Atak na młyn

Emil Zola

„Atak na młyn” to nowela autorstwa wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, jednego z najważniejszych przedstawicieli naturalizmu. Trwa wojna francusko-pruska. Los sprawia, że w dzień wesela Franciszki i Dominika, ich wioskę atakują wojska nieprzyjaciół. Franciszka staje przed tragicznym wyborem, kogo powinna ocalić – ojca czy narzeczonego?  

Błąd Abbé Moureta

Emil Zola

„Błąd Abbé Moureta” to dzieło znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Teuse, wchodząc, postawiła miotłę i miotełkę z piór przy ołtarzu. Spóźniła się przygotowując pranie z półrocza. Przeszła przez kościół, aby zadzwonić na „Anioł Pański“, w pośpiechu swym bardziej kulejąc i potrącając ławki. Sznur obok konfesyonału spadał od sufitu nagi, wytarty, zakończony grubym węzłem, zatłuszczonym od rąk. Pociągnęła go, zawieszając się na nim całym ciężarem, co powtórzyła kilkakrotnie, w końcu puszczając się zupełnie, rozhuśtana, z latającemi spódnicami, z czepkiem na bakier, z twarzą krwią nabiegłą.” Fragment

Bestia ludzka

Emil Zola

„Bestia ludzka” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Bestia ludzka” opisuje dziewiętnastowieczną kolej francuską. Ta powieść opowiada w ciekawy sposób o koncepcji wpływu dziedziczenia cech przodków na życie człowieka. Dzieło jest również interesującą wykładnią poglądów pisarza na kwestię postępu technologicznego i natury ludzkiej.

Doktor Pascal

Emil Zola

„Doktor Pascal” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Doktor Pascal” opowiada o Pascalu i Klotyldzie, czyli wujku i siostrzenicy, która pomaga mu w gromadzeniu danych do jego badań. Mimo 30 lat różnicy między głównymi bohaterami, zaczynają oni namiętny romans, w wyniku którego starzejący się doktor podupada na zdrowi i rujnuje swój majątek, ostatecznie umierając. Po śmierci Pascala Klotylda początkowo pragnie wyjawić całemu miastu wszystkie mroczne sekrety rodziny Rougon-Mocquartów.

Dzieło

Emil Zola

„Dzieło” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Dzieło” opowiada o losach malarza Klaudiusza Lantiera i paryskim świecie sztuki. Główny bohater ponosi porażki, ponieważ w odróżnieniu od promowanych przez państwo akademików głosi konieczność malowania prawdziwych przedmiotów i ludzi. Jeden z obrazów Klaudiusza budzi skandal i od tamtej pory jego życia zbacza na coraz to gorsze tory.

Feta w Coqueville

Emil Zola

Fe­ta w Co­qu­evil­le I Co­qu­evil­le jest to ma­ła wio­ska ry­bac­ka, wci­śnię­ta w roz­pa­dli­nę skał nad­mor­skich o dwie mi­le od Grand­por­tu. Pięk­ne wy­brze­że pia­sczy­ste ście­le się tam u stóp do­mostw przy­cze­pio­nych do ska­li­ste­go zbo­cza, ni­by musz­le, któ­re zo­sta­wił od­pływ. Wstę­pu­jąc na wy­ży­ny Grand­por­tu, ku le­wej, roz­róż­nić moż­na cał­kiem do­kład­nie na za­cho­dzie żół­tą płach­tę nad­brzeż­nych pia­sków, po­dob­ną do fa­li zło­ci­ste­go py­łu, sy­pią­ce­go się w mo­rze z roz­dzia­wio­nej szcze­li­ny skał, a do­bre oczy po­tra­fią na­wet roz­róż­nić do­my, któ­rych rdza­wy od­cień pstrzy ska­łę ru­dy­mi klek­sa­mi, nie­bie­ska­we zaś smu­gi dy­mu wi­ją się aż po sam szczy­to­wy grze­bień ol­brzy­mie­go wa­łu, roz­gra­dza­ją­ce­go zie­mię od nie­ba. [...]Emil ZolaUr. 2 kwietnia 1840 w Paryżu Zm. 29 września 1902 w Paryżu Najważniejsze dzieła: cykl Rougon-Macquartowie (m.in. Brzuch Paryża, Nana, Germinal, Ziemia, Bestia ludzka), Teresa Raquin, Trzy miasta (Lourdes, Rzym, Paryż) Francuski pisarz, zwolennik naturalizmu. Émile Zola był jedynym synem włoskiego inżyniera, budowniczego pierwszej linii kolejowej na kontynencie europejskim, i Francuzki. Wychował się w Aix-en-Provence na południu Francji, gdzie ojciec nadzorował budowę tamy i kanału, zaopatrującego miasto w wodę pitną. W wieku 7 lat przyszły pisarz stracił ojca, przez całe życie pozostał blisko związany z matką, która wpływała na jego życie osobiste i twórczość. Po bankructwie towarzystwa budowy kanału rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej. W szkole Émile zaprzyjaźnił się z przyszłym malarzem Paulem Cézanne'em (1839-1906). W 1886 r. Dzieło, powieść o niespełnionym malarzu, doprowadziła do zerwania tej przyjaźni. Zola bardzo wcześnie postanowił poświęcić się literaturze, jako szesnastolatek stworzył swoją pierwszą powieść o krzyżowcach, a w listach do przyjaciół z tego okresu wyrażał przekonanie, że kiedyś zostanie znanym pisarzem. W 1858 r. przeniósł się do Paryża, gdzie dwukrotnie podchodził do egzaminu z nauk ścisłych, po czym porzucił studia, by nie obciążać matki finansowo. Pierwsza miłość do młodej prostytutki i bezskuteczne próby sprowadzenia jej na dobrą drogę znalazły wyraz w powieści La confession de Claude. Przyszły pisarz próbował swoich sił jako urzędnik celny, ale bardzo szybko porzucił tę posadę i przez dwa lata żył w niedostatku, aż znalazł zatrudnienie w księgarni Louisa Hachette. Zaczął też publikować artykuły na temat sztuki i polityki w prasie codziennej, dzięki czemu stopniowo stał się znany. Także swoje opowiadania i powieści drukował najpierw w odcinkach. W 1870 r. ożenił się z Alexandrine Meley, wbrew woli swojej matki, która nie chciała się zgodzić na małżeństwo syna z modelką i muzą malarzy, osobą o niejasnej przeszłości. Po kilku latach dzięki sukcesowi powieści skończyły się kłopoty finansowe Zoli, pisarz kupił dom na wsi, w którym prowadził salon otwarty dla młodych twórców. W 1881 mógł już zrezygnować z pracy dziennikarskiej i poświęcić się wyłącznie powieściopisarstwu. Zola bardzo gruntownie przygotowywał się do pisania. I tak, aby stworzyć Germinal, pisarz przez 2 miesiące obserwował strajk górników w Anzin, zbierał też informacje o innych strajkujących kopalniach, o warunkach życia górników, rozmawiał z lekarzami o chorobach zawodowych, czytał prasę lewicową, aby poznać ideologię socjalistyczną, a przed napisaniem Lourdes odbył pielgrzymkę do tego miejsca. W wieku 48 lat pisarz nawiązał romans z młodą służącą Jeanne Rozerot, która wkrótce urodziła mu córkę, a następnie syna. Zola zaczął prowadzić podwójne życie, Alexandrine dopiero po śmierci męża uznała dzieci, przynając im prawo do nazwiska ojca. W latach 90. rozegrała się tzw. sprawa Dreyfusa, oficera francuskiego oskarżonego o zdradę na podstawie sfałszowanych dowodów. Zola w artykule J'Accuse! (Oskarżam!) upublicznił sprawę, w którą zamieszanych okazało się wiele wpływowych osobistości. Wielu francuskich intelektualistów podpisało się pod listem protestacyjnym, ale początkowo sąd utrzymał wyrok, a także skazał Émile'a Zolę na rok więzienia. Pisarz schronił się w Londynie, skąd mógł powrócić dopiero rok później. Ostatnie lata życia dzielił między pisanie i fotografowanie. Zafascynowany realizmem, z jakim można uwiecznić obrazy codziennego życia, stworzył ok. 10 tysięcy zdjęć, z których przetrwało kilkaset. Starał się też poświęcać jak najwięcej czasu dzieciom, mimo nieprzychylności żony. W 1902 r. pisarz zmarł w wyniku zatrucia czadem. Dzieła Zoli zostały wpisane do Indeksu Ksiąg Zakazanych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Feta w Coqueville

Emil Zola

„Feta w Coqueville” to nowela autorstwa wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, jednego z najważniejszych przedstawicieli naturalizmu. "Feta w Coqueville” to pełna humoru nowela opowiadająca o dwóch zwaśnionych rodach małej osady rybackiej. Niecodzienny połów, którego plonem są beczki pełne alkoholu, diametralnie zmienia stosunki pomiędzy mieszkańcami osady.

Germinal

Emil Zola

Germinal Część pierwsza I Noc była głęboka, na niebie nie błyszczała ani jedna gwiazda, nie można było rozróżnić przedmiotów na odległość kilku kroków. Drogą z Marchiennes do Montsou, biegnącą prosto jak strzelił, przez pola zarosłe burakami szedł człowiek. Nie widział ni drogi, po której kroczył, ni linii horyzontu, gdzie niebo czarne stykało się z równią, tylko wiatr marcowy, gwałtowny, bił go po piersi i twarzy, wiatr, hulający niby po morzu po tych rozłogach, zimny, niosący wilgoć bagien, brutalny, nieustający. [...]Emil ZolaUr. 2 kwietnia 1840 w Paryżu Zm. 29 września 1902 w Paryżu Najważniejsze dzieła: cykl Rougon-Macquartowie (m.in. Brzuch Paryża, Nana, Germinal, Ziemia, Bestia ludzka), Teresa Raquin, Trzy miasta (Lourdes, Rzym, Paryż) Francuski pisarz, zwolennik naturalizmu. Émile Zola był jedynym synem włoskiego inżyniera, budowniczego pierwszej linii kolejowej na kontynencie europejskim, i Francuzki. Wychował się w Aix-en-Provence na południu Francji, gdzie ojciec nadzorował budowę tamy i kanału, zaopatrującego miasto w wodę pitną. W wieku 7 lat przyszły pisarz stracił ojca, przez całe życie pozostał blisko związany z matką, która wpływała na jego życie osobiste i twórczość. Po bankructwie towarzystwa budowy kanału rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej. W szkole Émile zaprzyjaźnił się z przyszłym malarzem Paulem Cézanne'em (1839-1906). W 1886 r. Dzieło, powieść o niespełnionym malarzu, doprowadziła do zerwania tej przyjaźni. Zola bardzo wcześnie postanowił poświęcić się literaturze, jako szesnastolatek stworzył swoją pierwszą powieść o krzyżowcach, a w listach do przyjaciół z tego okresu wyrażał przekonanie, że kiedyś zostanie znanym pisarzem. W 1858 r. przeniósł się do Paryża, gdzie dwukrotnie podchodził do egzaminu z nauk ścisłych, po czym porzucił studia, by nie obciążać matki finansowo. Pierwsza miłość do młodej prostytutki i bezskuteczne próby sprowadzenia jej na dobrą drogę znalazły wyraz w powieści La confession de Claude. Przyszły pisarz próbował swoich sił jako urzędnik celny, ale bardzo szybko porzucił tę posadę i przez dwa lata żył w niedostatku, aż znalazł zatrudnienie w księgarni Louisa Hachette. Zaczął też publikować artykuły na temat sztuki i polityki w prasie codziennej, dzięki czemu stopniowo stał się znany. Także swoje opowiadania i powieści drukował najpierw w odcinkach. W 1870 r. ożenił się z Alexandrine Meley, wbrew woli swojej matki, która nie chciała się zgodzić na małżeństwo syna z modelką i muzą malarzy, osobą o niejasnej przeszłości. Po kilku latach dzięki sukcesowi powieści skończyły się kłopoty finansowe Zoli, pisarz kupił dom na wsi, w którym prowadził salon otwarty dla młodych twórców. W 1881 mógł już zrezygnować z pracy dziennikarskiej i poświęcić się wyłącznie powieściopisarstwu. Zola bardzo gruntownie przygotowywał się do pisania. I tak, aby stworzyć Germinal, pisarz przez 2 miesiące obserwował strajk górników w Anzin, zbierał też informacje o innych strajkujących kopalniach, o warunkach życia górników, rozmawiał z lekarzami o chorobach zawodowych, czytał prasę lewicową, aby poznać ideologię socjalistyczną, a przed napisaniem Lourdes odbył pielgrzymkę do tego miejsca. W wieku 48 lat pisarz nawiązał romans z młodą służącą Jeanne Rozerot, która wkrótce urodziła mu córkę, a następnie syna. Zola zaczął prowadzić podwójne życie, Alexandrine dopiero po śmierci męża uznała dzieci, przynając im prawo do nazwiska ojca. W latach 90. rozegrała się tzw. sprawa Dreyfusa, oficera francuskiego oskarżonego o zdradę na podstawie sfałszowanych dowodów. Zola w artykule J'Accuse! (Oskarżam!) upublicznił sprawę, w którą zamieszanych okazało się wiele wpływowych osobistości. Wielu francuskich intelektualistów podpisało się pod listem protestacyjnym, ale początkowo sąd utrzymał wyrok, a także skazał Émile'a Zolę na rok więzienia. Pisarz schronił się w Londynie, skąd mógł powrócić dopiero rok później. Ostatnie lata życia dzielił między pisanie i fotografowanie. Zafascynowany realizmem, z jakim można uwiecznić obrazy codziennego życia, stworzył ok. 10 tysięcy zdjęć, z których przetrwało kilkaset. Starał się też poświęcać jak najwięcej czasu dzieciom, mimo nieprzychylności żony. W 1902 r. pisarz zmarł w wyniku zatrucia czadem. Dzieła Zoli zostały wpisane do Indeksu Ksiąg Zakazanych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Germinal

Emil Zola

Akcja powieści Germinal Zoli rozgrywa się w latach 60. XIX wieku i opowiada o losach francuskich górników. Początkujący górnik Stefan Lantier próbuje się odnaleźć w górniczej społeczności i podołać trudnym warunkom pracy. Wsparcia szuka w rozwijających się ideach socjalistycznych, pod wpływem których próbuje wzniecić w kopalni strajk. Sytuacja wymyka się spod kontroli.

Germinal

Emil Zola

Noc była głęboka, na niebie nie błyszczała ani jedna gwiazda, nie można było rozróżnić przedmiotów na odległość kilku kroków. Drogą z Marchiennes do Montsou, biegnącą prosto jak strzelił, przez pola zarosłe burakami szedł człowiek. Nie widział ni drogi, po której kroczył, ni linii horyzontu, gdzie niebo czarne stykało się z równią, tylko wiatr marcowy, gwałtowny, bił go po piersi i twarzy, wiatr, hulający niby po morzu po tych rozłogach, zimny, niosący wilgoć bagien, brutalny, nieustający. Dokoła nic w ciemności, ni sylwetki drzewa, ni zarysów wzgórza, nic. (Fragment)

Germinal

Emil Zola

„Germinal” to powieść autorstwa wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, jednego z najważniejszych przedstawicieli naturalizmu. Akcja utworu rozgrywa się między rokiem 1866 a 1867. Stefan Lantier przybywa w poszukiwaniu pracy do górniczej miejscowości i zatrudnia się w kopalni. Szybko zakochuje się w lokalnej piękności, Katarzynie Maheu. Jednak ta, chociaż darzy go sympatią, zostaje kochanką innego górnika, brutalnego, agresywnego Chavala.

Jak ludzie umierają

Emil Zola

„Jak ludzie umierają” to nowela autorstwa wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, jednego z najważniejszych przedstawicieli naturalizmu. „Jak ludzie umierają” jest jedną z mniej znanych nowel autora takich dzieł jak „Germinal”, „Nana” czy „W matni”. 

Kartka miłości

Emil Zola

„Kartka miłości” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Kartka miłości” opowiada o strasznych losach Heleny Mouret – Grandjean oraz jej chorej córki Joanny. Niektórzy badacze uważają, iż opis matki cierpiącej przy łóżku umierającej córki wywodzi się z wspomnień Zoli z dzieciństwa, związanych z straszną chorobą i śmiercią jego ojca.

Lourdes

Emil Zola

„Lourdes” to powieść z trylogii „Trzy miasta” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Lourdes” to ciekawe opowiadanie o księdzu katolickim Piotrze Fromentcie, który przeżywa poważny kryzys wiary, co skłania go do udania się na pielgrzymkę do Lourdes z chorą przyjaciółką z dzieciństwa Marią de Guersaint. Piotr obserwuje naiwną wiarę tłumu w cuda i brak głębszej refleksji nad wiarą u uczestników pielgrzymki oraz postawie Ojców z Groty, którzy nastawieni są jedynie na zyski przynoszone przez pielgrzymki. Przed wyjazdem z miasta Ksiądz Froment zauważa poprawę wielu chorych, jednak okazuje się, że jest to wytłumaczalne przez naukę. Piotr obserwując sytuację, dochodzi do wniosku, iż ratunkiem dla katolicyzmu jest powrót do korzeni religii.

Marzenie

Emil Zola

„Marzenie” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Marzenie” jest bardzo nietypowym utworem dla Zoli, ponieważ są w nim elementy metafizyki i nadprzyrodzoności. Autor skupił się na niesamowitym opisie uczuć oraz podjął próbę racjonalnego wytłumaczenia zjawiska uniesień religijnych.

Nantas

Emil Zola

"Nantas" to dzieło wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, uznawanego za jednego z czołowych przedstawicieli nurtu naturalizmu. Zola jest niezwykłym autorem, który w swojej noweli ukazuje życie młodego mężczyzny o imieniu Nantas, który pełen wiary w siebie, stara się odnieść sukces w Paryżu, choć walczy z ubóstwem. To historia, która porusza poważne kwestie, takie jak miłość, bogactwo, bieda - duchowa i materialna, konwenanse, moralność oraz indywidualna etyka każdego człowieka. Zola doskonale zna ludzi i potrafi ich psychologię oddać w sposób autentyczny. Pokazuje, jak ludzie często oszukują samych siebie, a Zola obnaża tę prawdę w sposób, który wciąga czytelnika. Warto zaznaczyć, że choć Zola może czasem wydawać się rozwlekły, to właśnie ta umiarkowana długość jego opowieści pozwala mu przekazać tak wiele treści. "Nantas" to nie tylko opowieść o pewnym człowieku, to także socjologiczny portret społeczeństwa, które wciąż balansuje między moralnością a własnymi interesami.

Nantas

Emil Zola

„Nantas” to nowela autorstwa wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, jednego z najważniejszych przedstawicieli naturalizmu. Nantas, młody i pełen wiary we własne siły i możliwości mężczyzna, próbuje odnieść sukces w Paryżu. Wiedzie jednak życie na granicy ubóstwa. Któregoś dnia na jego drodze staje nieznajoma kobieta z zaskakującą propozycją...

Odprawa

Emil Zola

„Odprawa” to dzieło znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Szereg powozów nie posuwał się wciąż jeszcze. Wpośród tej ciemnej plamy, którą tworzył długi sznur powozów licznych niezmiernie, w to pogodne popołudnie jesieni błyskały tylko: tam łamiący się w kryształowej szybie promień zachodu, tu znowu munsztuk konia, posrebrzana oprawa latarni lub złoty galon lokaja, siedzącego wysoko na koźle. Tu i owdzie w odkrytym powozie rzucał się w oczy jakiś brzeg jasnej materyi, część tualety kobiecej, skraj jedwabiów lub aksamitów. I zwolna wielka jakaś cisza zaległa całą tę tak gwarną niedawno a teraz unieruchomioną defiladę. Słyszeć można było w głębi pojazdów rozmowy pieszych przechodniów. Rzucano sobie w milczeniu z jednego powozu do drugiego ciekawe spojrzenia i nikt już nic nie mówił wtem oczekiwaniu, które przerywało jedynie trzeszczenie uprzęży i uderzanie kopyt zniecierpliwionego konia. W dali zmieszane odgłosy Lasku zamierały.” Fragment

Paryż

Emil Zola

„Paryż” to powieść z trylogii „Trzy miasta” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Paryż” jest niesamowitym finałem refleksji autora na temat religii. Utwór stanowi zwieńczenie krytyki religii katolickiej, przedstawiając ją jako przebrzmiałą i nieczułą na współczesne problemy społeczne. Zola w zamian proponuje swój własny światopogląd, oparty na wierze w siłę postępu we wszystkich dziedzinach życia ludzkiego oraz wszechobecnego optymizmu i racjonalizmu. Piotr Froment całkowicie traci wiarę i postanawia poświęcić swoje życie działalności dobroczynnej. W finale dzieła główny bohater odnajduje równowagę ducha, kierując się optymizmem i wiarą w postęp społeczny.

Pieniądz

Emil Zola

„Pieniądz” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Pieniądz” genialnie portretuje inwestorów na giełdzie paryskiej w czasach napoleońskich. Zola uchwycił uniwersalne zachowania i cechy inwestorów, które do dziś charakteryzują rynki finansowe.

Podbój miasta Plassans

Emil Zola

„Podbój miasta Plassans” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Podbój miasta Plassans” to powieść, którego akcja rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Plassans. Piękny utwór opisuje życie prowincji i wpływ kleru na jej mieszkańców. Jest to pierwsza powieść Zoli, w której pojawiają się silne akcenty niechęci do Kościoła katolickiego.

Płodność

Emil Zola

„Płodność” to powieść z cyklu „Cztery Ewangelie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Płodność” opowiada o konieczności zakładania rodzin wielodzietnych, co zostaje przedstawione jako najpewniejsza droga do szczęścia. Dzieło porównuje radość życia głównych bohaterów, czyli rodziców dwanaściorga dzieci, z nędzą moralną par, które postanowiły poprzestać na jednym dziecku lub w ogóle zrezygnować z potomstwa.

Pogrom

Emil Zola

„Pogrom” to utwór znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „ Henryeta na drodze do Balan z początku mogła się szybko posuwać. Była zaledwie godzina dziewiąta; gościniec szeroki, otoczony domami i ogrodami, był jeszcze wolny, coraz bardziej jednak zapychał się w miarę zbliżania do miasteczka, z którego mieszkańcy uciekali a wojska ciągle się przesuwały. Przy każdej fali tłumu, Henryeta przyciskała się do ścian; prześlizgiwała się, przemykała zawsze. I drobna, okryta ciemną suknią, ze swemi pięknemi włosami jasnemi i twarzyczką bladą na pół ukrytą pod czarną koronką, nie zwracała na siebie niczyjej uwagi, nic nie powstrzymywało jej kroku lekkiego i cichego.  Ale przed Balan pułk piechoty marynarki zagrodził jej drogę. Była to zbita masa ludzi, czekających na rozkazy, stojąca pod cieniem wielkich drzew. Spięła się na palce i nie mogła dojrzeć końca. Jednakże usiłowała zrobić się jeszcze mniejszą, przecisnąć niejako. Odpychano ją, czuła, że ją uderzają kolbami. Po dwudziestu krokach rozległy się krzyki i protestacye. Jakiś kapitan spostrzegł ją i krzyknął:  — Hej, kobieto, czyś oszalała?... Dokąd idziesz?  — Idę do Bazeilles.  — Jakto do Bazeilles?  Rozległ się śmiech ogólny. Pokazywano ją sobie, żartowano. Kapitan, rozweselony także, mówił:  — Moja dzierlatko, mogłabyś też zabrać nas z sobą do Bazeilles!... Byliśmy tam przed chwilą i mam nadzieję, że jeszcze powrócimy, ale muszę cię ostrzedz, że tam jest bardzo gorąco.  — Idę do Bazeilles, do mego męża — odrzekła Henryeta swym głosem słodkim a jej oczy blado — niebieskie zachowywały ciągle wyraz spokojnego postanowienia.  Przestano się śmiać; jakiś stary sierżant wziął ją za rękę i zmusił do powrotu.  — Widzisz, moje biedne dziecię, że niepodobieństwo jest iść dalej... kobieta nie może w tej chwili dostać się do Bazeilles... Twego męża znajdziesz później. No, miej że rozum!” Fragment

Prawda

Emil Zola

„Prawda” o powieść z cyklu „Cztery Ewangelie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Prawda” odwołuje się do sprawy Dreyfusa. Dzieło porusza aktualny w tym okresie problem laicyzacji szkolnictwa i rywalizacji między środowiskami katolickimi a zwolennikami usunięcia wiary ze szkół. Zola niesamowicie ukazuje trudności, jakie spotykają głosicieli niewygodnej prawy.