Błyskawice. Powieść historyczna z czasów rewolucji francuskiej

Teodor Jeske-Choiński

Błyskawice to powieść historyczna Teodora Jeske-Choińskiego, której tło stanowi zbliżająca się rewolucja w XVIII-wiecznej Francji. W trakcie burzliwych wydarzeń na próbę wystawiona zostaje miłość pomiędzy szlachcicem Gastonem de Clarac, konserwatystą oraz wielkim patriotą, a Zofią de Laval, zwolenniczką postępu i oświecenia. Połączyła ich miłość, pozycja społeczna oraz wspomnienia z dzieciństwa. Czy różne wizje świata zdołają ich rozdzielić?

Gasnące słońce. Powieść z czasów Marka Aureliusza

Teodor Jeske-Choiński

Gasnące słońce. Powieść z czasów Marka Aureliusza to powieść historyczna Teodora Jeske-Choińskiego, która została wydana w 1895 roku. Akcja toczy się w Rzymie oraz na pasie przygranicznym Cesarstwa Rzymskiego za czasów burzliwych wydarzeń w trakcie panowania Marka Aureliusza. Na tle powolnego upadku Cesarstwa Rzymskiego rodzi się miłość pomiędzy patrycjuszem Publiuszem Kwintyliuszem Warusem i Mucją Kornelią.

Gasnące słońce. Powieść z czasów Marka Aureliusza

Teodor Jeske-Choiński

Gasnące słońce. Powieść z czasów Marka Aureliusza powieść historyczna Teodora Jeske-Choińskiego. Przetłumaczona została na języki: niemiecki, szwedzki, włoski, węgierski, czeski i rosyjski. Akcja powieści toczy się za czasów panowania Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa w samym Rzymie i (w drugiej części) w pasie przygranicznym cesarstwa. Skupia się ona przede wszystkim wokół miłości patrycjusza Publiusza Kwintyliusza Warusa do Mucji Kornelii. Wśród ważnych postaci są: Marek Kwintyliusz Warus (brat Publiusza), Tullia Kornelia (stryjenka, ciotka Mucji), prefekt legionów i przyjaciel Publiusza Serwiusz Klaudiusz Kalpurniusz oraz wzbogacony przedsiębiorca, syn wyzwoleńca Lucjusz Fabiusz Pomponiusz Furio i jego córka Liwia. Epizodycznie jako bohaterowie pojawiają się także obaj cesarze. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Gasnące_słońce_(Jeske-Choiński)

Kobiety rewolucji francuskiej

Teodor Jeske-Choiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Autor omawia rolę kobiet w zainicjowaniu, a później przebiegu, czy nieraz wręcz kierowaniu biegiem zdarzeń rewolucji francuskiej. Zawartość książki: Znaczenie Kobiety Francuskiej W XVIII Stulecia. Wychowanie Kobiety Francuskiej XVIII Stulecia. Salony Paryskie. Pani De Condorcet. Pani Bailly. Żony Dantona. Lucylla Desmoulins. Pani Roland. Kobiety Z Ludu. Prostytutki. DAMY Z Hal. Rybaczki. Théroigne De Méricourt. Jakobinki. Róża Lacombe. Emancypantki. Olympia De Gouges. Wielbicielki Robespierrea. Boginie Rozumu. Szarlotta Corday Darmont. Reakcja Przeciwrewolacyjna. Kobiety Z Ludu. Pani Tallien. Pani De Staël. Zakończenie.

Krwawe łzy unitów polskich

Teodor Jeske-Choiński

Krwawe łzy unitów polskich to opowiadanie o prześladowaniach jakich doświadczyli ze strony rosyjskiego prawosławia. katolicy rusińscy żyli już w zgodzie z katolikami polskimi i uważali się wszyscy za jedną rodzinę. Gdy na przykład zabrakło w jakiej wsi księdza polskiego, wyręczał go ksiądz unicki, słuchał spowiedzi, chrzcił dzieci, dawał śluby małżeńskie i grzebał umarłych. To samo działo się w cerkwiach unickich. Księdza unickiego zastępował tam nieraz ksiądz polski. Nie było więc różnicy między łacinnikami a unitami. Unita chodził za procesjami łacińskimi, nosił chorągwie, odmawiał po polsku modlitwy i słuchał polskich kazań. Nikt też w Polsce nie prześladował unitów, bo też i nie miał za co. Aliści Polska utraciła wolność i znaczna jéj część wraz z całą Litwą i Rusią zabrali pod swe panowanie Rosjanie. Wnet też zaczęli oni prześladować unitów, a najpierw na Litwie i Rusi. Długo Rosjanie pastwili się tam nad unitami, aż wkońcu doprowadzili do zniesienia uńji i wszystkich unitów na Litwie i Rusi przyłączyli przemocą lub podstępem do cerkwi prawosławnej. Nie ruszali jednak jeszcze wtedy tych unitów, którzy mieszkali na Podlasiu i w Ziemi Chełmskiej. Tam unici żyli sobie spokojnie i szczęśliwie aż do roku 1865. Aż nagle i na nich spadł niespodziewany, okrutny grom, usiłujący ich rozbić na strzępy. Za co, na co? Niczym nie zgrzeszyli, byli bogobojnymi katolikami i uczciwymi, pracowitymi ludźmi. Komuż to przyszło do głowy kopać, bić, obdzierać z mienia, wysyłać na Sybir, zabijać w końcu niewinnych, szlachetnych ludzi? Przecież nie Polakom; Rosjanie-to zaczęli znęcać się nad nimi, bo chcieli ich zmusić do zrzucenia z siebie, ze swojego sumienia, wiary przodków i do przejścia na prawosławie.

Neofici polscy. Materiały historyczne

Teodor Jeske-Choiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Ze wstępu autora: Zapyta ktoś: jaki cel może mieć ten słownik? Odpowiem na to: jest to materiał historyczny, jak każdy inny. Wydaje się, słowniki szlachty (herbarze), literatów, artystów, lekarzy, prawników itd. Dlaczego by ludzi nie miało obchodzić ilu Żydów przyjęło wiarę chrześcijańską, gdzie, kiedy, dlaczego i z jakich sfer się nasi neofici rekrutowali? Ciekawość ta jest bardzo naturalna w społeczeństwie, w którym krew semicka wsiąka od pewnego czasu we wszystkie sfery, a wraz z nią jej poglądy i tradycje. Pragnąć, aby mój słownik neofitów był dokumentem, rzeczywistym źródłem historycznym, bez żadnych dodatków fantastycznych, umieściłem w tomie niniejszym prawie wyłącznie tych neofitów, których metryki na własne oczy widziałem. Nawet metryki frankistów, aczkolwiek je Kraushar przedrukował dokładnie, sprawdziłem sam dokładnie we Lwowie, Kamieńcu Podolskim i w Warszawie. Uczyniłem to rozmyślnie, przekonałem się bowiem wielokrotnie, iż wiadomości, obiegające z ust do ust, bywają rzadko ścisłe. Inaczej wygląda zwykle legenda, inaczej dokument. Niniejszy słownik neofitów polskich zawiera ich spis od wieku XVI do XIX obejmując te osoby które ochrzciły się w Kościele katolickim, luterańskim i kalwińskim.

Tiara i korona

Teodor Jeske-Choiński

Grzegorz VII i Henryk IV należą do tych postaci historycznych, o które namiętność stronnicza stacza dotąd bój zacięty. Zwolennicy prymatu władzy świeckiej uważają sobie za obowiązek, tak samo dziś, jak niegdyś, w jedenastym stuleciu, potępić papieża zwolennicy prymatu Kościoła odsądzają cesarza od czci i wiary. Niewielu autorom przyszło na myśl postawić się na stanowisku dwóch mężów, z których każdy był wcieleniem i obrońcą idei historycznej, wniknąć w ich psychologię, zbadać źródło i pobudki sporu i charaktery osób, biorących w nim żywy udział. A tylko na tle pewnej epoki rysują się wypukłe tej epoki postacie wybitne, tylko w oświetleniu zwyczajów i obyczajów, pojęć i dążności danej chwili widzi się dokładniej aktorów tej chwili. Chwila, w której szalał spór pomiędzy Grzegorzem VII a Henrykiem IV, nie była ani jasna, ani spokojna. Wszystko się w niej kłębiło, gotowało, huczało jak w kotle pełnym ukropu. Tworzyły się właśnie nowe pojęcia i wyobrażenia, odległych przyczyn skutki, tworzyły się nowe formy społeczne, nowe zwyczaje i obyczaje.

Walka Lutra z katolicyzmem

Teodor Jeske-Choiński

Nikt by się w Niemczech nie spodziewał, że jakiś syn chłopski przewróci do góry nogami religię katolicką i rządy panujących książąt. Tym mistrzem był Marcin Luter. Luter wesoły, bawiący się chętnie świecki uczony ze swoimi kolegami, zmienił się nagle. Nikt by nie uwierzył, że śpiewak, grajek i hulaka zamknie się w murach klasztornych. I nikt by się nie spodziewał, że tę nagłą zmianę wywołał strach przed śmiercią. Luter udał się na wakacje do swoich rodziców. Wracając piechotą do Erfurtu, szedł przez wioskę Stotternheim. Nagle zahuczała nad jego głową burza, pioruny padały tuż obok niego. Tak się przeraził, iż runął na ziemię i krzyczał na głos: Pomóż mi dobra, święta Anno, chcę być zakonnikiem! Skąd mu ten strach przed śmiercią przyszedł, nie wiedział zapewne sam. Co mu przyszło do głowy, nie wiadomo. Wiadomo tylko, że go ten dziecinny strach zaprowadził do klasztoru. Pożegnawszy się ze swoimi kolegami, znikł w murach klasztoru augustiańskiego w lipcu 1505 roku. Rok próby nauczył go posłuszeństwa dla przeora i przykrej pracy. Kazano mu zamiatać, czyścić krużganki, podwórze i żebrać po domach miasta. Nie smakowała mu ta ostra próba nowicjusza, ale wytrzymał ją. A co było dalej, dowiesz się, miły czytelniku, doczytawszy książkę o końca.