Zespoły wirtualne i rozproszone. Zdalne zarządzanie projektem informatycznym

Rafał Nowocień

Dowiedz się, jak odnieść sukces z rozproszonym zespołem informatycznym Poznaj najlepsze metodyki prowadzenia projektów programistycznych Przekonaj się, jak obsadzić najważniejsze role i pozyskać specjalistów Naucz się skutecznie zarządzać zespołami rozproszonymi i wirtualnymi Przygotuj się do rozwiązywania problemów i dowiedz się, jak rozliczać pracę W niezwykle dynamicznie rozwijającej się branży IT sukces projektu zapewnić mogą jedynie jego wysoka jakość i niskie koszty realizacji oraz odpowiednio krótki czas dostarczenia go klientowi. Coraz trudniej to osiągnąć w tradycyjny sposób, dlatego firmy zmuszone są stosować nowoczesne modele współpracy i metodyki zarządzania. Aby zapewnić konkurencyjność swoich usług, muszą zlecać wykonanie zadań pracownikom i zespołom znajdującym się w innej lokalizacji, innym kraju, a nierzadko nawet na innym kontynencie. To z kolei wymaga niezawodnych kanałów komunikacji i wydajnych narzędzi wspierających współpracę zdalną. Jak nietrudno się domyślić, wszystko to stawia przed menedżerami zupełnie nowe wyzwania i wymaga bardziej elastycznego podejścia do kwestii zarządzania. Co można zrobić, aby należycie się do tego przygotować? Zdobyć odpowiednią wiedzę! Zapewni Ci ją ta książka, która krok po kroku wprowadzi Cię w świat tworzenia oprogramowania. Znajdziesz tu omówienie różnych metodyk zarządzania projektami, opis finansowych i prawnych aspektów takiej działalności oraz ról zaangażowanych w proces, a także modeli i narzędzi komunikacji, wreszcie procedury rozliczania pracy. Dzięki lekturze dowiesz się również, jak rekrutować pracowników, koordynować działania osób w różnych strefach czasowych, radzić sobie z sytuacjami kryzysowymi i po czym poznać, że projekt odniósł sukces. Przystępnie, praktycznie, na bazie przykładów z życia wziętych - właśnie tak napisana jest ta książka! Czym jest zespół rozproszony, a czym wirtualny? Jaką metodykę zastosować do zarządzania projektem? Co powinna zawierać umowa i o jakie dokumenty należy zadbać? Gdzie szukać odpowiednich specjalistów i jak ich pozyskać? Jakie role biorą udział w projekcie i jaki jest zakres ich odpowiedzialności? Jak zapewnić właściwą komunikację i kontrolę wyników? Jak koordynować pracę i rozwiązywać problemy? Kiedy projekt odnosi sukces i co on oznacza? Skorzystaj z doświadczenia praktyka i zostań mistrzem zarządzania!

Zespół Aspergera. Teoria i praktyka

Christine Preißmann

Zespół Aspergera z perspektywy pacjenta i terapeuty Książka ta powstała w celu propagowania praktycznej wiedzy o zespole Aspergera, aby ułatwić zrozumienie osób dotkniętych tym zaburzeniem zarówno ich otoczeniu, szczególnie zaś terapeutom, jak i im samym. Christine Preißmann dzięki swoim doświadczeniom zawodowym (terapeutki) i osobistym (osoby cierpiącej na zespół Aspergera) proponuje konkretne rozwiązania problemów, które pojawiają się w terapii i w życiu codziennym chorych. Terapeutów uwrażliwia na specjalne potrzeby pacjenta autystycznego, wskazuje tematy warte omówienia i charakteryzuje bardzo złożoną rolę, jaką psychoterapeuci mają do odegrania w jego życiu. Chorym zaś doradza, jak ułatwiać sobie codzienne funkcjonowanie, a także namawia ich do podejmowania wyzwań stawianych przez rzeczywistość. Podkreśla przy tym ogromne znaczenie wcześnie rozpoczętej terapii, która z braku innych metod leczenia zespołu Aspergera może wyraźnie pomagać w zdobywaniu coraz większej samodzielności i satysfakcji z życia na miarę własnych możliwości.

Zespół jelita nadwrażliwego - czynniki ryzyka i znaczenie leków spazmolitycznych. Punkt widzenia gastroenterologa i psychologa

Zespół jelita nadwrażliwego (IBS) to często występujące w populacji osób dorosłych przewlekłe schorzenie o charakterze czynnościowym, które ma istotny negatywny wpływ na jakość życia pacjentów. W praktyce klinicznej IBS charakteryzuje się nawracającymi bólami brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień. W celu rozpoznawania IBS międzynarodowa grupa ekspertów opracowała kryteria rzymskie IV. Patofizjologia IBS ma charakter wieloczynnikowy i obejmuje wpływ następujących czynników: dysbioza mikrobioty jelitowej, wzrost przepuszczalności jelit, aktywację komórek układu odpornościowego, nadwrażliwość trzewną i nieprawidłowe interakcje w zakresie osi jelitowo-mózgowej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje modyfikacje stylu życia, edukację i nawiązanie dobrych relacji z chorym. Kolejny krok stanowi farmakoterapia ukierunkowana na dominujące objawy kliniczne IBS oraz psychoterapia. Leki rozkurczowe wpływają korzystnie na redukcję bólów brzucha, poprawę w zakresie motoryki z wydłużeniem czasu pasażu okrężnicy, co zmniejsza częstotliwość wypróżnień, szczególnie w IBS z dominującą biegunką.

Zespół jelita nadwrażliwego - wspólny problem, indywidualne podejście

Barbara Skrzydło-Radomańska, Bartosz J. Sapilak

Zespół jelita nadwrażliwego charakteryzuje się nawracającym bólem brzucha występującym co najmniej raz w tygodniu przez ostatnie 3 miesiące, przy wystąpieniu objawów co najmniej 6 miesięcy wcześniej, związanych z co najmniej dwiema cechami: wypróżnieniem, zmianą częstości wypróżnień, zmianą wyglądu stolca. Według Kryteriów rzymskich IV chorobę stwierdza się na podstawie objawów klinicznych. Nie dotyczy to osób po 50. r.ż. (a w przypadku krewnych pierwszego stopnia pacjentów z rakiem jelita grubego po 45. r.ż.) oraz z objawami alarmowymi. Ze względu na brak jednego czynnika etiologicznego leczenie zespołu jelita nadwrażliwego polega na zmniejszeniu nasilenia symptomów i poprawie jakości życia chorego. Postępowanie niefarmakologiczne obejmuje dietę bogatą w błonnik i modyfikację mikrobioty. W ramach farmakoterapii najskuteczniejsze są leki rozkurczowe stosowane bezpośrednio na mięśniówkę gładką, hamujące napływ wapnia, takie jak: drotaweryna, mebeweryna i alweryna. Wykazano również skuteczność leków przeciwdepresyjnych, co potwierdza, że zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego są manifestacją dysfunkcji osi mózg-jelito-mikrobiota.

Zespół jelita nadwrażliwego w czasie epidemii. Obserwacje po 2 latach pandemii

Maria Janiak

Zespół jelita nadwrażliwego pozostaje wciąż najczęstszą przyczyną zgłaszalności pacjentów do gabinetów gastroenterologicznych. Okres epidemii i związane z nim poczucie braku bezpieczeństwa chorych, utrudniony bezpośredni kontakt z lekarzem prowadzącym, gorsze przeżywanie izolacji wyrażające się nieprzestrzeganiem przez pacjentów zasad dystansu społecznego prowadziły do pogłębienia dolegliwości i w konsekwencji do pogorszenia jakości życia. Mnogość objawów u chorych z zespołem jelita nadwrażliwego uniemożliwia poddawanie ich terapii tylko jednym lekiem. W postaci biegunkowej od ponad 60 lat zastosowanie wciąż znajduje mebeweryna.

Zespół metaboliczny

Artur Mamcarz

Zbiorowe opracowanie problemu, na który składają się hiperinsulinemia, insulinooporność, dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia i choroba wieńcowa. Teksty stanowiące opracowanie napisane zostały z uwzględnieniem najnowszych i najważniejszych odkryć przez naukowców, farmakologów i klinicystów różnych specjalności. Dzięki temu czytelnicy będą mieli możliwość spojrzenia na zespół metaboliczny z wielu perspektyw: diabetologicznej, kardiologicznej, hipertensjologicznej. Nakreśliła je czołówka polskich autorytetów danych dyscyplin. W pracy nie zabrakło także spojrzenia gastrologów, nefrologów, endokrynologów, specjalistów medycyny rodzinnej, chirurgów i ginekologów. Głos w sprawie zespołu metabolicznego zabrali także specjaliści od genetyki i farmakologii klinicznej, prawidłowego żywienia i aktywności fizycznej.

Zespół nieprzystosowania społecznego

W społeczeństwie luksusu ludzi atakuje nieznana dotychczas choroba. Zespół Nieprzystosowania Społecznego ma podłoże cywilizacyjne. Powstaje i rozwija się z nadmiaru dóbr. Coraz więcej osób zmaga się z jej objawami, choć na szczęście znajdują się tacy, którzy oferują innowacyjne terapie... i zarabiają na tym majątek! Czyżby ktoś był zdolny do wmawiania ludziom nieistniejącej choroby dla celów zarobkowych? W społeczeństwie nastawionym na konsumpcję liczy się tylko zaspokajanie potrzeb obywateli. Nawet jeśli najpierw trzeba je wymyślić...

Zespół Turnera. Głosy i doświadczenia. t.1. Książka dla dzieci, t.2

Ewa Maciejewska-Mroczek, Magdalena Radkowska-Walkowicz, Maria Reimann, redakcja naukowa

Zespół Turnera. Głosy i doświadczenia t.1 Redakcja naukowa Ewa Maciejewska-Mroczek, Magdalena Radkowska-Walkowicz, Maria Reimann Autorki przedstawiają analizę społecznego konstruowania kobiecości, „idealnego” obrazu ciała, ról przypisanych do płci, znaczenia macierzyństwa, pokazują, kiedy te dominujące konstrukcje mają znaczenie, a kiedy są podważane. Zespół Turnera występuje tylko u kobiet, jest zbiorem cech zewnętrznych i pewnych wad wrodzonych, spowodowanych brakiem lub uszkodzeniem drugiego chromosomu X. W literaturze medycznej jest dobrze opisany, a w praktyce klinicznej spotykany nie tak rzadko (rodzi się z nim 1 na 2500 dziewczynek). Zespół Turnera to jednak nie tylko jednostka medyczna, to także wielowymiarowy fakt kulturowy, który pojawia się w konkretnym kontekście historycznym i geograficznym i lokuje w ciałach uwikłanych w społeczne koncepcje zdrowia, płci czy macierzyństwa. Autorki tekstów składających się na książkę korzystały z różnych metodologii i źródeł, przyglądały się więc doświadczeniu życia z zespołem Turnera z wielu punktów widzenia. Dzięki temu możemy nie tylko zbliżyć się do świata dziewcząt i kobiet z zespołem Turnera, ale też zadać istotne pytania na temat własnego sposobu doświadczania rzeczywistości. Magdalena Radkowska-Walkowicz, Maria Reimann Zespół Turnera. Głosy i doświadczenia. Książka dla dzieci, t.2 O zespole Turnera można powiedzieć na pewno, że występuje tylko u kobiet i że przydarza się rzadko, rodzi się z nim w przybliżeniu jedna na dwa i pół tysiąca dziewczynek. Bardzo często te dziewczynki nie rosną tak szybko, jak ich koleżanki, dlatego muszą codziennie dostawać zastrzyki z hormonem wzrostu. Wiele z nich, kiedy staje się nastolatkami, nie dojrzewa też tak jak inne dziewczynki (bez odpowiednich leków nie dostają na przykład miesiączki, później też zmienia się ich ciało w ciało kobiet — wolniej rosną im piersi) i musi dostawać specjalne leki hormonalne.