Деталі електронної книги

Istota miłości

Istota miłości

Dietrich von Hildebrand

Eлектронна книга

Pierwsze polskie tłumaczenie książki.

Dietrich von Hildebrand dopiero około roku 1958 rozpoczął pracę nad książką, która dojrzewała w nim przez całe życie i obejmowała fenomenologiczną analizę miłości.
Już w latach 20. dzięki pracom na temat mężczyzny i kobiety, miłości pomiędzy nimi oraz tematyki chrześcijańskiego małżeństwa stał się niezwykle popularny w katolickim środowisku. Uwagę przyciągała jego wzniosła wizja miłości pomiędzy mężczyzną i kobietą.
Uznaje się, że Hildebrand był pionierem w głoszeniu nauki na temat podwójnego wymiaru aktu małżeńskiego - przekazywania życia lecz także małżeńskiej miłości. Nauka ta została wyraźnie sformułowana później przez II Sobór Watykański w Konstytucji Gaudium et spe.
Na dalszych etapach swoich dociekań Hildebrand zaprezentował jeszcze obszerniejszą fenomenologię miłości, nie tylko analizę miłości małżeńskiej, lecz również wszystkich innych rodzajów miłości.
Kiedy w 1971 r. ukazała się " Istota miłości", została uznana za najbardziej doniosły wkład w dziedzinę fenomenologii miłości od czasu ukazania się w roku 1913 rozprawy Maxa Schelera - "Istota i formy sympatii".

Dietrich von Hildebrand (ur. 12 października 1889 we Florencji, zm. 26 stycznia 1977 w New Rochelle, Nowy Jork) niemiecki filozof i teolog katolicki zwany przez papieża Piusa XII XX-wiecznym Doktorem Kościoła, przez Josepha Ratzingera jedną z najwybitniejszych postaci naszych czasów, a wicekanclerza III Rzeszy Franza von Papena wrogiem numer jeden narodowego socjalizmu.

Urodził się i dorastał we Florencji w zeświecczonej rodzinie protestanckiej. Dopiero w 1914 roku nawrócił się wraz z żoną na katolicyzm i od tego czasu aż do śmierci codziennie przyjmował Komunię Świętą. Za życia Dietricha ponad stu jego przyjaciół i znajomych zostało katolikami.

Radykalnie występował przeciw nazizmowi i komunizmowi. Postrzegał oba te systemy jako bliźniaczych braci w niegodziwości przejawiających ten sam materializm, to samo ubóstwienie państwa, ten sam totalitaryzm i ten sam ateizm.

Od roku 1933 stale uciekał przed nazizmem, najpierw do Wiednia, w którym wykładał do 1938 r. Po Anschlussie Austrii, przedostał się do Szwajcarii, a potem do Francji, z której również musiał się ewakuować po ataku III Rzeszy w roku 1940. Poprzez Portugalię, a potem Brazylię, przedostał się do USA, gdzie podjął pracę wykładowcy filozofii na prywatnym jezuickim Uniwersytecie Fordham w Rose Hill.

Dietrich von Hildebrand był pierwszym katolickim myślicielem, który odważnie i publicznie bronił encykliki Pawła VI Humanae vitae.

  • Okładka
  • Strona tytułowa
  • Strona redakcyjna
  • Spis treści
  • SŁOWO OD TŁUMACZA
  • ACKNOWLEDGMENTS
  • John F. Crosby. STUDIUM WPROWADZAJĄCE
    • 1. Wartość i odpowiedź na wartość
    • 2. Wartość w relacji do tego, co obiektywnie dobre dla osoby
    • 3. Miłość jako odpowiedź na wartość
    • 4. Miłość jako ponad-odpowiedź na wartość
    • 5. Wzajemna miłość
    • 6. Miłość i Eigenleben
    • 7. Hildebrand i współczesna fenomenologia miłości
  • PROLEGOMENA
    • 1. Nieuzasadniona nieufność wobec osobowego aktu miłości niebezpieczne analogie
    • 2. Zgubna nieufność w stosunku do tego, co dane wyjaśnianie zamiast analizy istotowej
    • 3. Błędne wyprowadzanie miłości z jedności i z miłości względem samego siebie
    • 4. Pozorna samozrozumiałość zamiast oczywistości
    • 5. Metafizyczna niższość miara pewności?
    • 6. Doświadczenie tego, co w miłości pierwotnie dane w rozumieniu miłości innych, w byciu kochanym przez kogoś oraz we własnych aktach miłowania
    • 7. Cel przeprowadzanego badania
  • Rozdział I. MIŁOŚĆ JAKO ODPOWIEDŹ NA WARTOŚĆ
    • 1. Miłość i jej nieuprawnione analogie z przywiązywaniem się do czegoś przynoszącego jedynie subiektywne zadowolenie
    • 2. Miłość jest odpowiedzią na wartość
    • 3. Aksjologiczny fundament miłości i jego konieczne powiązanie z należytym uwzględnianiem tematu kochanej osoby jako osoby
    • 4. Powody niedostrzegania charakteru miłości jako odpowiedzi na wartość
    • 4.1. Mylenie miłości z postawami różniącymi się od niej, a nawet sprzecznymi z nią
    • 4.2. Wzbudzanie miłości przez okazywane nam dobrodziejstwa a argumenty za miłością jako odpowiedzią na wartość
    • 4.3. Niemożność wskazania wartości uzasadniających miłość świadczy o głębszym, indywidualnym doświadczeniu wartości doświadczeniu całościowego piękna osoby
    • 5. Ujmowanie całościowego piękna osoby jako następstwa, a nie podstawy miłości
    • 5.1. Miłość zakłada poznanie wartości, jednocześnie umożliwiając ich doskonalsze postrzeganie
    • 5.2. Nie miłość, lecz inne postawy prowadzą do iluzorycznego blasku wartości i powodują ślepotę
    • 5.2.1. Zmysłowe pożądanie
    • 5.2.2. Pycha
    • 5.2.3. Nieuporządkowane pragnienie szczęścia
    • 5.2.4. Naiwność kochającej osoby
    • 6. Interpretacja miłości jako zdolności do zaspokajania pewnego immanentnego appetitus
    • 6.1. Różnica pomiędzy appetitus a odpowiedzią na wartość
    • 6.2. Formy uprawnionego współistnienia popędu i odpowiedzi na wartość
    • 6.3. Analiza tęsknoty za miłością i spełnienia się miłości potwierdza, że jest ona odpowiedzią na wartość
    • 7. Przyporządkowanie w dziedzinie immanentnych dążeń oraz w dziedzinie odpowiedzi na wartość
    • 8. Pierwszeństwo obiektywnego przyporządkowania w dziedzinie podstawowych odpowiedzi na wartość ze względu na wartość a nie w sferze dążeń teleologicznych
    • 9. Konkluzja
  • Rozdział II. MIŁOŚĆ W ODRÓŻNIENIU OD INNYCH ODPOWIEDZI NA WARTOŚĆ
    • 1. Czy miłość to odpowiedź woli czy afektywna odpowiedź na wartość?
    • 2. Różnice w obrębie afektywnych odpowiedzi na wartość
    • 3. Istotowe cechy miłości
    • 3.1. Miłość jako najbardziej afektywna odpowiedź na wartość
    • 3.2. Miłość jako coś ze swej istoty ponad-aktualnego w sensie ścisłym
    • 3.3. Bycie zachwyconym ukochaną osobą jako element istotowo związany z miłością
    • 3.4. Intentio unionis
    • 3.5. Intentio benevolentiae
    • 3.6. Dar z samego siebie
    • 3.7. Szczególny rodzaj zaangażowania miłość i wolność
    • 3.8. Miłość jako uszczęśliwiająca odpowiedź na wartość
    • 3.9. Dążenie do miłości wzajemnej
  • Rozdział III. DAR MIŁOŚCI
    • 1. Udział podmiotu w każdej odpowiedzi na wartość wykracza poza udział w przedmiocie
    • 2. Całkowicie nowy wkład miłości dar podmiotu
    • 3. Miłość, chociaż zupełnie pozbawiona charakteru oceniającego, nie oznacza dowolności
    • 4. Elementy daru miłości
    • 4.1. Afirmacja i intronizacja ukochanej osoby
    • 4.2. Kredyt ze strony miłości
    • 4.2.1. Kredyt wiary
    • 4.2.2. Interpretacja la hausse i nadzieja przeciwieństwem marzycielstwa
    • 4.2.3. Miłość i specyficzny stosunek do błędów drugiej osoby
    • 4.3. Miłość zawsze odnosi się do indywidualnej, niepowtarzalnej osoby jako do tego oto indywiduum
    • 5. Pozorna antynomia miłości
    • 6. Dar miłości, aktualizowanie się tego, co w nas najlepsze jako odpowiedź na wartość i jako ponad-odpowiedź na wartość
    • 7. Aneks. Pojęcie wartości i pojęcie dobra
  • Rozdział IV. MIŁOŚĆ I TRANSCENDENCJA
    • 1. Różne wymiary transcendencji oraz czegoś więcej w oddawaniu siebie w dziedzinie odpowiedzi na wartość
    • 2. Specyficzny rodzaj transcendencji odnoszący się do moralnej odpowiedzi na wartość
    • 2.1. Udział serca jako intensyfikacja oddania siebie w sferze tego, co moralne
    • 2.2. Błąd Kanta utożsamianie moralnego posłuszeństwa z pokonywaniem złych skłonności ludzkiej natury
    • 2.3. Arystoteles mylenie łatwości bycia cnotliwym z łatwością przyzwyczajenia
    • 2.4. Pomylenie łatwości cnoty z pozamoralnymi motywami słusznego postępowania
    • 2.5. Pomylenie cnoty z jej łatwą stwierdzalnością
    • 2.6. To, co nie wymaga trudu z punktu widzenia cnoty i to, co przychodzi z trudem z punktu widzenia ofiary jako dwa odmienne wymiary okazywania moralnego posłuszeństwa
    • 3. Udział serca jako drugi wymiar czegoś więcej w odpowiedzi na wartość
    • 3.1. Afektywna, moralna odpowiedź na wartość jako pewien nowy wymiar moralnego dobra
    • 3.2. Serce i wolność Kantowskie pomylenie afektywnej, moralnej odpowiedzi na wartość z pozamoralną skłonnością
    • 3.3. Oddanie siebie w pozamoralnych odpowiedziach na wartość
    • 3.4. Styczność pomiędzy pozamoralnymi i moralnymi odpowiedziami na wartość
    • 3.5. Pozamoralna afektywna odpowiedź na wartość a podporządkowanie się spontaniczność nie oznacza samowoli
    • 3.6. Swoisty udział serca w miłości jako szczególny wymiar czegoś więcej w oddaniu siebie
  • Rozdział V. WARTOŚĆ I SZCZĘŚCIE
    • 1. Mylenie szczęścia egocentrycznego ze szczęściem prawdziwym
    • 2. Kiedy szczęście powinno odgrywać pewną rolę?
    • 2.1. Istnienie dóbr jest czymś obiektywnie radosnym
    • 2.2. Postawy wobec osób i stanów rzeczy miłość, znajdowanie radości w czymś (Freude an) i radość z czegoś (Freude über)
    • 2.3. Nieistotna lecz jednak pożądana radość z urzeczywistniania nieistniejących jeszcze wartościowych stanów rzeczowych
    • 2.4. Wartości źródłem dodatkowego uszczęśliwienia płynącego z frui szczęście jako temat drugorzędny
    • 3. Szczęście jako nadwyżka przy oddawaniu siebie w miłości. Niszczenie szczęścia przez stawianie go na pierwszym miejscu
    • 4. Podkreślanie doniosłej roli szczęścia nie oznacza oddzielania tematyki szczęścia od wartości
    • 5. Kolejny wymiar oddania siebie polegający na tym, że kochana osoba staje się dla kochającej dobrem obiektywnym miłość jako ponad-odpowiedź na wartość
    • 6. Szczęście i miłość Boga krytyka Tomaszowej interpretacji miłości Boga
  • Rozdział VI. INTENTIO UNIONIS
    • 1. Rozpowszechnione błędne interpretacjeintentio unionis
    • 2. Intentio unionis jako intensyfikacja transcendencji i oddania siebie w miłości
    • 3. Istota zjednoczenia (unio) pomiędzy osobami
    • 3.1. Błędne uznawanie fuzji bytów nieosobowych za causa exemplaris dla osobowej unio
    • 3.2. Różnica pomiędzy świadomą jednością z nieosobowymi dobrami a jednością z osobami
    • 3.3. Doskonała jedność pomiędzy osobami możliwa wyłącznie dzięki wzajemnemu miłosnemu wejrzeniu w siebie
    • 3.4. Podobieństwa i różnice pomiędzy miłością a wspólnotą
    • 3.5. Różne stopnie zjednoczenia pomiędzy kochającymi się osobami
    • 4. Tęsknota za jednością jako oddaniem siebie i sprzeczność pomiędzy prawdziwą unio w miłości a egoizmem
    • 4.1. Intentio unionis jako istotny element oddania siebie w miłości i niezastąpiony dar dla kochanej osoby
    • 4.2. Pierwszeństwo szczęścia kochanej osoby przed szczęściem płynącym z naszego zjednoczenia z nią
    • 4.3. Unio, ze swej istoty, stanowi w miłości zarówno źródło naszego szczęścia, jak i szczęścia drugiej osoby
    • 4.4. Dążenie do jedności z drugą osobą tylko ze względu na własne szczęście zamienia miłość w chęć posiadania
    • 4.4.1. Podstawowe różnice pomiędzy osobową unio a posiadaniem
    • 4.4.2. Chęć posiadania, choć sprzeczna z istotą miłości, może jednak z nią współistnieć jako czynnik zanieczyszczający
    • 5. Błędne przekonanie o tym, że brak intentio unionis w miłości bliźniego stanowi źródło jej moralnej bezinteresowności
    • 5.1. To, co w miłości bliźniego stanowi szczyt oddania siebie, we wszystkich innych rodzajach miłości byłoby jakimś jej brakiem dwa rodzaje oddania siebie
    • 5.2. Dwuznaczność zawarta w wyrażeniach bezinteresowny i egoistyczny
    • 5.3. Ideał amour désintéressé u Fénélona głębokie nieporozumienie i niewłaściwa reakcja na błąd tomistycznego eudajmonizmu
    • 5.3.1. Fénélon i pomylenie ze sobą dwóch rodzajów oddania siebie w miłości
    • 5.3.2. Fénélon a pomijanie faktu, że szczęście doznawane w unio jest nieodłączne od odpowiedzi na wartość kochanej osoby
    • 6. Niemożność zaspokojenia tęsknoty za jednością nie należy do istoty intentio unionis
    • 7. Podsumowanie. Miłość jako ponad-odpowiedź na wartość
    • 8. Aneks. Różnica: podmiot przedmiot i zagadnienie urzeczowienia osoby
  • Rozdział VII. INTENTIO BENEVOLENTIAE, ODPOWIEDŹ NA WARTOŚĆ I PONAD-ODPOWIEDŹ NA WARTOŚĆ
    • 1. Odmienność punktów widzenia punktu widzenia wartości i punktu widzenia obiektywnego dobra dla kochanej osoby
    • 2. Miłość pomostem nad otchłanią rozciągającą się pomiędzy obiektywnym dobrem dla mnie a obiektywnym dobrem dla innej osoby
    • 3. Bezpośrednie i pośrednie dobra dla osoby
    • 4. Inne podstawowe różnice w obrębie postaw wobec obiektywnych dóbr dla mnie i obiektywnych dóbr dla innych osób
    • 5. Cztery rodzaje obiektywnych dóbr dla osoby
    • 6. Indywidualny punkt odniesienia obiektywnego dobra
    • 7. Różnica pomiędzy wspólną radością a radością motywowaną tym, co radosne dla kochanej osoby
    • 8. Próby redukowania specyficznej transcendencji miłości manifestującej się w byciu poruszanym przez radości i cierpienia kochanej osoby do mniej znaczących fenomenów
    • 9. Transcendencja w geście dla kochanej osoby to nie tylko teoretyczne poznanie czy rodzaj wczuwania się
    • 10. Moralna dobroć zawarta w intentio benevolentiae, która wykracza poza czystą odpowiedź na wartość
    • 11. Błąd polegający na próbie wyprowadzania miłości w oparciu na intentio benevolentiae z miłości względem samego siebie
    • 12. Odpowiedź na wartość a intentio benevolentiae
    • 13. Centralna pozycja wartości obecna w punkcie widzenia dla kochanej osoby
    • 13.1. Odpowiedź z punktu widzenia dla kochanej osoby jest nosicielem pewnej wartości moralnej i dlatego obiektywne dobro dla drugiego powinno mieć dla nas znaczenie również z moralnego punktu widzenia
    • 13.2. Rola punktu widzenia wartości w konflikcie pomiędzy wyższymi i niższymi obiektywnymi dobrami dla kochanej osoby
    • 13.3. Nieodłączność punktu widzenia dla kochanej osoby od odpowiedzi na jej wartość
    • 13.4. Rola wartości w odniesieniu do przyjemnościowych (w sposób uprawniony) dóbr dla kochanej osoby
    • 14. Obiektywne dobro i zło dla kochanej osoby jako bezpośrednie dobro i zło dla osoby kochającej
    • 15. Bezpośrednie obiektywne dobra, które są obiektywnymi dobrami dla mnie z miłości i takie, które miłości nie zakładają
    • 16. Kolejna dwuznaczność bezinteresowności dwa rodzaje oddania siebie w ramach intentio benevolentiae
    • 17. Konkluzja
  • Rozdział VIII. RÓŻNE RODZAJE TEGO, CO MOJE
    • 1. To, co moje na mocy konstytutywnej przynależności do własnej osoby
    • 2. To, co moje zawierające się w relacji posiadania
    • 3. To, co moje wynikające z bycia częścią czegoś
    • 4. To, co moje na mocy szczególnej przynależności jednej osoby do drugiej
    • 5. To, co moje zawierające się w pierwotnym doświadczeniu stron ojczystych
    • 6. To, co moje wypływające z miłości
    • 7. To, co moje wynikające z małżeńskiego konsensusu i to, co moje będące efektem miłości
    • 8. Relacja pomiędzy rodzicami i dziećmi a to, co moje wynikające z miłości
  • Rozdział IX. SFERA OSOBISTEGO ŻYCIA I TRANSCENDENCJA
    • 1. Sfera osobistego życia w szerszym i węższym znaczeniu
    • 2. Życie osobiste nie oznacza egocentryzmu
    • 3. Sfera osobistego życia nie utożsamia się z naturalną solidarnością z samym sobą
    • 4. Sfera osobistego życia, szczęście i transcendencja
    • 5. Sfera osobistego życia a pełnienie jedynie jakiegoś urzędu
    • 6. Bycie pochłanianym przez jakiś urząd i rozpływanie się w życiu innych jako przeciwieństwa sfery osobistego życia
    • 7. Radykalna utrata sfery osobistego życia u osób podatnych na sugestię
    • 8. Dwa podstawowe błędy w rozumieniu człowieka i sfery jego osobistego życia eudajmonizm i amour désintéressé
    • 9. Wzajemne przenikanie się osobistego życia i transcendencji w sferze moralności
    • 10. Zdolność do wychodzenia poza sferę osobistego życia jako istotna cecha osoby miłość bliźniego a życie osobiste
    • 11. Wychodzenie poza sferę osobistego życia przeciwieństwem jego porzucania
    • 12. Przekraczanie sfery osobistego życia w czystej odpowiedzi na wartość warunkiem jego doskonałości
    • 13. Ograniczanie i wygaszanie sfery osobistego życia idolem totalitaryzmu
    • 14. Poświęcanie sfery osobistego życia jako szczególny wymiar oddawania siebie w miłości
    • 15. Pierwszeństwo czystej transcendencji przed sferą osobistego życia przeciwieństwo wygaszania osobistego życia
    • 16. O sferze osobistego życia nigdy nie można powiedzieć, że jest zbyt głęboka, zdarza się co najwyżej, iż jest ona skarłowaciała i nieuporządkowana
    • 17. Niebezpieczeństwo ugrzęźnięcia w sferze osobistego życia
    • 18. Różnica pomiędzy ugrzęźnięciem w sferze osobistego życia a uprawnionym pierwszeństwem dóbr należących do tej sfery przed dobrami znajdującymi się poza jej obrębem
    • 19. Miłość a sfera osobistego życia
  • Rozdział X. SZCZĘŚCIE MIŁOŚCI
    • 1. Trzy sposoby doświadczania miłości: poprzez kochanie kogoś, poprzez bycie kochanym, dzięki przeświadczeniu o istnieniu miłości pomiędzy innymi osobami
    • 2. Trzy źródła szczęścia: istnienie dóbr, w szczególności bycie poruszanym przez dobra oraz udzielanie niektórych afektywnych odpowiedzi na wartość
    • 3. Dwa błędne sposoby rozumienia szczęścia
    • 4. Istnienie kochanej osoby stanowi szczególne źródło szczęścia, ponieważ miłość jest czymś ponad-aktualnym, a kochana osoba jest obiektywnym dobrem dla nas
    • 5. Szczególny rodzaj szczęścia w byciu poruszanym przez kochaną osobę
    • 6. Miłość to z niczym nieporównywalne szczęście, które jest jej dodatkowym darem, a nie motywem
    • 7. Charakterystyczne dla miłości zamieszkiwanie szczęścia w kochającej osobie
    • 8. Uszczęśliwienie dzięki odwzajemnionej miłości i unio z kochaną osobą szczęśliwa i nieszczęśliwa miłość
    • 9. Inne wymiary szczęścia w byciu kochanym
    • 10. Obowiązek lub brzemię, jakie może wynikać z bycia kochanym
    • 11. Potęgowanie się wszystkich źródeł szczęścia w miłości dzięki jej odwzajemnieniu
    • 12. Szczęście płynące z oddania siebie przez kochaną osobę i z unio z nią
  • Rozdział XI. CARITAS
    • 1. Miłość naturalna i ponadnaturalna jako dane doświadczalne
    • 2. Odmienny stosunek do sfery moralności
    • 3. Jakościowa różnica pomiędzy chrześcijańską miłością bliźniego a naturalnymi rodzajami miłości
    • 3.1. Intentio benevolentiae
    • 3.2. Relacja: ja ty
    • 4. Różnica pomiędzy miłością bliźniego a caritas
    • 4.1. Miłość Boga i miłość bliźniego
    • 4.2. Bycie kochanym, jakość miłości-caritas i jakość miłości bliźniego
    • 4.3. Miłość bliźniego a miłość w Chrystusie
    • 4.4. Miłość bliźniego a miłość Chrystusa do nas
    • 5. Dopełnianie naturalnych rodzajów miłości przez miłość-caritas
    • 5.1. Przezwyciężanie egoizmu ze względu na kochaną osobę
    • 5.2. Egoizm ze względu na kochaną osobę w odróżnieniu od egoizmu przedłużonego ego
    • 6. Pozorny egoizm ze względu na kochaną osobę w miłości bliźniego
    • 7. Bezduszność w stosunku do ludzi pozornie wypływająca z miłości do Boga
    • 8. Miłość bliźniego i caritas dwa wymiary przezwyciężania egoizmu ze względu na kochaną osobę
    • 9. Prymat miłości do Boga w miłości-caritas
    • 10. Wpływ miłości-caritas i świadomości moralnej na miłość naturalną
    • 11. Zachowywanie w pełni ducha każdej naturalnej miłości i jej dopełnianie przez miłość-caritas
    • 12. Dwa rodzaje naturalnej miłości bliźniego oraz ich odmienność od chrześcijańskiej miłości bliźniego
    • 13. Ponadnaturalny fundament i jakość chrześcijańskiej miłości bliźniego
    • 14. Podsumowanie. Miłość naturalna i ponadnaturalna
  • Rozdział XII. MIŁOŚĆ I MORALNOŚĆ
    • Część I. Miłość i moralne niebezpieczeństwa
    • 1. Niebezpieczeństwo polegające na gotowości raczej popełnienia niegodziwości niż rezygnacji ze szczęścia, które, samo w sobie, jest czymś dobrym
    • 2. Wpływ osoby kochanej na kochającą
    • 3. Niebezpieczeństwo związane z moralnie niedozwoloną relacją miłości pomiędzy mężczyzną i kobietą
    • 4. Niebezpieczeństwo przeradzania się miłości w namiętność
    • 5. Zazdrość
    • 6. Miłość i niewierność w stosunku do kochanej wcześniej osoby
    • Część II. Miłość i dobro moralne
    • 7. Różne pozytywne relacje zachodzące pomiędzy miłością i moralnością
    • 7.1. Wartości moralne i miłość jako odpowiedź na wartość
    • 7.2. Wartości moralne i osobowość kochającej osoby
    • 7.3. Wartości moralne i skutki miłości
    • 7.4. Pozytywne i negatywne wartości moralne towarzyszące akceptowaniu lub odrzucaniu miłości
    • 7.4.1. Przypadki, w których istnieje moralny obowiązek odmowy miłości
    • 7.4.2. Nieuprawnione motywy odmowy miłości
    • 7.4.2.1. Duchowe lenistwo i obawa przed oddaniem siebie
    • 7.4.2.2. Lęk przed rozczarowaniem
    • 7.4.2.3. Ideał niezależności i postawa wiecznego kawalera
    • 7.4.3. Przypadki, w których przyjęcie i odwzajemnienie miłości jest moralnie nakazane
    • 7.4.4. Zaproszenie i wezwanie do miłości
  • Rozdział XIII. WIERNOŚĆ
    • 1. Moralny obowiązek wierności
    • 2. Wierność w znaczeniu ścisłym i szerszym wierność i stałość
    • 3. Wierność w znaczeniu szerszym
    • 4. Wierność w znaczeniu ścisłym
    • 5. Zachowywanie miłości jako swoisty rodzaj wierności
    • 6. Stałość jako fundament i istotowy rys wierności
    • 7. Prawdziwa wierność i fałszywa stałość
    • 8. Inne istotowe rysy wierności
    • 8.1. Wierność i niepoddawanie się wpływom
    • 8.2. Wierność i patrzenie na drugiego od wewnątrz
    • 8.3. Gotowość do ponoszenia ofiar i wierność
    • 8.4. Wierność i nadzieja
    • 8.5. Wierność i wiara w ukochaną osobę
    • 9. Fałszywa wierność
    • 10. Wierność i wyłączność
    • 11. Wierność w miłości małżeńskiej
    • 12. Wierność w przyjaźni
    • 13. Podsumowanie. Moralna cnota wierności w miłości
  • Rozdział XIV. ORDO AMORIS
    • 1. Ordo amoris w znaczeniu szerszym
    • 2. Ordo amoris w znaczeniu ścisłym
    • 3. Czynniki odgrywające pewną rolę przy ustalaniu ordo amoris
    • 3.1. Pozycja określonego dobra w hierarchii wartości obiektywna wartość miłowania osoby
    • 3.2. Obiektywne przyporządkowanie
    • 3.3. Jednostronne przyporządkowanie jakiejś osoby względem nas jej miłość do nas
    • 3.4. Kategorialna specyfika miłości
    • 4. Miłość małżeńska i małżeństwo
    • 5. Miłość przyjacielska
    • 6. Miłość rodziców do dzieci
    • 7. Faworyzowanie kochanych osób wynikające z ordo amoris w odróżnieniu od nieuprawnionego dawania im pierwszeństwa
  • Podsumowanie. TRZY RODZAJE ODDAWANIA SIEBIE W MIŁOŚCI
  • BIBLIOGRAFIA (wybór)
  • Przypisy
  • Назва: Istota miłości
  • Автор: Dietrich von Hildebrand
  • Оригінальна назва: Das Wesen der Liebe
  • Переклад: Ks. Wojciech Paluchowski CM
  • ISBN: 9788380796355, 9788380796355
  • Дата видання: 2021-08-10
  • Формат: Eлектронна книга
  • Ідентифікатор видання: e_248o
  • Видавець: Fronda