Pierścień Wielkiej Damy, wydany w 1872 roku, jest białą tragedią, czyli gatunkiem stworzonym przez Norwida na potrzeby tego utworu. Łączy on w sobie dramat i komedię nie opisuje scen brutalnych, jednak wykazuje wiele aluzji i nawiązań. Opowiada o kradzieży pierścienia hrabiny Harrys, która o dokonanie czynu posądza swego dalekiego krewnego Maksa-Yksa, potajemnie w niej zakochanego. W końcu zguba odnajduje się, ale zagadką pozostaje, kto zabrał pierścień.