Trylogia Saska (tom 1). Hrabina Cosel

Józef Ignacy Kraszewski

Losy hrabiny Anny Cosel jednej z najsłynniejszych królewskich metres, kochanki Augusta II Mocnego. Władca zakochał się w Annie Cosel, kiedy była żoną jednego z jego ministrów. Sprawnie i bez skrupułów przeprowadził rozwód, chciał ją bowiem mieć na własność. Przez wiele lat hrabina królowała na jego dworze. Była bardzo ustosunkowana i wpływowa. Jej silna pozycja nie odpowiadała jednak wielu ludziom z najbliższego otoczenia króla. Intrygami i plotkami doprowadzili do tego, że August odsunął ją od siebie, od dworu, a nawet od wspólnych dzieci. Ponieważ hrabina nie umiała pokornie zgodzić się na nowy romans Augusta, trafiła do więzienia. Została odcięta od rodziny, przyjaciół, towarzystwa... Powieść wraz z Brühlem i Z siedmioletniej wojny tworzy tzw. Trylogię Saską Kraszewskiego i ma mocne podstawy historyczne. Na podstawie powieści powstał film i serial Hrabina Cosel w reżyserii Jerzego Antczaka, z Jadwigą Barańską w roli tytułowej.

Trylogia Saska (tom 2). Brühl. Powieść historyczna z XVIII wieku

Józef Ignacy Kraszewski

Losy Henryka von Brühla, doradcy i faworyta króla Augusta III. Brühl jest początkowo skromnym paziem na dworze Augusta II Mocnego. Jednak dzięki swym zdolnościom, pomysłowości oraz intrygom powoli wspina się po szczeblach kariery. Przy okazji niszczy bezwzględnie swoich konkurentów. Wkrótce staje się ulubieńcem Augusta II. Jego pozycja umacnia się jeszcze bardziej, kiedy królem zostaje August III. Ponieważ nowy monarcha słabo angażuje się w sprawy państwowe, Brühl faktycznie zajmuje jego miejsce i rozpoczyna własne rządy w Saksonii. Powieść stanowi drugą część tzw. Trylogii Saskiej Kraszewskiego i jest bezpośrednią kontynuacją Hrabiny Cosel.

Trylogia Saska (tom 3). Z siedmioletniej wojny

Józef Ignacy Kraszewski

Do pruskiego Berlina przybywa osierocony młody Szwajcar Maks Henryk de Simonis. Pragnie za wszelką cenę zrobić karierę. Przypadek styka go z samym monarchą, Fryderykiem Wielkim... Wobec dojrzewającego konfliktu z Saksonią zostaje wyprawiony do Drezna. Ma pełnić rolę informatora Prusaków. Tam przeżywa liczne, związane ze swą misją, przygody. Zawiera ciekawe i pożyteczne znajomości, m.in. z sekretarzem ministra Brühla młodym polskim szlachcicem Masłowskim. Nim jednak w pełni rozwinie działalność, zagrożony zdemaskowaniem zmuszony jest uciekać i ukrywać się. Uczucie do pięknej baronówny Pepity von Nostitz oraz dalszy gwałtowny rozwój wypadków wkroczenie Prusaków do Drezna wplątują go w ryzykowną grę, z której nie potrafi się wywikłać... Przygodowy wątek postaci fikcyjnych rozwija się równolegle z wątkiem historycznym ukazującym autentyczne stosunki na obu dworach (pruskim i saskim) oraz skryte dworskie gry polityczno-dyplomatyczne w trakcie przygotowań do nagłego najazdu Fryderyka II na Saksonię i toczonych później działań wojennych. Powieść Z siedmioletniej wojny wraz z Brühlem i Hrabiną Cosel tworzy tzw. Trylogię Saską Kraszewskiego.

Trylogia Saska. Z siedmioletniej wojny (Trylogia Saska III) (#3)

Józef Ignacy Kraszewski

Młody Szwajcar Maks Henryk de Simonis po śmierci rodziców przybywa do Berlina, gdzie planuje zrobić karierę. Nieoczekiwany bieg wydarzeń kieruje go wprost do króla. De Simonis zostaje wyprawiony do Drezna, gdzie ma zostać pruskim informatorem. Na miejscu czekają go liczne perypetie zarówno zawodowe, jak i miłosne. Wplątany w wir dworskich intryg musi działać bardzo ostrożnie. Fikcyjna opowieść o losach Maksa Henryka jest okazją do opisu stosunków polityczno-dyplomatycznych panujących na dworze pruskim i saskim. Kraszewski barwnie przedstawia intrygi, obyczajowość i codzienność dworskiego życia. Dokładnie opisuje sytuację w Europie na kilka miesięcy przed wybuchem wojny siedmioletniej. "Z siedmioletniej wojny" to ostatnia część tzw. Trylogii Saskiej, opisującej czasy panowania Wettynów. Poprzednie tomy to: "Hrabina Cosel" oraz "Brühl".

Ulana powieść poleska

Józef Ignacy Kraszewski

Ulana powieść romantyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1842 roku, zaliczana do grupy powieści ludowych. Uważana za jedną z najwybitniejszych i najciekawszych powieści polskiego romantyzmu, m.in. ze względu na oryginalne ujęcie motywu miłości panicza i kobiety z ludu. Tadeusz młody, rozczarowany światowymi miłostkami i zepsutym towarzystwem złotej młodzieży panicz wraca na poleską wieś. Tu poznaje chłopkę mającą męża i dzieci Ulanę, którą postrzega jako "kwiat wśród chwastów". Zachwycony wiejską pięknością, tak różną od sztucznych, wyrachowanych kobiet wielkiego świata, zaczyna nachodzić jej chatę, szukać okazji do spotkania i wymiany zdań. Ulana początkowo jest przerażona sytuacją i stara się go unikać, lecz wkrótce delikatny, wypieszczony, potrafiący pięknie mówić panicz, zupełnie inny od ludzi z jej otoczenia, zaczyna zawracać jej w głowie. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ulana)

Upiór

Józef Ignacy Kraszewski

"Józef Ignacy Kraszewski: Upiór opowieść z dreszczykiem. Fragment: Siedzieliśmy u komina; suche drewka olchowe płonęły na nim tym spokojnym ogniem, mieniącym się w barwy zielonawe i fioletowe, na który godzinami całymi człowiek zapatrzywszy się, zadumawszy, siedziałby, ot tak, z rękoma założonymi. Tyras, głowę położywszy na łapach, drzemał, też nosem zwrócony ku kominowi. Trzech starych myśliwych otaczało ognisko to domowe, które nigdy prawie nie wygasało, ja czwarty tuliłem się w kątku za włosieniem okrytą kanapką. Wabiły mnie tam i pociągały niewypowiedzianym urokiem powieści, które całymi wieczorami starzy sobie o dawnych czasach opowiadali... A co było dalej, dowiesz się, miły Czytelniku, przeczytawszy książkę do końca."

Upiór

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Upiór ISBN 978-83-288-2444-7 Siedzieliśmy u komina; suche drewka olchowe płonęły na nim tym spokojnym ogniem, mieniącym się w barwy zielonawe i fioletowe, na który godzinami całemi człowiek zapatrzywszy się, zadumawszy, siedziałby, ot tak, z rękoma założonemi. Tyras, głowę położywszy na łapach, drzemał, też nosem zwrócony ku kominowi. Trzech starych myśliwych otaczało ognisko to domowe, które nigdy prawie nie wygasało, ja czwarty tuliłem się w... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

W oknie

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski W oknie ISBN 978-83-288-2448-5 Naprzeciw mojego domku w miałem długo plac pusty, zagrodzony deskami i dotąd nie zabudowany, chociaż dokoła już stały dosyć pokaźne kamienice. Ale pośpiesznie, jak grzyby, powyrastały one z ziemi w tej części miasta, odległej od głównego ogniska, która życia jeszcze nie miała i spodziewała się je pozyskać. Zbyt świetne nadzieje zawiodły spekulantów, i o ów nieszczęsny płac nikt się już nie kusił. Widok z okien ... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.