Kroniki włoskie

Stendhal

Zbiór opowiadań, dla których inspiracją były stare włoskie manuskrypty znalezione przez autora podczas konsulatury. Opowieści zawarte w Kronikach włoskich pełne są namiętności, przemocy, mroku i renesansowego klimatu. Bohaterkami zbioru są kobiety, które przeżywają wewnętrzne rozterki, a w ich losy wpisują się romantyczne uniesienia i tragicznie zdarzenia.

Kroniki włoskie

Stendhal

  “Kroniki włoskie” to zbiór opowiadań autorstwa Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze.   W zbiorze tym znajdują się takie wspaniałe opowiadania jak: Rodzina Cenci, Vanina Vanini, Ksieni z Castro, Księżna Palliano, Wiktoria Accoramboni.

Kroniki włoskie

Stendhal

Taką była miłość, którą umiał obudzić w Helenie, wówczas ledwie siedemnastoletniej, Julian Branciforte. Był to sąsiad jej, bardzo ubogi; mieszkał w lichym domku w górach, o ćwierć mili od miasta, wśród ruin Alby, nad brzegiem przepaści wysokiej na sto pięćdziesiąt stóp, wyścielonej zielenią, która okala jezioro. Domek ten, przylegający do posępnych i wspaniałych mroków lasu Faggiola, zburzono później, gdy wzniesiono klasztor Pallazzuola. Ten ubogi młodzian miał na swą korzyść jedynie dziarską i zwinną postać oraz beztroskę, z jaką znosił biedę. (Fragment)

Kroniki włoskie. Vanina Vanini. Księżna Palliano. Wiktoria Accoramboni

Stendhal

Vanina Vanini. Księżna Palliano. Wiktoria Accoramboni. Vanina Vanini. La Duchesse de Palliano. Vittoria Accoramboni. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Utwory te publikowane były osobno, dopiero później zaczęto je łączyć w zbiór. Główny cykl został napisany w Paryżu w latach 1836-39, w czasie urlopu autora, wówczas konsula Francji w zabytkowym miasteczku Civitavecchia we Włoszech. Urlop miał trwać trzy miesiące, a rozciągnął się do trzech lat. Cykl wywodzi się ze starych włoskich manuskryptów, które Stendhal (Henri Beyle) odkrył i dał do skopiowania w 1833 roku, gdy nudził się po prawie trzech latach urzędowania w tym małym porcie nad Morzem Tyrreńskim. Te opowieści z czasów Renesansu, pełne przemocy i namiętności, zainspirowały go i wykorzystał je, dodając raz mniej, raz więcej od siebie. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kroniki_włoskie) La série principale est écrite par Henri Beyle Paris de 1836 1839. Il a alors quitté son poste de consul de France Civitavecchia (Italie), pour un congé, prévu trois mois, qu'il fera durer trois ans. Cette série principale trouve son origine dans les vieux manuscrits italiens que Beyle découvre et fait copier en 1833, alors qu'il s'ennuie depuis prs de trois ans dans le petit port tyrrhénien o il officie. (http://fr.wikipedia.org/wiki/Chroniques_italiennes)

Ksieni z Castro

Stendhal

  “Ksieni z Castro” to utwór Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze.   Opowieść o trudnej miłości między Eleną Campireali, młodą dziewczyną ze znakomitego rodu oraz synem rabusia. Rodzina Eleny nie dopuszcza do takiego związku i zamyka dziewczynę w klasztorze. Opowiadanie trzyma w napięciu. Kochankowie, mezalians, bandyci, tajemnicze lochy, pojedynki – wszystko to znajdzie czytelnik w tej powieści. Na język polski przełożył Tadeusz Boy-Żeleński.

Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro

Stendhal

"Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Opowieść o trudnej miłości między Eleną Campireali, młodą dziewczyną ze znakomitego rodu, a synem rabusia. Oczywiście rodzina panny nie może dopuścić do takiego związku i zamyka dziewczynę w klasztorze. Narracja mimo iż udaje tłumaczenie starej XVI-wiecznej kroniki włoskiej, trzyma w napięciu. Kochankowie, mezalians, znakomite rody, bandyci, klasztory, tajemnicze lochy, pojedynki, skrwawiony sztylet wszystko to znajdzie czytelnik w tej powieści. Fragment po francusku: En Italie, un homme se distinguait par tous les genres de mérite, par les grands coups dépée comme par les découvertes dans les anciens manuscrits: voyez Pétrarque, lidole de son temps; et une femme du XVIe sicle aimait un homme savant en grec autant, et plus quelle net aimé un homme célbre par la bravoure militaire. Alors on vit des passions et non pas lhabitude de la galanterie. Voil la grande différence entre lItalie et la France, voil pourquoi lItalie a vu naître les Raphaël, les Giorgion, les Titien, les Corrége, tandis que la France produisait tous ces braves capitaines du XVIe sicle, si inconnus aujourdhui et dont chacun avait tué un si grand nombre dennemis. Je demande pardon pour ces rudes vérités. Quoi quil en soit, les vengeances atroces et nécessaires des petits tyrans italiens du moyen âge concilirent aux brigands le cur des peuples. On hassait les brigands quand ils volaient des chevaux, du blé, de largent, en un mot, tout ce qui leur était nécessaire pour vivre; mais au fond le cur des peuples était pour eux; et les filles du village préféraient tous les autres le jeune garçon qui, une fois dans la vie, avait été forcé dandar alla machia, cest--dire de fuir dans les bois et de prendre refuge auprs des brigands la suite de quelque action trop imprudente."

Księżna Palliano

Stendhal

  “Księżna Palliano” to opowiadanie Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze. Utwór opowiada historię Giovanniego Carafy, który został ustanowiony księciem Palliano przez swojego wuja, który wstąpił na tron ​​papieski z imieniem papieża Pawła IV. Giovanni zostaje oskarżony o zabicie swojej żony i rzekomego kochanka.

Lamiel

Stendhal

Lamiel należy do licznych utworów Stendhala, które nie ukazały się za jego życia. Brak powodzenia, jaki prześladował autora Pustelni parmeńskiej, trudności wydawnicze, świadomość własnej przedwczesności, wszystko to nie działało podniecająco na jego działalność literacką. Pisał wprawdzie ciągle, ale pisał dla siebie, szkicował, ale nie wykończał. Wierzył, że wobec potomności czeka go zwycięstwo, i nawet z całą ścisłością przepowiedział jego datę; ale nie miał tej pobudki, jaką daje druk, który zmusza do decyzji, przyspiesza krystalizację formy i zniewala do ostatecznego wykończenia. Taką niedokończoną powieścią jest również i Lamiel, której akcja umiejscowiona jest w początkach monarchii lipcowej, a jej główną bohaterką jest młoda dziewczyna Lamiel - harde dziecko ludu o niepodległych instynktach, wcielenie kaprysu i woli, ciekawości i znudzenia, pełna niespodzianek i kontrastów, wywierająca na wszystkich nieodparty urok, rozpraszająca jak czarami nudę wszystkich Lamiel ma wszystkie warunki aby zrobić karierę; ale nie może: broni jej tego nuda i obrzydzenie; mierzi ją tak samo mieszczański snobizm, jak wprzód arystokratyczna i bezmózga nadętość - jak pisze tłumacz Boy-Żeleński.