Zapomnienie

Stefan Żeromski

“Zapomnienie” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   W opowiadaniu „Zapomnienie” Stefan Żeromski porusza problem bezgranicznej biedy chłopów po uwłaszczeniu przez cara. Trudna sytuacja życiowa zmusza Obalę do kradzieży drewna z tartaku, ale celem kradzieży nie jest zysk. On jedynie chce pochować swojego syna z należytą godnością. Czy jego nieetyczne postępowanie znajdzie zrozumienie u dziedzica?  

Złe spojrzenie

Stefan Żeromski

“Złe spojrzenie” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Przeżycie wewnętrzne, które ma być tutaj uprzytomnione, zdarzyło się w półtora roku mniej więcej po śmierci dziewiętnastoletniego młodzieńca, syna doktora Zenona Ł., prowincyonalnego lekarza w środkowej «Galicyi». Zmarły był jedynakiem. Zgasł w ciągu krótkiego czasu na galopujące suchoty. Na nic się nie zdała wiedza ojca, jego znakomitych kolegów i przyjaciół, wszelkie ich wysiłki, zabiegi i środki zaradcze. Po śmierci syna doktór Ł. pozostał w temsamem miejscu i w tymsamym domu. Po dawnemu leczył pacyentów i przykładał się wśród swego otoczenia do spełniania różnych obowiązków społecznych. Sąsiedzi wzdychali przelotnie, patrząc na niego i mrużyli oczy z tak zwanem współczuciem, którego, po prawdzie, nikt nie czuł i czuć nie mógł. Potem i to ustało. Zapomnieli. Któż bowiem i jakim sposobem może mieć wiadomość o istocie niedoli cudzej, zwłaszcza wewnętrznej?” Fragment.  

Zmierzch

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski w jednym z lepszych swoich opowiadań, przejmujących. Bohaterem opowiadania jest Waldek Gibała, który od rana do tytułowego zmierzchu pracuje wraz z żoną przy wybieraniu torfu z bagien. Niegdyś żyło mu się lepiej, teraz ciężka praca z ledwością starcza na najpotrzebniejsze rzeczy. Ich sytuacja jest na tyle trudna, że małżeństwo wychodząc do pracy w desperacji pozostawia w domu niemowlę. Posłuchaj audiobooka z surową oceną pozytywizmu i tego, co przyniósł on prostemu i biednemu chłopu po uwłaszczeniu przez cara. Opowiadanie Zmierzch należy do cyklu pierwszych opowiadań Stefana Żeromskiego (1864-1925) opublikowanych w czasopiśmie Głos, w których autor ujawnił głęboką wrażliwość na krzywdę społeczną chłopów, ich cierpienie i krytyczną ocenę ziemiaństwa. Pisarz swoim życiem i twórczością potwierdzał ogromne zaangażowanie w sprawy narodowe i społeczne.

Zmierzch

Stefan Żeromski

Zmierzch Mię­dzy gru­be pnie kil­ku świer­ków, co ster­czą sa­mot­nie na skra­ju po­rę­by, pla­mią­cej mnó­stwem czar­nych pnia­ków zgni­ło­zie­lo­ny upłaz wzgó­rza, zsu­wa­ło się słoń­ce, pła­wiąc się w mie­dzia­nym bla­sku, po­dob­nym do przej­rzy­ste­go ku­rzu, nie­ru­cho­mą war­stwą na­wi­słe­go nad da­le­ką wi­dow­nią. Od­bla­ski je­go lśni­ły jesz­cze na kra­wę­dziach chmur, wy­zła­ca­jąc je i za­bar­wia­jąc szkar­ła­tem, wrzy­na­ły się mię­dzy fał­dy sza­rych kłę­bów i szkli­ły na wo­dach. W bruz­dach ścier­nisk i pod­ory­wek je­sien­nych, na sa­po­wa­tych niw­kach i świe­żych kar­czo­wi­skach, gdzie sta­ły smu­gi wo­dy po nie­daw­nej na­wał­ni­cy, mie­ni­ły się ru­de pla­my, jak ka­wał­ki szyb prze­pa­lo­nych. [...]Stefan ŻeromskiUr. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany ?sumieniem narodu?. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.