Celem monografii jest analiza możliwości zastosowania pianobetonu w budownictwie z uwzględnieniem aspektów wdrożenia pianobetonu do powszechnego zastosowania. Zagadnienie to omówiono w siedmiu rozdziałach monografii. Przeanalizowano m.in. walory zastosowania pianobetonu z uwzględnieniem wymagań zrównoważonego rozwoju; omówiono składniki mieszanki pianobetonowej oraz proces produkcji (piana wytwarzana ze składników naturalnych lub syntetycznych, zagadnienia dotyczące jej stabilności); przedstawiono także właściwości mieszanki pianobetonowej oraz właściwości materiałowe, mechaniczne i cieplne stwardniałego pianobetonu (skupiono się zwłaszcza na gęstości objętościowej pianobetonu). Przeprowadzona analiza pozwoliła na opracowanie autorskiej klasyfikacji pianobetonu z uwagi na gęstość objętościową i wytrzymałość na ściskanie.

Wykazano, że największy wpływ na ograniczone stosowanie pianobetonu ma brak oceny materiału ze względu na jego trwałość. Dlatego podjęto próbę przeprowadzenia badań nad oceną trwałości pianobetonu. Przedstawiono sposoby degradacji pianobetonu, m.in. w celu oceny trwałości pianobetonu przeprowadzono unikalne badanie w komorze klimatycznej, w której próbki poddano starzeniowej metodzie badań krótkotrwałych, przyspieszonej z udziałem symulacji klimatycznej oraz sprawdzeniu odporności poszczególnych rodzajów pianobetonów na czynniki degradacyjne, głównie zamrażanie-rozmrażanie w obecności zawilgocenia. Wykazano, że na ocenę trwałości pianobetonu decydujący wpływ ma gęstość objętościowa oraz struktura matrycy cementowej pianobetonu, a zatem pośrednio skład mieszanki pianobetonowej. Wymieniono także przykłady zastosowania pianobetonu z podziałem na budownictwo drogowe, mostowe, infrastrukturalne oraz budownictwo wielkokubatorowe i mieszkalne.

Przedstawiono także autorskie wytyczne wykonywania warstw z pianobetonu. Opracowana technologia wykonywania takich warstw ma zastosowanie przy wzmacnianiu słabego podłoża pod płytowymi konstrukcjami warstwowymi ułożonymi na podłożu gruntowym, czyli konstrukcji obejmujących: nawierzchnie drogowe (asfaltowe i betonowe), nawierzchnie miejsc obsługi pasażerów (MOP), nawierzchnie stacji benzynowych, parkingów oraz przemysłowe.