W Postkolonialnej Europie refleksja nad sposobami przedstawiania mniejszości etnicznych łączy się z opisem globalnych ruchów migracyjnych, analizą funkcjonowania współczesnych diaspor i społeczeństw wielokulturowych. Przyjęta w książce perspektywa badawcza prowadzi do podważenia idei kultury jako spójnej całości, która posiada wyraziste granice oddzielające „nas” od „innych”. Zamiast niej pojawia się pojęcie kultur porowatych, przypominających zachodzące na siebie terytoria. Autor spogląda na kino europejskie jako ukształtowane zarówno przez dziedzictwo imperialnej przeszłości, jak i zjawisko imigracji, związane z utratą korzeni i poszukiwaniem tożsamości. Teorie postkolonialne rzucają nowe światło na zmianę, jaka dokonała się w badaniach filmoznawczych za sprawą przejścia od perspektywy narodowej do transnarodowej. W zjawisku transnarodowości nie chodzi wyłącznie o kwestie koprodukcji, dystrybucji czy recepcji, ale o uwzględnienie czynników politycznych i społecznych, pozwalających lepiej zrozumieć dzisiejsze kino oraz otaczający nas świat.

Krzysztof Loska – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Sztuk Audiowizualnych, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Badań nad Filmem i Mediami; zajmuje się filmem japońskim, kinem gatunkowym i kulturą współczesną, autor stu pięćdziesięciu publikacji naukowych, w tym dwunastu książek, m.in.: Wokół „Finnegans Wake”: James Joyce i komunikacja audiowizualna (1999), Dziedzictwo McLuhana. Między nowoczesnością a ponowoczesnością (2001), Hitchcock – autor wśród gatunków (2002),  David Cronenberg: rozpad ciała, rozpad gatunku (2003, wspólnie z Andrzejem Pitrusem), Encyklopedia filmu science fiction (2004), Tożsamość i media. O filmach Atoma Egoyana (2006), Poetyka filmu japońskiego (2009), Kenji Mizoguchi i wyobraźnia melodramatyczna (2012), Nowy film japoński (2013), Mistrzowie kina japońskiego (2014).