Hugo

Juliusz Słowacki

Hugo I. Ucieczka  Młoda dziewica dziś w klasztornym murze  Bogu na całe poświęcona życie,  Gdy odrzucała świeże wianku róże,  Łzy z pięknych oczu płynęły obficie;  Gdy pod całunem legła na marmurze,  Ustało prawie drżące serce bicie;  Łzy już nie płyną, lecz bladość straszliwa  Jak w chwilę śmierci jej lica pokrywa.    Już mrok zapadał, już wieczorne chłody  Wróciły niebu barwy lazurowe. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Hymn (Bogarodzico, Dziewico!)

Juliusz Słowacki

Hymn Bogarodzico, Dziewico!    Słuchaj nas, Matko Boża,    To ojców naszych śpiew.    Wolności błyszczy zorza,    Wolności bije dzwon,    Wolności rośnie krzew.    Bogarodzico!    Wolnego ludu śpiew    Zanieś przed Boga tron.    Podnieście głos, rycerze,    Niech grzmią wolności śpiewy,    Wstrzęsną się Moskwy wieże.    Wolności pieniem wzruszę    Zimne granity Newy;  I tam są ludzie — i tam mają duszę.    Noc była... Orzeł dwugłowy    Drzemał na szczycie gmachu    I w szponach niósł okowy.    Słuchajcie! zagrzmiały spiże,    Zagrzmiały... i ptak w przestrachu    Uleciał nad świątyń krzyże.    Spojrzał — i nie miał mocy    Patrzeć na wolne narody,    Olśniony blaskiem swobody,  Szukał cienia... i w ciemność uleciał północy. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Hymn o zachodzie słońca na morzu (Smutno mi, Boże!...)

Juliusz Słowacki

Hymn o zachodzie słońca na morzu Smutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie  Rozlałeś tęczę blasków promienistą;  Przede mną gasisz w lazurowej wodzie    Gwiazdę ognistą...  Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,    Smutno mi, Boże!  Jak puste kłosy z podniesioną głową,  Stoję rozkoszy próżen i dosytu...  Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,    Ciszę błękitu.  Ale przed Tobą głąb serca otworzę:    Smutno mi, Boże!  Jako na matki odejście się żali  Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,  Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali    Ostatnie błyski,  Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,    Smutno mi, Boże! [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Hymn o zachodzie słońca na morzu (Smutno mi, Boże!...)

Juliusz Słowacki

Hymn o zachodzie słońca na morzu Smutno mi, Boże! Dla mnie na zachodzie  Rozlałeś tęczę blasków promienistą;  Przede mną gasisz w lazurowej wodzie    Gwiazdę ognistą...  Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze,    Smutno mi, Boże!  Jak puste kłosy z podniesioną głową,  Stoję rozkoszy próżen i dosytu...  Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,    Ciszę błękitu.  Ale przed Tobą głąb serca otworzę:    Smutno mi, Boże!  Jako na matki odejście się żali  Mała dziecina, tak ja płaczu bliski,  Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali    Ostatnie błyski,  Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,    Smutno mi, Boże! [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

[In Sophie's Diary]

Juliusz Słowacki

[In Sophie’s Diary] For poems, Sophie, ask me not, I pray.  When thou art back in Poland’s merry clime,  A flower will sing a song for thee each day,  A star at night will make for thee a rhyme.  Before the flower may die, before the star may fall,  Listen! They are the finest poets of them all. [...] Juliusz Słowacki Ur. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka   Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

I wstał Anhelli z grobu - za nim wszystkie duchy

Juliusz Słowacki

I wstał Anhelli z grobu — za nim wszystkie duchy... I wstał Anhelli z grobu — za nim wszystkie duchy,    Szaman, Eloe... cała ćma z grobów wstawała    I wszystkie brały dawno porzucone ciała.    A Sybir był zaćmiony jakby zawieruchy    Ciemnymi i powietrze się ciągle mieszało,    I chmury szły, i grady błyskały, i grzmiało. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jan Bielecki

Juliusz Słowacki

„Jan Bielecki” to powieść autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Utwór dotyczy problemu zdrady narodowej. Jan Bielecki jest sprawcą konfliktu tragicznego w swych skutkach. Z zemsty za zajazd wskazuje Tatarom zamek Sieniawskiego, co prowadzi do kolejnych dramatycznych wydarzeń.

Jan Bielecki

Juliusz Słowacki

Jan BieleckiPowieść narodowa polska oparta na podaniu historycznym I. Wyprawa nocna Oto się ciemne księgarnie otwarły,  Tu źródła bogactw w zapylonej ramie.  Czytam... Jak dziko ten język umarły  Pod piórem w kształty nieżywe się łamie.  Język i gorszy przesąd zakonnika  Jak rdzawa klamra myśl księgi zamyka.  Czy tu wygrzebiesz dzieła Giedyminów?  Czy głos Zygmuntów jak echo daleki?  Są to jak Sfinksy te ubiegłe wieki,  Mówią zagadką dziś ciemną dla synów. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Jan Bielecki. Powieść narodowa polska oparta na podaniu historycznym

Juliusz Słowacki

Jedna z pierwszych powieści poetyckich Juliusza Słowackiego. Problematyka utworu dotyka zdrady narodowej. Tytułowy Jan Bielecki jest sprawcą konfliktu, wielce tragicznego w skutkach. Klasyka godna polecenia.

Jeżeli ci pan nie zbuduje domu

Juliusz Słowacki

Jeżeli ci Pan nie zbuduje domu... Jeżeli ci Pan nie zbuduje domu,    Próżno składają ci cegły mularze;  Jeśli nie broni miasta od pogromu,    Próżno czuwają po szyldwachach straże.    Na próżno wstajesz przed świtem, człowiecze,    A przy świeczniku nad robotą ślęczysz:  Z gorzkiego żyta chleb ci się upiecze,    Bo Ty, o Panie! te, co kochasz, wieńczysz!    Zaprawdę, nie ma hojniejszej nagrody    Nad narodzone w domu twoim plemię,  Nad syny, które mąż i człowiek młody    Jak winne grona wyprowadza z ziemie. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kiedy prawdziwie Polacy powstaną

Juliusz Słowacki

Kiedy prawdziwie Polacy powstaną... Kiedy prawdziwie Polacy powstaną,    To składek zbierać nie będą narody,  Lecz ogłupieją — i na pieśń strzelaną    Wytężą uszy, odemkną gospody.    I będą wieści z wichrami wchodziły,    A każda będzie serce ludów pasła;  Nieznajomymi świat poruszą siły    Na nieznajome jakieś wielkie hasła.    Nie pojmie Francuz, co to w świecie znaczy,    Że jakiś naród wstał w ciemności dymie,  Choć tak rozpaczny — nie w imię rozpaczy. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kordian

Juliusz Słowacki

Kordian, a właściwie Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny to dramat romantyczny, napisany przez Juliusza Słowackiego w 1833 r. w Genewie, a wydany anonimowo w 1834 r. w Paryżu. Tytułowego bohatera poznajemy jako piętnastoletniego chłopca. Kordian jest młodzieńcem przedwcześnie dojrzałym. Cały swój wolny czas poświęca rozważaniom nad sensem własnej egzystencji. Przeżywa rozczarowania do romantycznej miłości. Podejmuje nieudaną próbę samobójczą. Następnie Kordian wyrusza do Anglii i Włoch. Podczas tej podróży przekonuje się, że światem rządzi pieniądz. Że za pieniądze można kupić wszystko, nawet miłość. Na szczycie góry Mont Blanc, przełomowej dla utworu, Kordian przechodzi metamorfozę. Z nieszczęśliwego kochanka przemienia się w gorliwego patriotę. Postanawia poświęcić się w imię ojczyzny i zabić cara... Dramat Kordian jest krytyką niezdolności do romantycznego czynu spiskowca, obezwładnionego moralną rozterką legalizmu i polemiką z postawą Konrada z Dziadów Mickiewicza.

Kordian

Juliusz Słowacki

Z gwiazd obłąkanych, / Z włosów czesanych / Iskry padają / Jak z polskiej szabli; / Widzą je diabli, / Odpowiadają / Błyskami chmur. / Lecą - świst piór / Buki ugina. (fragment)

Kordian

Juliusz Słowacki

„Kordian” to dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. „Kordian” jest polemiką niezdolności do romantycznego czynu spiskowca, obezwładnionego moralnymi rozterkami. Utwór nawiązuje do powstania listopadowego i opisuje historię nieudanego spisku na życie cara Mikołaja I. Główny bohater, tytułowy Kordian, ze względu na wewnętrzną słabość, nie jest w stanie dokonać zamachu i car uchodzi z życiem. Słowacki próbuje zrozumieć przyczyny klęski powstania oraz pokolenia powstańców. Uważa, że jedynie absolutne poświęcenie i zgoda na walkę do końca może przynieść niepodległość.

Kordian

Juliusz Słowacki

‘Kordian’ (tytuł właściwy: ‘Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny’) – dramat romantyczny autorstwa Juliusza Słowackiego. Utwór napisany został w Genewie w 1833, ukazał się anonimowo w Paryżu w 1834 r. Kordian po raz pierwszy pojawia się w dramacie jako 15-letni młodzieniec. Bohater swój wolny czas poświęca rozważaniom nad sensem własnej egzystencji, przeżywa rozczarowania do romantycznej miłości, to wszystko prowadzi do próby samobójczej, aczkolwiek nieudanej. Następnie Kordian wyrusza w podróż do Anglii i Włoch. Podczas tej wędrówki przekonuje się, że światem rządzi pieniądz i że za pieniądze można kupić wszystko, nawet miłość. W scenie na szczycie góry Mont Blanc Kordian przechodzi metamorfozę z nieszczęśliwego kochanka w gorliwego patriotę i postanawia poświęcić się w imię ojczyzny (idea winkelriedyzmu). Postanawia zabić cara, jednak przeszkadzają mu w tym własne słabości. Dla Kordiana podróż oznacza wejście w czas dojrzewania duchowego, a spotkania z brutalną rzeczywistością sprawiają, że bohater traci złudzenia co do otaczającego go świata. Jest postacią dynamiczną, przez cały czas zmienia się, zmaga się z samym sobą. Podróż jest dla niego źródłem informacji o świecie, a przebyta droga wzbogaca go o nowe doświadczenia. (za Wikipedią).

Kordian

Juliusz Słowacki

Czy jeden człowiek może przynieść wyzwolenie dla całego narodu? Kordian (imię wymyślone przez Słowackiego, które oznacza "dający serce") to typowy bohater swojej epoki. Doświadcza nieodwzajemnionej namiętności ze strony Laury, jest pełen wątpliwości egzystencjalnych, błąka się po świecie w poszukiwaniu idei, która rozpali jego umysł. Gdy zblazowany młodzieniec jest gotów nawet na samobójstwo, postanawia poświęcić własne życie dla wyzwolenia polskiego narodu. W jego sercu kiełkuje idea zamachu na życie cara Mikołaja I. Czy Kordian zdoła zrealizować swój diabelski plan? Jak ułoży się przyszłość romantycznego bohatera? Pozycja obowiązkowa dla miłośników polskiego romantyzmu, polemika z ideą mesjanizmu zawartą w "Dziadach" Adama Mickiewicza. Juliusz Słowacki (1809-1849) - poeta i dramaturg, jeden z najważniejszych twórców polskiego romantyzmu, obok Mickiewicza i Krasińskiego zaliczany do trzech Wieszczów Narodowych. W swoich utworach wyrażał mistycyzm, nawiązywał do estetyki Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był inspiracją dla wielu poetów Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego (Krzysztof Kamil Baczyński, Jan Lechoń). Znany z takich utworów jak "Kordian", "Balladyna", "Lilla Weneda", "Beniowski" czy "Król-Duch".