonadventure Pencroff (who is addressed only by his surname, but his ""Christian name"", Bonadventure, is given to their boat; in other translations, he is also known as Pencroft); his protégé Harbert Brown (called Herbert in some translations), a young boy whom Pencroff raises as his own after the death of his father (Pencroff's former captain); and the journalist Gedéon Spilett (Gideon Spilett in English versions). The company is completed by Cyrus' dog ""Top"".(https://en.wikipedia.org/wiki/The_Mysterious_Island)

Wyspa Tegmarka

Mirosław Piotr Jabłoński

Rodzina jako źródło cierpień... i niespodzianek! Patrick Littlehead od najmłodszych lat lubi się uczyć, kończy studia z zakresu fizyki i uzyskuje prestiżowe stypendium. Dla jego rodziny oznacza to życiową porażkę. Stary Littlehead wyczekiwał potomka w postaci postawnego mężczyzny, który przejmie po nim gospodarstwo na amerykańskiej prowincji. Zwłaszcza, że jego pierworodny syn, który został kosmonautą, zaginął w dalekich przestworzach. Pewnego dnia Patrick odnajduje w swoim pokoju tajemniczy obiekt. Wszystko wskazuje na to, że jego zaginiony brat próbuje nawiązać z nim kontakt. Doskonała propozycja dla fanów rodzimego science fiction, np. książek Dariusza Domagalskiego czy Marcina Ciszewskiego.

Wyspa trzech ojczyzn. Reportaż z podzielonego Cypru

Thomas Orchowski

Kawa na Cyprze ma fundamentalne znaczenie, ale jeszcze ważniejsze jest to, jak się ją określa. Cypryjską pije zwolennik jedności Cypru, grecką zwolennik enosis, turecką zaś zamówi rzecznik zbliżenia z Ankarą. I tak jak rodzaje kawy, tak ojczyzny na Cyprze są trzy. Thomas Orchowski opowiada o tej małej wyspie we wschodniej części Morza Śródziemnego z perspektywy, o której turyści zachwycający się lazurem wody nie mają zwykle pojęcia. To Cypr od wieków walczący z kolejnymi okupantami, naznaczony traumą konfliktów wewnętrznych i ścierających się nacjonalizmów. Cypr, z którego nie wyjeżdża się z urzekającymi fotografiami wybrzeża, ale z pamięcią o zbrodniach z Asii, Tochni, Alody, Maraty i Sandalaris, za które nikogo nie ukarano. Wyspa trzech ojczyzn to reporterska relacja z podzielonego Cypru. Thomas Orchowski wyjaśnia nam jego skomplikowaną historię, podążając śladem osobistych historii mieszkańców od roku 1955 aż po czasy współczesne, które wciąż nie przynoszą rozwiązania i szans na zakończenie konfliktu.

Wyspa wariatów

H. G. Wells

Arnold Blettsworthy to młody mężczyzna, który rozkręcił dobrze prosperujący biznes i zaczyna myśleć o ustatkowaniu się w życiu osobistym. Nic z tego! Po tym, jak zostaje zdradzony przez swojego wspólnika i kobietę, jego stan psychiczny mocno się pogarsza i lekarz radzi mu wyjechać w podróż, by odpocząć. Bohater wsiada na pokład parowca Złoty Lew", by dotrzeć do Rio de Janeiro. Niestety u wybrzeży Brazylii na pokładzie dochodzi do buntu i wszystko wskazuje na to, że Blettsworthy pójdzie na dno wraz ze statkiem. Z tarapatów ratuje go plemię kanibali, którzy zabierają mężczyznę na swoją wyspę. Powieść jest przykładem XX-wiecznej robinsonady, zadowoli miłośników twórczości Daniela Defoe.

Wyspa węży

Jim Poker

Jim Poker to jeden z pseudonimów literackich Juliana Mieczysława Ginsberta (18921948), używany obok Inż. J.G. i Kpt. Nemo. Ginsbert był polskim inżynierem mechanikiem, porucznikiem Wojska Polskiego i komandorem porucznik Marynarki Wojennej. Brał udział w obu wojnach światowych. Pracował jako dziennikarz, pisarz, publicysta oraz reżyser w dziedzinie marynistyki. Pisał powieści przygodowe, podróżnicze i marynistyczne. Stworzył typ powieści historyczno-awanturniczej, zrodzony z bogatej fantazji autora podpartej gruntowną wiedzą techniczną i wojskową.

Wyspa zombie

ystein Stene

Od żywych liczniejsi staną się zmarli Thriller, który skrywa mroczną tajemnicę. Labofnia. Wyspa ukryta przed resztą świata gdzieś pośrodku Atlantyku. Nie figuruje na żadnej mapie, nie istnieje w żadnych wspomnieniach. Służby wywiadowcze Ameryki i Europy robią wszystko, by nikt nie dowiedział się o tym miejscu. Mieszkańcy Labofni odznaczają się niecodziennymi cechami. Ich ciała znacznie różnią się od ciał ludzi: niższą temperaturą, słabszym pulsem, zesztywnieniem, spowolnioną przemianą materii, brakiem oddechu Pewnego dnia na wyspę trafia rozbitek Johannes van der Linden. Nie jest do końca pewien, skąd wyruszył i dokąd trafił. Otrzymuje schronienie i zostaje otoczony opieką. Labofnia staje się jednocześnie jego przekleństwem i wybawieniem. Musi dostosować się do nowych zasad i struktur dziwnej wspólnoty. Wkrótce przekona się, że nad światem nieumarłych ktoś lub coś sprawuje bezwzględną kontrolę.

Wyspiański. Mitologia nowoczesnego artysty

Magdalena Popiel

Ta książka powstała z głębokiego przekonania, że warto przywrócić Wyspiańskiego nam samym. Wiek XX zaczął się dla nas wtedy, gdy w Krakowie ruszył pierwszy elektryczny tramwaj i gdy publiczność zgromadzona w Teatrze Miejskim usłyszała po raz pierwszy pytanie "Co tam panie w polityce?". Zarysowana tu mitologia artysty wiele zawdzięcza korespondencji Wyspiańskiego, szczególnie listom z podróży artystycznej po Europie w latach 1890-1894. Doświadczenie jakie wówczas zdobył stało się fundamentem całej późniejszej twórczości autora Wyzwolenia. Wyłania się z tych listów portret artysty zmagającego się ze swoim czasem w historii i miejscem na mapie Europy. To obraz buntu jednostki głęboko zakorzenionej w wieku XIX i równocześnie gwałtownie pożądającej zmian, jakie niesie wiek XX. Europejska sztuka wczesnego modernizmu rozpięta między Wagnerem a Picassem, między Mickiewiczem a Witkacym jest właściwym tłem dla dzieła Wyspiańskiego - jednego z niedokończonych projektów polskiego modernizmu. Magdalena Popiel - prof. dr hab. w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Redaktor naukowy serii "Biblioteki Narodowej" oraz członek Komitetu Redakcyjnego "Przestrzeni Teorii". Autorka książek: Historia i metafora. O "Żywych kamieniach" Wacława Berenta (1989), Oblicz wzniosłości. Estetyka powieści młodopolskiej (1999)

Wyspy Elpis

Karol Bąk, Katarzyna Gołąbek

Trzeci, zamykający cykl - album Karola Bąka i Katarzyny Gołąbek stanowi dopełnienie dwóch poprzednich. Miłośnicy malarstwa Karola Bąka, przenoszą się na Wyspy Elpis wyspy Księżniczki metafory i nadziei. Rozkoszując się metaforami, chodząc po galerii, staramy się żyć żarem metafor autorów. Widzimy jak Piękne Kobiety rozświetlają się blaskiem metafor, jak rozbłyskają powabem ciała i duszy w słowach Katarzyny Jej imię Elpis. Na koniec pozostaje nam zamarzyć, również o Galerii łączącej Obraz, słowo, metaforę, muzykę i przeżywanie interpretacji tego połączenia. Tak, jak to można zobaczyć na stronie www.katarzynagolabek.pl. Wyrażamy również pragnienie, że Bogini Nadziei i Król Metafory nie rozstaną się w swoim twórczym ujednieniu, racząc nas światem swojego zaczarowanego piękna w kolejnych albumach. Karol Bąk Karol Bąk (rocznik 1961) malarz, rysownik, grafik. W latach 1984 1989 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) w Poznaniu na Wydziale Grafiki. Studia zakończył dwoma dyplomami z wyróżnieniem, w pracowni grafiki u prof. Tadeusza Jackowskiego i w pracowni rysunku u prof. Jarosława Kozłowskiego. Otrzymane nagrody: - nagroda za grafikę, Dyplom 89, Toruń 1989, - I nagroda i medal, XXI Pokonkursowa wystawa na najlepszą grafikę i rysunek roku o medal im. Jana Wronieckiego. Po studiach przez trzy lata parał się miedziorytem i rysunkiem. Przez następnych kilka lat zajmował się projektowaniem i odbył kilka podróży artystycznych. W drugiej połowie lat 90. zaczął uprawiać malarstwo olejne, którym zawodowo zajmuje się od 2000 roku. Prace artysty tworzą takie m.in. cykle tematyczne jak: Żaglowiec, Dialogi Kokony, Aureole, Cztery żywioły, Judyta i Salome. Malarz miał kilkanaście wystaw indywidualnych i wziął udział w parunastu ekspozycjach zbiorowych, głównie w Polsce, Niemczech i Holandii. Obecnie zajmuje się malarstwem sztalugowym, grafiką i rysunkiem. Jego prace można obejrzeć w salonach wystawienniczych: Galeria Klucznik -Gdańsk, Galeria SD, Galeria WZ Warszawa, Beskidzka Galeria Sztuki - Szczyrk oraz Go Gallery- Amsterdam, Holland; Rainbird Fine Art Gallery - Londyn, U.K; Polart Krefeld, Hüts, Niemcy, Galerie Spolnik Francja, The Icon Gallery Virginia, USA. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Katarzyna Gołąbek Jej mottem słowa Peipera: "Sam sobie musisz nadać imię". Dlatego podróżuje i poszukuje, tęskni i kocha. Mieszka i pracuje obecnie w Anglii, sercem jednak jest w Polsce, w Beskidach i ukochanym Bielsku. Swoją duszą maluje poetyckie obrazy. To jest jej dom, pełen kolorów, namiętności i pragnienia Miłości. W świecie bez Miłości. Pragnienia szczerości i spotkania prawdziwych ludzi - gorących żarem szczerych uczuć.

Wyspy Kanaryjskie. Michelin. Wydanie 1

Berenika Wilczyńska

Wyspy Kanaryskie to dla poszukujących wypoczynku od codziennej krzątaniny prawdziwa "ziemia obiecana". Nawet najbardziej wybredny podróżnik powinien znaleźć coś dla siebie: egzotyczną faunę i florę odizolowanych wysp, łagodny klimat, który sprawia, że na wyspach panuje wieczna wiosna, czarne plaże wulkaniczne, smocze drzewa, które mają dla tubylców magiczne znaczenie, zielone doliny z malowniczymi wioskami, architekturę pamietającą czasy kolonialne, a wszystko doprawione delikatnym szumem atlantycznych fal. Wyspy Kanaryskie to także miejsce, gdzie odbywa sie mnóstwo przeróżnych festiwali, fiest i jarmarków, które wyrażają mistyczny związek mieszkańców z rodzimą ziemią. Wizyta w tym miejscu pozwoli na własnej skórze przekonać się, dlaczego starożytni Grecy i Rzymianie nazwali archipelag "Wyspami szczęśliwymi". Ruszaj w świat z przewodnikiem Michelin! poręczny format precyzyjne mapy i plany dokładne opisy atrakcji turystycznych propozycje tras zwiedzania liczne ciekawostki Michelin zaprasza Cię do wspólnego odkrywania najpiękniejszych zakątków Wysp Kanaryjskich. Z tym przewodnikiem zwiedzanie będzie prawdziwą przyjemnością! Dokładne plany ułatwią swobodne poruszanie się po mieście. Szukasz ciekawych miejsc, zabytków i tras zwiedzania? Nic prostszego! Dzięki gwiazdkom przy nazwach dzielnic i obiektów nie pominiesz żadnej turystycznej atrakcji. Starannie dobrane informacje praktyczne pomogą Ci znaleźć nocleg, restaurację czy kawiarnię, w których spędzisz wyjątkowe chwile. Gwiazdki - tradycyjny system oceny atrakcji turystycznych: *** zobacz koniecznie ** warto odwiedzić * godne uwagi

Wyspy Kanaryjskie. #Travel&Style. Wydanie 1

Berenika Wilczyńska

Bogactwo przyrodnicze archipelagu i wyjątkowo przyjazny klimat Wysp Kanaryjskich zachwycają każdego, kto zawita w te strony. Znajdziemy tu wulkaniczne krajobrazy niczym z Księżyca, pospacerujemy w chmurach, zanurzymy się w bujne gaje palmowe lub wybierzemy się na poszukiwanie największych morskich ssaków. Kto zapragnie bardziej konwencjonalnej rozrywki, znajdzie ją w jednym z kilkunastu parków tematycznych lub w tętniących życiem kurortach. Stęsknieni za słońcem będą musieli zdecydować, na której z rajskich plaż wypocząć, a smakosze - od jakiego przysmaku zacząć. Każda z siedmiu wysp tworzących archipelag ma swój własny, niepowtarzalny charakter - warto poznać je wszystkie!

Wyspy miłości - 6 gorących opowiadań erotycznych

Alexandra Södergran

Gdy dwóm osadzonym w więzieniu w Kumla udaje się uciec, wiadomość obiega cały kraj. Zniknęli bez śladu, a władze wydają się sparaliżowane. Gdzie są więźniowie? Podczas gdy organy ścigania desperacko ich poszukują, uciekinierzy obierają kurs na beztroskie życie na rajskiej wyspie, położonej na południowym Pacyfiku. Liczą na nowe życie w otoczeniu pięknych, wyzwolonych kobiet i dobre jedzenie. Szukają miejsca, w którym chcą zaznać czystej przyjemności. Zbiór składa się z następujących opowiadań erotycznych: Widziałam jak tańczy w Paryżu - Na ulicy w Madrycie - Ostatnie życzenie pani doktor - Wyspy miłości - Ze złej woli - Samiec alfa

Wyspy miłości - opowiadanie erotyczne

Alexandra Södergran

Gdy dwóm osadzonym w więzieniu w Kumla udaje się uciec, wiadomość obiega cały kraj. Zniknęli bez śladu, a władze wydają się sparaliżowane. Gdzie są więźniowie? Podczas gdy organy ścigania desperacko ich poszukują, uciekinierzy obierają kurs na beztroskie życie na rajskiej wyspie, położonej na południowym Pacyfiku. Liczą na nowe życie w otoczeniu pięknych, wyzwolonych kobiet i dobre jedzenie. Szukają miejsca, w którym chcą zaznać czystej przyjemności.

Wyspy nienasycenia

Karol Bąk, Katarzyna Gołąbek

Wyspy Nienasycenia to drugi w kolejności po Królestwie Metafory album malarsko poetycki wybitnego polskiego malarza Karola Bąka i oryginalnej, niebanalnej młodej poetki Katarzyny Gołąbek. Niedosyt w osiągnięciu JEDNI, między pierwiastkiem męskim i żeńskim, osiągnięciu JEDNI w pięknie metafory, metafory w tekście, miłości, kobiecie i obrazie zaowocował kolejnym albumem tej wyjątkowej pary autorów. W obrazach Karola Bąka istnieje metafora i dążenie do harmonii, ale dopiero w połączeniu z metaforą Katarzyny Gołąbek Metafora w obrazach tego niezwykłego malarza, zaczyna Żyć. Nie tylko Istnieje, ale też staje się Żywa. Nie znamy takiego połączenia dwóch przeciwieństw męskości i kobiecości - w przeciwieństwie słowa i obrazu, gdzie taka harmonia byłaby osiągnięta. Album Wyspy Nienasycenia jest pisany przez autorów osobliwie, jak ujmują to sami: Nasz stan przy tworzeniu albumów można tylko porównać do "Żaru ciał". Ten stan to "Żar serc" - wynikający z zakochania się w tym projekcie. Czytamy i pochłaniamy, czytamy ponownie i odkrywamy niesamowitość połączenia metafor w obrazach z metaforami w tekstach. Gdy sam obraz zaczarowuje nas, w połączeniu zakochujemy się. Jesteśmy zdumieni kobietą na obrazie i dziewczyną w tekście. Autorka tekstów, jest głodna nowych obrazów, łaknie oddania się pasji tworzenia ŻYCIA dla nich. Staje się nierozerwalnym CIENIEM i DUCHEM obrazów Karola Bąka. Mówi językiem bólu i miłości, a My czytelnicy - czujemy to samo. Tylko w stanie Żaru serc, mogą powstać rzeczy urzekające. Otrzymaliśmy albumy składane sercem. Nie ma nic piękniejszego, gdy czuć w dziełach napięcie i szczerość SERC. Wspaniały album, wspaniała podróż na Wyspy Nienasycenia. Karol Bąk Karol Bąk (rocznik 1961) malarz, rysownik, grafik. W latach 1984 1989 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) w Poznaniu na Wydziale Grafiki. Studia zakończył dwoma dyplomami z wyróżnieniem, w pracowni grafiki u prof. Tadeusza Jackowskiego i w pracowni rysunku u prof. Jarosława Kozłowskiego. Otrzymane nagrody: - nagroda za grafikę, Dyplom 89, Toruń 1989, - I nagroda i medal, XXI Pokonkursowa wystawa na najlepszą grafikę i rysunek roku o medal im. Jana Wronieckiego. Po studiach przez trzy lata parał się miedziorytem i rysunkiem. Przez następnych kilka lat zajmował się projektowaniem i odbył kilka podróży artystycznych. W drugiej połowie lat 90. zaczął uprawiać malarstwo olejne, którym zawodowo zajmuje się od 2000 roku. Prace artysty tworzą takie m.in. cykle tematyczne jak: Żaglowiec, Dialogi Kokony, Aureole, Cztery żywioły, Judyta i Salome. Malarz miał kilkanaście wystaw indywidualnych i wziął udział w parunastu ekspozycjach zbiorowych, głównie w Polsce, Niemczech i Holandii. Obecnie zajmuje się malarstwem sztalugowym, grafiką i rysunkiem. Jego prace można obejrzeć w salonach wystawienniczych: Galeria Klucznik -Gdańsk, Galeria SD, Galeria WZ Warszawa, Beskidzka Galeria Sztuki - Szczyrk oraz Go Gallery- Amsterdam, Holland; Rainbird Fine Art Gallery - Londyn, U.K; Polart Krefeld, Hüts, Niemcy, Galerie Spolnik Francja, The Icon Gallery Virginia, USA. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Katarzyna Gołąbek Jej mottem słowa Peipera: "Sam sobie musisz nadać imię". Dlatego podróżuje i poszukuje, tęskni i kocha. Mieszka i pracuje obecnie w Anglii, sercem jednak jest w Polsce, w Beskidach i ukochanym Bielsku. Swoją duszą maluje poetyckie obrazy. To jest jej dom, pełen kolorów, namiętności i pragnienia Miłości. W świecie bez Miłości. Pragnienia szczerości i spotkania prawdziwych ludzi - gorących żarem szczerych uczuć.

Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag

Piotr Oleksy

Ta historia rozpoczyna się u kresu wojny, kiedy wyspy zostały odebrane wycofującym się Niemcom i włączone do terytorium Polski. Jedni stąd odjeżdżali wypędzeni, drudzy zajmowali ich miejsca wygnani. Wygnani przywieźli pamięć Kresów, wypędzeni zabrali pamięć krajobrazów dzieciństwa i setki lat historii. Bohaterowie Wysp Odzyskanych układali sobie życie w bezpośrednim sąsiedztwie niepewnej granicy, zmagając się z niestabilną administracją, samowolą wojsk radzieckich, wszechobecnym szabrem i nieoswojonym żywiołem wody. Władze Polski Ludowej podejmowały zaś intensywne wysiłki, by znaleźć kulturowe i historyczne uzasadnienie dla odwiecznej polskości starych Ziem Piastowskich. Piotr Oleksy sięga do własnych przeżyć oraz w głąb pamięci swoich dawnych i obecnych sąsiadów, mieszkańców wysp Wolin, Uznam i całego archipelagu u ujścia Odry. Nadając tym wspomnieniom szerszy kontekst, tworzy wciągającą, wielowątkową opowieść o tym, jak historia i geografia stały się siłami kształtującymi dynamiczną społeczność kilku pokoleń wyspiarzy. Oleksy kreśli impresjonistyczną biografię polskiego archipelagu, Rzeczpospolitej wyspiarskiej, bieguna Polski odrzańskiej. To nie jest książka lokalna, sentymentalna Heimatliteratur, tylko opowieść uniwersalna w swojej wyjątkowości, w której jest miejsce i na podpitego awanturnika Jana Papugę, i na rybaka Siwego Flaka, i na boga Trygława, i na wypędzonych Niemców, i na tajemnicze księstwo Gryfitów. Oleksy łączy charyzmaty historyka i reportera, węszy po czystych archiwach i brudnych portach, a wszystko to w miejscu, gdzie doszło do jednego z najdziwniejszych eksperymentów demograficznych w dziejach. Zmusza czytelnika do opuszczenia dobrze wyjeżdżonych intelektualnych kolein i zdania sobie sprawy, że nie ma jednej Polski, a jest wiele Polsk! Zbigniew Rokita

Wyspy Ogniste. Tajemnica Askiru. Tom 5

Richard Schwartz

Niebezpieczna, wręcz karkołomna misja półelfki Leandry, ambasadorki królestwa Illianu, trwa. Potężna maestra wraz z legendarnym wojownikiem Havaldem i grupą śmiałków opuszczają wreszcie Besarajn, by na pokładzie statku pokonać ostatni odcinek drogi do Askiru. Tam mają nadzieję pozyskać sprzymierzeńców w walce z wszechpotężnym imperium cesarza nekromanty. Dla Havalda rejs kończy się przedwcześnie: kiedy okręt zostaje zaatakowany przez piratów, wojownik trafia za burtę i zostaje wyrzucony przez fale na Wyspy Ogniste, gdzie mają swoją bazę morscy rozbójnicy. Lecz w gnieździe korsarzy czai się jeszcze inne, o wiele większe zagrożenie. Nowy, zapierający dech w piersiach tom niezwykle popularnej serii fantasy Richarda Schwartza trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Wyspy szczęśliwe

Wioletta Sawicka

Wrażliwa, ufna,  trochę naiwna Joanna pragnęła od życia tylko jednego: chciała mieć rodzinę. Taką, w jakiej sama dorastała, zanim rodzice zginęli w wypadku. Skończyła studia, ale nie myślała o pracy i robieniu kariery. Młodzieńcza miłość zaowocowała ślubem i dzieckiem. Joanna była szczęśliwa, spełniły się jej marzenia. Tomasz prowadził firmę, zarabiał na dobre życie, Joanna zajmowała się córeczką, domem, ogrodem - i to był jej bezpieczny świat.  Pewnego dnia Joanna budzi się w zupełnie nowej rzeczywistości. Musi stawić czoło dramatycznej sytuacji i  zmierzyć z  własnymi słabościami, a jest do tego zupełnie nieprzygotowana. W tym najtrudniejszym czasie swojego życia poznaje ludzi, którzy uświadamiają jej, że życie to wzloty i upadki. I to nie sukcesy nas kształtują, lecz przeciwności losu. Wioletta Sawicka urodziła się i mieszka na Warmii. Z wykształcenia jest pedagogiem, ale zawodowo realizuje się jako dziennikarka. Jej specjalnością są reportaże. Od zgiełku życia wyciszenia szuka w warmińskich lasach i w Bieszczadach, którymi jest niezmiennie zafascynowana. Pasjonatka literatury, wędrówek bezludnymi szlakami oraz rowerowych wypadów. Mężatka, matka dwójki dzieci. Autorka powieści Wyjdziesz za mnie, kotku?, Będzie dobrze, kotku Jeśli się odnajdziemy, kotku i Dzień cudu.  

Wystan Hugh Auden - szekspirolog i librecista

Tomasz Kowalski

Opis książki: Celem książki jest przedstawienie dwóch dziedzin twórczości W.H. Audena: jego krytyki szekspirowskiej i librecistyki, oraz prześledzenie ich wzajemnych relacji. Na pierwszy rzut oka te dwa obszary aktywności jednego z najwybitniejszych anglojęzycznych poetów XX wieku, pozostające dotąd na marginesie zainteresowań badaczy, zdają się zupełnie do siebie nie przystawać, w istocie jednak, jak przekonuje autor, jest zgoła odmiennie. Pierwsza część książki stanowi próbę syntetycznego ujęcia dialogu Audena ze spuścizną Szekspira. Składają się na nią analizy Morza i zwierciadła, uważanego przez twórcę za jego największe dzieło, oraz wykładów, które w latach 1946–1947 wygłosił w nowojorskiej New School for Social Research. W części drugiej, oprócz rekonstrukcji poglądów poety na operę, jej miejsce wśród innych sztuk oraz specyfikę pracy nad tekstem przeznaczonym na ten rodzaj sceny, umieszczono analizy librett napisanych przez Audena z Chesterem Kallmanem: Żywota rozpustnika i Serc starań straconych. Autor jako pierwszy sytuuje libretta w centrum, wprawiając w ruch dotychczasową hierarchię w recepcji twórczości poety. Przedstawia w książce własną, wyraźną koncepcję, nie stroni też (wzorem swego bohatera) od soczystej anegdoty, przede wszystkim jednak dzięki nowej konfiguracji utworów prowadzi inspirującą rozmowę o sensach wynikających z lektury tekstów Audena w proponowanym zestawieniu. dr hab. Ewa Guderian-Czaplińska, prof. UAM   Tomasz Kowalski wprowadza w krąg polskiej refleksji nad twórczością Audena nowy kontekst. W przekonujący sposób dowodzi absolutnej spójności obu tytułowych obszarów na poziomie rozważań o charakterze egzystencjalnym, filozoficznym i estetycznym. prof. dr hab. Małgorzata Leyko     Tomasz Kowalski – doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Instytucie Teatru i Sztuki Mediów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania badawcze dotyczą przede wszystkim wątków związanych z biografią, twórczością i adaptacjami dzieł Williama Szekspira oraz teatru współczesnego. Był stypendystą Clifford and Mary Corbridge Trust (University of Cambridge). Publikował w pracach zbiorowych i czasopismach (m.in. w „Didaskaliach”, „Images”, „Czasie Kultury”). Współredaktor antologii Szekspir. Teoria lancasterska – domysły i fakty (Warszawa 2012), autor monografii William Shakespeare – fikcja w biografiach, biografia w fikcjach (Kraków 2018).

Wystarczająco dobra. O czułym podejściu do życia i drodze do samoakceptacji

Małgorzata Mostowska

Cześć, tutaj Gosia. Jeśli czytasz tę książkę, to być może wiesz, kim jestem, i całkiem dobrze mnie znasz. Ale jest też wiele rzeczy, których o mnie nie wiesz. Chciałabym powiedzieć Ci, że jestem taka jak Ty. Czasem niepewna, czy robię dobrze, a czasem przekonana o swojej racji. Czasem zakochana w życiu i w sobie, a czasem patrząca na siebie i innych z wahaniem. Ta książka jest relacją z mojej drogi w głąb siebie. Jest spisem moich refleksji, przemyśleń, niepewności, smutków i sukcesów. Chciałam, aby była zbiorem luźnych myśli, tak żebyś, Droga Czytelniczko, mogła sięgnąć po nią w każdym momencie, otworzyć w dowolnym miejscu i przeczytać kilka słów, być może ku pokrzepieniu, a może ku refleksji. Cieszę się, że jesteś tutaj ze mną i dziękuję Ci, że zechciałaś do mnie zajrzeć. Zapraszam do środka. Książka napisana przez najbardziej znaną i najsympatyczniejszą polską joginkę, Gosię Mostowską. Jej kanał na YouTubie subskrybuje ponad 400 tysięcy osób, które razem z nią ćwiczą, medytują, dbają o swoje zdrowie i o swój dobrostan psychiczny. Jej kojący głos jest lekarstwem na stres i pośpiech, a szczere wpisy na Instagramie przynoszą pokrzepienie wielu kobietom. Książkę Gosi tworzą między innymi zebrane wpisy z jej bloga i Instagrama, w których opowiada o swoim życiu, swojej karierze zawodowej i o swojej drodze do samoakceptacji. Pokazuje, że aby dobrze się czuć w swojej skórze, trzeba nauczyć się o siebie dbać, pokochać siebie i sobie zaufać. I że wcale nie trzeba być idealną.

Wystarczająco dobre życie. Konteksty psychologiczne

Monika Kornaszewska-Polak (red.)

Efektem wieloaspektowych i pogłębionych badań nad jakością życia uwarunkowa­ną charakterem relacji rodzinnych, stanem zdrowia oraz czynnikami pracy zawodowej, prowadzonych w różnych ośrodkach akademickich i innych, jest niniejsza monografia zatytułowana Wystarczająco dobre życie. Konteksty psychologiczne. Monografia składa się z trzech części, adekwatnych do eksplorowanych obszarów dobrego życia: rodziny, zdrowia oraz pracy zawodowej. Opisywane trzy obszary tematyczne wskazują wspólny psychologiczny kontekst podejmowanych zagadnień wobec wyzwań współczesnego ży­cia, mianowicie relacje interpersonalne. Ich poziom i jakość wyznacza kształt nie tylko jednostkowego dobrostanu i szczęścia, ale także składa się na sumę międzyludzkich od­działywań, stanowiących podstawy właściwie ukształtowanego społeczeństwa. W części I monografii pt. Uwarunkowania dobrego życia we współczesnej rodzinie podejmowana jest tematyka ról oraz relacji rodzinnych budowanych na przestrzeni całego życia, po­cząwszy od podjęcia decyzji o potomstwie, poprzez relacje pomiędzy poszczególnymi członkami, rozwijane na tle wspólnoty indywidualne kompetencje, po wskazanie na za­grożenia dobrostanu rodziny, jakie płyną ze zjawiska przemocy. Dobrostan życia rodzin­nego jest współcześnie zagrożony poprzez wiele czynników, jednak najpoważniejszym z nich jest fakt dzietności gwarantujący tej wspólnocie istnienie. Jeżeli dzietność w danym kraju spada, następuje brak zastępowalności pokoleń i społeczeństwo stopniowo zaczyna wymierać. Takie konsekwencje czekają Europę, a zwłaszcza Polskę, jeśli będą one kon­tynuowały dotychczasową politykę prokreacyjną w małym stopniu wspierającą rodziny wychowujące dzieci. Dla młodego pokolenia wyrastającego w rodzinach jednym z naj­istotniejszych czynników rozwoju są właściwe wzory osobowe matki i ojca przyczynia­jące się do prawidłowo ukształtowanych postaw życiowych. Jeśli rodziny te przeżywają poważne trudności, a w relacjach pojawia się przemoc, ma to szczególnie destrukcyjny wpływ na młodzież, przeżywającą w związku z tym obniżenie poczucia wartości swojego życia, zadowolenia z niego oraz poczucia sensu. Tracąc nadzieję, młodzi ludzie słabiej radzą sobie z wieloma wyzwaniami, doświadczają depresji, poszukują ryzykownych alter­natyw rozwiązań problemów. Potrzebne jest im wsparcie ze strony dorosłych, aby mogli przezwyciężyć własne trudności. Takiego wsparcia, wzmocnienia samooceny, doskona­lenia kompetencji osobowych powinni udzielić czy nauczyć najbliżsi – rodzice, rodzeń­stwo, dziadkowie, krewni. Rodzina wówczas staje się miejscem sprzyjającym życiu, kiedy jej członkowie wzajemnie sobie pomagają oraz rozumieją własne potrzeby. W takim śro­dowisku troska o drugą osobę kształtuje klimat, w którym nikt nie czuje się nadmiernie przeciążony obowiązkami, prześladowany czy wykorzystywany. Część II pt. Dobrostan w zaburzeniach zdrowia psychicznego i fizycznego – możliwości terapii opisuje wieloaspektowe zależności pomiędzy jakością życia a chorobą, zaburze­niem oraz psychoterapią. Poruszone w niej zostały niezwykle istotne kwestie dotyczące ludzkiego cierpienia, bólu, wstydu oraz możliwości ich zrozumienia i przezwyciężenia. Objawy różnorodnych zaburzeń zdrowia fizycznego i psychicznego w poważnym stopniu obniżają indywidualny dobrostan, a także utrudniają funkcjonowanie psychospołeczne, spada tym samym jakość życia pacjenta, zostaje zachwiana interpretacja rzeczywistości i koncepcji siebie. Niewątpliwie ogromny wpływ we wspomnia­nych przypadkach ma właściwy dobór metod leczenia i terapii, odpowiadający indy­widualnym potrzebom osób zaburzonych i chorych. Osoby doświadczające cierpienia pod różnymi postaciami zazwyczaj subiektywnie oceniają poprawę stanu zdrowia w na­stępstwie procesu leczenia czy psychoterapii i nie zawsze wiążą tę ocenę z obiektywną poprawą zdrowia czy lepszym funkcjonowaniem. Dlatego też tak ważna staje się troska o dobry kontakt osoby chorej z osobą leczącą, kiedy wymagane są nie tyle i nie tylko kom­petencje zawodowe, ale także umiejętność wczuwania się w doświadczenia, uczucia i spo­soby rozumienia świata osób cierpiących. Potrzebują one takiego nabycia kompetencji indywidualnych (umiejętności radzenia sobie), aby w procesie zdrowienia osiągnąć do­bre samopoczucie, pozytywną ocenę sytuacji życiowej oraz wzrost nadziei na przyszłość. Wszystkie te aspekty mogą mieć miejsce we właściwie ukształtowanych relacjach chorego z leczącym, terapeutą czy grupą terapeutyczną, kiedy budowane jest zrozumienie, więź oparta na autentycznej trosce o drugiego człowieka. Na część III monografii pt. Optymalne funkcjonowanie zawodowe – możliwości i ograni­czenia składają się badania dotyczące powiązań pomiędzy dobrostanem pracownika a sprzy­jającymi i niesprzyjającymi warunkami pracy. We współczesnej rzeczywistości bowiem (w Polsce, Europie, czy ogólnie – cywilizacji Zachodu) nie wystarcza już tylko posiadanie jakiejś pracy, konieczne staje się znalezienie pracy wystarczająco dobrze płatnej i odpowiadającej kompetencjom oraz zainteresowaniom poszukującego. Stąd coraz częściej badanym wymia­rem życia zawodowego staje się indywidualne zadowolenie z pracy w znaczącym stopniu wpływające na poziom jakości życia. Istnieją dwa źródła tego zadowolenia: po pierwsze, po­czucie spełnienia indywidualnych potrzeb pracownika oraz po drugie, satysfakcja płynąca z pracy wykonywanej zespołowo i pochodząca stąd akceptacja. Prezentowane badania wy­różniły następujące czynniki sprzyjające dobremu funkcjonowaniu w miejscu pracy: dobre dopasowanie możliwości pracownika do określonego stanowiska pracy (formy zatrudnie­nia), wykorzystanie twórczego myślenia przy rozwiązywaniu problemów zawodowych oraz poczucie realizacji powołania w określonych zawodach związanych z tzw. misją społeczną (jak na przykład lekarz, pielęgniarka, nauczyciel). Poruszony w tej części monografii zosta­nie także ciekawy problem orzecznictwa zawodowego: na ile stosowanie ogólnych wyników i norm osiąganych w testach psychologicznych ma sens w jednostkowych przypadkach i sy­tuacjach. Z jednej bowiem strony pojawia się problem doboru właściwych metod i narzędzi diagnostycznych, z drugiej natomiast umiejętność właściwego posługiwania się nimi oraz zastosowania ich wyników do konkretnych przypadków.

Wystarczy drobna zmiana. Proste sposoby na lepsze i zdrowsze życie

Michael Mosley

Jedna mała zmiana robi ogromną różnicę Być może wierzysz, że aby w końcu osiągnąć szczęście, pełnię energii i zdrowie, musisz dokonać prawdziwej rewolucji: przejść na nową dietę, całkowicie zmienić styl życia, rzucić niesatysfakcjonującą pracę słowem: skoczyć na głęboką wodę. Tymczasem twoje samopoczucie i dobrostan psychofizyczny zależą w dużej mierze od drobiazgów! Możesz odmienić swoje życie, jedząc czekoladę, grając w grę wideo lub stając na jednej nodze. W tej książce znajdziesz przykłady łatwych do wdrożenia nawyków, których korzystne działanie potwierdzają wyniki badań. Wprowadź w dowolnym momencie jeden lub kilka z nich, a przekonasz się o ich wielkiej mocy. Spróbuj: otoczyć się roślinami doniczkowymi, by zwiększyć produktywność i wydajność mózgu, śpiewać ulubioną piosenkę, by wywołać stan naturalnej euforii, czytać przez pół godziny dziennie, by obniżyć poziom lęku, brać zimny prysznic rano i długą gorącą kąpiel wieczorem, by uregulować rytm dobowy, pić sok z buraka, by poprawić kondycję, bujać w obłokach, by osiągać lepsze wyniki w pracy, jeść śniadanie godzinę później, by poprawić jakość snu lub podejmij inne wyzwanie opisane przez autora, by rozpocząć pozytywną zmianę w swoim życiu. Argumentem stojącym za włączeniem opisanych przeze mnie aktywności jest to, że ich wprowadzenie nie wymaga gruntownej rewizji życia. Proponuję ci metody, które z łatwością wpleciesz w swoją rutynę. Przedstawione tu drobne zmiany naprawdę mogą przynosić spore korzyści w postaci poprawy nastroju, lepszego snu, bystrzejszego umysłu i obniżonego ryzyka chorób. Dr Michael Mosley był absolwentem wydziału lekarskiego, popularyzatorem wiedzy dotyczącej zdrowia, cenionym prezenterem BBC, scenarzystą i producentem oraz autorem bestsellerowych książek (m.in. Jelita wiedzą lepiej czy Dieta 5:2 dr. Mosleya). Wielokrotnie nominowano go do nagród Emmy i BAFTA, a przez British Medical Association został zaliczony do grona najlepszych dziennikarzy medycznych. Jego książki przetłumaczono na ponad trzydzieści języków

Wystarczy przejść przez rzekę

Ludwika Włodek

Fotografka skazana za szkalowanie własnego narodu, nauczyciel historii dorabiający jako poganiacz osłów, prezydentka latająca rejsowymi samolotami i syn ministra spraw zagranicznych, który od dwunastu lat nie słyszał o ojcu, to tylko niektórzy bohaterowie najnowszej książki Ludwiki Włodek. Tym razem autorka bestsellerowego Pra opowiada o poradzieckiej Azji Środkowej. W Wystarczy przejść przez rzekę, wychodząc od losów poszczególnych ludzi, opisuje kolonizację rosyjską, sowietyzację, a następnie rozpad Związku Radzieckiego i transformację ostatnich dwudziestu pięciu lat. Tekst utkany jest ze szczegółów i zapadających w pamięć anegdot. Uciekająca przed wojną kobieta zdejmuje skarpetki, żeby nie ślizgały jej się nogi w klapkach. Korumpowany przez dyktatora reżyser, odbierając państwowe odznaczenie, nieporadnie miętosi w dłoni czerwoną różę. Talent reporterski autorki i jej poczucie humoru sprawiają, że Wystarczy przejść przez rzekę czyta się jednym tchem. Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan, Kazachstan i Turkmenistan przestają być egzotycznie brzmiącymi nazwami. Zaczynamy rozumieć, że problemy tamtego, na pozór bardzo odległego regionu fundamentalizm islamski, wzrost nacjonalizmów etnicznych i masowa emigracja zarobkowa przekładają się nie tylko na osobiste dramaty bohaterów książki, ale wpływają także na kształt świata, w którym wszyscy żyjemy.

wystarczy tylko otworzyć drzwi... Przedmioty w twórczości Tadeusza Kantora

Dominika Łarionow

Kantor – scenograf, Kantor – autor przedstawień, performansów, cricotagów i ambalaży domaga się wielorakiego oglądu, Kantor – teatr autorski, w którym od pewnego momentu Kantor wszystko robił osobiście; był jego demiurgiem, sprawcą, kreatorem. „Scenografia”, stanowiące ją przedmioty, nie są dla autorki dziełami plastycznymi, obiektami sztuki, lecz przede wszystkim dekoracją przedstawienia, teatralnymi rekwizytami, mającymi swoją funkcję w spektaklu. Zajmuje się „przedmiotami” Kantora, dzieli je na nieantropomorficzne (to, co istnieje również jako zwykły przedmiot w realności, np. krzesło, parasol) i antropomorficzne (ludzkopodobne kukły, manekiny – specyficzne dla Kantora). Opisuje „działania” Kantora (słynne wydarzenia na Foksal), prowokacje, zaskakujące pomysły (np. „multipart” – rozesłanie dzieł wraz z warunkami użyczenia i późniejsze żądanie ich zwrotu). Ukazuje je w szerokim kontekście kulturowym, pokazuje ich rodowód i pokrewieństwa, dowodząc znajomości literatury przedmiotu (szeroko pojmowanej) i umiejętności wykorzystania źródeł. Dla kantorowskich „rzeczy” szuka pokrewieństw w sztuce światowej i polskiej, w filmie, rodowodów w myśli filozoficznej, estetycznej XX w. Z książki dowiemy się nie tylko, kto inspirował Kantora (Stanisław Wyspiański, Stanisław Ignacy Witkiewicz, E. G. Craig), ale również, kto się twórczo Kantorem inspirował (Bob Wilson, Teatr Ciemna, Tadeusz Słobodzianek), jak jego twórczość została odebrana, zinterpretowana i przetworzona.