Zły los. Piękne i okrutne #1

A.M. Hargrove, Terri E. Laine

Autorki bestsellerów USA Today przedstawiają wzruszającą, pełną porywów namiętności historię opartą na faktach.   Studentka Cate Forbes ma starannie zaplanowaną przyszłość, nic jednak nie wie o miłości. Bez obaw udaje się na randkę w ciemno ze smakowitym kąskiem, jakim niewątpliwie jest Drew McKnight. Cate myśli, że ukoronowaniem wieczoru będą gorące igraszki. Wystarczy jedno spojrzenie na seksownego rezydenta szpitala, by zapragnęła czegoś więcej. Nieustępliwy, grający w hokeja Drew doskonale wie, czego chce: jego celem jest kariera w onkologii. Kiedy poznaje Cate, dochodzi do wniosku, że jedna noc z nią to za mało. Jest zdeterminowany, by zdobyć dziewczynę w każdy możliwy sposób i pokazać jej, jaka wspaniała czeka ich przyszłość.   Życie ma jednak inne plany. Dzieje się coś wprost nie do pomyślenia... Oboje będą musieli walczyć ze złym losem i trzymać się tego, co piękne.

Zły mnich

Charles Baudelaire

Zły mnich Na swych szerokich murach dawnych lat klasztory  W obrazach wysławiały świętych prawd tajniki,  Których barwy, pobożne grzejąc zakonniki,  Łagodziły surowe modłów ich pokory...    W one dni bujnie kwitły Chrystusowe ziarna  I niejeden, nieznany dziś mnich — silny cnotą,  Chwałę śmierci opiewał z mistyczną prostotą,  A pracownią mu była równina cmentarna. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zły wilk

Nele Neuhaus

W kolejnym świetnym kryminale Nele Neuhaus trop prowadzi do pewnego sierocińca w górach Taunus i dziennikarki, która przygotowując reportaż, narazi się niebezpiecznym ludziom. Autorka porusza problem pedofilii i wykorzystywania nieletnich, w który to temat mocno zaangażowała się podczas pracy nad książką.

Zły wybór. Piękne i okrutne 3

Terri E Laine, A.M. Hardgrove

Jeśli dokona jednego złego wyboru, zaryzykuje utratę wszystkiego. Jenna Rhoades jest niczym zakazany owoc - pochodzi z jednej z najbogatszych rodzin w Charleston. Jej bliscy dokładnie wiedzą, jakiego partnera dla niej szukają. I Kenneth na pewno nie jestem tym kimś. Niestety, odkąd się poznali, on myśli tylko o niej. Natomiast ona uważa, że są tylko świetnymi przyjaciółmi. Jak Kenneth ma grać tę rolę, kiedy wszystko, czego chce, to jej gorące ciało w jego pościeli? Jego celem będzie przekonanie jej, że czasami dobrzy przyjaciele są najlepszymi kochankami. Ale jeden zły wybór i stracą swoją szansę na miłość  

Zmartwychwstania Polski, którego tak pragnął, doczekał się. Bonawentura Siemek OP ( 1918) młoda ofiara epidemii hiszpańskiej grypy

Piotr Jakub Laskowski OP

Tekst z pracy zbiorowej Dominikanie o Polsce i Polakach od XIII do XX wieku. W 2018 roku minęła setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Pamiętając o tym wydarzeniu, Dominikański Instytut Historyczny w Krakowie przygotował prezentowany tom Dominikanie o Polsce i Polakach. Od XIII do XX wieku. Grupa kilkunastu historyków postanowiła odpowiedzieć na pytania: Czy polskich dominikanów w ogóle interesowała Polska? Czy bracia kaznodzieje, należący do międzynarodowej wspólnoty, zachowywali dystans wobec lokalnych wydarzeń, smutków i radości, czy wręcz przeciwnie byli w nie zaangażowani? Prezentowany tom jest oryginalną próbą odpowiedzi na te kwestie. Czytelnik otrzymuje panoramę poglądów, opinii i wielobarwnych postaci poczynając od św. Jacka Odrowąża, który dla średniowiecznych braci był wręcz drugim królem Bolesławem Chrobrym, przez Jana Falkenberga, który nawoływał do surowego potraktowania króla Władysława Jagiełły, a kończąc na dwudziestowiecznych dominikanach, realizujących misję kaznodziejską w niepodległej Polsce, a następnie pogrążonej w zawierusze wojennej i zniewolonej komunizmem.

Zmartwychwstanie

Lew Tołstoj

„Zmartwychwstanie” to powieść Lwa Tołstoja, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej. Utwór powstał w ostatnim okresie twórczości pisarza, zawarł w nim on swoje credo filozoficzne, artystyczne, etyczne wynikające z idei uniwersalizmu chrześcijańskiego. Fabuła Zmartwychwstania, oparta na autentycznym wydarzeniu zaczerpniętym przez Tołstoja z kroniki sądowej, stała się przyczynkiem do snucia refleksji nad możliwościami moralnego odrodzenia człowieka i odkupienia win.

Zmartwychwstanie

Lew Tołstoj

W 1887 Lew Tołstoj w rozmowie z sędzią Anatolem Koni usłyszał historię, którą wykorzystał następnie jako inspirację dla przyszłej powieści: młody arystokrata, pełniący w sądzie funkcję ławnika, zobaczył na ławie oskarżonych dziewczynę, którą wcześniej uwiódł i porzucił. Dowiedziawszy się, że trafiła ona do domu publicznego, zaproponował jej małżeństwo, jako odkupienie wcześniejszych win. Dwa lata później pisarz przystąpił do pracy nad utworem, która trwała dziesięć lat. Akcja utworu rozgrywa się w latach 90. XIX w. Młody arystokrata Dymitr Iwanowicz Niechludow prowadzi spokojne, dostatnie życie, które polega głównie na zabawie i walce z nudą. Pewnego dnia, uczestniczy jako przysięgły, w procesie o zabójstwo. Wśród oskarżonych rozpoznaje Katarzynę Masłową (Katiuszę), dziewczynę, którą parę lat wcześniej wykorzystał i porzucił. Znał ją jako ciepłą, pogodną i dobrą osobę. Teraz dowiaduje się, że jest ona prostytutką, na dodatek podejrzaną o współudział w zabójstwie kupca Smielkowa. Uzmysławia sobie równocześnie, że to jego czyn doprowadził ją na dno moralnego upadku. Zmartwychwstanie było ogromnym sukcesem wydawniczym, jeszcze w roku pierwszego wydania zostało przetłumaczone na języki angielski, francuski i niemiecki. W 1900 we Francji ukazało się 15 wznowień powieści. W latach 1899-1900 opublikowano również 12 edycji niemieckich, zaś w 1900 powstały trzy przekłady utworu na język polski. Bolesław Prus poświęcił dziełu kronikę tygodniową w Kurierze Codziennym. Zmartwychwstanie stało się bezpośrednią przyczyną obłożenia Tołstoja ekskomuniką przez Rosyjski Kościół Prawosławny; decyzję tę ogłoszono w 1901. (Za Wikipedią).

Zmartwychwstanie Jezusa: fakt czy fikcja? Debata Williama Lane\'a Craiga i Gerda Lüdemanna

Paul Copan, Ronald K. Tacelli

Czy zmartwychwstanie Jezusa to fakt historyczny, czy też fikcja zrodzona z halucynacji? Czy z tym wydarzeniem wiążą się wskrzeszone i przemienione ciało oraz pusty grób? A może polegało ono na subiektywnym doznaniu, lub zbiorowym urojeniu? Od odpowiedzi na te pytania zależy prawdziwość chrześcijaństwa, co stwierdził już św. Paweł: „jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara” (1 Kor 15,17). „Zmartwychwstanie Jezusa: fakt czy fikcja?” to prowokująca do myślenia, ożywiona debata między chrześcijańskim filozofem i apologetą Williamem Lane’em Craigiem a badaczem Nowego Testamentu i ateistą Gerdem Lüdemannem. Publikacja debaty, stoczonej pierwotnie w Boston College w 1997 r., wywołała reakcje czterech uczonych, badaczy Nowego Testamentu, po dwóch z każdej strony sporu. Robert Gundry i filozof Stephen Davis opowiadają się za prawdziwością fizycznego zmartwychwstania Jezusa, podczas gdy Michael Goulder i Roy Hoover wspierają stanowisko Gerda Lüdemanna, że opowieść o zmartwychwstaniu powstała na podstawie wizji uczniów dręczonych poczuciem winy. Uczeni zgadzają się, że rada „po prostu uwierz” nie jest wystarczającą odpowiedzią na wątpliwości związane z historycznością zmartwychwstania. Czytelnik zapozna się zatem z rzetelną argumentacją i fascynującymi dowodami z zakresu logiki, historii i psychologii na poparcie dyskutowanych tez. Wiliam L. Craig wykonał kawał dobrej roboty, odpowiadając swoim przeciwnikom i podkreślając problemy z interpretacją dowodów historycznych zgodnie z hipotezą wizji. Przekonująco argumentuje – chociaż nie wszystko może udowodnić z całkowitą pewnością – że wiarę w zmartwychwstanie można uzasadnić za pomocą metod historyczno-krytycznych, pod warunkiem że jest się otwartym na możliwość cudu. […] jest to doskonałe źródło informacji dla osób zainteresowanych apologetyką i historycznością opisów zmartwychwstania. -    dr Patrick Richmond, The Faraday Institute for Science and Religion To doskonała książka dla każdego, kto chce zapoznać się z argumentami zarówno za, jak i przeciw zmartwychwstaniu Jezusa. -    Steven B. Cowan, Apologetics Resource Center Uczestnicy debaty: William Lane Craig Profesor filozofii na Houston Christian University. Autor lub redaktor ponad 30 książek z dziedziny filozofii i teologii oraz ponad 100 artykułów do takich czasopism jak „The Journal of Philosophy” i „New Testament Studies”. Uczestnik kilkudziesięciu debat i spotkań apologetycznych, związany z amerykańską organizacją apologetyczną Reasonable Faith. Gerd Lüdemann Profesor Nowego Testamentu i dyrektor Instytutu Badań nad Wczesnym Chrześcijaństwem na Uniwersytecie w Getyndze oraz profesor wizytujący na Uniwersytecie Vanderbilt. Autor książki „Resurrection of Jesus” oraz wielu innych prac naukowych z dziedziny Nowego Testamentu i wczesnego chrześcijaństwa. Zanim przyjął światopogląd ateistyczny, uważał, że chrześcijanin może odrzucać wiarę w cielesne zmartwychwstanie Jezusa. Zmarł w 2021 r. Redaktorzy: Paul Copan  Kierownik Katedry Filozofii i Etyki im. Rodziny Pledgerów w Palm Beach Atlantic University. Autor książki „Is God a Moral Monster?” oraz współredaktor tomu „The Routledge Companion to Philosophy of Religion”. Ronald K. Tacelli Jezuita, profesor filozofii w Boston College oraz autor (wraz z Peterem Kreeftem) książki „Podstawy apologetyki chrześcijańskiej”.