Budowanie strategii rozwoju uczelni jako element modelu zarządzania przez cele na rynku szkolnictwa wyższego. Studium przypadku Akademii Humanitas

Agata Dudek, Michał Kaczmarczyk

Strategia rozwoju może być istotnym instrumentem wspierającym procesy zarządzania w szkole wyższej. Umożliwia ona uczelni określenie, jakie cele chce osiągnąć w określonym czasie i jaki kierunek rozwoju powinna obrać, co wydaje się ważne zarówno dla samej uczelni, jak i dla jej pracowników, studentów oraz innych interesariuszy wewnętrznych i zewnętrznych. Strategia rozwoju pozwala instytucji akademickiej na analizę rynku edukacyjnego i konkurencji oraz wypracowanie unikalnej oferty, która przyciągnie najlepszych kandydatów na studia i pracowników, w tym nauczycieli akademickich. Nadto posiadanie strategii rozwoju umożliwia uczelni zidentyfikowanie możliwości rozwoju oraz potencjalnych korzyści i zagrożeń, takich jak zmieniające się trendy demograficzne, nowe przepisy prawa, zachowania konkurentów czy zmieniające się oczekiwania studentów. Dzięki strategii uczelnia może być lepiej przygotowana na zmiany i podejmować odpowiednie działania adaptacyjne. Strategia rozwoju jest zatem narzędziem, które pozwala szkole wyższej na wypracowanie długoterminowej wizji i planu działań, programowanie rozwoju zgodnie ze swoją misją i wartościami oraz konsekwentne dążenie do osiągnięcia przyjętych celów. Strategia rozwoju może również pomóc uczelni w budowaniu relacji i partnerstw z innymi instytucjami, przedsiębiorstwami, organizacjami czy organami władzy publicznej, takimi jak Polska Komisja Akredytacyjna. Pozwala to na wymianę wiedzy i doświadczeń, wspólne projekty i generowanie innowacji, a w dłużej perspektywie - na kreowanie wokół uczelni silnego kapitału społecznego.

Gliwicki Teatr Muzyczny w panoramie instytucji kultury regionu.Otoczenie - działalność - wyzwania w zarządzaniu - dziedzictwo

Krzysztof Knapczyk, Michał Kaczmarczyk

Niniejsza publikacja stanowi próbę przedstawienia najważniejszych nur­tów aktywności Gliwickiego Teatru Muzycznego jako instytucji kultury na tle jego bogatej historii, jak również w kontekście tradycji muzycznych regionu śląsko-dąbrowskiego. W rozdziale I wprowadzono podstawowe pojęcia teo­retyczne niezbędne dla opisania działalności Gliwickiego Teatru Muzycznego. Zdefiniowano termin „kultura”, wskazując jego wieloznaczność w nauce i języ­ku publicystyki. Ponadto wyjaśniono pojęcie „instytucja kultury” oraz termi­ny mu pokrewne, budując w ten sposób siatkę kategorialną wykorzystywaną w dalszych rozważaniach. W rozdziale II syntetycznie opisano historię Gli­wickiego Teatru Muzycznego oraz instytucji kultury, z których GTM się wy­wodził: Operetki Śląskiej oraz Teatru Muzycznego w Gliwicach. Rozdział III stanowi natomiast próbę sportretowania działalności statutowej GTM, przede wszystkim artystycznej, ale także edukacyjnej i popularyzatorskiej.   Materiał źródłowy publikacji stanowiły zarówno monografie poświę­cone działalności Operetki Śląskiej i Gliwickiego Teatru Muzycznego, jak i artykuły prasowe na temat historii gliwickiej sceny i jej wszechstronnej działalności, której początek sięga roku 1957. Autorzy przeprowadzili także wywiady badawcze z osobami związanymi zawodowo z Gliwickim Teatrem Muzycznym, które – mimo swojego subiektywnego charakteru – dostarczyły wielu danych faktograficznych, w oparciu o które można było dopełnić opisu monograficznego GTM.

Konkursy jakości a efektywność lokalnej polityki oświatowej na przykładzie Programu "Samorządowy Lider Edukacji"

Michał Kaczmarczyk, Przemysław Ruta, Maria Zrałek

Niniejsza monografia stanowi próbę całościowego przedstawienia założeń konkursu „Samorządowy Lider Edukacji” i sposobów ich realizacji w kontekście roli, jaką przedmiotowy konkurs odgrywa w procesie zarządzania jakością w jednostce samorządu terytorialnego. Autorzy starają się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób, w jakim zakresie i w jakich aspektach konkurs jakości może przyczyniać się do doskonalenia jakości zarządzania oświatą w jednostkach samorządowych oraz jakie pełni funkcje na rzecz organizacji samorządowej rozumianej w kategoriach podmiotu zarządzania.

Media w Zagłębiu Dąbrowskim. Tradycje i współczesność

Michał Kaczmarczyk

(…) Książka stanowi pokłosie badań regionalistycznych nad przeszłością i teraźniejszością mediów zagłębiowskich, prowadzonych przez autora w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu oraz Zakładzie Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Praca poświęcona jest zagadnieniom historyczno-prasowym oraz współczesnym problemom związanym z funkcjonowaniem systemu komunikowania lokalnego w Zagłębiu (…).

Odpowiedzialność dyscyplinarna nauczycieli akademickich w polskim porządku prawnym

Michał Kaczmarczyk, Jan Kil

Niniejsza monografia stanowi pierwszą na polskim rynku wydawniczym próbę całościowego, kompleksowego omówienia problematyki odpowiedzialności dyscyplinarnej nauczycieli akademickich. Obecnie nie istnieje bowiem ani jedno opracowanie, które wyczerpująco omawiałoby wszystkie aspekty przedmiotowego zagadnienia, w tym aspekty ustrojowe, prawnomaterialne i procesowe. Monografia nie ma jednak charakteru wyłącznie prawniczego (choć ta optyka w dysertacji zdecydowanie dominuje), wszak problematyka odpowiedzialności dyscyplinarnej na uczelniach jest problematyką z pogranicza: prawa, filozofii, socjologii, zarządzania i pedagogiki szkoły wyższej. Autorzy podjęli więc próbę przygotowania dysertacji interdyscyplinarnej, a zastosowana w badaniach metodyka korzystała z dorobku naukowego różnych dyscyplin społecznych, co objawia się w wykorzystaniu dla potrzeb niniejszej monografii narzędzi, metod, technik i aparatury pojęciowej charakterystycznych dla każdej z nich.

Polityka oświatowa polskich gmin i powiatów w świetle ustaleń, zleceń i rekomendacji eksperckich

Michał Kaczmarczyk

Celem niniejszej monografii jest syntetyczne omówienie zadań samorządu terytorialnego w sferze edukacji, scharakteryzowanie Programu „Samorządowy Lider Edukacji” jako narzędzia doskonalenia polityki oświatowej gmin, powiatów i samorządnych województw, jak również zaprezentowanie wybranych wniosków z procedur ewaluacyjnych dokonanych w ramach przedmiotowego Programu. Wnioski te obejmują m.in. opisy wybranych „dobrych praktyk” zidentyfikowanych przez komisję konkursową i uznanych za godne naśladowania przez inne JST.

Public relations szkół wyższych. Model komunikowania się z otoczeniem w demokratycznej przestrzeni publicznej

Michał Kaczmarczyk

"(...) Autor książki przekonuje nas, że dialog uniwersytetu z jego otoczeniem jest współcześnie warunkiem koniecznym przetrwania i rozwoju uniwersytetu oraz – co równie istotne – czynnikiem rozwoju tegoż otoczenia, które – dzięki mechanizmom komunikacji społecznej – uzyskuje w relacjach z uniwersytetem liczne korzyści. Konieczne jest jednak wypracowanie odmiennych od do12 Michał Kaczmarczyk – Public relations szkół wyższych... tychczasowych form i reguł prowadzenia owego dialogu, oparcie go na odpowiednich podstawach aksjonormatywnych oraz wykorzystanie w nim nowych narzędzi komunikacyjnych, właściwych dla ery ponowoczesności. Umożliwia to wdrożenie w praktyce komunikowania instytucjonalnego uniwersytetów modelu public relations określonego przez Autora mianem modelu partycypacyjnego, a zatem – przede wszystkim – oddzielenie PR od marketingu oraz dokonanie zwrotu w kierunku wartości, zasad i sposobów działania komunikacyjnego leżących u podstaw rozwoju public relations jako demokratycznego komunikowania w interesie społecznym (...)"

Zarządzanie projektem kulturowym. Elementy teorii, doświadczenia, praktyki. Studia przypadków

Michał Kaczmarczyk, Krzysztof Knapczyk

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie specyfiki, zasad i metodologii zarządzania projektami kulturowymi na przykładzie czterech przedsięwzięć artystycznych: trzech projektów realizowanych w Polsce, tj. projektów „Od Opery do Musicalu”, „Karol” oraz „Krajobrazy Serc”, których producentem jest firma Agencja Kreatywna Przemysław Ruta Communication (dwa ostatnie realizowane były w koprodukcji z Wyższą Szkołą Humanitas w Sosnowcu oraz Fundacją „Humanitas”), a także jednego projektu zagranicznego, realizowanego w Grecji, tj. projektu „A Tributeto Il Divo. The 3 Tenors”, którego producentem jest spółka Agency Remarc L.L.C. Wszystkie cztery projekty, mimo że ich promotorami są instytucje prywatne, prowadzące działalność gospodarczą, mają nie tylko charakter komercyjny – realizują też istotne funkcje społeczne jako przedsięwzięcia z obszaru polityki kulturowej i dyplomacji kulturowej.