Fedon należy do Dialogów Platońskich utworów stanowiących próbę zdefiniowania kluczowych pojęć filozoficznych. W Fedonie przebywającego w więzieniu Sokratesa odwiedzają przyjaciele i uczniowie, z którymi filozof dyskutuje o sprawach śmierci. W swoistej mowie pożegnalnej do uczniów filozof wyraża pogląd, jakoby śmierć stanowiła rozdzielenie duszy i ciała, i podkreśla, że to sprawami duszy powinien zajmować się filozof. Ustami Sokratesa wyraża też Platon przekonanie o nieśmiertelności duszy i przedstawia na to dowody. Dialog kończy się opisem śmierci Sokratesa.