Czy Nika znika?

Anna Bichalska

Nika wraz z rodzicami przeprowadza się z ciasnego mieszkania do nowego domu. Początkowa radość dziewczynki przechodzi jednak szybko w niepokój, gdy okazuje się, że rodzice coraz więcej pracują i zupełnie nie mają dla niej czasu. Nika przez przypadek odkrywa, że po sąsiedzku za gęstym żywopłotem kryje się piękny ogród, i wkrótce zaprzyjaźnia się z mieszkającą tam panią Wandą. Z rodzicami jednak jest coraz gorzej. W ogóle przestają Nikę zauważać. Jakby znikała i stawała się niewidzialna. Czy to możliwe, że Nika naprawdę ZNIKA? Czy pani Wanda pomoże Nice rozwiązać problem z rodzicami? A może to Nika pomoże jej? Piękna, optymistyczna opowieść przypomina, jak ważna jest prawdziwa bliskość, obecność i uważność na drugiego człowieka, szczególnie dla dzieci i rodziców.

Czy pamiętasz?

Eliza Orzeszkowa

"Czy pamiętasz?" to nowela jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Czy pamiętasz?" to interesująca nowela Elizy Orzeszkowej napisana w roku 1907. Fascynująco opowiada o kryzysie wieku średniego jak i o tęsknocie za latami dziecięcymi.

Czy pamiętasz?

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa Czy pamiętasz? ISBN 978-83-288-2553-6 Miał pozór szczęśliwego, a przedewszystkiem ważnego człowieka, i nie był to pozór kłamliwy, bo istotnie z siebie i z losu swego czuł się zadowolonym zupełnie, a w fizycznym zarówno, jak w hierarchicznem znaczeniu ważył wiele! Gdyby z jednej strony spoczęły na szalach wszystkie zdobiące go tytuły i godności, a z drugiej kwitnąca jego tusza i wzrost okazały, niepodobnaby przewidzieć, które z szal podniosłyby się w ... Eliza Orzeszkowa Ur. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej Sandomierski Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czy pan istnieje, panie mecenasie?

Barbara Gordon

Szara rzeczywistość PRL-u, rosyjski szpieg, zaginięcie rodziny i wiele innych historii, którym czoła musi stawić tytułowy mecenas. Mecenas Zamorski musi zmierzyć się ze sprawami kryminalnymi inspirowanymi prawdziwymi wydarzeniami. Od obrony człowieka oskarżonego o szpiegostwo w mrocznych czasach stalinizmu, przez rozwikłanie sprawy zaginionej rodziny w ruinach powojennej Warszawy, aż po obronę artysty oskarżonego o kradzież dzieł sztuki w latach 70-tych. Która z tajemnic najbardziej zapisze się w pamięci mecenasa? Lubicie kryminały Leopolda Tyrmanda? Jeśli tak, to pozycja dla Was! PRL kryminalnie PRL kryminalnie - seria składająca się z powieści milicyjnych najbardziej poczytnych autorek i autorów czasów PRL. Barbara Gordon - właść. Larysa Zajączkowska-Mitznerowa, polska pisarka kryminałów PRL urodzona w Kijowie. Pisała również pod innymi pseudonimami, jest autorką około 24 książek, w tym powieści takich jak "Adresat nieznany" i "Błąd porucznika Kwaśniaka".

Czy Pan pamięta inżynierze?

Anna Kłodzińska

Kryminał szpiegowski z wyraźnie zaznaczonym wątkiem romansowym (piękna Jolanta) oraz psychopatycznym, bezwzględnym mordercą. Warszawa, lata 70. (okres gierkowski). Śledztwo prowadzi niezawodny oficer milicji kapitan Szczęsny (współpracując z kontrwywiadem wojskowym). Żona_Pigmaliona (lubimyczytac.pl): Polecam z nostalgią w myślach. Prawdziwa perełka kryminalna ze zdrowym posmakiem głębokich peerelowskich lat siedemdziesiątych. Kryminały tej pani zawsze mi się dobrze czytało i czyta. Jest to „rasowy” przedstawiciel tamtych czasów. Wzorowa współpraca ówczesnej Milicji Obywatelskiej z jej kluczowym reprezentantem, ciemnookim i jasnowłosym kapitanem Szczęsnym, oraz oficerami wywiadu. Wszechobecne giewonty i „koledzy” oraz „towarzysze”. Nie brakuje też, a jakże, pięknych kobiet, a szczególnie jednej, Jolanty. Ale wracajmy do fabuły. Ciemną nocą na ulicy zostaje zabity człowiek, Jan Wilczak, przeciętny człowiek, pracownik Przedsiębiorstwa Usług Technicznych „Jedność”, pospolity lokator wynajętego mieszkania. Przestaje być zwyczajny, kiedy milicjanci znajdują w skrytce w jego łazience akcesoria szpiegowskie. Sprawa nabiera tempa i najwyższych priorytetów. Naprawdę fajnie było wrócić do tamtych „śmiesznych” czasów i jeszcze raz przyjrzeć się pracy organów ścigania, procedurom i bolączkom tamtego świata. Zapomniana Biblioteka (zapomnianabiblioteka.pl): Powieść ta, to jeden ciekawszych kryminałów w dorobku pierwszej damy polskiego kryminału milicyjnego, Anny Kłodzińskiej. Jej akcja rozgrywa się na terenie Warszawy, w biurach zakładów przemysłowych, mieszkaniach bohaterów oraz gmachu Komendy MO. Niebagatelne znaczenie dla rozwoju fabuły mają także wydarzenia do jakich dochodzi w pewnym prowincjonalnym miasteczku. Znaczna część śledztwa jest prowadzona w godzinach nocnych. Funkcjonariusze zmuszeni są nawet do prowadzenia czynności na starym, zabytkowym cmentarzu. Paweł Duński (KlubMOrd.com): Na początku książki jeden z doświadczonych milicjantów mówi do swojego młodszego kolegi: „Istnieją tylko trzy przyczyny zabójstw. Pieniądze, baba i zemsta.”  Słysząc to kapitan Szczęsny tylko wzrusza ramionami. Dobrze wie, że nie jest to cała prawda. W jego świecie pieniądze nie grają większej roli, kobiety pojawiają się rzadko i niestety głównie w charakterze denatek, natomiast kluczowe motywy to zazdrość, zawiść i szpiegostwo na rzecz CIA. Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1975) w serii „Labirynt” w nakładzie 120349 egzemplarzy. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 70. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Czy pierwszy milion trzeba ukraść? Praktyczne zastosowanie wartości chrześcijańskich w biznesie

Brian Engelland

Czy pierwszy milion trzeba ukraść? to kontynuacja i rozwinięcie książki Ethics Essentials for Business Leaders (Podstawy etyki dla liderów biznesu) oraz lektura obowiązkowa dla każdego, kto uważa, że udany biznes to nie tylko zysk, bo sukcesu firmy nie przelicza się jedynie na pieniądze, ale też na liczbę zadowolonych klientów i pracowników. Autor, przytaczając wiele przykładów i pisząc o ekonomii językiem zrozumiałym nawet dla laika, pokazuje, że ten, kto prowadzi własne przedsiębiorstwo, wciąż może i musi pozostać człowiekiem uczciwym, moralnym, działającym w zgodzie z nauką Kościoła katolickiego.

Czy Polacy mogą się wybić na niepodległość?

Józef Pawlikowski

Tę rozprawę polityczną wydano anonimowo w roku 1800 w Paryżu, ze względów konspiracyjnych podając w publikacji fałszywe miejsce wydania. Rzeczywiste autorstwo, przypisywane wcześniej błędnie m.in. Tadeuszowi Kościuszce, udało się ustalić ponad wiek później. Józef Pawlikowski był prawnikiem, publicystą jakobińskim i pamiętnikarzem epoki rozbiorów, na emigracji sekretarzem i bliskim współpracownikiem Kościuszki. Na postawione w tytule pytanie odpowiada warunkowo.

Czy Polskę stać na niepodległość? Teksty wybrane z lat 1991-2019

Bronisław Łagowski

Seria Historia i Polityka pod redakcją Jana Sadkiewicza Niepodległościowa retoryka naszych partii irytuje mnie. Nie dlatego, że niepodległość lekceważę, lecz z tego powodu, że ta retoryka brzmi fałszywie. Deklamacje niepodległościowe nie wyrastają ze zrozumienia rzeczy, są płytkie i nie towarzyszy im świadomość, co trzeba w obecnych warunkach historycznych robić, aby niepodległość zachować i mieć z niej wymierne korzyści. Bronisław Łagowski Łagowski stanowi wzór bezkompromisowości i odwagi myślenia. Choć jego podejście do polityki traktuje kompromis jako wielką wartość, dziedzina myślenia jest dla niego tą sferą, w której nie należy iść na kompromisy. Piotr Kimla Wiele jego uwag, zazwyczaj przestróg, odnośnie do stanu polskiej polityki i państwa niestety potwierdziło się. "Lekcje Łagowskiego" w wielu obszarach są wciąż do odrobienia. Maciej Zakrzewski Łagowski uświadamia, że pytanie "Czy Polskę stać na niepodległość?" to nie jest retoryczny chwyt, wezwanie do boju czy okrzyk na wiecu, ale realny problem, nad którym elity narodu powinny się stale pochylać. Odpowiedź na to pytanie nie jest funkcją naszych pragnień, ale tego, czego potrafimy realnie dokonać. Polski z pewnością nie stać - jak podczas ostatniej wojny pouczał Ksawery Pruszyński - na luksus niemyślenia. Publicystyka Łagowskiego na taki luksus nie pozwala. Jan Sadkiewicz Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego

Czy powrót wypartego? Psychoanaliza i dziedzictwo totalitaryzmów

Ewa Kobylińska-Dehe

Oddajemy naszą książkę do rąk Czytelnika w czasach pandemii, która bezlitośnie obnażyła aporie cywilizacyjne. Czy antyliberalny zwrot w Polsce i innych krajach postkomunistycznych, dający o sobie znać również  w zachodnim świecie, można zrozumieć za Freudem jako powrót wypartego dziedzictwa totalitaryzmów dwudziestego wieku? Czy też mamy do czynienia z nowym regresem społecznym i politycznym, z nową wojną kulturową, za którą kryją się lęki i agresje wobec wyzwań naszego globu, podsycające iluzoryczną tęsknotę za powrotem tego, co oswojone? Rozpad struktur tożsamościowych, przemiany seksualności, fundamentalny konflikt pokoleniowy wobec katastrofy klimatycznej, kryzys migracyjny, odradzanie się populizmu, brutalizacja dyskursu politycznego – te niepokojące zjawiska stanowią wyzwanie również dla współczesnej psychoanalizy. Polscy, niemieccy, rosyjscy i litewscy autorzy – klinicyści i akademicy – łącząc rozważania teoretyczne, przykłady kliniczne oraz psychoanalityczne odczytania zjawisk społecznych, pytają  o krytyczny potencjał psychoanalizy na miarę naszych czasów. Ta niezwykle ważna, treściwa i pięknie skomponowana książka jest jednym z najnowszych i najważniejszych świadectw tej oto pomyślnej okoliczności, że psychoanaliza na dobre wróciła do Polski. W szczególności zaś książka ta uświadamia nam, że psychoanaliza – niezrównana w badaniach nad dynamiką ludzkich złudzeń i pragnień – oferuje zestaw niezwykle skutecznych narzędzi krytycznych, których jak najpilniej potrzebujemy w prawdziwie dramatycznej sytuacji naszego kraju i globu. z recenzji Adama Lipszyca Śmiała, wyrazista, mądra – to książka ważna dla naszych czasów. Wykorzystuje narzędzia psychoanalizy, by badać ukrytą genealogię aktualnych wydarzeń społecznych i politycznych. Pokazuje, jak zaskakująco wplecione jest w przeszłość Polski myślenie psychoanalityczne, rzucając światło na najgłębsze problemy, z którymi dziś się zmagamy . dr Lisa Appignanesi, pisarka, Londyn Ta książka dokumentuje nową, znakomitą próbę rzucenia światła za pomocą psychoanalizy na „załamania pamięci” w stosunkach polsko-niemieckich w przeszłości i teraźniejszości. Podjęli ją niemieccy i polscy badacze i analitycy. Daje odwagę do przyszłych projektów badawczych. L.M. Hermanns, psychoanalityk i wydawca, Berlin

Czy preparaty lewodopy z karbidopą oraz lewodopy z benserazydem są klinicznie równoważne?

Andrzej Bogucki

Choroba Parkinsona jest jedyną chorobą neurozwyrodnieniową, która może być skutecznie leczona objawowo. Terapia symptomów motorycznych opiera się przede wszystkim na stosowaniu leków zwiększających aktywność nigrostriatalnego układu dopaminergicznego i wyrównujących niedobór dopaminy. Lewodopa pozostaje złotym standardem leczenia dopaminergicznego. Jest najbardziej skutecznym lekiem przeciwparkinsonowskim, najlepiej tolerowanym i wywołującym najmniej działań niepożądanych, również u pacjentów w wieku podeszłym. Doustne preparaty lewodopy zawierają dodatkowo jedną z substancji będących inhibitorem dekarboksylazy aromatycznych L-aminokwasów: benserazyd lub karbidopę. Mają one korzystny wpływ na biodostępność lewodopy w ośrodkowym układzie nerwowym, jej skuteczność kliniczną oraz tolerancję. W praktyce, według powszechnej opinii, preparaty lewodopy z karbidopą i lewodopy z benserazydem są równoważne klinicznie i mogą być stosowane zamiennie. Przedstawiono przypadek 69-letniego mężczyzny leczonego od 6 lat z powodu choroby Parkinsona. U pacjenta występowały symptomy zaawansowanej choroby Parkinsona: fluktuacje ruchowe wearing-off oraz dyskinezy pląsawicze szczytu dawki.

Czy ryby piją wodę?. Jeszcze więcej sekretów zwierząt i ludzi

Dorota Sumińska

Czytaliście Dlaczego oczy kota świecą w nocy?, Dlaczego hipopotam jest gruby? i Dlaczego ziewamy?, ale wciąż jesteście żądni wiedzy? Mamy dla was jeszcze więcej sekretów zwierząt i ludzi, które rozjaśni niezastąpiona Dorota Sumińska! Ta książeczka to garść anegdot i ogrom naukowych faktów od najpopularniejszej i najbardziej uznanej polskiej lekarki weterynarii, w przewrotny i humorystyczny sposób zilustrowanych przez Joannę Żero. Glizda czy glista? Jak owady widzą świat? Co to jest żywiciel? Czy meduzy też mają przeponę? Kto produkuje najwięcej śliny? Dlaczego psy zjadają kocie kupy? Czy bakteria myśli? Dlaczego sowy kręcą głową? A do tego zestaw przydatnych informacji na temat tak bardzo obecnych dziś w naszym życiu wirusów, szczepionek i antygenów. Czy ryby piją wodę? to potężny zastrzyk wiedzy nie tylko dla młodych czytelników, którzy zadręczają dorosłych swoimi dociekliwymi pytaniami, ale także dla mam, ojców, babć i dziadków. Przekonajcie się sami!

Czy te oczy mogą kłamać?

Kamila Andrzejak-Wasilewska

Los uwielbia bawić się z człowiekiem w kotka i myszkę. Ona – córka bogatego Holendra On – brat właściciela stacji benzynowej Lea van Monti jest córką właściciela znanej marki wina. Po maturze wraz z przyjaciółmi przeprowadza się do Szczecina, gdzie ma rozpocząć studia prawnicze. Ale najpierw wakacje! Na imprezie w klubie spotyka tajemniczego Konrada w ciemnych okularach. Dochodzi między nimi do kłótni, a dziewczyna pod wpływem gniewu, policzkuje go. Wściekły brunet ostrzega, że jeśli jeszcze kiedyś spotka ją w tym mieście, zapłaci mu za to. Jak bardzo to przypadkowe spotkanie wywróci ich życie do góry nogami? Czy te oczy mogą kłamać? to 1. tom serii Oni.

Czy ten dramat kiedyś się skończy?. Uwolnij się od narcyzmu swoich rodziców

Karyl McBride

Narcystyczni rodzice umiejętnie odgrywają spektakl pod tytułem Idealna rodzina. Wzbudzają podziw i szacunek otoczenia, pokazują całemu światu, że utrzymują bliskie relacje z dziećmi, przykładają dużą wagę do ich wychowania, są zawsze życzliwi i uśmiechnięci Niełatwo dostrzec, że to tylko pozory sposoby na podbudowanie poczucia własnej wartości i przejęcie całkowitej kontroli nad bliskimi. W tej książce uznana terapeutka, autorka bestsellerowego Wsparcia dla dorosłych córek narcystycznych matek, poprowadzi cię przez pięć kroków do całkowitego uwolnienia się od wpływu narcystycznego rodzica. Dzięki tej lekturze i pracy z dziennikiem zerwiesz z destrukcyjnymi mechanizmami obronnymi, które wykształciłeś, by przetrwać w swoim domu rodzinnym. Z książki dowiesz się między innymi, jak: rozpoznać u członka rodziny ukryte i jawne cechy narcystyczne, prawidłowo reagować na toksyczne zachowania i manipulacje, niwelować nieoczywiste objawy stresu pourazowego i przepracować traumę, przestać przejmować się opinią swoich rodziców i zaakceptować siebie, odzyskać ufność wobec ludzi i zacząć bezpiecznie polegać na innych, przerwać cykl dziedziczenia narcystycznych cech i tworzyć zdrowe relacje, zyskać trwałe zaufanie do siebie, swoich wspomnień, osądów i emocji. Możesz raz na zawsze wyjść z roli, którą w dzieciństwie przypisał ci narcystyczny rodzic, i zacząć żyć po swojemu.

Czy ten rudy kot to pies?

Olga Rudnicka

Romans z szefem, ucieczka i... mroczna tajemnica! Niespełna trzydziestoletnia Ulka wikła się w romans z szefem. Gdy dowiaduje się o tym jego żona, wybucha skandal. Zwolniona z pracy dziewczyna ucieka z miasta. Przez przypadek trafia do wioski pod Wrocławiem, gdzie omyłkowo zostaje wzięta za poszukiwaną kryminalistkę. Jakby miała mało kłopotów, trafia do domu człowieka podejrzanego o ukrywanie zwłok w ogrodzie Czy ten rudy kot to pies? wciągająca kontynuacja perypetii Ulki i Beaty z Martwego Jeziora to książka pełna nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności, które prowadzą do zaskakującego finału! Olga Rudnicka (ur. 1988) Absolwentka Pedagogiki Specjalnej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, autorka powieści kryminalnych: Martwe Jezioro, Czy ten rudy kot to pies?, Zacisze 13 i Zacisze 13 Powrót. Pracuje jako asystentka osób niepełnosprawnych w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej w Śremie. Kocha jazdę konną i rytmy latynoamerykańskie, zwłaszcza salsę. Namiętnie czyta Joannę Chmielewską, Stephena Kinga, Joe Hilla, Tess Gerritsen i Jeffery'ego Deavera.

Czy to jest człowiek, Rozejm, Pogrążeni i ocaleni

Primo Levi

Ze wstępem Dariusza Czai Można by rzec, że odyseja obozowa kończy się mimo wszystko szczęśliwie bohater ocalał. Jednak Levi, podobnie jak wielu innych więźniów nazistowskich obozów, wraca do punktu wyjścia już jako zupełnie inny człowiek: naznaczony, spopielały, z trawiącym go poczuciem wstydu z powodu tego, że przeżył. Levi opuścił Auschwitz, ale Auschwitz nie opuściło go nigdy. Przenikało jego życie i jego myślenie niedostrzegalnie, ale skutecznie, aż do niejasnej, zagadkowej śmierci w kwietniu 1987 roku. Rok pobytu w obozie zagłady naznaczył go na resztę życia. To znamienne: o swoich obozowych przeżyciach opowiadał niemal zaraz po wyjściu za bramę, zagadywał przypadkiem poznanych w powrotnej drodze ludzi i mówił, mówił, mówił Wspominał chwile spędzone za drutami, przytaczał fakty, dawał świadectwo, odczuwał bowiem jak wspominał po latach nieodpartą, kompulsywną niemal potrzebę, by opowiedzieć o tym, co przydarzyło się w obozie jemu i jego towarzyszom. Cały czas miał niestygnące poczucie powinności, świadomość, że opowiada przeciw zapomnieniu, że opowiada, aby pamiętać. Wiedział, że jest w posiadaniu cennej i osobliwej wiedzy; wiedzy danej nielicznym. I dzielił się nią hojnie przez całe życie. Ze wstępu

Czy to jest przyjaźń...?

Alexa Lavenda

Podobno najlepszymi przyjaciółmi są ludzie, których poznaliśmy w dzieciństwie... A co, jeśli Twój najlepszy przyjaciel, którego znasz od zawsze, wyrośnie na niesamowicie atrakcyjnego mężczyznę, a Tobie przyjdzie z nim zamieszkać? Stare powiedzenie mówi, że od przyjaźni, jest tylko krok do miłości. Niestety czasem trudno jest wyjść z wieloletniego schematu i odważyć się na coś nowego. Czworo przyjaciół postanawia zamieszkać razem. W ferworze codziennego życia, pracy i walki o spełnienie marzeń, skrywana miłość staje się coraz bardziej oczywista i coraz trudniejsza do okiełznania. Jednak strach przed odrzuceniem, nakazuje trzymanie uczucia w tajemnicy. Tylko co, jeśli druga szansa może nigdy się nie powtórzyć? Pełna ciepła, humoru i optymizmu opowieść o przyjaźni i poszukiwaniu drogi do wspólnego celu.

Czy to naprawdę Ty, Boże

Loren Cunningham

Przygoda słuchania i bycia posłusznym głosowi Boga Marzenie Lorena Cunninghama zaczęło się od wizji fal młodych ludzi przemieszczających się przez kontynenty i ogłaszających Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie całej ziemi. Kilka dekad później rozrosło się ono do międzywyznaniowego ruchu chrześcijan z różnych stron świata, którzy poświęcają się głoszeniu Ewangelii temu pokoleniu. Jak to się stało, że Bóg sprawił, że Lorena marzenie powstałe z wizji przemieniło się w rzeczywistość? Pan prowadził go i jego żonę Darlene przez serię trudnych lekcji swojego kierownictwa. Czy to naprawdę Ty, Boże? nie jest tylko praktycznym przewodnikiem w słuchaniu Bożego głosu, ale także niesamowitym świadectwem, jak podczas podążania za wskazówkami Pana nasze życie może wpłynąć na świat, przemieniając go dla chwały niebieskiego królestwa. Loren Cunningham jest założycielem Młodzieży z Misją (Youth with a Mission – YWAM) oraz autorem książek. W swoich misyjnych podróżach odwiedził każdy kraj na Ziemi. Rekomendacje: Ogromnie podobała mi się ta książka i wierzę, że jej treść dotknie wiele milionów ludzi. ~ Brat Andrzej Cieszymy się ze sposobu, w jaki Bóg pobłogosławił Młodzież z Misją w docieraniu do ludzi z różnych zakątków świata dla PANA Jezusa Chrystusa. Trwajcie w dobrej pracy. Macie moje wsparcie i moją modlitwę. ~ Billy Graham

Czy to się mogło zdarzyć?

Ambrose Bierce

"Dziwne, że z powodu kilku kartek starego pergaminu utraciłem spokój, a jednak to prawda. Biedak bez pożądań posiada największy skarb, posiada sam siebie. Bogacz, który czegoś pragnie, jest nędznym niewolnikiem. Takim niewolnikiem jestem ja. Najmilsze przyjemności, rozmowa z człowiekiem o bystrym i umiarkowanym umyśle, obiad z serdecznym przyjacielem nie pozwalają mi zapomnieć o tym manuskrypcie, którego brak mi, odkąd wiem, że istnieje. Brakuje mi go w dzień, brakuje mi w nocy, brakuje w radości i smutku, brak mi podczas pracy i podczas odpoczynku." (fragment) Tagi: klasyka,

Czy Unia Europejska przetrwa rok 2024?

Dariusz Lipiński

Dla Unii Europejskiej rok 2024 jest szczególnie ważny nie tylko z powodu wyborów do Parlamentu Europejskiego (wynik wyborów jest mniej przewidywalny niż w przypadku poprzednich elekcji). Jest to też rok, w którym rozstrzygać się będą losy zaproponowanych przez Parlament Europejski (niewielką przewagą głosów, co jest w tym gremium rzadkością) zmian europejskich traktatów. Przyjęcie ich oznaczałoby koniec Unii jako wspólnoty wolnych, demokratycznych państw i zastąpienie jej autokratyczną i scentralizowaną ponadpaństwową strukturą, zdominowaną przez dwa największe państwa członkowskie: Niemcy i Francję. Dariusz Lipiński ukazuje porażającą alienację polityków europejskiego mainstreamu, a także stosowanie cenzury w imię europejskich wartości. Opowiada o stopniowym zastępowaniu idei ojców założycieli Unii Europejskiej utopijnymi i antychrześcijańskimi pomysłami, które zamiast Unię wzmocnić, prowadzą ją do autokratyzacji i rozkładu. Znakomita analiza, napisana zwięźle, dobitnie i jasno. Wyciąć, oprawić, powiesić na ścianie, brać nieuków za kark i zmuszać do przeczytania. Rafał Ziemkiewicz

Czy wiesz, kim jesteś? Przewodnik po 16 typach osobowości ID16

Jarosław Jankowski

Sprawdź, kim jesteś Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, dlaczego jeden człowiek świetnie sprawdza się w roli menedżera, inny zaś nie jest w stanie przekazać podwładnym swoich poleceń w jasny sposób i tylko wprowadza chaos? Co sprawia, że niektórzy z nas kochają wyliczenia i tabelki, inni zaś wolą improwizować i zdają się na intuicję? Czemu jedni są zwykle głośni i otwarci, inni zaś cisi i nieśmiali? Pewnie odpowiesz, że po prostu rodzimy się różni. To prawda, ale czy wiesz, że te różnice można usystematyzować, a każdego z nas przyporządkować do jednego z szesnastu typów osobowości? Zachowania i postawy niektórych ludzi wykazują niewiarygodnie duże podobieństwa, mimo że mają oni całkiem odmienne doświadczenia życiowe. Zastanawiało to wielu myślicieli na przestrzeni wieków. Przyczyny tych podobieństw trafnie wyjaśnił szwajcarski psychiatra Carl Gustav Jung. W tej książce znajdziesz test oparty na teorii Junga. Rozwiąż go, a dowiesz się, jaki jest typ Twojej osobowości. Pomoże Ci to uniknąć wielu pułapek oraz dobrze wykorzystać osobisty potencjał. Ułatwi Ci również podejmowanie decyzji dotyczących edukacji i pracy oraz budowanie zdrowych relacji z ludźmi.   Jarosław Jankowski — magister pedagogiki ukończonej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz absolwent programu Executive MBA prowadzonego przez Dominican University, Brennan School of Business. Dyrektor do spraw badań i rozwoju w międzynarodowej organizacji pozarządowej. Przedsiębiorca i działacz społeczny. Popularyzator wiedzy o typach osobowości, twórca polskiej typologii osobowości ID16

Czy Wszechświat myśli? I inne ważne pytania nauki

Sabine Hossenfelder

Szaman powiedział mi, że moja babcia wciąż żyje. Za sprawą mechaniki kwantowej. Nie żyje jedynie tu i teraz. Czy to prawda? Krótka odpowiedź brzmi: takie stwierdzenie wcale nie jest całkowicie błędne. Dlaczego? Co mechanika kwantowa ma do powiedzenia na temat zmarłych babć? O czym, do licha, jest ta książka? Mówiąc krótko: o wielkich pytaniach, które pojawiają się w naszym życiu, a na które odpowiedzi może udzielić fizyka. Od pytań o to, czy chwila teraźniejsza różni się od przeszłości i czy nasze zachowania są przewidywalne po rozterki związane z tym, czy prawa fizyki mogą wpływać na nasze decyzje i czy żyjemy we Wszechświecie, który myśli i się rozwija niezależnie od nas. Sabine Hossenfelder udowadnia nam, że fizyka to nie tylko teoretyzowanie uprawiane przez bujających w obłokach naukowców. To nasze życie codzienne, to wszystko, co istnieje we Wszechświecie, łącznie z Tobą, z samą autorką książki i z babcią dociekliwego czytelnika. Czy Wszechświat myśli? jest książką dla wszystkich, którzy nie obawiają się stawiać wielkich pytań i są gotowi zmierzyć się z wnioskami, do jakich mogą one prowadzić.

Czy Zygmunt III Waza zasłużył na niesławę?

Anna Pieńkowska, Maciej Pieńkowski

Dzieje staropolskie stanowią ważny składnik naszej tożsamości narodowej. Lata potęgi monarchii rozciągającej się „od morza do morza” przypominane są z wielkim sentymentem, lecz i z dumą. Bohaterowie wieków XV, XVI i XVII po dziś dzień stanowią dla Polaków ważny punkt odniesienia. Przez pryzmat ich dawnych osiągnięć, staramy się oceniać naszą rzeczywistość – nasze ambicje, działania i możliwości. Jednym z najważniejszych aktorów dziejów staropolskich był król Zygmunt III Waza. Monarcha panujący, najpierw w Krakowie, a potem w Warszawie, aż przez 45 lat. Cesarz Francuzów Napoleon I miał niegdyś powiedzieć, że historia to uzgodniony zestaw kłamstw. Postać króla Zygmunta III Wazy pokazuje jak bardzo trafne jest to stwierdzenie. Polski monarcha znalazł w historiografii licznych przeciwników. Zarzuca mu się wciągnięcie Rzeczpospolitej w szereg niepotrzebnych wojen, przede wszystkim ze Szwecją i Państwem Moskiewskim. Bez opamiętania wyrzuca mu się jego głęboką i otwarcie manifestowaną wiarę, mającą jakoby świadczyć o kołtuństwie i wąskich horyzontach. Ten ostatni argument pojawia się zresztą nie tylko w gronie historyków. Z jakichś powodów Zygmunt III stał się wygodnym symbolem wszystkiego tego, co w czasach I Rzeczpospolitej było złe, symbolem wszystkiego, czego Polacy powinni się wstydzić. Czy rzeczywiście pierwszy przedstawiciel dynastii Wazów na tronie polskim zasłużył na taką ocenę? Zapraszamy do lektury e-booka wydanego przez portal historyczny Histmag.org!

Czy życie seniora może być atrakcyjne? Rozważania na temat blasków i cieni życia seniora

Joanna Plak-Warecka

Wywiad rzeka, poświęcony problematyce senioralnej

Czy żyjemy w “naszej erze"?. Nowożytność jako projekt filozoficzny

Marek Kozłowski

Iluminacja to za mało. Filozofia umożliwia swym miłośnikom doświadczenie lewitacji. Jako metafizyka przekracza ustalenia fizyki i matematyki, ponieważ nie zadowala się wiedzą o świecie zewnętrznym i dąży do samowiedzy. […] Skoro ruch Ziemi jest bezpośrednio doświadczany jako pozór jej bezruchu, dlaczego mielibyśmy wykluczać, że bezpośrednio doświadczana grawitacja jest pozorem przesłaniającym prawdę o naszej lewitacji w przestworzach kosmosu. [...] zaniepokojeni ewentualnymi turbulencjami nie muszą zapinać pasów - jeśli znoszą bez sensacji ziemskie przyciąganie oraz ruch wraz z Ziemią wokół Słońca, żaden dyskomfort im nie grozi. Przewrót kopernikański 2.0