Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 9

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 9 to kolejny tom twórczości jednego z najpłodniejszych i najbardziej cenionych polskich pisarzy XIX wieku, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887). Kraszewski, uznawany za jednego z prekursorów polskiej powieści historycznej i społecznej, stworzył ponad 200 powieści, w których z mistrzowską precyzją opisywał realia życia w Polsce, od wsi po salony szlacheckie. Jego twórczość nie tylko wzbogacała literaturę tamtych czasów, ale również dostarczała głębokiej analizy społecznej i kulturowej. Tom 9 zawiera pięć różnorodnych dzieł, które ukazują bogactwo i wszechstronność pisarską Kraszewskiego: Jesienią. Powieść - opowieść melancholijna. Justka. Miniatura z życia powszedniego - poruszająca historia codziennego życia i zwykłych ludzi, pełna subtelnych emocji i trafnych obserwacji społecznych. Klasztor. Opowiadanie - tajemnicza opowieść z klasztornego świata, w której odkrywamy sekrety i dylematy duchowego życia. Klin klinem. Nowela - dynamiczna nowela o próbie rozwiązania życiowych problemów za pomocą nietypowych metod. Kochajmy się. Obrazki z życia współczesnego - obrazek z codziennego życia, który w subtelny sposób zachęca do refleksji nad wartością miłości i więzi międzyludzkich. Kraszewski, znany z realistycznych opisów i umiejętności ukazania złożonych relacji międzyludzkich, w tym tomie kontynuuje swoją misję tworzenia literatury bliskiej życiu zwykłych ludzi. Tom 9 to wnikliwy portret społeczeństwa i ukrytych emocji, które, mimo upływu czasu, pozostają uniwersalne.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom I

Józef Ignacy Kraszewski

"Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego - Tom I" to wyjątkowa kolekcja literatury jednego z najważniejszych polskich pisarzy XIX wieku. W tym tomie znajdziesz pięć fascynujących opowieści, które przeniosą Cię w różne epoki i światy, pełne intryg, emocji i historycznych odniesień: Barani Kożuszek - Opowieść historyczna z końca XVIII wieku, w której bohaterowie walczą o swoje miejsce w świecie pełnym burzliwych zmian politycznych. Bezimienna - Dwutomowa powieść, której akcja rozgrywa się w XVIII wieku, odkrywająca losy tajemniczej bohaterki uwikłanej w miłosne i życiowe dylematy. Bez serca - Realistyczne "Obrazy naszych czasów" ukazujące współczesne problemy społeczne i moralne. Boża czeladka - Opowieść w trzech częściach o ludziach, których losy kształtowane są przez wiarę i przekonania. Boża opieka - Powieść osnuta na podaniach XVIII wieku, przedstawiająca dramatyczne wydarzenia i boską interwencję w ludzkie życie. Książki Kraszewskiego to prawdziwe literackie perełki, które zabierają czytelników w podróż przez wieki, odkrywając zarówno osobiste dramaty bohaterów, jak i szersze tło historyczne.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom II

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego - Tom II to zbiór pięciu wyjątkowych dzieł jednego z najważniejszych polskich pisarzy XIX wieku. W tym tomie znajdziesz powieści, które poruszają tematy bliskie każdemu czytelnikowi, przenosząc nas w różne czasy i realia, zawsze z realistycznym podejściem i wnikliwą analizą ludzkich charakterów. Bracia mleczni - Krótsza opowieść, w której relacje międzyludzkie stają się kluczowym elementem fabuły. Bracia rywale - "Obrazy społeczeństwa wiejskiego z XVIII-go wieku", które pokazują skomplikowane życie i konflikty mieszkańców wsi tamtej epoki. Bratanki - Powieść z podania z początku XVIII wieku, pełna rodzinnych tajemnic i zawiłych losów bohaterów. Było ich dwoje - Historia, w której Kraszewski ukazuje siłę skomplikowane więzi między ludźmi. Chata za wsią - Klasyczna powieść Kraszewskiego, której tło stanowi wiejski realizm i dramaty codziennego życia. Powieść przedstawia tragiczne losy Tumrego, Cygana, który porzuca wędrowny tryb życia dla miłości Motruny, córki wiejskiego gospodarza Lepiuka. Ich związek spotyka się z potępieniem, a ojciec Motruny podsyca nienawiść wśród wieśniaków, prowadząc do spalenia ich domu. Mimo prób odbudowy, małżonkowie zostają wykluczeni, a pomoc z dworu ustaje wraz z powrotem cygańskiej kochanki dziedzica, Azy. Zazdrość, nędza i wewnętrzne rozterki doprowadzają Tumrego do samobójstwa. Kraszewski to mistrz realistycznego stylu, który z niezwykłą dokładnością oddaje słabości, wady i emocje swoich bohaterów. Jego piękny, plastyczny język pozwala zanurzyć się w świecie przedstawionym, a poruszane problemy - choć osadzone w historycznych realiach - pozostają zaskakująco aktualne.

Profesor Milczek

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Profesor Milczek ISBN 978-83-288-2430-0 Mało komu znana postać. Mój Boże! nawet nie bardzo stare rzeczy tak się łatwo zapominają; półroczny grób to już często zagadka, a z wielu żyjących po pięćdziesięciu leciech garstka popiołu i czcze nazwisko, jeżeli i ono zostanie. Tak się to pono stało z tym poczciwym profesorem, Milczkiem. Nie było to jego właściwe nazwisko, ochrzcili go niem studenci. Myśmy go na ławach uniwersyteckich zwali panem Damia... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przez całe życie biedna

Józef Ignacy Kraszewski

Szkice obyczajowe i historyczne. Całe życie biedna to powieść obyczajowa Józefa Ignacego Kraszewskiego, napisana w wołyńskim okresie jego twórczości i wydana w 1840 roku. Treścią utworu są losy Anny, którą zubożali rodzice oddają na wychowanie do zamożnej ciotki, licząc na to, że bogata krewna zapewni jej przyzwoity posag. Ta wczesna powieść Kraszewskiego, podejmuje dwa poważne problemy społeczne, które będą powracać wielokrotnie w dalszej twórczości pisarza: los kobiet pozbawianych przez porządek społeczny możliwości decydowania o swoim losie i powszechną w całej warstwie szlacheckiej walkę o zapisy majątkowe i spadki. (za Wikipedią).

Raj i piekło. Fantasmagoria historyczna 1529-1749

Józef Ignacy Kraszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Jedno z wczesnych, fantastycznych opowiadań Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jak widać ten znakomity autor setek powieści historycznych fascynował się także tematyką z dreszczykiem. Nie jest to co prawda typowa literatura gotycka, ani tym bardziej horror, czy thriller, niemniej pokazuje świat i ludzką duszę od strony zdarzeń czy zjawisk innych niż te, które występują w szarej, codziennej rzeczywistości. Choćby i z tego względu opowiastka zasługuje na przypomnienie, co też niniejszym czynimy. Józef Ignacy Kraszewski (ur. 28 lipca 1812 w Warszawie, zm. 19 marca 1887 w Genewie) polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej oraz malarz. Pseudonimy literackie: Bogdan Bolesławita, Kaniowa, Dr Omega, Kleofas Fakund Pasternak, JIK, B.B. i inne.

Rejent Wątróbka

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Rejent Wątróbka ISBN 978-83-288-2431-7 Kto miał szczęście znać rejenta Wątróbkę, ten go nigdy nie zapomni, ale trzeba było wiedzieć szczegółowo główniejsze przynajmniej wypadki jego życia, aby tego poczciwego oryginała ocenić. Naprzód co do jego nieszczęśliwego nazwiska, z którego był dumny, musimy objaśnić, że Wątróbków jest stary ród szlachecki, prosapia niepoślednia; zrazu jednak wygląda to na przezwisko, na fałszywą woń i pozór plebejuszo... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rzym za Nerona

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Rzym za Nerona Obrazy historyczne ISBN 978-83-288-2432-4 I. Juljusz Flawjusz Kajusowi Makrowi zdrowia Z głębi Galji, dokąd cię losy zapędziły goniącego za sławą i Marsowemi laurami, Kajusie drogi, wzywasz mnie, abym ci opisywał życie moje, co czynię, co z sobą zamierzam na przyszłość. Długo wahałem się, jak ci odpowiedzieć, czy wielą a rozciągłemi słowy, do których układania nie przywykłem, czy krótkim jakim wierszem poety, coby mnie u... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.