Klątwa

Stanisław Wyspiański

„Klątwa” to dramat Stanisława Wyspiańskiego. Temat sztuki, był niezwykle śmiały; dotykał palących zagadnień, przesądów i wierzeń chłopskich. Wyspiański ukazał tu bowiem elementy konfliktu między gromadą wiejską a plebanią.  Dramat Wyspiańskiego opowiada o wydarzeniach, które rozgrywają się we wsi Gręboszów, która dotknięta została plagą suszy. Mieszkańcy zastanawiają się, co może być tego przyczyną. Miejscowy Ksiądz mówi, że to kara za ich grzechy. Oni jednak nie zgadzają się z tymi oskarżeniami, dochodzą do wniosku, że to być może kara, ale nie za ich przewinienia, tylko za postępowanie Księdza. Ma on bowiem romans z Młodą, która jako gospodyni mieszka w jego domu.

Klątwa

Stanisław Wyspiański

Stanisław Wyspiański Klątwa Tragedia ISBN 978-83-288-5525-0 OSOBY: * KSIĄDZ * MATKA * MŁODA * SOŁTYS * DZWONNIK * PAROBEK * DZIEWKA * PUSTELNIK * CHÓR Rzecz dzieje się we wsi Gręboszowie pod Tarnowem. DEKORACJA: / Na plebanii. / / Głąb zasłonięta przez całą szerokość domem na podmurowaniu: przed dworkiem ogródek, opłocony sztachetkami. W domostwie, środkiem, wrota od sieni otwarte, z widokiem na przestrzał; po prawej i lewej stronie podwoje okien, ... Stanisław Wyspiański Ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Klątwa. Tragedia

Stanisław Wyspiański

We wsi dzieje się tragedia czerwcowa susza niszczy wszelkie plony i nie pozwala na uprawę nowych roślin. Zdesperowani chłopi wznoszą modły ku Bogu, ale zauważają nie zostają wysłuchani. Zaczynają podejrzewać, że to nieczyste postępki ich plebana są powodem, dla którego Bóg zesłał plagę na ich pola. Zwracają się więc do wiejskiego pustelnika, który każe im złożyć stos ofiarny, aby przebłagać siłę natury.

Legenda

Stanisław Wyspiański

„Legenda” to dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, w dwóch aktach. Utwór oparty na podaniu o Wandzie i Kraku, przekształconym przez powiązanie losów bohaterów z fantastycznym światem bóstw zamieszkujących Wisłę. Wprowadzając szereg zbrodni rodowych Wyspiański nawiązał do tragedii greckiej.

Legion

Stanisław Wyspiański

„Legion” to dramat Stanisława Wyspiańskiego. Opowiada on o rzymskim legionie Adama Mickiewicza.  Jest to sztuka z inscenizacją zaprojektowaną z niespotykanym dotąd w Polsce rozmachem. Cechuje ją również zuchwałości polemiki z romantyczną historiozofią.  Ten dramat podejmuje z wielką siłą, stale obecny nie tylko w literackich dziełach Wyspiańskiego, problem dziedzictwa romantycznego, mesjanizmu i kultu wieszczów, ciążącego na polskim życiu umysłowym i artystycznym przełomu XIX i XX wieku. Poeta z pasją pokazuje myślowe i artystyczne konsekwencje uproszczonego, schematycznego rozumienia tej tradycji.

Lelewel

Stanisław Wyspiański

„Lelewel” to dramat Stanisława Wyspiańskiego.  Składa się on z pięciu aktów i jest osnuty na tle wypadków sierpniowych w Warszawie 1831-go roku. Dramat ten jest surową krytyką kierownictwa politycznego powstania listopadowego oraz dowódców armii.

(Mój uśmiech...)

Stanisław Wyspiański

(Mój uśmiech...) Mój uśmiech nie szcze­ry --  nie łudź się -- pa­trzę śmia­ło?  skąd? -- gdy ra­czej mi przy­sta­ło  do zie­mi przy­kuć wzrok. --  Nie wierz te­mu: to ma­nie­ry  zwy­kłe -- kłam­stwo co krok.  My­śmy tak się z ni­mi zży­li,  że nam zda­je się ko­niecz­ne,  i da­rem­no kto się si­li  być so­bą -- to zby­tecz­ne.  Czy ze­chce mi kto tłu­ma­czyć:  nie ro­zu­miem, co ma zna­czyć:  ja nie zda­ję so­bie spra­wy  z te­go drże­nia -- z tej oba­wy,  co ob­sia­dła mo­ją pierś --  co wstrzy­mu­je ser­ca bi­cie  żyw­sze -- co mi ka­że kryć  uczu­cia świę­te ognia,  wy­śmie­wa swo­bod­ną myśl. --  Za­pał, ma­rze­nia dzie­cin­ne  jak li­lie, bia­łe nie­win­ne  po­gnie,  po­ła­mie, po­de­pcze --  roz­pacz­ną myśl  szy­der­czo w ucho szep­cze,  otu­chę mi od­bie­ra,  że nie wiem czy po­tra­fię żyć  nie­ska­la­ny --  po­nie­wie­ra  wszyst­ko com uko­chał wprzód  roz­wie­wa w mgły --  nie­ubła­ga­ny  wąt­pie­niem się­ga tam, gdzie świe­cisz ty  na­dziei słoń­ce,  a w oczy rzu­ca brud --  pod­ło­ści peł­ne cza­ry  ka­że mi pić --  z mej du­szy chce ofia­ry,  ka­że mi żyć. [...]Stanisław WyspiańskiUr. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele ? impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nad Morskiem Okiem

Stanisław Wyspiański

Nad Mor­skiem Okiem Do Ta­de­usza Es­tre­iche­ra Nad Mor­skim Okiem! -- jak­że ci za­zdrosz­czę,  że tam sto­icie w zim­nie, ostrym wi­chrze,  w po­wie­trzu świe­żych barw -- gdy ja tu po­szczę,  pa­trząc na kur­han w si­nej mgle -- za szy­bą.  I dnie prze­cho­dzą ci­che -- co­raz cich­sze,  chy­ba, że myśl jak wi­chr, prze­le­ci nad sa­dy­bą,  na­peł­ni po­kój szum -- i na­raz zgłuch­nie --  a po­tem ci­sza znów -- i pió­ro skrzy­pi,  (gdyż nie­po­praw­nie gę­sim pi­szę pió­rem),  pa­pier za­czer­nia się -- rę­ko­pis puch­nie...  Ty masz tam ja­sność Zórz! i ska­ły mu­rem! [...]Stanisław WyspiańskiUr. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele ? impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.