Kulik Oto zapusty, dalej kulikiem,  Każdy wesoły, a każdy zbrojny,  Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny,  Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.  Dalej! kulika w przyjaciół chaty —  Zbudzimy śpiących, zabierzem z sobą.  Nie trzeba wdziewać balowej szaty  Ani okrywać czoła żałobą.  Tak jak jesteśmy — dalej i dalej!  A gdzie staniemy? aż nad granicą...    Gwiazdy nam świécą,    Staniemy cali.    Ha! ha! koń parska — rade nam dwory —  Nie trzaskaj z bicza — niechaj spi licho.  Szybko po drodze, tak jak upiory,  Śmigajmy szybko — cicho — i cicho.    Niech sanki świszczą    Jak błyskawica,    W okrąg księżyca    Złote mgły koło.    Kagańce błyszczą.    Cha, cha, cha! jak nam wesoło.    Kto nas zobaczy — ten nie zostanie,  Z nami na nowe poleci tańce!  Mnogie hajduków świecą kagańce,  Szybkie po śniegu śmigają sanie.  A kto chce zostać — więc dobrej nocy,  Niech go nie zbudzi kogutów pianie,  Niech śpi spokojnie. — My bez pomocy,  Tak jak jesteśmy — dalej i dalej!... etc.    Stójcie tu! stójcie! — oto dwór biały  I światło w oknach — dam znak — wystrzelę. [...]

Ur. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.