Oszczędzanie w ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym - nowe rozwiązania prawne i ich skutki podatkowe

Aneta Olędzka, Katarzyna Wojciechowska, Sławomir Biliński

Ogólnoeuropejski indywidulany produkt emerytalny jest jedną z form oszczędzania na emeryturę w III filarze emerytalnym, którego podstawową cechą jest dobrowolność gromadzenia środków (decyzję o oszczędzaniu w OIPE pozostawia się zatem uprawnionym do korzystania z tego produktu). OIPE nie jest powiązany z zatrudnieniem. Co oznacza, że pracodawca nie jest włączony zarówno w finansowanie oszczędzania, jak i w obsługę tego produktu. OIPE ma odpowiadać potrzebom migrujących na terenie państw Unii Europejskiej obywateli państw członkowskich. Jest on bowiem dostępny na terenie UE, a oszczędzającym zapewnia się możliwość kontynuacji oszczędzania w OIPE także w razie zmiany państwa zamieszkania w obszarze UE, np. w związku ze zmianą miejsca świadczenia pracy, zamieszkania. Osobą uprawnioną do gromadzenia oszczędności na subkoncie OIPE jest osoba fizyczna, która ukończyła 15 rok życia, z tym że oszczędzający przed ukończeniem 18. roku życia ma prawo do dokonywania wpłat na subkonto OIPE tylko w roku kalendarzowym, w którym uzyskuje dochody z pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę i tylko do wysokości uzyskanych dochodów z tego tytułu, nie więcej jednak niż do wysokości limitu wpłat ustalonego dla OIPE (tj. trzykrotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej). Rozpocząć oszczędzania w OIPE nie może osoba, która ukończyła 55 lat i ma ustalone prawo do emerytury.