Esej jest opowieścią o tym jak przeplata się historia dwóch wielkich pasji człowieka: pragnienia poznania świata i pragnienia zrozumienia sensu własnego istnienia.
Te dwie pasje stanowią fundament dwóch historii: dziejów filozofii i nauki oraz historii duchowości rozumianej jako refleksja nad ukrytym znaczeniem rzeczywistości, nad jej duchowym aspektem.
Autor zarysowuje szeroką perspektywę poznawczą wplatając w swoją opowieść nie tylko tytułowego Sokratesa, lecz także mitycznego Edypa, legendarnego Arjunę, starożytnych myślicieli chrześcijańskich, Kartezjusza, oświeceniowych materialistów i współczesnych badaczy mózgu.
Omawia tak różne fenomeny jak spory chrystologiczne, polowania na czarownice, wojny napoleońskie, rewolucja obyczajowa lat 60-tych XX wieku oraz wskazuje związki tych zjawisk z historią nauki.

Praca zajęła I miejsce w konkursie „Nauka a duchowość”, zorganizowanym przez Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych oraz Tygodnik Powszechny, rozstrzygniętym przez jury w składzie: ks. prof. Michał Heller, ks. Adam Boniecki.