Krwawa chmura

Jerzy Bandrowski

Fascynująca opowieść z Dalekiego Wschodu. Zacytowany dalej fragment chyba najlepiej zapowie jej treść i specyficzny mroczny klimat: Gdyby sam Wei-hsin Yang chciał opowiedzieć swą dziwną a pełną przygód rozlicznych historię, z pewnością nie wiedziałby, od czego zacząć, nie tylko dlatego, że umarli nie mają większych zdolności do monologów od żywych, ale przede wszystkim, ponieważ nigdy nie wiadomo, gdzie się, jaka historia zaczyna i gdzie jest początek człowieka. Należałoby może zacząć od jakiegoś wypadku nadzwyczajnego, od czegoś niezwykłego, co wpłynęłoby na bieg życia i jego kierunek, ale takich wypadków w życiu Wei-hsin Yanga nie było. Czyż bowiem można uważać za coś nadzwyczajnego, że matka Wei-hsin Yanga, widząc młodą swą latorośl w żarze jakiejś niezrozumiałej sobie gorączki, ucięła mu nożyczkami dwa palce u lewej ręki, uważając to za znakomity środek przeciw urokom? W ojczyźnie Wei-hsin Yanga uchodzi to za rzecz bardzo pospolitą. Albo może zaliczymy do jakichś nadzwyczajności, że w tym siole, zwanym Wsią Dobrotliwego i Kochającego Urzędnika, nigdy tam zresztą nie widzianego, siostra Wei-hsin Yanga powiesiła się, nie mogąc dłużej znosić morzenia głodem i razów, obficie wymierzanych jej przez świekrę? Wypadki takie były w tej okolicy niemniej liczne od topienia się z tej samej przyczyny w studniach. Nic też nie widziano dziwnego w tym, że liczna rodzina Wei-hsin Yanga, najechawszy z tego powodu dom świekry, potłukła i połamała wszystkie sprzęty, do krwi pobiła czcigodną matkę-świekrę i porzuciła ją nagą i skrwawioną na gościńcu, gdzie też ta bezlitosna matrona skonała.

Krwawa chmura

Jerzy Bandrowski

Niewielka miejscowość na Dalekim Wschodzie o egzotycznej nazwie "Wieś Dobrotliwego i Kochającego Urzędnika". Poznajemy mroczną codzienność rodziny Wei-hsin Yanga: brutalne, zabobonne zabiegi na małych dzieciach, samobójstwa młodych kobiet i krwawy odwet za ich cierpienie. To historie odległe Europejczykowi, a jednak zawierające pewną uniwersalną prawdę na temat natury ludzkiej.

Legenda o św. Franciszku z Asyżu

Jerzy Bandrowski

Sędziwy pisarz wspomina swoją przeszłość i dawne książki. Fotografie umieszczone na jego kolejnych publikacjach obrazują zmiany, jakie zachodziły w jego życiu. Brakuje mu pomysłu na kolejną opowieść, postanawia więc spisać swoje wspomnienia. Podczas gromadzenia dokumentacji natrafia na manuskrypt swojej młodzieńczej pracy - zafascynowany postacią św. Franciszka z Asyżu spisuje jego historię jako pół poemat, pół traktat filozoficzny. Dlaczego dzieło zostało nieukończone?

Lintang

Jerzy Bandrowski

Na statku pasażerskim sunącym spokojnie przez ocean wśród międzynarodowego towarzystwa pojawia się intrygujący Polak imieniem Ramian. Trzydziestosześciolatek stroni od zabaw ze współtowarzyszami, całymi dniami oddaje się samotniczej lekturze. Zwierza się młodej Angielce, że ma rozstrojone nerwy - w ojczyźnie stracił coś, co kochał, i jest podekscytowany, że na nowym lądzie rozpocznie wszystko od początku. Jednak nawet daleka Indonezja nie pozwala mężczyźnie uciec od samego siebie.

Mjewa i Wiking

Jerzy Bandrowski

Wśród rybaków mewy nazywa się mjewami. Ptaki te najczęściej żyją w większych lub mniejszych stadach. Wspólnie łatwiej jest im polować i spędzać czas nad morskim brzegiem. Jeśli jakaś mewa pojawia się samotnie, najprawdopodobniej pełni funkcję zwiadowcy lub jest chora i zbyt słaba, by połączyć się ze stadem. Jak w każdej zwierzęcej gromadzie, zdarzają się i wyjątki. Jednym z nich jest piękna i silna mewa, którą nazywano Samotnicą". Nie wszyscy wiedzieli jednak, że za jej samotnym życiem kryje się nie indywidualny wybór, a tragiczna historia...

Na polskiej fali

Jerzy Bandrowski

Osierocony chłopiec trafił pod opiekę stryja - inwalidy wojennego. Schorowany mężczyzna również umiera, na szczęście sąsiedzi nie zostawiają Jasia bez pomocy - zostaje on wysłany w podróż na Hel, a następnie ma trafić do szkoły kadeckiej. Dziś Jan Morski jest marynarzem, pływa po morzach całego świata pod polską banderą. W książce opowiada o swoim niełatwym dzieciństwie, początkach w służbie oraz przygodach na morzu. Opowieści marynarza ilustrowane są rycinami, zdjęciami i mapami.

Niezwalczone sztandary

Jerzy Bandrowski

Niwiński jest typem artystycznego lekkoducha, który spędza życie na grze na pianinie i pisaniu poematów. Niestety kończy się jego dobra passa i na skutek coraz bardziej odczuwalnej biedy postanawia znaleźć dla siebie jakieś zajęcie. A czasy są dość niespokojne... Nieco z przypadku Niwiński dołącza do zorganizowanej wyprawy słowackich konspiratorów do Penzy.

O łabędziach we wiku

Jerzy Bandrowski

W jednej z nadmorskich miejscowości żył rybak, który wychowywał czternaścioro dzieci. Jak można się domyślać, nie było to łatwe zadanie. Starsze dzieci pomagały w utrzymaniu rodziny, a młodsze zajmowały się sobą nawzajem. Wśród rodzeństwa była para, która nie rozstawała się ze sobą: pięcioletnia Józia i rok starszy Janek. Wspólnie chodzili nad zatokę, by spędzać czas, wpatrując się w morską otchłań. Pewnego razu daleko od brzegu dostrzegli stado kulpsi", czyli dzikich łabędzi. Z dnia na dzień pomiędzy dziećmi i ptakami zaczyna nawiązywać się wyjątkowa więź.